Als iemand weet hoe je een ramp kunt ontketenen, is dat de zeventienjarige Gwen Collins wel. Ze breekt per ongeluk dertien van haar vaders zandlopers met daarin het levenszand van stervelingen en maakt hen daarmee ongemerkt onsterfelijk. De Raadsheren eisen dat deze zielen binnen afzienbare tijd worden opgehaald.
Wanneer Gwens vader als de verantwoordelijke zielverzamelaar een beroep op haar doet, voelt ze zich gedwongen zijn werk over te nemen. Maar Gwen heeft vrijwel geen ervaring met zielverzamelen en als ook de ziel van haar klasgenoot Max onsterfelijk blijkt te zijn, komt ze voor een onmogelijke keuze te staan...
Ik ben zowaar onder de indruk :-o Wat een cool en origineel idee, en dan ook nog eens fatsoenlijk uitgewerkt! Volledige recensie weldra op mijnbieb.be.
Het concept van dit boek is heel interessant en ongelooflijk goed uitgewerkt. Gwen is een verzamelaar, net als haar vader en broer Alexander. Het is hun taak om de zielen die hun opgebruikte lichamen verlaten te verzamelen en te begeleiden naar waar mogelijk hun volgende leven. De tijd die de zielen in hun huidige lichaam nog rest wordt gemeten in zandlopers. En het verhaal begint als Gwen een aantal van die zandlopers kapot laat vallen en zo verschillende mensen, waaronder haar klasgenoot Max, onsterfelijk maakt.
Met de mythologie in dit verhaal is niks mis. En ook op Gwen en Max als karakter is niet zoveel aan te merken. Ze hebben allebei hun eigen verhaal en achtergrond, ze komen met hun eigen geheimen en de band die ze samen opbouwen wordt nergens grootser of betekenisvoller gemaakt dan hij naar mijn idee zou moeten zijn.
En toch heb ik ergens het gevoel dat er iets mist en ik kan er mijn vinger niet precies opleggen wat dat iets dan zou moeten zijn. Ik voelde het gewoon niet. En normaal gesproken kan ik wel aangeven waarom ik iets niet voelde, of waarom ik niks voelde, maar in dit geval kan ik dat eigenlijk niet zo goed. Ik weet alleen dat er iets mist, maar ik kan gewoon echt niet zeggen wat. Het enige wat in me opkomt is dat het verhaal een ietwat kabbelend geheel vormde en ik heb normaal geen problemen met een traag verhaal en met vooral karakteropbouw en minder actie.
Wellicht komt het erop neer dat het boek voor mij op geen enkel vlak echt opvalt. Niet in negatieve zin, maar ook niet in positieve zin. Het is een boek zoals er, gevoelsmatig, zovele zijn. En dat is prima. Niet elk boek hoeft een vijf sterren read te zijn. Ik heb ook niet met tegenzin gelezen. Ik heb me er best mee vermaakt, maar niet meer dan dat.
Als je zelf schrijft wil je graag elk boek leuk vinden. Gewoon omdat je weet hoeveel werk in een boek kruipt. Ik moet toegeven dat ik niet hoger dan 2.5 sterren kan geven, afgerond naar 3.
De eerste 30-40 pagina's was ik zeer enthousiast. Wat een origineel idee! Ik was echt verrast door de fantasy van de schrijfster. Creatief is ze zeker en vast. Je merkt dat ze een verhaal wilt delen met anderen. De wereld waar ze jou mee naartoe neemt is een beetje zoals de wereld die wij kennen. Al moet ik toegeven dat er toch een luguber kantje aan zat. Dat maakte de sfeer en setting van dit verhaal zeer interessant. Vooral de sfeer en setting van het fantasy gedeelte sprak mij aan. Het heden kan je uiteraard moeilijk aankleden met een nieuwe sfeer. De zielenverzamelaars mochten dan wel ‘normaal’ zijn, of we zouden hen niet kunnen herkennen in de massa, toch waren ze donkere wezens in mijn leeservaring. De schrijfstijl is vlot te lezen, alleen soms wat veel details. Daar moet je uiteraard voor te vinden zijn. Ik vond die hoeveelheid aan details goed passen bij dit boek. Fantasy mag weleens wat meer hebben. Je merkt ook dat de schrijfster elk personage een eigen manier van spreken heeft gegeven. De ene is veel dominanter of de ander heeft een zachter stemgeluid. Ik moet dan ook toegeven dat de dialoog sterk was. Voor mij kwam de dialoog sterker en beter tot zijn recht. De beschrijvende gedeeltes vond ik met momenten minder prettig lezen. Het was een meervoudig vertelperspectief wat trouwens goed bij het concept paste. Op die manier begrijp je als lezer beter wat een zielenverzamelaar precies is. De schrijfster brengt zo ook haar ideeën beter over. Zelf ben ik wel geen grote fan van een meervoudig vertelperspectief. Vooral omdat het in dit geval een beetje wisselde me een hij/zij-verteller. De cover is trouwens ook een plaatje. Complimenten aan de uitgever hiervoor.
Na die eerste 30-40 pagina's kreeg ik al snel door: ''dit wordt 'm niet, dit is geen boek voor mij''. De personages waren eentonig (buiten hun stem en houding in de dialoog), de schrijfstijl kwam verwarrend over en sommige stukken waren best wel saai. Het verhaal miste spanning en pit. In de dialoog merkte je de verschillen van de personages goed op. Hun karakter kwam wat naar voren. In de beschrijvende teksten vond ik dat karakter niet terug. Wanneer je meer personages aan het woord laat, ga je sowieso al een kans missen om elk personage apart te behandelen. Toch is er één dominant hoofdpersonage te herkennen: Gwen. Zelfs zij bleef gedurende het hele boek een zeer vlak personage. Hierdoor had ik met geen enkel personage een concrete band. Hoewel de schrijfstijl vlot is, kwam ze ook verwarrend over. Soms begreep ik niet zo goed wat de schrijfster wilde vertellen. Het leek weleens of ze zichzelf tegensprak of stukken die uitleg mistte. Het stuk waar Gwen met haar moeder kon praten was voor mij zeer onduidelijk en verwarrend. Het was vluchtig geschreven en als lezer had ik geen idee wat er gebeurde. Ik miste uitleg hoe het kon. Hoe kon Gwen met haar moeder praten? Het zijn kleine details, maar die stapelen zich uiteraard ook op. Er is een groot verschil tussen een verhaal en een plot. Dit boek bevat geen sterk plot. Er gebeurd weinig en er is geen duidelijk punt waar naartoe gewerkt wordt. Voor mij kwam het over als ‘een dag in het leven van’. Het is verhalend, maar dan in een fantasy sfeertje in plaats van een dagboek setting. “Toen deed ik dit, en dan was er dat.” Er was geen opbouw naar een climax die mij omver moest blazen. Het boek bevatte geen hoogtepunt. Zelfs de scene die de lezer moest verrassen zag ik al aankomen (eindscene waar Gwen de mist in gaat). Dat maakte dat het boek saaie stukken bevatte waar ik als lezer mezelf moest pushen om door te lezen.
Al bij al heeft het verhaal veel potentie. Ik miste gewoon een heleboel zaken die deze fantasy aandikte. Er zijn een heleboel boeken en voor mij zou dit verhaal niet opvallen tussen de grote masse. Ik heb ook gezocht naar iets eigen van de schrijfster, iets dat typerend is aan haar. Ook dat heb ik -helaas- niet kunnen vinden.
Ik heb heel snel deel twee nodig, maar helaas zal ik daar nog lange tijd op moeten wachten. Wat een héérlijk verhaal. Hij bevat super interessante en geloofwaardige karakters en er hangt eigenlijk een constante spanning. Een uitgebreide recensie volgt nog!
Met Zielverzamelaar 1 - Merkteken van de dood heeft Storm Publishers opnieuw een boekenparel binnengehaald die zij maar wat graag met (haar) lezers wil delen. Het is een verhaal dat vele soorten lezers zal kunnen vermaken: het is mysterieus, duister en haast betoverend; wanneer de eerste pagina’s zijn gelezen, is er geen houden meer aan en heeft het je volledig in de ban. Het boek móet uit!
Het verhaal wordt verteld door meerdere stemmen: Gwen, de dochter van een groot zielverzamelaar, wiens avontuur direct in het begin van het boek al begint en met wie de lezer op zoek gaat naar een oplossing voor de chaos die per ongeluk door haar (of deels door iemand anders?) is veroorzaakt. Ook volg je Xander, de broer van Gwen die maar al te graag zijn vader over zou willen nemen en die hoopt zelf zijn eerste professionele stappen te kunnen zetten in de wereld van het verzamelen van zielen. De laatste stem is die van Max, de jongen wiens leven van het een op de andere moment helemaal verandert en waarin hij dringend op zoek is naar antwoorden. Serieuze, waarheidsgetrouwe antwoorden waar ook hij in kan geloven, want zelf weet hij niet zeker of hij nu gek wordt of niet met wat hem overkomt...
Het leven van Gwen is geen doorsnee-plaatje. Ze heeft een andere opvoeding gehad dan haar klasgenoten. De wereld omtrent zielverzamelaars kent enkele regels waar niet van afgeweken mag worden, omdat het elk leven in de wereld op het spel kan zetten, en hierdoor heeft ze zo weinig mogelijk contact met de buitenwereld. Daarnaast is ze nogal onzeker en wil ze iedereen het liefst zo goed mogelijk behandelen, ookal behandelt niet iedereen haar op die manier terug. Hoe verder haar zoektocht naar de zielen vordert, hoe meer ze groeit: haar zelfvertrouwen steekt steeds meer de kop op, zowel op persoonlijk vlak als op het gebied van de werkzaamheden als zielverzamelaar en ze wil zelf haar eigen keuzes eens kunnen maken, zonder dat iedereen daar gelijk een mening over heeft die haar kwetst. Xander probeert haar duidelijk te maken hoe het leven in elkaar steekt, en hoewel ze op den duur begrip heeft voor zijn goed bedoelde adviezen, toch merkt ook hij dat ze verandert in een heel andere zus dan hij gewend is. En Max: Max is gewoon de leuke, onwetende jongen die bij Gwen in de klas zit, eigenlijk nooit eerder contact met haar had en plotseling kruisen hun wegen steeds maar weer. Hij krijgt steeds sterker het gevoel dat zij dingen weet die zij niet vertelt, maar zet alles op alles om erachter te komen wat ze voor hem verbergt. Dit gedrag hoort bij zijn karakter, zijn hele persoonlijkheid en het is iets wat hem siert, dat vindt zij ook. Maar ze kan niets anders dan hem op een zijlijn te zetten om zijn leven, zijn ziel te beschermen…
Merkteken van de dood is het spannende debuut van auteur Mascha Schoonakker, en niet zomaar een debuut. De hele sfeer in het boek wordt gedragen door mysteries, duistere situaties en het idee van de zandlopers die zijn gevuld met levenszand is magisch met een realistisch tintje te noemen. Ik vroeg mij geregeld af hoe het zou zijn als het leven écht zo in elkaar zou steken zoals zij het heeft beschreven met haar vlotte pen. Het ietwat abrupte einde met tegelijkertijd een opening naar meer, laat je even het hele verhaal opnieuw overdenken, en afvragen wat er in het vervolg zal gebeuren. Ik zit in ieder geval al te popelen om het te kunnen lezen in de toekomst!
Ik vind dit een schitterend fantasyverhaal. Het zielverzamelen is een redelijk origineel concept. Het verzamelen van zielen levert ook de nodige spannende momenten op in het verhaal. Maar het meest werd ik gegrepen door de personages in het boek.
Gwen is een fijne hoofdpersoon omdat ze eigenlijk een soort antiheld is. Het werk dat ze doet en de kennis die ze heeft, geven haar in principe veel macht. Ze echter zo onhandig en onzeker, dat een deel van die macht al snel weer teniet gedaan wordt. Ze moet dus extra haar best doen om haar taken toch tot een goed einde te brengen en dat maakt haar verhaal spannend en soms zelfs grappig om te lezen.
Max is ook een heerlijke hoofdpersoon. Hij durft buiten de gebaande paden te denken en trekt daardoor al snel zijn eigen, verrassend accurate conclusies. Dit voorkomt in dit geval de in fantasyverhalen vaak voorkomende ongelijkheid tussen de ene hoofdpersoon die alles weet en de andere hoofdpersoon die helemaal niets weet. Dit vond ik wel zo prettig.
Het karakter van Xander, de broer van Gwen, is een verhaal apart. Hij gedraagt zich onmogelijk arrogant en soms zelfs wreed. Toch zijn zijn motieven volgens mij niet alleen maar slecht. Een deel van zijn gedrag komt mogelijk ook voort uit beschermingsdrang.
Deze drie karakters hebben een eigen gezichtspunt. Uiteraard zijn er ook een aantal bijpersonages, maar die spelen een minder grote rol en worden vooral gebruikt om iets duidelijk te maken over de hoofdpersonages. Ze voegen wel humor toe aan het verhaal.
Ik heb genoten van dit boek. Het is origineel, goed geschreven en de hoofdpersonages stalen mijn hart. Dat het verhaal in het Nederlands geschreven is zal voor velen een pluspunt zijn.
Gwen lijkt op het eerste gezicht een normaal meisje, maar zij en haar gezin zijn zielenverzamelaars. Zielenverzamelaars zorgen voor zielen om aan de raadsheren te geven. Zo houden zij het balans op de wereld. Op een dag krijgt Gwen een ongeluk waardoor er zielen ontsnappen. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Normaal gesproken lees ik niet veel YA maar dit boek bleef mij boeien. Het deed mij even denken aan een oude serie Dead like me waarin Reapers de zielen van pas overleden mensen verzamelen. Het verhaal leest lekker weg. Ik dank uitgeverij Willowtreez en Mascha Schoonakker dat ik dit boek kon lezen. Een verassend debuut.
‘Merkteken van de dood’ is een duister en mysterieus verhaal met vele plottwisten. Boeken van eigen bodem blijven mij keer op keer verrassen en ook van dit verhaal heb ik enorm genoten. Het blijft je boeien tot de laatste pagina, alhoewel ik de slotscène iets uitgebreider wou zien. Het voelde te abrupt aan waardoor er geen sprake is van een cliffhanger maar eerder een nieuwsgierigheid naar ‘Dodenstad’ toe. ‘Merkteken van de dood’ was voor mij een heel leuke read met een originele insteek, een aangename schrijfstijl en één van de beste reads die ik van eigen bodem reeds gelezen heb.
Naast (1.) de sterke personages, zijn er nog twee redenen waarom ik van Zielverzamelaar heb genoten: 2. De schrijfstijl van Mascha Schoonakker is heerlijk. Ik lees het weg als een warm mes door boter. Het is sfeervol, prettig en herkenbaar. Zij is een van de weinige auteurs die een liefdesdriehoek kan schrijven, waar ik niet met mijn ogen van rol. Het zat daadwerkelijk goed in elkaar en was niet te zoetsappig. 3. Het magiesysteem van deze urban fantasy is geweldig en ik zou er graag meer van lezen. Op naar boek 2 dus! Mijn volledige review lees je via https://www.geekish.nl/boeken/3-reden...
3,5 sterren. Dit is een verhaal met een zeer origineel gegeven: mensen hebben levenszand dat in zandlopers zit. De ene is voller dan de andere. Zodra al het zand op de bodem ligt, is de tijd letterlijk op en sterft die persoon. Gwens vader zoekt deze zielen op en helpt hen verder. De woorden Tijdzaal, Zielverzamelaar, zandlopers met levenszand hadden direct mijn aandacht.
Het verhaal zelf is vlot geschreven. Het heeft van het begin af aan iets mysterieus. Het verhaal wordt verteld vanuit oogpunt van meerdere personages waardoor je een duidelijk beeld krijgt van hoe het geheel in elkaar steekt, je leert de personages op deze manier goed kennen. Gwen is echter het echte hoofdpersonage. Op het moment dat Gwen in contact komt met onsterfelijke geesten, verhardt de toon van het verhaal en is het razend spannend. Je leeft helemaal mee met Gwen en je hoopt dat ze zich uit de gevaren zal weten te redden. Het is een emotioneel moment als Gwen de eerste persoon vindt waarvan de zandloper kapot is gevallen. Je maakt kennis met de manier waarop Gwen deze persoon en zijn ziel helpt. Het valt haar aanzienlijk zwaarder dan verwacht, om zeer begrijpelijke redenen. Het beschrijft goed hoe moeilijk de taak voor Gwen is. Zij is niet opgeleid voor dit werk, zoals haar vader. Het zit haar ook niet mee door bepaalde gebeurtenissen, waardoor je benieuwd bent hoe het verhaal zich verder zal ontwikkelen.
Maar ook vanuit het oogpunt van Max is het spannend. Hij voelt dat er iets mis is met hem. Er hangt een unheimisch gevoel om hem heen dat hij niet kan plaatsen. Zijn klasgenote Gwen gedraagt zich anders dan normaal en Max kan het niet laten om op onderzoek uit te gaan of bepaalde zaken met elkaar in verband staan.
Het boek “Zielverzamelaar 1 – Het merkteken van de dood” is een heerlijk spannende, romantische paranormale YA met geheimzinnige gebeurtenissen en een originele kijk op het dodenrijk. Ik geef het boek graag 3,5 sterren.
De familie van Gwen verzamelt zielen van mensen waarvan de tijd om te leven op is. Gwen zelf lijkt het helemaal niets om in de voetstappen van haar vader te treden. Haar broer daarin tegen kan niet wachten om de taak over te nemen. Wanneer Gwen per ongeluk zandlopers met levenszand van mensen laat kapot vallen wil ze bewijzen dat ze sterk genoeg is om het op te lossen.
De mensen waarvan de zandlopers zijn gebroken, zijn nu onsterfelijk geworden en verstoren het evenwicht in de wereld. Het blijkt alleen een stuk zwaarder en emotioneler te zijn om dit op te lossen dan Gwen had gedacht.
Dit boek is erg leuk en origineel, vooral het verhaal over het verzamelen van de zielen en de zandlopers is goed bedacht. Mascha heeft het verhaal erg levendig geschreven waardoor het leuk is om te lezen. Alles wat Gwen meemaakt kan je zo voor je zien, zoals bijvoorbeeld de kasten met de vele zandlopers en de sprankelende zielen. Het verhaal begint rustig, je komt iets meer te weten over Gwen en haar familie en de spanning wordt in golven opgebouwd. Doordat de zenuwen van Gwen en Max oplopen en je weet wat Gwen moet doen zorgt voor de nodige spanningen in het boek. Je wilt gewoon weten hoe het met ze verder gaat doordat de karakters zo echt zijn. Het verhaal is buiten het feit dat je al een beetje kan raden dat Gwen een crush krijgt op Max niet voorspelbaar. Dat vind ik een extra plus voor een verhaal. Ik merkte dan ook al snel dat dit boek echt wel een vervolg nodig heeft om de avonturen van Gwen en Max te vertellen. Ik kan dan ook niet wachten om het vervolg te mogen lezen!
Bedankt Storm Publishers dat jullie mij hebben laten kennis maken met dit leuke verhaal!
Het verhaal is orgineel en spannend geschreven. Vanaf het begin tot het einde zat ik erin alsof ik Gwen was.
Alle andere personages die aan bod kwamen hadden allemaal wel iets geheimzinnigs waardoor je eigenlijk ook door wilt lezen om te achterhalen wat dat is.
Gwen is namelijk niet het stereo type meisje wat je vaak leest in een boek. Ze is anders, probeert echter normaal te zijn, echter mag ze niet met de normale mensen omgaan. Helaas bestaat er zoiets als het lot en gevoelens en kun je daar weinig tegen doen.
Het werk als zielenverzamelaar lijkt mij een echt eenzaam beroep. Hierdoor mis je wel wat sociale vaardigheden. Ook dit werd wel duidelijk in bet boek.
Het enige wat ik een beetje jammer vond is dat er vrij weinig bekend is over Alexander, Laila en Kamil. Ze kwamen meerdere malen in het boek naar voren, maar toch weet ik nog weinig over ze of waarom hun zich zo gedragen. Stiekem ben ik ook benieuwd naar raadslid Michael. Deze klinkt naar mijn idee menselijk, maar ook wel een sadist of iemand die graag geniet van alle geheimen en andere graag ernaar laat vissen.
Misschien krijgen we hierover nog wel meer in het vervolg te lezen. Ik ben hier in elk geval heel erg benieuwd naar.
En vergeet niet, laat elke seconden van je leven tellen, het is voorbij voor je het weet.
Gwen lijkt op het eerste gezicht een normaal meisje, maar zij en haar gezin zijn zielenverzamelaars. Zielenverzamelaars zorgen voor zielen om aan de raadsheren te geven. Zo houden zij het balans op de wereld. Op een dag krijgt Gwen een ongeluk waardoor er zielen ontsnappen. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Normaal gesproken lees ik niet veel YA maar dit boek bleef mij boeien. Het deed mij even denken aan een oude serie Dead like me waarin Reapers de zielen van pas overleden mensen verzamelen. Het verhaal leest lekker weg. Ik dank uitgeverij Willowtreez en Mascha Schoonakker dat ik dit boek kon lezen. Een verassend debuut.
Gwen is een buitenbeentje die meer buiten als op school te vinden is. Altijd een smoesje klaar waarom ze er niet is. Niemand kan de muur doorbreken die ze om zichzelf heeft gebouwd. Totdat ze Max ontmoet en ze samen een hachelijk avontuur beleven (of is het overleven?). Langzaam maar zeker komt Max steeds meer over haar te weten. Daarmee brengt hij zichzelf en Gwen in gevaar.
Een spannend, een beetje spooky en intrigerend verhaal.
De 17-jarige Gwen weet als geen ander hoe je een ramp kan ontketenen. Ze breekt per ongeluk dertien van haar vaders zandlopers met daarin het levenszand van stervelingen en maakt hen daarmee onsterfelijk…De zielen van deze personen moeten worden opgehaald, besluiten de Raadsheren. Haar vader laat Gwen dit klusje opknappen maar ze heeft geen ervaring met zielenverzamelen . haar broer Xander wel… maar haar vader doet een beroep op haar. Het is een lastige opgave, helemaal als een van de zielen van een klasgenoot blijkt te zijn. Gwen is een meisje dat het niet makkelijk heeft op school, omdat ze nogal anders is. Je leert haar kennen als iemand die goed in de problemen kan komen door domme acties. De opdracht om de zielen te verzamelen is voor haar een echte uitdaging. Xander, haar broer, is meer ervaren maar is niet een leuk personage om mee om te gaan. Hij vind het maar niks dat Gwen dit moet doen van hun vader en dit laat hij merken ook. Door zijn hinderlijke en vervelende personage is het boek voor mij bijna niet te lezen. Het personage van Max is het meest bijzondere, hij spreekt me het meest aan. Alle andere personen worden nauwelijks omschreven. Je krijgt er niet echt een band mee. Dat is jammer. Het verhaal begint spannend en leest vlot. De zinnen zijn makkelijk en niet te lang. Helaas wordt het boek daarna niet echt spannend. Omdat het verhaal vanuit meerdere perspectieven wordt beschreven, is het af en toe verwarrend. Een groot deel van het verhaal is voor mij zelfs saai. Het zou wel wat meer spanning en actie mogen hebben. Het plot is anders dan ik verwacht had maar niet bevredigend. Het is een magisch, dystopisch young adult verhaal waar naar mijn idee meer in had gezeten. Het is wel origineel. Er komt nog een deel, ik twijfel of ik die wil lezen. Dit boek is het debuut van Mascha Schoonakker. Het krijgt van mij 3 sterren.
Ik wilde dit boek al lezen vanaf het moment dat Mascha de schrijfwedstrijd van Storm Publishers had gewonnen! En nu ligt hij dan eindelijk in de winkel, inclusief supermooie cover! Ik heb 'm mee gegrist en ik ben er meteen in begonnen. Binnen twee dagen had ik het boek uit, want ik kon het niet wegleggen.
Het verhaal was echter wel anders dan ik had verwacht. Ik had veel meer romantiek verwacht, romantisch zieltje als ik ben, in de trant van twee hopeloos verliefde tieners, en uiteindelijk moet 1 van hen een onmogelijke keuze maken, wat met veel drama en tranen gepaard gaat...
Het verhaal gaat toch iets anders. Minder romantisch, maar wel spannender. En niet minder goed. Het is een tof boek, en omdat er vanuit beide perspectieven is geschreven (vanuit Gwen en Max), begrijp je het verschil in leefomgeving en opvoeding. Maar wat haatte ik Gwens vader, zeg! En Xander... dat is een interessant karakter. Wat zal hij doen? De bad boy spelen of juist niet? Met Max leefde ik heel erg mee. Ik begreep hem. Ik voelde zijn stemming.
Met Gwen had ik eerlijk gezegd iets minder feeling. En ik kan niet precies zeggen waardoor dat komt. Misschien omdat ze een beetje onverschillig is in dingen? Xander en Kamil zeggen dat ze zo'n gevoelig meisje is, maar dat voelde ik als lezer echter maar af en toe. Ze stond iets verder van me af dan Max. En misschien is dat juist de bedoeling, zodat je net als Max zelf niet zo goed hoogte van haar krijgt?
Maar... ik voelde wel de wanhoop van Gwen en de uitzichtloze situatie. Ik vond het allemaal heel spannend en het leest als een trein. De sfeer is beklemmend van begin tot eind, en dat komt het boek ten goede vind ik. Vooral omdat ik geesten e.d. altijd al creepy heb gevonden (Ik kan nog steeds niet naar films als The Exorcist kijken brrrr) liepen de rillingen soms over mijn rug. Dat is een goed teken, want het betekent dat de spanning over komt.
Dus... Zielverzamelaar is een gaaf en vooral ORIGINEEL boek, en ik verlang echt naar deel twee! Vooral om te zien of de liefde tussen Gwen en Max nog verder opbloeit, en wat die enge Raadsheren gaan doen (alweer brrr). In de tussentijd raad ik het boek zeker aan anderen aan!
Kocht dit boek omdat de auteur een oud collega van me was, maar ik werd echt positief verrast door het boek zelf. Hoewel ik nog amper Nederlandse boeken lees bleef het boek boeiend en Mascha's schrijfstijl getuigd van een rijke woordenschat en fantasie.
De karakters dragen ieder hun eigen stijl die gemakkelijk begrijpbaar is voor de lezer, je weet gelijk in wiens hoofd je verkeert. Het idee van Magere Hein die op deze manier te werk gaat is origineel en het punt waarop het verhaal start was net zo.
Voor mij helaas een DNF. Omdat dit echt een geval 'het ligt niet aan het boek maar aan mij' is, geef ik dan ook geen rating. Het boek is heerlijk vlot geschreven (ik was binnen een dag door de eerste helft heen, en dat wil wat zeggen met een baby thuis) en ik denk dat het voor liefhebbers van het genre echt een leuk boek is.