What do you think?
Rate this book
قدم کلیک هایتان بر چشم
این کتاب، مشتمل بر سی و یک یادداشت و مقالة برگزیده از وبلاگ «نمایندگی مجاز » است. نگارنده به اقتضای شرایط و اوضاع مختلف اجتماعی و فرهنگی در طول هشت سال مطالبی را در وبلاگ خویش درج کرده و اکنون پس از تعطیلی آن، منتخبی از یادداشت ها و مقالات را در مجموعة حاضر گردآوری نموده است. دغدغة وی در این یادداشت ها تبلیغ و ترویج دین از موضع دانشجویی و بررسی تحوّلات اجتماعی با به کارگیری زبانی تازه و به وسیله ارتباط نزدیک با مخاطب است. برخی موضوعات مورد توجّه در کتاب عبارتند از: تحلیل شخصیت چند تن از افراد بنام؛ به کارگیری الگوهای صحیح در زندگی؛ بیان راه حل «امام موسی صدر» در مصافحه با خانم ها؛ کنسرت های موسیقی؛ علّت نام گذاری سال 1385 به سال «پیامبر اعظم(ص)»؛ تحلیل وقایع انتخابات و برخی موضوع های دینی و مذهبی.
162 pages
First published January 1, 1390
About the author
محمد رضا زائری
22 books41 followersحجت الاسلام محمدرضا زائری یکی از معدود افرادی است که در این کشور نان صداقتشان را می خورند. در خانواده ای دغدغه مند بزرگ شده (پدر آقای زائری چندین دوره نماینده مجلس بوده و نیز استاندار هرمزگان که به گواهی خود آقای زائری در یکی از سه گانه شان که ذکرش در ادامه خواهد رفت، یکی از سالم ترین مسئولین جمهوری اسلامی بوده اند) و با شاگردی بزرگانی دغدغه مند بزرگ شده (مثل آقای اشعری ایضا در داخل پارانتز قبل) و در دوران طلبگی نیز با دغدغه ارائه صحیح از اسلام در دین تفقه کرده است.
خانه روزنامه نگاران جوان یکی از نخستین فعالیت های مهم و صد البته بابرکت حاج آقا زائری بود. در عصر حاکمیت اصلاحات و روزنامه های زنجیره ای شان، حاج آقا محملی فراهم کردند و جوان های حزب اللهی را دور خودش جمع کرد. روزی که قاضی مرتضوی «حاج آقا زائری» را به دادگاه کشاند و «خانه» را تعطیل کرد، حاج آقا اولین ضربه صراحت گویی و صداقتش را خرد.
سردبیری همشهری تجربه جدی در عرصه ژورنالیسم برای روحانی اهل دغدغه بود. ابتکاراتی نو وخلاقانه مثل همشهری محله، از حجت الاسلام زائری یک چهره اجتماعی مذهبی فعال ساخت.
آقای زائری دو مجله تاسیس کرد در نیمه اول دهه هشتاد. یکی «خیمه» و دیگری «جدید». یکی برای جوان های مذهبی و هیئت ها و دیگری برای جوان های به اصطلاح خاکستری و در قالب کمیک استریپ! کم تر کسی باور می کرد مجه ای باشد و مدیر مسئولش حجت الاسلام زائری و سردبیرش هادی حیدری و مضمونش هم کمیک استریپ؛ اما این هم یکی از دغدغه های حاج آقا بود. بیان نامحسوس مفاهیم اجتماعی دین در قالب جوان پسند کمیک استریپ. یکی از کارهای حاج آقا در «جدید»اش «مهر خاوران» بود که بیانی از انقلاب بود برای جماعت نوجوان. حاج آقا متن برای کمیک استریپ هم نوشت.
حضور چند ساله حجت الاسلام زائری در لبنان برای تحصیل در رشته «روابط اسلام و مسیحیت» بهانه ای بود برای درک عینی از موقعیت یک نمایندگی از «جمهوری اسلامی» در عروس خاورمیانه. درک عینی سختی های گفتن از گفتمان شیعه به روایت امام روح الله خمینی در کشوری که نه حجاب اجباری است و نه به کازینو رفتن جرم. بودن در محیطی که امام چشم سبز جمعیت شیعه طبقه ضعیف را به قدرت برتر و محبوب لبنان بدل کرد. دیدن رفتار کسانی چون «علامه فضل الله» و هم نشینی با اعجوبه ای چون «سید حسن نصرالله». درک عینی حدیث «هل الدین الا الحب» (آیا دین غیر ازمحبت است) و هم نشین شدن با حدیث «ادعوا علینا صامتین».
تقریبا چند ماه از حضور حاج آقا در لبنان نگذشته بود که جنگ معروف ۳۳روزه آغاز شد. یک گزارشگر از واقعه و معجزه شده بود؛ حاج آقا. بعد روزهای فتنه هم یک سخنگوی بین المللی شده بود برای جمهوری اسلامی ایران، کاراتر از سخنگوهای رسمی وزارت امور خارجه. حضور در شبکه های معروف عربی و مناظره با کسانی که نظام را به تقلب متهم می کردند. در «الجزیره» و «العربیه» و…
خانه روزنامه نگاران جوان یکی از نخستین فعالیت های مهم و صد البته بابرکت حاج آقا زائری بود. در عصر حاکمیت اصلاحات و روزنامه های زنجیره ای شان، حاج آقا محملی فراهم کردند و جوان های حزب اللهی را دور خودش جمع کرد. روزی که قاضی مرتضوی «حاج آقا زائری» را به دادگاه کشاند و «خانه» را تعطیل کرد، حاج آقا اولین ضربه صراحت گویی و صداقتش را خرد.
سردبیری همشهری تجربه جدی در عرصه ژورنالیسم برای روحانی اهل دغدغه بود. ابتکاراتی نو وخلاقانه مثل همشهری محله، از حجت الاسلام زائری یک چهره اجتماعی مذهبی فعال ساخت.
آقای زائری دو مجله تاسیس کرد در نیمه اول دهه هشتاد. یکی «خیمه» و دیگری «جدید». یکی برای جوان های مذهبی و هیئت ها و دیگری برای جوان های به اصطلاح خاکستری و در قالب کمیک استریپ! کم تر کسی باور می کرد مجه ای باشد و مدیر مسئولش حجت الاسلام زائری و سردبیرش هادی حیدری و مضمونش هم کمیک استریپ؛ اما این هم یکی از دغدغه های حاج آقا بود. بیان نامحسوس مفاهیم اجتماعی دین در قالب جوان پسند کمیک استریپ. یکی از کارهای حاج آقا در «جدید»اش «مهر خاوران» بود که بیانی از انقلاب بود برای جماعت نوجوان. حاج آقا متن برای کمیک استریپ هم نوشت.
حضور چند ساله حجت الاسلام زائری در لبنان برای تحصیل در رشته «روابط اسلام و مسیحیت» بهانه ای بود برای درک عینی از موقعیت یک نمایندگی از «جمهوری اسلامی» در عروس خاورمیانه. درک عینی سختی های گفتن از گفتمان شیعه به روایت امام روح الله خمینی در کشوری که نه حجاب اجباری است و نه به کازینو رفتن جرم. بودن در محیطی که امام چشم سبز جمعیت شیعه طبقه ضعیف را به قدرت برتر و محبوب لبنان بدل کرد. دیدن رفتار کسانی چون «علامه فضل الله» و هم نشینی با اعجوبه ای چون «سید حسن نصرالله». درک عینی حدیث «هل الدین الا الحب» (آیا دین غیر ازمحبت است) و هم نشین شدن با حدیث «ادعوا علینا صامتین».
تقریبا چند ماه از حضور حاج آقا در لبنان نگذشته بود که جنگ معروف ۳۳روزه آغاز شد. یک گزارشگر از واقعه و معجزه شده بود؛ حاج آقا. بعد روزهای فتنه هم یک سخنگوی بین المللی شده بود برای جمهوری اسلامی ایران، کاراتر از سخنگوهای رسمی وزارت امور خارجه. حضور در شبکه های معروف عربی و مناظره با کسانی که نظام را به تقلب متهم می کردند. در «الجزیره» و «العربیه» و…
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
July 4, 2018
این کتاب مجموعه غرهای وبلاگی 10 سال پیش اقای زائری است که هنوز هم همان ها را مطرح می کند همین حرف های جدید را که بخوانید انگار آن ها را خوانده اید.
چند مطلب جالب در مورد لبنان دارد. ولی چون لبنان زده است کمی از واقعیت دور شده به نظرم. آقای زائری تصویری ایده آل از لبنان تصویر می کنند یا ناخواسته کاری می کنند ما این طور فکر کنیم. چون مشکلات و ضعف ها و بی نظمی های لبنان تازگی و جذابیتی ندارد و ما خودمان خوبترش را داریم، هیچ اشاره ای به ضعف ها نمی شود. در نتیجه حجم زیادی از کتاب را خوبی ها و نظم لبنان پر کرده است. انگار که سوئیس است (که سوئیس هم ضعف ها و بی قانونی هایی دارد.) در حالی که بشر هر جا که راه در رویی پیدا کند بی قانونی و راه منافع شخصی را پی می گیرد.
ایشون چون خودشان منتقدند باید خیلی رک تر نقد هم بشوند.
یک نقد جدی من این است که ایشان فقط نقد می کنند ایده ای ندارند. نقد کردن که کاری ندارد. همه اندازه یک راننده تاکسی نقد کردن را بلدیم. نقد کردن از یک حدی که بگذرد به خصوص بدون راهکار می شود غر غر.
خیلی جاها ادعا می کند حاکمیت کارهایش سلبی است و فلان. شما خودتان کدام کار ایجابی داشتید. به عنوان یکی از مسئولین فرهنگی کشور؟
مثلا یک کارشان مسابقه هفت روز هفت ساعت است که عید 97 پخش شد. بازیگران لبنانی و ایرانی کلی خوشگذارنی کردند و ظاهر نامناسب شرکت کننده های ایرانی ها هم با تهیه کنندگی یک آخوند کاملا آن یه ذره قبحش رفت. آخرش هم در یک حرکت شعاری گنج را پیدا کردند. گنج چه بود؟ وصیت نامه شهدا! که بازیگر مسابقه دهنده ایرانی مشخص بود هیچ درکی از چنین چیزی ندارد.
از حق نگذریم خوب نقد می کنند و راه نقد کردن و زندگی کردن با نقد را پیدا کرده اند. و البته آخوند شجاع و نترسی هستند که نقدهایشان به ضررشان تمام می شود.
چند مطلب جالب در مورد لبنان دارد. ولی چون لبنان زده است کمی از واقعیت دور شده به نظرم. آقای زائری تصویری ایده آل از لبنان تصویر می کنند یا ناخواسته کاری می کنند ما این طور فکر کنیم. چون مشکلات و ضعف ها و بی نظمی های لبنان تازگی و جذابیتی ندارد و ما خودمان خوبترش را داریم، هیچ اشاره ای به ضعف ها نمی شود. در نتیجه حجم زیادی از کتاب را خوبی ها و نظم لبنان پر کرده است. انگار که سوئیس است (که سوئیس هم ضعف ها و بی قانونی هایی دارد.) در حالی که بشر هر جا که راه در رویی پیدا کند بی قانونی و راه منافع شخصی را پی می گیرد.
ایشون چون خودشان منتقدند باید خیلی رک تر نقد هم بشوند.
یک نقد جدی من این است که ایشان فقط نقد می کنند ایده ای ندارند. نقد کردن که کاری ندارد. همه اندازه یک راننده تاکسی نقد کردن را بلدیم. نقد کردن از یک حدی که بگذرد به خصوص بدون راهکار می شود غر غر.
خیلی جاها ادعا می کند حاکمیت کارهایش سلبی است و فلان. شما خودتان کدام کار ایجابی داشتید. به عنوان یکی از مسئولین فرهنگی کشور؟
مثلا یک کارشان مسابقه هفت روز هفت ساعت است که عید 97 پخش شد. بازیگران لبنانی و ایرانی کلی خوشگذارنی کردند و ظاهر نامناسب شرکت کننده های ایرانی ها هم با تهیه کنندگی یک آخوند کاملا آن یه ذره قبحش رفت. آخرش هم در یک حرکت شعاری گنج را پیدا کردند. گنج چه بود؟ وصیت نامه شهدا! که بازیگر مسابقه دهنده ایرانی مشخص بود هیچ درکی از چنین چیزی ندارد.
از حق نگذریم خوب نقد می کنند و راه نقد کردن و زندگی کردن با نقد را پیدا کرده اند. و البته آخوند شجاع و نترسی هستند که نقدهایشان به ضررشان تمام می شود.
Displaying 1 of 1 review