This volume contains the stories from both of McEwan's previous collections: First Love, Last Rites and In Between the Sheets. The former was awarded the Somerset Maugham Award.
Ian McEwan studied at the University of Sussex, where he received a BA degree in English Literature in 1970 and later received his MA degree in English Literature at the University of East Anglia.
McEwan's works have earned him worldwide critical acclaim. He won the Somerset Maugham Award in 1976 for his first collection of short stories First Love, Last Rites; the Whitbread Novel Award (1987) and the Prix Fémina Etranger (1993) for The Child in Time; and Germany's Shakespeare Prize in 1999. He has been shortlisted for the Man Booker Prize for Fiction numerous times, winning the award for Amsterdam in 1998. His novel Atonement received the WH Smith Literary Award (2002), National Book Critics' Circle Fiction Award (2003), Los Angeles Times Prize for Fiction (2003), and the Santiago Prize for the European Novel (2004). He was awarded a CBE in 2000. In 2006, he won the James Tait Black Memorial Prize for his novel Saturday and his novel On Chesil Beach was named Galaxy Book of the Year at the 2008 British Book Awards where McEwan was also named Reader's Digest Author of the Year.
Il libro accorpa due raccolte di short stories scritte negli anni ’70 da un giovane McEwan al suo esordio. Racconti affascinanti e ripugnanti, ipnotici e repellenti, che sono come tappe di un viaggio in un luogo popolato da uomini (e donne e bambini) che annaspano confusi tra realtà e sogno, ossessioni morbose, angosce, turbamenti, pulsioni a sfondo sessuale: bambini ossessionati e ossessivi, un uomo che perde la testa per un manichino, un fallo conservato in formalina e battaglie coniugali combattute a colpi di tacchi a spillo, vendette atroci, pedofilia… una lunga teoria di casi da manuale psichiatrico. Lo stile è crudo, scioccante, dissacrante, fuori dagli schemi, ma efficace, sorprendente: l’inquietudine non viene tanto da ciò che scrive, ma da ciò che “suggerisce”, che pian piano si insinua sotto pelle. Meglio la prima raccolta (Primo amore, ultimi riti) rispetto alla seconda (Fra le lenzuola), esageratamente grottesca per i miei gusti. Di certo è una lettura non per tutti, però va anche detto che il primo, cattivissimo, McEwan possedeva già un gran talento.
“Manchmal schaue ich sie an und frage mich, wer stirbt zuerst… Gesicht an Gesicht, überwinternd im Wirrwarr von Daunen und Patchwork, legt sie ihre Hände auf meine Ohren, nimmt meinen Kopf, betrachtet mich aus trägen, schwarzen Augen, spitzt die Lippen zu einem Lächeln, das keine Zähne zeigt… dann denke ich, ich bin es, ich sterbe zuerst, und du könntest ewig leben.”
Aaa, nu prea stiu ce sa cred despre cartea asta :)) Mi-a placut si nu prea mi-a placut, am inteles-o si n-am prea inteles-o. Cam asa a decurs lecturarea ei =)) E o carte foarte ciudatica (dubioasa), cu ceva tendinte romantice :)) Nu-mi pare rau ca am citit-o, a fost o experienta unica!
A friend just said of a different book "I found myself reading a book I wasn’t really interested in. I stuck with it because I have an intrinsic guilt for not giving up on books" and this pretty well sums up how I felt about this book, but actually it was worse than that as much of it I heartily dislikjed and wondered what his point was in the rambling, tales with no discernible points apart from to dusgust or feel indifference over. Definitely not for me. After reading , and enjoying his novel "Saturay' this one made me cross off authors to look for on my library list.
4.4(9) :D Primul volum de povestiri care să îmi placă atât de tare. McEwan scrie atât de cursiv, încât nu îţi dai seama cum parcurgi paginile, iar la finalul aproape fiecărei povestiri, am avut parte de acel moment în care stai câteva secunde, poate chiar minute, în care te gândeşti retrospectiv la tot ce ai citit şi te întrebi oare cum ar fi continuat (spun asta fiindcă micile plot-uri se termină simplu, fără finaluri dezvoltate, doar prefigurate).
Le due prime raccolte di racconti di McEwan, a testimonianza di come il suo stile iniziale fosse molto crudo e a tratti scioccante. Ovviamente la qualità e l'interesse per i singoli racconti è variabile, ma nell'insieme costituiscono una prima prova dell'autore allora sconosciuto davvero significativa. Una nota di demerito per la traduzione e l'edizione, che - a mio parere - non rivelano una qualità secondo me adeguata a una casa editrice come Einaudi.
In un volume unico tutta la produzione "breve" di McEwan. Non amo le short stories ma ero curiosa di leggere queste. Nei primi ci ho ritrovato le tematiche macabre e angoscianti del Giardino di cemento e Cortesie per gli ospiti. Il più terribile è sicuramente Farfalle. Originali quello della donna che fa sesso con uno scimmione e "Morta venendo", ovvero l'insolita storia d'amore tra un uomo e un manichino. Comunque la lettura a lungo andare mi ha stancato.
Citaat : Het was vreemd om te zien hoe Kate zichzelf melkte in een fles. Ik realiseerde dat we alleen maar dieren zijn met kleren aan en heel rare dingen doen, net als Ian McEwan's apen op theevisite. Review : Ian McEwan werd in 1975 in één klap wereldberoemd met zijn verhalenbundel De laatste dag van de zomer, die eerst in Nederland verscheen, daarna in Engeland en vervolgens in nog vele landen. Zjn romans en verhalen zijn inmiddels in meer dan dertig landen verschenen. In het werk van McEwan staat voornamelijk de sinistere en de duistere kant van de mens centraal. Atonement (Boetekleed) wordt beschouwd als een hoogtepunt in zijn oevre. Persoonlijk vond ik The Cement Garden een stuk sterker. McEwan schrijft ook filmscripts. In 1982 schreef hij het script voor The Imitation Game, een televisiedrama. Daarna verschenen nog vele scripts van zijn hand, waaronder The Ploughman's Lunch, een film die zich afspeelt tijdens de Falkland-oorlog. Ook werden een aantal van zijn romans verfilmd, zoals The Innocent, The Cement Garden, The Comfort of Strangers, Enduring Love, Atonement en On Chesil Beach (2012).
Ian McEwan debuteerde met een bundel korte verhalen First Love, Last Rites. Hiermee werd hij in één klap beroemd en won hij een jaar later de literaire prijs de Somerset Maugham Award. In het Nederlands werd het boek uitgebracht onder de titel De laatste dag van de zomer. Door de enigszins bizarre aard van deze verhalen kreeg hij destijds de bijnaam "Ian Macabre". Eerste liefde bevat een selectie uit vroegere bundels De laatste dag van de zomer en Tussen de lakens. Het zijn verhalen waarin de duistere kant van de mens zichtbaar wordt, over een claustrofobische jeugd, gebroken families en ontluikende seksualiteit. Even vlijmscherp als verrassend en dromerig. McEwan grijpt de lezer bij het nekvel, daagt ons verbeeldingsvermogen uit en onze opvattingen over moraal en normen op de proef stelt. De auteur gebruikt steeds een beeldende, uiterst leesbare stijl en zijn gevoel voor detail en suspense maken het geheel geloofwaardig maken.
De verhalen uit deze bundel zijn stuk voor stuk monumenten die ook hapklare brokken zijn om verfilmd te worden, maar een iets of wat bijdehandse lezer maakt er wel zijn eigen film van. Mijn eigen favoriete verhaal was de opener Huisvlijt. Het hoofdpersonage blikt terug op zijn jeugd en in het bijzonder op zijn toenmalig maatje Raymond. Deze laatste leerde hem roken, drinken en masturberen. Samen met Raymond zou hij ook de vagina van een klasgenootje gaan bekijken. Om er niet al te onwetend bij te staan ging hij thuis op zoek naar oefenmateriaal... Bijzondere grimmige en duistere literatuur waar liefhebbers zullen van smullen.
Essendo questi i suoi primi racconti, la sperimentazione, il non aver trovato ancora la sua strada, non me li ha resi gradevoli. Alcuni li ho apprezzati maggiormente, come Farfalle, altri li ho abbandonati o li ho letti a pezzetti, saltellando di qua e di là. Non sto certamente bocciando in toto il libro. Non sarebbe rispondente al mio pensiero. Ma certamente, tra tutta la sua produzione, questi primi racconti sono quelli che meno mi hanno coinvolta e che meno ho apprezzato.
Ian McEwan mi ha viziata con livelli di scrittura altissimi. E dopo tutta questa strada, il livello dell'inizio, per quanto già altissimo, non mi basta.
Gewoonlijk sluipen er in een verhalenbundel wel wat verhalen in die minder opvallen, die minder in de smaak vallen van de lezer of die wat uit de took vallen in het geheel. Niets van dit alles bij deze prachtige verhalen van McEwan, stuk voor stuk goed geschreven, veel psychologisch inzicht, mooie tekening van personages en knappe, levendige dialogen. De auteur werkt soms met alledaagse situatie, twee jongens oefenen voor een toekomstig sexueel leven maar soms ook met meer ongewone personages, een aapje dat eerst huisdier en daarna minnaar wordt van een schrijfster met een writersblock. Een verhalenbundel om te koesteren!
I usually love Ian McEwan, one of the best writers of our time in my opinion, but I couldn't actually get through some of the stories in this collection. His earlier books have a tendency toward the shocking, but this, his first, seems to play with issues just for the sake of their shock effect. I probably shouldn't list this as "read," since I didn't get through a couple of the stories, but so be it!
Mogelpackung. Alle Geschichten wurden bereits in den beiden anderen Erzählbänden veröffentlicht. Keine einzige Geschichte ist neu. Zudem mag ich McEwans Kurzgeschichten gar nicht, seine Romane umso mehr.
Majoritatea povestirilor din volumul Prima dragoste, ultimele ritualuri înfătișează o formă de abuz și din această cauză am ezitat în a-i acorda 4 steluțe. În ansamblu, totuși acestea mi s-au părut mai bune decât cele din În așternuturi.
Cel mai mult mi-au plăcut Conversație cu bărbatul din dulap și Morți de-a binelea , iar cea mai șocantă mi s-a părut Fluturi .
Ook schrijvers puberen. Ook zij zoeken zich een weg. In boekenland. In het schrijverschap. Als ze jong zijn experimenteren schrijvers. Als ze nog onbekend zijn hoeven ze niet te voldoen aan verwachtingen. Als er al verwachtingen zijn, zijn het de eigen bange vooruitzichten. Van hun schrijverschap. In boekenland. In de jaren 70 experimenteert McEwan. Echter niet in een bang vooruitzien. Maar met een vaste pen. Met zekerheid. Een zekerheid die je als lezer in deze kortverhalen nog niet voelt. Maar wel verwacht wordt. In later werk. Het komend schrijverschap van McEwan. In boekenland lang geen puber meer.
I've been avoiding McEwan because I've had so many Booker-related bad reads. But this library book looked inviting, especially after his wonderful "The Use of Poetry" in a New Yorker from several months ago.
This book collects two previously standalone collections, First Love, Last Rites (1975), and In Between the Sheets (1978). The first, five stars. The second, three.
If you haven't read the first, run out and grab it. Fresh isn't the half of it.
A little hit and miss in places, though more of the former than the latter, and some of the disappointment was through the shortness of the stories leaving me dissatisfied, as opposed to any fault of the writing. In places, these were pedestrian, in places depraved, in places so stunning in detail that it required repeated re-reading. Some of the subjects broached were rather uncomfortable, but that's just to be expected from the author.
These stories were supposed to be disturbing. Hm. More like dull and lifeless. A monster's humanity is what makes him terrifying, or something like that, right? Not in this case. The author chose the exasperation of the crudest actions in everyday life over the introspection into the psyche of the most twisted characters, and that made for a pretty uninteresting read. It might also be the translation, though – I caught myself several times thinking that I could've done better.
I only read the set of stories originally published as "First Loves, Last Rites." Each story is memorable, but ultimately I found them too preoccupied with the links between sex and death. Too quirky for me.