What do you think?
Rate this book
Profundidades (Andanzas/ Adventures)
En octubre de 1914, pocos meses después del estallido de la Primera Guerra Mundial, el oficial de la Marina sueca Lars Tobiasson-Svartman recibe la orden de embarcar en el acorazado Svea para cumplir una misión secreta relacionada con las rutas marítimas. Hidrógrafo experto en medir las profundidades marinas, Lars es un hombre reservado y silencioso acostumbrado a guardar las distancias con los demás, incluso con su delicada mujer, Kristina, a quien ha dejado en Estocolmo. Siempre ha soñado con encontrar un lugar donde la plomada con que realiza sus mediciones no toque fondo, y sospecha que en ese viaje tal vez se cumpla su sueño.
320 pages, Paperback
First published January 1, 2004
About the author
Henning Mankell
234 books3,667 followersHenning Mankell was an internationally known Swedish crime writer, children's author and playwright. He was best known for his literary character Kurt Wallander.
Mankell split his time between Sweden and Mozambique. He was married to Eva Bergman, Swedish director and daughter of Ingmar Bergman.
Mankell split his time between Sweden and Mozambique. He was married to Eva Bergman, Swedish director and daughter of Ingmar Bergman.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 354 reviews
May 27, 2022
The shittiest, most depressing book I've yet stumbled across. People refer to their frustration with a book by saying they threw the book across the room. I don't think anyone really does that except.... with this book I did. Hard. Far.
We are to have empathy for someone who has none, enjoy reading about a sociopath and his objectification of other people for what personal gain for ourselves? I question Mankell's mental health. After reading this, I think, every book by Henning Mankell is a cry for help.
I don't care if you can get this book for free, enjoy Kurt Wallander... whatever, avoid this book. Or, better yet, tie a weight to it and throw it to the ocean's depths.
We are to have empathy for someone who has none, enjoy reading about a sociopath and his objectification of other people for what personal gain for ourselves? I question Mankell's mental health. After reading this, I think, every book by Henning Mankell is a cry for help.
I don't care if you can get this book for free, enjoy Kurt Wallander... whatever, avoid this book. Or, better yet, tie a weight to it and throw it to the ocean's depths.
April 28, 2008
I have not the words to describe just how much I disliked this book.
The main character is so unremittingly horrible, so entirely devoid of any worth, that it is difficult to find anything positive in reading of his experiences.
The prose is nothing special, the story unremarkable, and the only character of note so hideous that it is difficult to comment on anything else.
For whatever reason I read it to the end, thinking perhaps something would change, but it did not, and the main character only grew more repulsive as the book progressed.
The main character is so unremittingly horrible, so entirely devoid of any worth, that it is difficult to find anything positive in reading of his experiences.
The prose is nothing special, the story unremarkable, and the only character of note so hideous that it is difficult to comment on anything else.
For whatever reason I read it to the end, thinking perhaps something would change, but it did not, and the main character only grew more repulsive as the book progressed.
October 25, 2017
This novel will haunt me forever; it was, quite simply, a masterpiece. Occasionally, you read a novel so vivid and compelling that you almost feel as if you have experienced it rather than having just merely read it; this is one such example. Maybe this is because the author so deftly gets you inside the head of the psychopathic main character; a man obsessed with assessing distances and measuring sea depths. He is also a man who does not know his own mind, who cannot measure his own depths so to speak, but who knows there are dark, deep places, neither he nor anyone he encounters will ever be able to fathom.
The prose is crisp and precise, and helps maintain a swift and exciting pace to the story. The setting is unusual: Sweden at the beginning of WW1. The landscape and seascape are beautifully and skillfully portrayed. The attention to detail, in all matters, makes the storyline, no matter how unfamiliar the setting may seem, especially to a non-Swedish reader, seem totally realistic and plausible.
Maybe one day I will write a longer summary of my thoughts on this book, but would just like to finish by saying how astonished, and, yes, disappointed, I was reading some of the other comments I’ve read here on Goodreads about this book. I expected to see praise heaped upon it to the point of hyperbole, but instead I see, in some cases, what I can only describe as a superficial and immature dismissal of what is in essence a brilliant book. For example, not liking the book because the main character is “not likable” is absurd. Even if he is “not likable”, it is still possible to empathize, or at least identify, with certain aspects of his character. For example, the way he often changes his mind, or makes a decision, then regrets it and attempts to extricate himself from a predicament he once thought he wanted to be in but now doesn’t is something with which we can all identify. The author has shown extreme insightfulness into the human condition by bringing such things into a novel so successfully to the point that it is almost Shakespearean.
I loved “Depths”, but think you have to possess a certain depth of character and experience to be able to fully appreciate what an utterly remarkable and original piece of work it truly is.
The prose is crisp and precise, and helps maintain a swift and exciting pace to the story. The setting is unusual: Sweden at the beginning of WW1. The landscape and seascape are beautifully and skillfully portrayed. The attention to detail, in all matters, makes the storyline, no matter how unfamiliar the setting may seem, especially to a non-Swedish reader, seem totally realistic and plausible.
Maybe one day I will write a longer summary of my thoughts on this book, but would just like to finish by saying how astonished, and, yes, disappointed, I was reading some of the other comments I’ve read here on Goodreads about this book. I expected to see praise heaped upon it to the point of hyperbole, but instead I see, in some cases, what I can only describe as a superficial and immature dismissal of what is in essence a brilliant book. For example, not liking the book because the main character is “not likable” is absurd. Even if he is “not likable”, it is still possible to empathize, or at least identify, with certain aspects of his character. For example, the way he often changes his mind, or makes a decision, then regrets it and attempts to extricate himself from a predicament he once thought he wanted to be in but now doesn’t is something with which we can all identify. The author has shown extreme insightfulness into the human condition by bringing such things into a novel so successfully to the point that it is almost Shakespearean.
I loved “Depths”, but think you have to possess a certain depth of character and experience to be able to fully appreciate what an utterly remarkable and original piece of work it truly is.
June 9, 2011
Readers who find this an uncomfortable even unpleasant read will eventually realise that the author is keeping the reader inside the mind of a psychopath. A psychopath can remain outwardly normal and functional. The signs are there but you have to know how to read them. I nearly gave up on this novel several times but in the end I was so glad I perservered with this evil man. The first reveal only comes when he reads the ship's captains' diary. This is the stunning moment when we see him from another point of view. The ending is terrific so, dear reader, do keep going with this chilling man and the icy landscape he inhabits.
December 22, 2007
I really love Mankell's Swedish Detective Kurt Wallander series. So with no new translations due for awhile, I decided to give one of his non-Wallander books a try. On a positive note, I can now say that I know more than I ever thought possible about making depth soundings in the Stockholm archipelago. I can only hope that knowledge comes in handy at some point in my life, otherwise I have lost about 6 hours of my life for naught.
June 7, 2017
The book is as sad and lonely as the island it depicts. Island of chance encounters, island of hope, island of peace, island of illicit despair, and eventually island of madness.
I found this book interesting, obviously because of the island in it bore an uncanny resemblance to my own.
But an excellent, excellent novel.
This one of the most beautiful novels I have ever read. How I love this book. There's so much to this finely crafted story of madness. It spoke to me on so many levels. This book is so deep, on the surface and below the sea, it gets to you.
December 17, 2008
Hey, I really liked this book. Nice to read something else by Mankell that is not a Kurt Wallander "Mystery" I guess what I have always found appealing about the Wallander series is that they are less about "whodunnit" and more about the daily grind of life and life crisis. It is almost like the detective cases take a back seat to family deaths, when to scheldule the laundry room, divorce, diabetes, failed love etc. Kind of like the Hank Moseley series by Charles Willeford.
Depths is a little bit flat and bleak but well worth reading to the end. A seemingly simple story about a character that creates a double life for himself that is a ticking time bomb. Good cold weather readin'
Depths is a little bit flat and bleak but well worth reading to the end. A seemingly simple story about a character that creates a double life for himself that is a ticking time bomb. Good cold weather readin'
October 13, 2009
It wasn't until about 100 pages in that this book, one of Mankell's non-mysteries, began to absorb me. It's the story of a Swedish naval engineer at the outbreak of World War I who is sent on a secret mission to measure the depths of various sea channels so warships can safely navigate. He seems fairly normal at first, but in his relationships with his wife, a wild woman he meets on a desolate island, various colleagues, certain small animals, his father-in-law and others, we soon see that he is a man unhinged, morally depraved, perhaps evil. Mankell experimented with his style here - there are 206 chapters, some of them one or two paragraphs, which made it easier going in the beginning when I wondered if I could continue.
March 16, 2015
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 8, 2013
I finished reading the book. This is one of the books I've been reading for years. I bought and and started reading it two, or even three years ago. At last, I settled myself to finish it, and I did. The book is quite true to its name in many ways. Not least because of the way it is written I felt I was drowining in slow and deep waves. The prose is very sparse. The chapters are often one page long - and most often two pages long (there are 403 pages split up into 206 chapters). At first the atmosphere in the book is palpably heavy, extremely regulated and punctual, however later it becomes more oppressing and frenetic as the protagonist's fall (or drowning) into the depths of his own soul intensify.
Depending on your mood you might find the book too long, and too full of symbolic phrases, however I tend to like these things. I would call the book slow-paced and very meditative. Throughout the book there is a poetic-like feeling to the text. The protagonist, if he may be called so, is a very unusual one. He is by far not a nice person, but sertainly a memorable one. As the pace of events quickens the reader watches protagonist's desperate and unstoppable decline with an increasing fascination combined with a growing disgust.
This is not a book for many, however it is a worthy book to read. An exploration and to a certain degree measurement not only of the protagonist's depths, but a cause to measure our own..
Official synopsis of the book:
It is October 1914, and Swedish naval officer Lars Tobiasson-Svartman is charged with a secret mission to take depth readings around the Stockholm archipelago. In the course of his work, he lands on the rocky isle of Halsskär. It seems impossible for it to be habitable, yet it is home to the young widow Sara Fredrika, who lives in near-total isolation and is unaware that the world is at war.
A man of control and precision, Tobiasson-Svartman is overwhelmed by his attraction to the half-wild, illiterate Sara Fredrika, a total contrast to his reserved, elegant wife. Soon he enacts the worst of his impulses, turning into another, far more dangerous man, ready to trade in lies and even death to get closer to the lonely woman without losing hold of his wife. Matters of shame, fidelity, and duty are swept to sea as he struggles to maintain his parallel lives, with devastating consequences for the women who love him.
Depending on your mood you might find the book too long, and too full of symbolic phrases, however I tend to like these things. I would call the book slow-paced and very meditative. Throughout the book there is a poetic-like feeling to the text. The protagonist, if he may be called so, is a very unusual one. He is by far not a nice person, but sertainly a memorable one. As the pace of events quickens the reader watches protagonist's desperate and unstoppable decline with an increasing fascination combined with a growing disgust.
This is not a book for many, however it is a worthy book to read. An exploration and to a certain degree measurement not only of the protagonist's depths, but a cause to measure our own..
Official synopsis of the book:
It is October 1914, and Swedish naval officer Lars Tobiasson-Svartman is charged with a secret mission to take depth readings around the Stockholm archipelago. In the course of his work, he lands on the rocky isle of Halsskär. It seems impossible for it to be habitable, yet it is home to the young widow Sara Fredrika, who lives in near-total isolation and is unaware that the world is at war.
A man of control and precision, Tobiasson-Svartman is overwhelmed by his attraction to the half-wild, illiterate Sara Fredrika, a total contrast to his reserved, elegant wife. Soon he enacts the worst of his impulses, turning into another, far more dangerous man, ready to trade in lies and even death to get closer to the lonely woman without losing hold of his wife. Matters of shame, fidelity, and duty are swept to sea as he struggles to maintain his parallel lives, with devastating consequences for the women who love him.
June 19, 2011
Lars Tobiasson-Svartman is a meticulous Swedish naval officer, a hydrologist who instinctively and perhaps compulsively thinks in terms of measurement. There is an almost comical side to his insistent quest for precision and rationality, as when he sleeps with his sounding lead clutched to his chest like a teddy bear. It gradually becomes apparent however that there is something dark and foreboding about this clutching to the rational, and as the novel progresses he becomes increasingly unglued. I found him a fascinating character. He is not soul-less or insensitive; far from it. He is acutely observant of other people and of his own inner state of mind. His failure to understand his fellow man is deeply troubling to him. He is sensitive to the larger world, its sights, smells, even vibrations. He wants very much to understand, and he is very aware of his divided self.
I found this novel fascinating, and brilliantly written. This character, who seems so ordinary on the outside, takes on truly tragic dimensions as the story unfolds. The book's structure is unusual, some of the (very) short chapters almost Haiku-like in their concise, specific language.
I found this novel fascinating, and brilliantly written. This character, who seems so ordinary on the outside, takes on truly tragic dimensions as the story unfolds. The book's structure is unusual, some of the (very) short chapters almost Haiku-like in their concise, specific language.
August 31, 2011
Ahhhh. This wonderfully wrought novel has all the suspense of a Wallander mystery, without being a crime novel - though crimes are committed, and there's a character aboard ship named "Wallender". The protagonist, Lars, takes us deeper and deeper into his compulsions, with Mankell in full control at the helm. The writing is fluid, the sailing is smooth, but there are dangerous undercurrents and mesmerizing eddies. Mankell's command of marine science is in full play here, but he wears his learning lightly. His command of human psychology is equally rivetting, and each character takes root in our own psyches as we watch the fictional folk sink deeper and deeper into their destinies. I hate to say anything more specific, because this book is worth reading cold, with the story allowed to unfold unencumbered.
September 20, 2009
Should be called "Depths of Depravity." I love Mankell's mystery series; this is not one of them. He set out to write a novel about the depths to which a soul can sink, and succeeds: I was so disturbed I had to stop reading half way through. While there is some physical violence in the book, it's secondary to the psychological twistedness of the characters. Some people will love this; to say I was "unsettled" is a gross understatement. I'll stick to his Kurt Wallendar novels, which have a humane side.
February 17, 2023
Mamy rok 1914. Lars Tobiasson-Svartman, który jest z zawodu inżynierem marynarki wojennej, w swojej pracy dokonuje pomiarów głębokości wód i wskazuje, którędy okręty mogą pływać, by nie trafić na mieliznę. To co od razu dowiadujemy się o głównym bohaterze to fakt, że lubi liczby, porządek, jest głodny wiedzy oraz w życiu prywatnym ma żonę Kristinę. Fabuła powieści rozkręca się w momencie, kiedy podczas pomiarów mężczyzna trafia na pewną wyspę, która jest zamieszkana przez jedną, jedyną kobietę - Sarę. Okazało się, że zawróciła mu ona w głowie, pomimo całkowicie odmiennych charakterów, a mężczyzna nie może przestać o niej myśleć.
Zacznę może od tego, że twórczość Mankella do mnie jakoś niespecjalnie przemawia. Przez całą lekturę miałam wrażenie, że czegoś mi brakowało i ta powieść nie zyskała mojej sympatii. Początek książki dłużył się niemiłosiernie, a przynajmniej dla mnie był ciężkostrawny. Kiedy mężczyzna już trafia na tę wyspę i spotyka Sarę to było już lepiej, ale nadal wszystko rozwija się bardzo wolno, bo otrzymujemy całą masę wstawek dotyczących pomiarów głębokości wód oraz rozmów z przełożonymi.
Zauważyłam, że ostatnio trafiam na książki bardziej psychologiczne, pomimo, że nie jest to zamierzone. Tym razem czytelnik ma okazję obserwować jak zmienia się główny bohater pod wpływem zadurzenia się, ale ta zmiana nie jest na lepsze tylko na gorsze. Pojawia się zazdrość, agresja, kłamstwo, knucie. Główny bohater staje się zaborczy i nie przyjmuje do wiadomości, że Sara może być nim niezainteresowana. Potem akcja rozkręca się jeszcze bardziej i przybiera dosyć zaskakujący obrót.
Zostawiam 1,5 gwiazdki. To nie była zła książka, ale nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia, miała sporo nudnych fragmentów i nie dostałam nawet szansy, żeby przywiązać się do głównego bohatera lub mu nawet współczuć.
Zacznę może od tego, że twórczość Mankella do mnie jakoś niespecjalnie przemawia. Przez całą lekturę miałam wrażenie, że czegoś mi brakowało i ta powieść nie zyskała mojej sympatii. Początek książki dłużył się niemiłosiernie, a przynajmniej dla mnie był ciężkostrawny. Kiedy mężczyzna już trafia na tę wyspę i spotyka Sarę to było już lepiej, ale nadal wszystko rozwija się bardzo wolno, bo otrzymujemy całą masę wstawek dotyczących pomiarów głębokości wód oraz rozmów z przełożonymi.
Zauważyłam, że ostatnio trafiam na książki bardziej psychologiczne, pomimo, że nie jest to zamierzone. Tym razem czytelnik ma okazję obserwować jak zmienia się główny bohater pod wpływem zadurzenia się, ale ta zmiana nie jest na lepsze tylko na gorsze. Pojawia się zazdrość, agresja, kłamstwo, knucie. Główny bohater staje się zaborczy i nie przyjmuje do wiadomości, że Sara może być nim niezainteresowana. Potem akcja rozkręca się jeszcze bardziej i przybiera dosyć zaskakujący obrót.
Zostawiam 1,5 gwiazdki. To nie była zła książka, ale nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia, miała sporo nudnych fragmentów i nie dostałam nawet szansy, żeby przywiązać się do głównego bohatera lub mu nawet współczuć.
October 22, 2008
This book is chilling.....I am almost sorry i read it. The main character is not sympathetic in any sense of the word. I don't think I shake the impression of awfulness that he imparted.
March 1, 2018
Understandable Insanity :D
March 1, 2013
Very difficult to decide how to rate this. I really wasn't it to it at the beginning. The main character is a Swedish bathymetry measurer ('hydrologic engineer') during early W.W. 1. The story initially is slightly bizarre but didn't really grab me. Maybe because the writing is very stolid, very stereotypically Scandanavian. It's a third person affair, and the main character tries (pretty successfully) to keep everything bottled up. As things progress, he ends up letting more than a little of his internal struggle out into the open through actions (never through honest words). Others suffer as a consequence. In the end, a very, very dark novel. Psychopathy, profound isolation physically and emotionally, and some seriously scary self-rationalization of bad, bad, bad stuff. The ending is suitably bleak, but one character actually ends of slightly better off than she started. Everybody else is seriously screwed in one or more ways. I was pretty engrossed despite the ultra dark subject matter.
September 28, 2013
Lars Tobiasson-Svartman, measurer of ocean depths, charting the seas around the Swedish archipelago with a sounding lead and rope, on a secret mission for the Swedish navy, 1914, the days before sonar.
Autumn. The arrival of winter. Frozen seas. Fog. Islands connected by ice. The holes through which the sea breathes. The silence.
Ostergotland. Norrkoping. Valdermarsvik. Graholmarna. Krakmaro. Hokbadan. Halsskar. A journey across distances. And into madness.
"His earliest memories were to do with measurements. Between himself and his mother, his mother and his father, between the floor and the ceiling, between sorrow and joy. His whole life was made up of distances, measuring, abbreviating or extending them. He was a solitary person constantly seeking new distances to estimate or measure.
Measuring distances was a sort of ritual, his personal means of reining in the movements of time and space.
From the start, from as far back as he could remember, solitude had been like his own skin."
Autumn. The arrival of winter. Frozen seas. Fog. Islands connected by ice. The holes through which the sea breathes. The silence.
Ostergotland. Norrkoping. Valdermarsvik. Graholmarna. Krakmaro. Hokbadan. Halsskar. A journey across distances. And into madness.
"His earliest memories were to do with measurements. Between himself and his mother, his mother and his father, between the floor and the ceiling, between sorrow and joy. His whole life was made up of distances, measuring, abbreviating or extending them. He was a solitary person constantly seeking new distances to estimate or measure.
Measuring distances was a sort of ritual, his personal means of reining in the movements of time and space.
From the start, from as far back as he could remember, solitude had been like his own skin."
July 2, 2017
Not everyone's story
Once again Mankell's deliberate pace. But not his usual subject. No police drama here. Extremely introspective and a character very difficult to understand. And a fascinating arena for the story to take place; sea and ice and uninhabitable, isolated islands as well as Stockholm and the Swedish navy not to mention the context of the Great War in which Sweden was neutral at least during the story's timeline. The tale could have been boring and started out as such but became compelling a short way in.
Once again Mankell's deliberate pace. But not his usual subject. No police drama here. Extremely introspective and a character very difficult to understand. And a fascinating arena for the story to take place; sea and ice and uninhabitable, isolated islands as well as Stockholm and the Swedish navy not to mention the context of the Great War in which Sweden was neutral at least during the story's timeline. The tale could have been boring and started out as such but became compelling a short way in.
October 1, 2012
Ein beklemmendes Buch, nicht der typische 'Wallander-Mankell'. Es ist der Blick in die Tiefen einer Seele und der (Lebens-)Kampf des Mannes, der versucht, dort einen festen Grund zu finden.
Das Buch hat mich auf eine gewisse Art ergriffen - und das macht es zu einem guten Buch... :)
Das Buch hat mich auf eine gewisse Art ergriffen - und das macht es zu einem guten Buch... :)
January 23, 2020
Henning Mankell, urodzony 3 lutego 1948 roku w Sztokholmie, zmarły 5 października 2015 w Göteborgu, szwedzki pisarz, dziennikarz, reżyser i autor sztuk teatralnych, znany jest na całym świecie przede wszystkim jako twórca serii powieści kryminalnych z Kurtem Wallanderem, policjantem z Ystad, w roli głównej, a także jako autor scenariuszy do filmów o jego przygodach. Z książek Mankella największe jak dotąd wrażenie zrobiła na mnie biegunowo odległa od cyklu z Wallanderem powieść Comedia infantil, piękna, poruszająca, wielowarstwowa i pozostawiająca niezatarty ślad w psychice każdego chyba wrażliwego czytelnika. Po Głębię więc sięgałem niepewny, co też mi ta książka przyniesie, tym bardziej, że przytoczona na okładce notka z The Guardian intryguje informując, iż
Ostra, przenikliwa analiza sytuacji Szwecji z okresu pierwszej wojny światowej nadaje temu jakby thrillerowi typowy dla klasycznych dzieł gatunku wymiar moralny i niepokojącą atmosferę. Poruszone zostają w nim kwestie związane z etyką, sprawiedliwością i demokracją, podobnie jak w kryminałach o Wallanderze. Wszystko to sprawia, że powieść jest pełna mocy".
Konia z rzędem temu, kto zgadnie, co autor notki miał na myśli pisząc ...jakby thrillerowi typowy dla klasycznych dzieł gatunku... Nie znam gatunku, który by się nazywał jakby thriller, więc tym bardziej mnie zadziwia, iż coś, co nie istnieje, ma typowy dla siebie wymiar moralny i niepokojącą atmosferę.
Poza tym, okazuje się, że nawet The Guardian drukuje o książkach tezy, z których jasno wynika, iż ich autor w ogóle omawianych pozycji nie czytał, a na pewno nie czytał ze zrozumieniem książki, którą ocenia, reklamuje, poleca...
Fakt, rzecz dzieje się w czasie pierwszej wojny światowej, ale książka w ogóle niczego o niej nie mówi. Pierwsza wojna światowa to był koniec świata, gdyż świat po pierwszej wojnie nie był już taki sam, jak przed nią. Wojna zmieniła nie tylko granice państw, ale stosunki społeczne i całą rzeczywistość w niezliczonych aspektach, nie tylko w państwach biorących w niej udział, czy nią dotkniętych, ale i neutralnych oraz na tyle odległych, że wydawało się, iż wpłynąć na nie nie może. Niczego z tej problematyki w powieści nie znajdziemy. Owszem, wojna się pojawia, ale równie dobrze mogłoby jej nie być. Wszystko mogło się odbyć tak samo i w czasie pokoju.
Protagonistą Głębi jest Lars Tobiasson-Svartman, oficer szwedzkiej marynarki wojennej. Nie tylko z wojną, ale i z wojskiem (marynarką wojenną) ma on jednak niewiele wspólnego. Nie jest bowiem dowódcą okrętu ani na żadnym nie służy, a specjalizuje się w wykonywaniu pomiarów głębokości dna morskiego i nanoszeniu ich na mapy. Jego opętaniem jest marzenie o znalezieniu największej głębi na świecie, głębi bezdennej, zaś cała jego wojskowość i wojenność polega na tym, że płaci mu marynarka wojenna, a nie cywilny instytut kartografii.
Svartman podczas wykonywania czynności służbowych, czyli po prostu sondowania dna zwykłą linką z ciężarkiem na końcu, przypadkiem trafia na jedną z malutkich wysp, jakich pełno na szwedzkich wodach. I na tej wysepce odkrywa mieszkającą tam samotnie kobietę, z którą nawiązuje bliższe i skomplikowane stosunki, choć ma już i żonę, i dziecko. Co i jak nie będę zdradzał, gdyż i tak niewiele jest rzeczy w Głębi, które mogą czytelnika zaciekawić, wpędzić w niepewność, w to uczucie, że chcemy z niecierpliwością dowiedzieć się, co dalej.
Powieść ta określana jest jako kryminał czy thriller (lub jakby thriller), ale też chyba nijak ma się to do prawdziwego charakteru książki. Żadnego napięcia, żadnego poczucia zagrożenia w trakcie lektury się nie dopatrzyłem. Na pewno jednak jest ta książka ciekawą i przenikliwą próbą przybliżenia czytelnikowi sposobu myślenia człowieka podłego; kanalii, w dodatku mocno zaburzonej psychicznie. Wszystko, co się dzieje, nawet zabójstwa, są tylko pretekstem do ukazania ewolucji jego wypaczonej osobowości, która nie dopuszcza do siebie nikogo poza nim samym.
Przerost ambicji i skrajna niepewność, wspomnienie znienawidzonego ojca i bezgłośnie płaczącej matki. Lars Tobiasson-Svartman żył na polu walki, na którym wyrachowanie i potrzeba sprawowania nad wszystkim kontroli ścierała się ze skłonnością do ryzykownych zachowań. On nie naginał się do nowych sytuacji, jak większość ludzi, lecz w nowych warunkach zmieniał osobowość. Stawał się kimś innym i nieraz sam nie był tego świadom.
To właśnie ta wojna, wojna ze swoim własnym umysłem i osobowością została poddana analizie, a nie pierwsza wojna światowa. Książka nie jest więc łatwa ani lekka w odbiorze i szczerze mówiąc nie ma też wielkich wartości poznawczych, gdyż jednostkowy przypadek, choćby nie wiem jak głęboko przeanalizowany, niczego czytelnika nie nauczy ani niczego mu o ludzkiej naturze nie powie.
Rzecz cała dzieje się głównie w morskich klimatach, a tu dodatkowo rażą błędy w terminologii marynistycznej, choć nie wiem, czy to wina oryginału, czy tłumaczenia. W sumie lektura, jak dla mnie, była interesująca, ale przyjemności mi nie sprawiła i nie śmiem jej nikomu polecać
źródło:
https://klub-aa.blogspot.com/2020/01/...
Ostra, przenikliwa analiza sytuacji Szwecji z okresu pierwszej wojny światowej nadaje temu jakby thrillerowi typowy dla klasycznych dzieł gatunku wymiar moralny i niepokojącą atmosferę. Poruszone zostają w nim kwestie związane z etyką, sprawiedliwością i demokracją, podobnie jak w kryminałach o Wallanderze. Wszystko to sprawia, że powieść jest pełna mocy".
Konia z rzędem temu, kto zgadnie, co autor notki miał na myśli pisząc ...jakby thrillerowi typowy dla klasycznych dzieł gatunku... Nie znam gatunku, który by się nazywał jakby thriller, więc tym bardziej mnie zadziwia, iż coś, co nie istnieje, ma typowy dla siebie wymiar moralny i niepokojącą atmosferę.
Poza tym, okazuje się, że nawet The Guardian drukuje o książkach tezy, z których jasno wynika, iż ich autor w ogóle omawianych pozycji nie czytał, a na pewno nie czytał ze zrozumieniem książki, którą ocenia, reklamuje, poleca...
Fakt, rzecz dzieje się w czasie pierwszej wojny światowej, ale książka w ogóle niczego o niej nie mówi. Pierwsza wojna światowa to był koniec świata, gdyż świat po pierwszej wojnie nie był już taki sam, jak przed nią. Wojna zmieniła nie tylko granice państw, ale stosunki społeczne i całą rzeczywistość w niezliczonych aspektach, nie tylko w państwach biorących w niej udział, czy nią dotkniętych, ale i neutralnych oraz na tyle odległych, że wydawało się, iż wpłynąć na nie nie może. Niczego z tej problematyki w powieści nie znajdziemy. Owszem, wojna się pojawia, ale równie dobrze mogłoby jej nie być. Wszystko mogło się odbyć tak samo i w czasie pokoju.
Protagonistą Głębi jest Lars Tobiasson-Svartman, oficer szwedzkiej marynarki wojennej. Nie tylko z wojną, ale i z wojskiem (marynarką wojenną) ma on jednak niewiele wspólnego. Nie jest bowiem dowódcą okrętu ani na żadnym nie służy, a specjalizuje się w wykonywaniu pomiarów głębokości dna morskiego i nanoszeniu ich na mapy. Jego opętaniem jest marzenie o znalezieniu największej głębi na świecie, głębi bezdennej, zaś cała jego wojskowość i wojenność polega na tym, że płaci mu marynarka wojenna, a nie cywilny instytut kartografii.
Svartman podczas wykonywania czynności służbowych, czyli po prostu sondowania dna zwykłą linką z ciężarkiem na końcu, przypadkiem trafia na jedną z malutkich wysp, jakich pełno na szwedzkich wodach. I na tej wysepce odkrywa mieszkającą tam samotnie kobietę, z którą nawiązuje bliższe i skomplikowane stosunki, choć ma już i żonę, i dziecko. Co i jak nie będę zdradzał, gdyż i tak niewiele jest rzeczy w Głębi, które mogą czytelnika zaciekawić, wpędzić w niepewność, w to uczucie, że chcemy z niecierpliwością dowiedzieć się, co dalej.
Powieść ta określana jest jako kryminał czy thriller (lub jakby thriller), ale też chyba nijak ma się to do prawdziwego charakteru książki. Żadnego napięcia, żadnego poczucia zagrożenia w trakcie lektury się nie dopatrzyłem. Na pewno jednak jest ta książka ciekawą i przenikliwą próbą przybliżenia czytelnikowi sposobu myślenia człowieka podłego; kanalii, w dodatku mocno zaburzonej psychicznie. Wszystko, co się dzieje, nawet zabójstwa, są tylko pretekstem do ukazania ewolucji jego wypaczonej osobowości, która nie dopuszcza do siebie nikogo poza nim samym.
Przerost ambicji i skrajna niepewność, wspomnienie znienawidzonego ojca i bezgłośnie płaczącej matki. Lars Tobiasson-Svartman żył na polu walki, na którym wyrachowanie i potrzeba sprawowania nad wszystkim kontroli ścierała się ze skłonnością do ryzykownych zachowań. On nie naginał się do nowych sytuacji, jak większość ludzi, lecz w nowych warunkach zmieniał osobowość. Stawał się kimś innym i nieraz sam nie był tego świadom.
To właśnie ta wojna, wojna ze swoim własnym umysłem i osobowością została poddana analizie, a nie pierwsza wojna światowa. Książka nie jest więc łatwa ani lekka w odbiorze i szczerze mówiąc nie ma też wielkich wartości poznawczych, gdyż jednostkowy przypadek, choćby nie wiem jak głęboko przeanalizowany, niczego czytelnika nie nauczy ani niczego mu o ludzkiej naturze nie powie.
Rzecz cała dzieje się głównie w morskich klimatach, a tu dodatkowo rażą błędy w terminologii marynistycznej, choć nie wiem, czy to wina oryginału, czy tłumaczenia. W sumie lektura, jak dla mnie, była interesująca, ale przyjemności mi nie sprawiła i nie śmiem jej nikomu polecać
źródło:
https://klub-aa.blogspot.com/2020/01/...
January 19, 2020
Also this story is written from the perspective of a man, as Mankell has done in (most and maybe all) of his other books. This makes it interesting for me. Mankell creates a very peculiar man called Lars, who has a peculiar profession. He is tasked with the measuring of depths of the Baltic sea, at the beginning of WW I when the Germans are fighting against the Russians and Sweden is neutral. In the beginning of the book Lars has my full sympathy since he is devoted to his war-work and has intriguing habits and views. But then Lars discovers this skerry, that has an irresistible attraction. I think I lost my sympathy for Lars when his first lie is expressed in the book. And then one lie rapidly follows the other. Until the spaghetti of Lars' own lies gives him no viable exit. Very interesting is also the parallel between the sea depths' measuring and Lars' acquaintance with the depths in his own character. Where the sea is so deep that Lars cannot measure its depth properly anymore, he discovers that he himself possesses equally unmeasurable character depths. What a story. Set in beautiful scenery; I wished I could visit that skerry one day.
August 1, 2022
Bez wątpienia była to ciekawa przygoda, aczkolwiek główny bohater był strasznie irytujący. Jest to zabieg celowy, ale ja naprawdę czasem miałam ochotę rzucić tą książką. Bardzo dobrze jest nakreślone tło historyczne I Wojny Światowej, ale to nie ono jest tutaj najważniejsze. Po skończeniu książki tytuł nabiera również metaforycznego znaczenia. Nie polecała bym tego tytułu z nastawieniem jako powieść historyczna, czy thriller jak to jest napisane na tyle książki. To historia życia głównego bohatera, który służył w marynarce wojennej. Pokazane są jego rozterki życiowe oraz problemy.Ta książka uświadamia nam jak kłamstwo powoli nas niszczy od wewnątrz i jakie konsekwencje niosą za sobą niektóre decyzje.
October 3, 2018
This is the story of a Swedish naval officer in the early 1900s who has become obsessed with measurements and his own kind of logic. And it's this Obsession that leads him into a kind of Madness. The first part of the book went faster than the last. Towards the end I just wanted to get it over with. I like the author's Wallander stories more. I'm looking forward to reading more Mysteries by Mankell.
January 3, 2021
Set in Sweden, at the outbreak of WW I, a Swedish naval engineer, Lars Tobiasson-Svartman, tasked with taking channel depth soundings, and in a cold marriage, finds a woman, Sara Fredrika, living alone on an island in the archipelago who stirs violent emotions in him. This novel is icy and chilling and increasingly violent, and about midway through I found it hard to keep reading. Atmospheric, intensely gloomy, and brutal.
June 9, 2024
Dit boek is aan me doorgegeven door een collega wiens vrouw het niks vond en die het zelf fascinerend vond. Ik zit in de laatste categorie. Bizar verhaal over een dieptemeter aan het begin van WO1 van wie steeds duidelijker wordt hoe psychopatisch hij is.
January 30, 2022
Dit is een boek dat Mankell 'geschreven' heeft, d.w.z. dat het jarenlang gerijpt heeft in zijn binnenste tot het rijp was; hij heeft het anders dan zijn politieromans, geschreven met hart en ziel en nieren. Het resultaat is ronduit verbluffend. Meesterlijk.
May 18, 2019
Not without merit, but thematically and stylistically as bleak as a rocky Swedish isle in the depths (yes, I know) of winter.
April 30, 2019
For lovers of Swedish novels
I was not familiar with this writer but I will seek him out again. This is a spare,dark story of a man who has very little soul. His connection to other people is a thin thread. While he is coldly capable of murder,it is his lying that finally severs him from the world of the living. He is hard to like but also hard to hate. I loved the icy setting and the world war 1 timeframe. A good read.
I was not familiar with this writer but I will seek him out again. This is a spare,dark story of a man who has very little soul. His connection to other people is a thin thread. While he is coldly capable of murder,it is his lying that finally severs him from the world of the living. He is hard to like but also hard to hate. I loved the icy setting and the world war 1 timeframe. A good read.
Displaying 1 - 30 of 354 reviews