What do you think?
Rate this book
Το δέντρο του Άραϋ #1
Συναίσθημα
«Πέθανα για μερικές ημέρες. Και όλα όσα έζησα εκεί επιστρέφουν. Βλέπω κάθε νύχτα στον ύπνο μου τις ψυχές τού Βίλβετ να με καλούν. Και πρέπει να γυρίσω πίσω… Εγώ και μερικοί ακόμη που κάποτε πεθάναμε…» εξηγεί η νεαρή Μαρία στον συνομήλικο φίλο της Γιώργο, στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Συναίσθημα». Ένα βράδυ ήταν αρκετό για να γνωρίσει τη μαγική υπόσταση της ανθρώπινης ψυχής, την πραγματική ανθρώπινη δύναμη πέρα από κάθε θεό, μέσω του θανάτου της. Μερικές ημέρες ως ψυχή ήταν αρκετές για να καταλάβει πως ο θάνατος δεν είναι παρά μια μεταμόρφωση, ένα στάδιο που μεταφέρει τις ψυχές των ανθρώπων στα φύλλα τού Δέντρου τού Άραϋ, στην απέραντη ύπαιθρο των ψυχών, το Βίλβετ. Και πόσο λατρευτή η φύση που τους αγκάλιαζε…
Τι ήταν όμως αυτό που την ανέστησε; Για ποια αρχαία δύναμη καλούν την ίδια και άλλους πρωταγωνιστές ξανά πίσω; Μπορεί κανείς να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο κόσμους και να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, σωματικά – φυσικά - ψυχικά, για να νιώσει ελεύθερος ξανά; Η μάχη μεταξύ της λογικής και των συναισθημάτων, του θεϊκού στοιχείου και της στεγνής πραγματικότητας δεν ήταν ποτέ καθορισμένη. Μήπως είναι όλα ένα τελικά;
Μια πολυδιάστατη τριλογία βιβλίων αναζήτησης και περιπέτειας που θα θέσει τα πιο σημαντικά ερωτήματα της ζωής με τον πιο φυσικό τρόπο στον αναγνώστη. Υλικός και πνευματικός κόσμος γίνονται ένα, εκεί που η μαγεία δεν ανήκει σε απόκρυφα βιβλία και στους λίγους, αλλά στην κρυφή δύναμη της ψυχής. Του Συναισθήματος, της Πίστης και της Φαντασίας.
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι…
Τι ήταν όμως αυτό που την ανέστησε; Για ποια αρχαία δύναμη καλούν την ίδια και άλλους πρωταγωνιστές ξανά πίσω; Μπορεί κανείς να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο κόσμους και να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, σωματικά – φυσικά - ψυχικά, για να νιώσει ελεύθερος ξανά; Η μάχη μεταξύ της λογικής και των συναισθημάτων, του θεϊκού στοιχείου και της στεγνής πραγματικότητας δεν ήταν ποτέ καθορισμένη. Μήπως είναι όλα ένα τελικά;
Μια πολυδιάστατη τριλογία βιβλίων αναζήτησης και περιπέτειας που θα θέσει τα πιο σημαντικά ερωτήματα της ζωής με τον πιο φυσικό τρόπο στον αναγνώστη. Υλικός και πνευματικός κόσμος γίνονται ένα, εκεί που η μαγεία δεν ανήκει σε απόκρυφα βιβλία και στους λίγους, αλλά στην κρυφή δύναμη της ψυχής. Του Συναισθήματος, της Πίστης και της Φαντασίας.
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι…
- GenresFantasy
284 pages, Paperback
First published July 20, 2013
About the author
Μανώλης Σιμιτσάκης
4 books119 followersΟ Σιμιτσάκης Μανώλης γεννήθηκε τον Μάρτιο του 82 και μεγάλωσε στον Άλιμο. Η βαβούρα της Αθήνας τον έπνιξε και αποφάσισε να ζήσει την υπόλοιπή του ζωή στην όμορφη Κρήτη.
Έχει ασχοληθεί με αρκετά είδη τέχνης, αυτή όμως που τον κέρδισε ήταν η συγγραφή και η ποίηση. Ξεκινώντας με ποίηση στα εφηβικά του χρόνια, ένιωσε αργότερα την ανάγκη να γράψει κάτι μεγαλύτερο.
Αυτό το κάτι είναι η Τριλογία βιβλίων φαντασίας - μεταφυσικού μυστηρίου "Το δέντρο του Άραϋ - κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι", η οποία εκδόθηκε από τις εκδόσεις Λυκόφως .
Εκτός της τριλογίας, το 2021, εκδόθηκε το 4ο βιβλίο του, με τίτλο "Singularity - Η πειραματική νουβέλα", ένα θεατρικό μυθιστόρημα/ψυχογράφημα.
Περισσότερα για τα βιβλία του, συνεντεύξεις και άλλα λογοτεχνικά καλούδια, μπορείτε να βρείτε στο www.Aray.gr
Το 2020 ίδρυσε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Μαρία Βρυσανάκη τον Σύλλογο δημιουργικής γραφής "Λογοπαίγνιο" όπου και διδάσκει δημιουργική γραφή σε ενήλικες και εφήβους.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.DimiourgikiGrafi.com
Έχει αρθρογραφήσει, με ψευδώνυμο και επωνύμως, σε σχετικά ρεπορτάζ εφημερίδων και σε διάφορες σελίδες με θέμα το φανταστικό και το μυστήριο, ενώ και η αρθρογραφία για το βιβλίο δεν τον αφήνει αδιάφορο.
Επίσης, τελεί χρέη κριτικού σε διαγωνισμούς λογοτεχνίας και επιμελείται βιβλία, ανεξαρτήτου είδους.
Κάπου ανάμεσα στον ελεύθερο του χρόνο από όλα τα παραπάνω και τις υποχρεώσεις του στη ζωή, κατάφερε να δημιουργήσει και έναν από τους πρώτους χώρους Δωματίων Μυστηρίου στην Ελλάδα - τον πρώτο Ελληνικό -, φιλοξενώντας το μεράκι του για περίεργες ιστορίες και εκεί.
Γενικότερα είναι ένας άνθρωπος υπεύθυνος και προσγειωμένος, αλλά ελπίζει πως σε λίγα χρόνια ο κόσμος θα είναι καλύτερος.
Με ή χωρίς τον ίδιο. Δεν έχει σημασία.
Έχει ασχοληθεί με αρκετά είδη τέχνης, αυτή όμως που τον κέρδισε ήταν η συγγραφή και η ποίηση. Ξεκινώντας με ποίηση στα εφηβικά του χρόνια, ένιωσε αργότερα την ανάγκη να γράψει κάτι μεγαλύτερο.
Αυτό το κάτι είναι η Τριλογία βιβλίων φαντασίας - μεταφυσικού μυστηρίου "Το δέντρο του Άραϋ - κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι", η οποία εκδόθηκε από τις εκδόσεις Λυκόφως .
Εκτός της τριλογίας, το 2021, εκδόθηκε το 4ο βιβλίο του, με τίτλο "Singularity - Η πειραματική νουβέλα", ένα θεατρικό μυθιστόρημα/ψυχογράφημα.
Περισσότερα για τα βιβλία του, συνεντεύξεις και άλλα λογοτεχνικά καλούδια, μπορείτε να βρείτε στο www.Aray.gr
Το 2020 ίδρυσε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Μαρία Βρυσανάκη τον Σύλλογο δημιουργικής γραφής "Λογοπαίγνιο" όπου και διδάσκει δημιουργική γραφή σε ενήλικες και εφήβους.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.DimiourgikiGrafi.com
Έχει αρθρογραφήσει, με ψευδώνυμο και επωνύμως, σε σχετικά ρεπορτάζ εφημερίδων και σε διάφορες σελίδες με θέμα το φανταστικό και το μυστήριο, ενώ και η αρθρογραφία για το βιβλίο δεν τον αφήνει αδιάφορο.
Επίσης, τελεί χρέη κριτικού σε διαγωνισμούς λογοτεχνίας και επιμελείται βιβλία, ανεξαρτήτου είδους.
Κάπου ανάμεσα στον ελεύθερο του χρόνο από όλα τα παραπάνω και τις υποχρεώσεις του στη ζωή, κατάφερε να δημιουργήσει και έναν από τους πρώτους χώρους Δωματίων Μυστηρίου στην Ελλάδα - τον πρώτο Ελληνικό -, φιλοξενώντας το μεράκι του για περίεργες ιστορίες και εκεί.
Γενικότερα είναι ένας άνθρωπος υπεύθυνος και προσγειωμένος, αλλά ελπίζει πως σε λίγα χρόνια ο κόσμος θα είναι καλύτερος.
Με ή χωρίς τον ίδιο. Δεν έχει σημασία.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
March 26, 2018
First read: Γενάρης 2016 (3,5*)
Second read: Μάρτης 2018 (4*)
Τελικά καλά λένε ότι κάποια βιβλία πρέπει να τα διαβάσεις δύο φορές!
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι...
Πού πηγαίνει, πώς ζει και τι περιπέτειες συναντά κανείς μετά τον θάνατό του;
Το αιώνιο φιλοσοφικό ερώτημα απαντάται εδώ, δοσμένο μέσα από μία ιστορία φαντασίας. Επιτέλους, περισσότερη δράση και λιγότεροι στοχασμοί!
Μιας και εγώ είμαι πεζός άνθρωπος, δεν θέλω να καταλάβω άλλο από αυτό που διαβάζω.
Θέλω να καταλάβω αυτό που διαβάζω.
Το βιβλίο αυτό είναι εισαγωγικό, μας βάζει στον άλλο-άλλους κόσμους (δεν λέω περισσότερα!) και μας θέτει το πρόβλημα, καθώς και τον τρόπο που πρέπει να λυθεί. Και ποιοι θα το κάνουν αυτό; Οι βασικοί μας ήρωες.
"Όλα όσα έζησα επιστρέφουν. Βλέπω κάθε νύχτα στον ύπνο μου τις ψυχές του Βίλβετ να με καλούν. Και πρέπει να γυρίσω πίσω... Εγώ και μερικοί ακόμα που κάποτε πεθάναμε..."
Το Βίλβετ θα καταστραφεί και αν γίνει αυτό, οι ψυχές... Τι θα γίνουν οι ψυχές;
Η ιστορία έχει αρκετό μυστήριο, αλλά όχι την ένταση που θα ήθελα, μιας και ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ στο σημείο που θα ξεκινήσει η ΒΑΡΒΑΤΗ ΔΡΑΣΗ!!!!!!!!
Second read: Μάρτης 2018 (4*)
Τελικά καλά λένε ότι κάποια βιβλία πρέπει να τα διαβάσεις δύο φορές!
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι...
Πού πηγαίνει, πώς ζει και τι περιπέτειες συναντά κανείς μετά τον θάνατό του;
Το αιώνιο φιλοσοφικό ερώτημα απαντάται εδώ, δοσμένο μέσα από μία ιστορία φαντασίας. Επιτέλους, περισσότερη δράση και λιγότεροι στοχασμοί!
Μιας και εγώ είμαι πεζός άνθρωπος, δεν θέλω να καταλάβω άλλο από αυτό που διαβάζω.
Θέλω να καταλάβω αυτό που διαβάζω.
Το βιβλίο αυτό είναι εισαγωγικό, μας βάζει στον άλλο-άλλους κόσμους (δεν λέω περισσότερα!) και μας θέτει το πρόβλημα, καθώς και τον τρόπο που πρέπει να λυθεί. Και ποιοι θα το κάνουν αυτό; Οι βασικοί μας ήρωες.
"Όλα όσα έζησα επιστρέφουν. Βλέπω κάθε νύχτα στον ύπνο μου τις ψυχές του Βίλβετ να με καλούν. Και πρέπει να γυρίσω πίσω... Εγώ και μερικοί ακόμα που κάποτε πεθάναμε..."
Το Βίλβετ θα καταστραφεί και αν γίνει αυτό, οι ψυχές... Τι θα γίνουν οι ψυχές;
Η ιστορία έχει αρκετό μυστήριο, αλλά όχι την ένταση που θα ήθελα, μιας και ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ στο σημείο που θα ξεκινήσει η ΒΑΡΒΑΤΗ ΔΡΑΣΗ!!!!!!!!
October 19, 2019
Να ξεκινήσω λέγοντας οτι το είδος του φανταστικού είναι απ΄ τα αγαπημένα μου είδη και όποτε βρίσκω βιβλία φαντασίας τα προσθέτω στην (ατελείωτη) λίστα του tbr μου!
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήξερα ότι έπρεπε να το διαβάσω γιατί από το οπισθόφυλλο και μόνο, μου τράβηξε το ενδιαφέρον!
Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί τι υπάρχει μετά το θάνατο ή έστω αν υπάρχει κάτι;
Στο βιβλίο ο συγγραφέας μας δείχνει την δική του οπτική στο θέμα αυτό αρκετά έξυπνα θα έλεγα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ποιητικός λόγος που χρησιμοποιεί!
Στην αρχή νόμιζα ότι θα ήταν αρνητικό και ότι θα με ενοχλούσε αλλά ήταν τόσο ταιριαστό που έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων,νομίζω ότι αν έλειπε το συγκεκριμένο κομμάτι θα το απολάμβανα λίγο περισσότερο!
Αυτό το μία κρύο μία ζέστη ένιωθα ότι με κούραζε!
Σίγουρα θα συνεχίσω την τριλογία και νομίζω ότι τα επόμενα βιβλία θα είναι ακόμα καλύτερα και με περισσότερη δράση!
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήξερα ότι έπρεπε να το διαβάσω γιατί από το οπισθόφυλλο και μόνο, μου τράβηξε το ενδιαφέρον!
Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί τι υπάρχει μετά το θάνατο ή έστω αν υπάρχει κάτι;
Στο βιβλίο ο συγγραφέας μας δείχνει την δική του οπτική στο θέμα αυτό αρκετά έξυπνα θα έλεγα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ποιητικός λόγος που χρησιμοποιεί!
Στην αρχή νόμιζα ότι θα ήταν αρνητικό και ότι θα με ενοχλούσε αλλά ήταν τόσο ταιριαστό που έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων,νομίζω ότι αν έλειπε το συγκεκριμένο κομμάτι θα το απολάμβανα λίγο περισσότερο!
Αυτό το μία κρύο μία ζέστη ένιωθα ότι με κούραζε!
Σίγουρα θα συνεχίσω την τριλογία και νομίζω ότι τα επόμενα βιβλία θα είναι ακόμα καλύτερα και με περισσότερη δράση!
August 16, 2022
Πρωτότυπο θέμα μεταφυσικού περιεχομένου που αν και δεν ανήκει στα αγαπημένα μου θέματα, μου προξένησε το ενδιαφέρον.
Η σχέση Μαρίας - Γιώργου κάπου δε μου έκανε κλικ όπως επίσης και η ευκολία που δέχονται τα "νέα" η παρέα, ωστόσο είναι βιβλίο του φανταστικού οπότε κάποιες "ευκολίες" παραβλέπονται 😝
3,5*/5 από εμένα κ υποψιάζομαι την κίνηση του Γιώργου στο επόμενο βιβλίο 😉
Η σχέση Μαρίας - Γιώργου κάπου δε μου έκανε κλικ όπως επίσης και η ευκολία που δέχονται τα "νέα" η παρέα, ωστόσο είναι βιβλίο του φανταστικού οπότε κάποιες "ευκολίες" παραβλέπονται 😝
3,5*/5 από εμένα κ υποψιάζομαι την κίνηση του Γιώργου στο επόμενο βιβλίο 😉
Read
September 20, 2019Θέλετε να πάρετε μια πολύ γεμάτη γεύση από το περιεχόμενό του; Μπορείτε να διαβάσετε ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου στο επίσημο site της τριλογίας: www.Aray.gr
Εκεί, επίσης, θα βρείτε επιπλέον υλικό, όπως συνεντεύξεις, κριτικές, flash fictions και άλλα.
Σας ευχαριστώ όλους για τις κριτικές σας έως τώρα και ελπίζω πως και οι καινούργιοι αναγνώστες θα το απολαύσετε :)
Εκεί, επίσης, θα βρείτε επιπλέον υλικό, όπως συνεντεύξεις, κριτικές, flash fictions και άλλα.
Σας ευχαριστώ όλους για τις κριτικές σας έως τώρα και ελπίζω πως και οι καινούργιοι αναγνώστες θα το απολαύσετε :)
December 7, 2018
Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί τι να περιμένει την ψυχή μας μετά τον θάνατο; Νομίζω, όλοι το έχουμε σκεφτεί και αναμφίβολα αποτελεί ένα ερώτημα που απασχολεί τον άνθρωπο και στο οποίο προσπαθεί να βρει απαντήσεις εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Μανώλης μας δείχνει, στο δέντρο του Άραϋ, την δική του οπτική επί του θέματος. Ομολογώ πως θαύμασα τη φαντασία του αλλά και τον τρόπο που περιγράφει το Βίλβετ, σε σημείο που είπα στον εαυτό μου: ναι, θα μπορούσαν να είναι έτσι τα πράγματα στην απέναντι πλευρά! Η ιστορία εξελίσσεται σε δυο άξονες: στον φανταστικό και στον πραγματικό κόσμο. Βρήκα μέσα της πολλά στοιχεία μαγείας, που είναι ολοφάνερο πως ο συγγραφέας έχει μελετήσει, τα οποία με γοήτευσαν. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι τόσο ομαλή και γλυκιά, χωρίς ακρότητες, κρύβοντας έναν γλωσσικό ρομαντισμό. Η ιστορία κινήθηκε στα πλαίσια που περίμενα, είχε κλιμάκωση και σταμάτησε σε ένα κομβικό σημείο, ιδανικό για την μετάβαση στο επόμενο μέρος. Το σίγουρο είναι πως το συναίσθημα με άγγιξε και θα αναζητήσω τη συνέχεια της τριλογίας!
May 28, 2018
Αρκετά καλό για να με κάνει να διαβάσω και τα υπόλοιπα, έτσι κι αλλιώς η ιστορία δεν ολοκληρώνεται στο πρώτο βιβλίο, περισσότερο σαν εισαγωγή είναι, αλλά καταφέρνει να σε κρατήσει! Τελικά υπάρχει πολύ καλό υλικό στην ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού!
Read
August 20, 2018Παρά πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία πραγματεύεται "στα ίσα" με το ζήτημα του θανάτου.
Μου άρεσε πολύ η προσέγγιση, έχει μια φιλοσοφική χροιά αλλά σε βαθμο που εξακοκουθει να μη βαραίνει καθόλου την ιστορία. Επίσης , αν κ δεν τα πάω καθόλου καλά με την ποίηση, στα οσα ποιήματα συνάντησα στο βιβλίο όλα κύλησαν μια χαρά.
Νομίζω όμως ότι το σημαντικότερο ατού του είναι ότι διακατέχεται από αρκετούς συμβολισμούς, οι οποίοι λειτουργούν διαφορετικά στον καθένα. Κάτι τέτοιο δίνει φυσικά κ αξία επανάγνωσης Αφού νέοι συμβολισμοί θα ανακαλυφθούν!
Μου άρεσε πολύ η προσέγγιση, έχει μια φιλοσοφική χροιά αλλά σε βαθμο που εξακοκουθει να μη βαραίνει καθόλου την ιστορία. Επίσης , αν κ δεν τα πάω καθόλου καλά με την ποίηση, στα οσα ποιήματα συνάντησα στο βιβλίο όλα κύλησαν μια χαρά.
Νομίζω όμως ότι το σημαντικότερο ατού του είναι ότι διακατέχεται από αρκετούς συμβολισμούς, οι οποίοι λειτουργούν διαφορετικά στον καθένα. Κάτι τέτοιο δίνει φυσικά κ αξία επανάγνωσης Αφού νέοι συμβολισμοί θα ανακαλυφθούν!
December 15, 2016
Πανέμορφο βιβλίο! Ευαίσθητο και μυστήριο, με νοήματα βαθιά και περιπετειώδες ταυτόχρονα. Φοβερά πρωτότυπο!
"Ο θάνατος το τέλος δεν είναι" όπως λέει και ο συγγραφέας, και μέσα από το βιβλίο του φαίνεται πόσο δικίο έχει. Το κεντρικό του θέμα αφορά τον ίδιο τον θάνατο και πως τον βιώνουν οι ψυχές. Δεν είναι όμως έτσι όπως νομίζουμε ο θάνατος. Έχει στήσει έναν κόσμο υπέροχο και μας περνά ένα σωρο αλληγορίες μέσα από το βιβλίο του. Η δράση πάντως εξλίσσεται και στην Αθήνα, με διάφορα μεταφυσικά γεγονότα να μπλέκουν τους χαρακτήρες, αρκετοί εκ των οποίων έχουν γνωρίσει τον θάνατο και έχουν επιστρέψει στη ζωή, έχοντας κληρονομήσει κάποιες ιδιότητες και αντιλήψεις από την εμπειρία τους.
Έχει όμως πολύ συναίσθημα αυτό το βιβλίο. Πέρα από την πλοκή του, είναι ευγενικό και μυστήριο, σε βάζει σε σκέψεις πολλές!
Δεν μπορώ να καταλάβω που θα το πάει, μιας και μας αφήνει στο τέλος σε μια κατάσταση αμφίρροπη, αλλά φαντάζομαι πως στο Β βιβλίο θα ξεδιαλύνουν πολλά. Δείτε το πάντως, θα σας εκπλήξει και με την ιδιαίτερη γραφή του και με την πλοκή του.
"Ο θάνατος το τέλος δεν είναι" όπως λέει και ο συγγραφέας, και μέσα από το βιβλίο του φαίνεται πόσο δικίο έχει. Το κεντρικό του θέμα αφορά τον ίδιο τον θάνατο και πως τον βιώνουν οι ψυχές. Δεν είναι όμως έτσι όπως νομίζουμε ο θάνατος. Έχει στήσει έναν κόσμο υπέροχο και μας περνά ένα σωρο αλληγορίες μέσα από το βιβλίο του. Η δράση πάντως εξλίσσεται και στην Αθήνα, με διάφορα μεταφυσικά γεγονότα να μπλέκουν τους χαρακτήρες, αρκετοί εκ των οποίων έχουν γνωρίσει τον θάνατο και έχουν επιστρέψει στη ζωή, έχοντας κληρονομήσει κάποιες ιδιότητες και αντιλήψεις από την εμπειρία τους.
Έχει όμως πολύ συναίσθημα αυτό το βιβλίο. Πέρα από την πλοκή του, είναι ευγενικό και μυστήριο, σε βάζει σε σκέψεις πολλές!
Δεν μπορώ να καταλάβω που θα το πάει, μιας και μας αφήνει στο τέλος σε μια κατάσταση αμφίρροπη, αλλά φαντάζομαι πως στο Β βιβλίο θα ξεδιαλύνουν πολλά. Δείτε το πάντως, θα σας εκπλήξει και με την ιδιαίτερη γραφή του και με την πλοκή του.
November 30, 2017
Το δέντρο του Άραϋ ξεκινάει με μια κηδεία. Κάτι αρκετά πρωτότυπο, που δεν έχω ξαναδεί σε βιβλίο. Η ιστορία μας δηλαδή ξεκινάει με ένα τέλος. Και μέσα από αυτό το τέλος βλ��πουμε πως τίποτα δεν τελειώνει, η ζωή δεν σταματά με τον θάνατο.
Στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου ο συγγραφέας μας κάνει μια πρώτη ξενάγηση στον κόσμο που έπλασε. Στον κόσμο που πάει η ψυχή μετά από ��ον θάνατο μέσα από τα μάτια του Φίλιππου που πέθανε πρόσφατα. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανε ο συγγραφέας, που βλέπαμε κι εμείς τον κόσμο αυτό και τον γνωρίζαμε μαζί με τον Φίλιππο. Ρ��υφούσα την κάθε του λέξη, γιατί κακά τα ψέματα, όλοι μας για τον ίδιο κόσμο αναρωτιόμαστε. Σε κάθε σειρά του βιβλίου σκεφτόμουν πόσο πολύ το είχε σκεφτεί και δουλέψει ο συγγραφέας. Εϊχε δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο από την αρχή, μια απέραντη ύπαιθρο, το Βίλβετ. Εκεί υπάρχει και το δέντρο του Άραϋ. Το δέντρο των ψυχών που κάποιος θέλει να καταστρέψει.
Έπειτα ο συγγραφέας μας μεταφέρει στον κόσμο των ζωντανών μέσω της Μαρίας. Ζωντανών είπα; Μμμμ, όχι ακριβώς. Γιατί η Μαρία κάποια στιγμή θα πει αυτές τις λέξεις: "Γιώργο... Έφυγα και ξαναγύρισα...", "Πέθανα για μερικές ημέρες". Η Μαρία έζησε για πέντε μέρες στο Βίλβετ, και θα αγαπήσει πραγματικά αυτό το μέρος. Θα δούμε την αγωνία και τη θλίψη της επειδή μοιράζει την αγάπη αυτή στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών. Μαζί της θα πονέσουμε όταν θα μπει στη μέση ο έρωτας και θα προσπαθήσει να τον κρατήσει με νύχια και με δόντια.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Μανώλης Σιμιτσάκης, τολμά να πιάσει ένα θέμα που λίγοι τολμούν. Το θέμα του θανάτου. Συνήθως, μόνο στη σκέψη του θανάτου, το μυαλό μας γεμίζει θλίψη, τρόμο, πόνο και απώλεια. Ο συγγραφέας όμως καταφέρνει με έναν έξυπνο τρόπο να τα παρακάμψει αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία και να μας δώσει τα αντίθετα συναισθήματα από αυτά. Κάνει τους αναγνώστες του να δουν το θάνατο σαν φυσικό επακόλουθο. Μια ιστορία αρκετά πρωτότυπη, που ξεχειλίζει μαγεία και φαντασία.
Στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου ο συγγραφέας μας κάνει μια πρώτη ξενάγηση στον κόσμο που έπλασε. Στον κόσμο που πάει η ψυχή μετά από ��ον θάνατο μέσα από τα μάτια του Φίλιππου που πέθανε πρόσφατα. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανε ο συγγραφέας, που βλέπαμε κι εμείς τον κόσμο αυτό και τον γνωρίζαμε μαζί με τον Φίλιππο. Ρ��υφούσα την κάθε του λέξη, γιατί κακά τα ψέματα, όλοι μας για τον ίδιο κόσμο αναρωτιόμαστε. Σε κάθε σειρά του βιβλίου σκεφτόμουν πόσο πολύ το είχε σκεφτεί και δουλέψει ο συγγραφέας. Εϊχε δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο από την αρχή, μια απέραντη ύπαιθρο, το Βίλβετ. Εκεί υπάρχει και το δέντρο του Άραϋ. Το δέντρο των ψυχών που κάποιος θέλει να καταστρέψει.
Έπειτα ο συγγραφέας μας μεταφέρει στον κόσμο των ζωντανών μέσω της Μαρίας. Ζωντανών είπα; Μμμμ, όχι ακριβώς. Γιατί η Μαρία κάποια στιγμή θα πει αυτές τις λέξεις: "Γιώργο... Έφυγα και ξαναγύρισα...", "Πέθανα για μερικές ημέρες". Η Μαρία έζησε για πέντε μέρες στο Βίλβετ, και θα αγαπήσει πραγματικά αυτό το μέρος. Θα δούμε την αγωνία και τη θλίψη της επειδή μοιράζει την αγάπη αυτή στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών. Μαζί της θα πονέσουμε όταν θα μπει στη μέση ο έρωτας και θα προσπαθήσει να τον κρατήσει με νύχια και με δόντια.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Μανώλης Σιμιτσάκης, τολμά να πιάσει ένα θέμα που λίγοι τολμούν. Το θέμα του θανάτου. Συνήθως, μόνο στη σκέψη του θανάτου, το μυαλό μας γεμίζει θλίψη, τρόμο, πόνο και απώλεια. Ο συγγραφέας όμως καταφέρνει με έναν έξυπνο τρόπο να τα παρακάμψει αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία και να μας δώσει τα αντίθετα συναισθήματα από αυτά. Κάνει τους αναγνώστες του να δουν το θάνατο σαν φυσικό επακόλουθο. Μια ιστορία αρκετά πρωτότυπη, που ξεχειλίζει μαγεία και φαντασία.
May 6, 2018
4,5 stars
Η σκέψη που απασχολεί τους ανθρώπους από αρχαιοτάτων χρόνων είναι εκείνη του θανάτου. Για την ακρίβεια, της μετά θάνατον ζωής… Ώρα λοιπόν, να δούμε αυτό το δύσκολο θέμα μέσα από τα μάτια ενός συγγραφέα του φανταστικού…
Ο συγγραφέας του βιβλίου μας προσφέρει μια φανταστική ιστορία με έναν υπέροχο τρόπο… Άλλοτε πιο λυρικά ώστε να λειτουργήσει η δική μας φαντασία και να μεταφερθούμε στον κόσμο που δημιούργησε και άλλοτε με μια οικειότητα που μας κάνει να πιστεύουμε πως συνομιλούμε νοερά με τον συγγραφέα…
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που θέτει φιλοσοφικά ζητήματα χωρίς να γίνεται κουραστικό και βρήκα ότι οι χαρακτήρες παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον… Η αίσθηση που μου έβγαλε το βιβλίο είναι πως απλά ακουμπήσαμε την επιφάνεια και παίρνουμε μεγάλη ανάσα γιατί μας περιμένει βουτιά στα βαθιά προς αναζήτηση αληθειών…
Στα θετικά του βιβλίου είναι οπωσδήποτε οι στίχοι του καθώς ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα.
Το μόνο που με δυσκόλεψε λίγο ήταν τα ονόματα καθώς έκανα αρκετή ώρα για να τα συνηθίσω.
Η σκέψη που απασχολεί τους ανθρώπους από αρχαιοτάτων χρόνων είναι εκείνη του θανάτου. Για την ακρίβεια, της μετά θάνατον ζωής… Ώρα λοιπόν, να δούμε αυτό το δύσκολο θέμα μέσα από τα μάτια ενός συγγραφέα του φανταστικού…
Ο συγγραφέας του βιβλίου μας προσφέρει μια φανταστική ιστορία με έναν υπέροχο τρόπο… Άλλοτε πιο λυρικά ώστε να λειτουργήσει η δική μας φαντασία και να μεταφερθούμε στον κόσμο που δημιούργησε και άλλοτε με μια οικειότητα που μας κάνει να πιστεύουμε πως συνομιλούμε νοερά με τον συγγραφέα…
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που θέτει φιλοσοφικά ζητήματα χωρίς να γίνεται κουραστικό και βρήκα ότι οι χαρακτήρες παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον… Η αίσθηση που μου έβγαλε το βιβλίο είναι πως απλά ακουμπήσαμε την επιφάνεια και παίρνουμε μεγάλη ανάσα γιατί μας περιμένει βουτιά στα βαθιά προς αναζήτηση αληθειών…
Στα θετικά του βιβλίου είναι οπωσδήποτε οι στίχοι του καθώς ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα.
Το μόνο που με δυσκόλεψε λίγο ήταν τα ονόματα καθώς έκανα αρκετή ώρα για να τα συνηθίσω.
May 27, 2017
Μία πολύ ευχάριστη ιστορία φαντασίας με θέμα τον μεταφυσικό κόσμο.
September 10, 2019
Ό αρραβωνιαστικος μου που αγόρασε και διάβασε την τριλογία ολόκληρη με προειδοποίησε ότι θα μου δάνειζε το πρώτο βιβλίο της μόνο αν ήμουν σε διάθεση να διαβάσω κάτι φανταστικό αλλά διαφορετικό από τα νεανικά που συνηθίζω. Έχοντας κουραστεί από τις πολυλογιες του throne of glass αποφάσισα ότι είναι η στιγμή για κάτι διαφορετικό. Η ιστορία ανήκει στο είδος του φανταστικού αλλά είναι άκρως πρωτότυπη. Καταπιάνεται με τον θάνατο και μας παρουσιάζει όσα συναντά ένας νεκρός. Που πάνε οι ψυχές μας όταν πεθαίνουμε; ποιους συναντάνε; ποιες περιπέτειες και εμπόδια θα συναντήσουν;
Η βασική χαρακτήρας είναι εκείνη που θα βρεθεί πίσω στον κόσμο των ζωντανών, ενώ είχε πεθάνει. Ταυτόχρονα συναντά και άλλους σας εκείνη και μαζί προσπαθούν να επιστρέψουν στον κόσμο των νεκρών για να προλάβουν μια μεγάλη καταστροφή.
Δυστυχώς για τον ολοζώντανο νεαρό που είναι ερωτευμένος με τη Μαρία η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη. Δεν σκοπεύει να αφήσει την Μαρία να φύγει πάλι ακόμα και αν πρέπει να την ακολουθήσει αυτός στον άλλο κόσμο.
Όλα αυτά δοσμένα με λυρισμό και ποιητικότητα, το δέντρο του Άραϋ χτίζει το συναίσθημα και το μυστήριο.
Βουτάω αμέσως στο επόμενο έπειτα από το τέλος του πρώτου!
Η βασική χαρακτήρας είναι εκείνη που θα βρεθεί πίσω στον κόσμο των ζωντανών, ενώ είχε πεθάνει. Ταυτόχρονα συναντά και άλλους σας εκείνη και μαζί προσπαθούν να επιστρέψουν στον κόσμο των νεκρών για να προλάβουν μια μεγάλη καταστροφή.
Δυστυχώς για τον ολοζώντανο νεαρό που είναι ερωτευμένος με τη Μαρία η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη. Δεν σκοπεύει να αφήσει την Μαρία να φύγει πάλι ακόμα και αν πρέπει να την ακολουθήσει αυτός στον άλλο κόσμο.
Όλα αυτά δοσμένα με λυρισμό και ποιητικότητα, το δέντρο του Άραϋ χτίζει το συναίσθημα και το μυστήριο.
Βουτάω αμέσως στο επόμενο έπειτα από το τέλος του πρώτου!
January 6, 2019
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Έχω καιρό που ακούω για τα βιβλία του Μανώλη Σιμιτσάκη και σκέφτηκα ότι είναι καιρός να τα διαβάσω κι εγώ. Έχει μήνες που το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο «Συναίσθημα» κάθεται στο ράφι μου, όμως ήρθε και η δική του ώρα.
Το βιβλίο αυτό ξεκινά εισάγοντας τον αναγνώστη στον κόσμο που δημιουργεί ο συγγραφέας, το Βίλβετ. Η αρχή γίνεται με μια κηδεία, όπου ένας άνθρωπος όπως όλοι μας, αφού έχει πεθάνει, παρακολουθεί την κηδεία του νομίζοντας πως είναι ακόμα ζωντανός. Μέχρι που περνάει στον άλλο κόσμο και το παίρνει πια απόφαση πως όλα τέλειωσαν για εκείνον.
Στη συνέχεια του βιβλίου ο αναγνώστης διαβάζει για τη Μαρία και το Γιώργο, δυο νέα παιδιά που κάνουν παρέα και που αγαπιούνται. Η Μαρία έχει βρεθεί στο Βίλβετ και έχει επιστρέψει. Φαίνεται όμως πως η επιστροφή της εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, αφού τα όνειρα που τη βασανίζουν κάθε νύχτα είναι μάλλον μηνύματα. Όταν αποφασίζει να μιλήσει στο Γιώργο για όσα την ταλαιπωρούν αισθάνεται ανάλαφρη και με τη βοήθειά του πλέον προσπαθεί να βγάλει άκρη με όλο αυτό που της συμβαίνει.
Το «Συναίσθημα» είναι γεμάτο από συναισθήματα, ακριβώς όπως και ο τίτλος του. Η αρχή του έχει σκοπό να μας εισάγει με ήπιο τρόπο στον κόσμο του Βίλβετ και στο τι γίνεται στη μετα-θάνατο ζωή, όπως την έχει ο συγγραφέας στο μυαλό του, να νιώσουμε δηλαδή τον καινούριο κόσμο σαν γνώριμο. Έπειτα φαίνεται πως δεν συνδέεται με το υπόλοιπο βιβλίο, παρά μόνο σε κάποιο προχωρημένο σημείο βλέπουμε και πάλι το Φίλιππο που κάνει την αρχή στο βιβλίο με την κηδεία του. Δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά πιστεύω πως θα τον ξαναδούμε αργότερα σε κάποιο από τα επόμενα της τριλογίας.
Μαζί με το συναίσθημα, υπάρχει και πολύ λυρισμός, απίστευτα πολύ λυρισμός θα έλεγα. Δεν τρελαίνομαι να διαβάζω ποίηση. Ο συγγραφέας όμως έχει χρησιμοποιήσει τον ποιητικό λόγο για να εκφράσει κάποιες σκέψεις των ηρώων του, ακόμα και διαλόγους. Οι στίχοι του είναι μέσα στο πνεύμα του βιβλίου και της υπόθεσης και δεν αποκλίνουν, με αποτέλεσμα να μην ξενίζουν και να διαβάζονται με άνεση μαζί με το υπόλοιπο κείμενο.
Είναι ξεκάθαρο από το κείμενο και τις λεπτομέρειες ότι ο συγγραφέας έχει μελετήσει αρκετά το μεταφυσικό κομμάτι που είναι και ο πυρήνας του βιβλίου. Εκφράζει λεπτομέρειες που συνδέονται με το μεταφυσικό και τη μαγεία με τρόπο που δείχνει ότι είναι κτήμα του και όχι δάνειο απλά για να πλουτίσει την ιστορία του. Δεν είναι από τα θέματα που με ελκύουν αλλά το διάβασα ευχάριστα.
Έχω καιρό που ακούω για τα βιβλία του Μανώλη Σιμιτσάκη και σκέφτηκα ότι είναι καιρός να τα διαβάσω κι εγώ. Έχει μήνες που το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο «Συναίσθημα» κάθεται στο ράφι μου, όμως ήρθε και η δική του ώρα.
Το βιβλίο αυτό ξεκινά εισάγοντας τον αναγνώστη στον κόσμο που δημιουργεί ο συγγραφέας, το Βίλβετ. Η αρχή γίνεται με μια κηδεία, όπου ένας άνθρωπος όπως όλοι μας, αφού έχει πεθάνει, παρακολουθεί την κηδεία του νομίζοντας πως είναι ακόμα ζωντανός. Μέχρι που περνάει στον άλλο κόσμο και το παίρνει πια απόφαση πως όλα τέλειωσαν για εκείνον.
Στη συνέχεια του βιβλίου ο αναγνώστης διαβάζει για τη Μαρία και το Γιώργο, δυο νέα παιδιά που κάνουν παρέα και που αγαπιούνται. Η Μαρία έχει βρεθεί στο Βίλβετ και έχει επιστρέψει. Φαίνεται όμως πως η επιστροφή της εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, αφού τα όνειρα που τη βασανίζουν κάθε νύχτα είναι μάλλον μηνύματα. Όταν αποφασίζει να μιλήσει στο Γιώργο για όσα την ταλαιπωρούν αισθάνεται ανάλαφρη και με τη βοήθειά του πλέον προσπαθεί να βγάλει άκρη με όλο αυτό που της συμβαίνει.
Το «Συναίσθημα» είναι γεμάτο από συναισθήματα, ακριβώς όπως και ο τίτλος του. Η αρχή του έχει σκοπό να μας εισάγει με ήπιο τρόπο στον κόσμο του Βίλβετ και στο τι γίνεται στη μετα-θάνατο ζωή, όπως την έχει ο συγγραφέας στο μυαλό του, να νιώσουμε δηλαδή τον καινούριο κόσμο σαν γνώριμο. Έπειτα φαίνεται πως δεν συνδέεται με το υπόλοιπο βιβλίο, παρά μόνο σε κάποιο προχωρημένο σημείο βλέπουμε και πάλι το Φίλιππο που κάνει την αρχή στο βιβλίο με την κηδεία του. Δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά πιστεύω πως θα τον ξαναδούμε αργότερα σε κάποιο από τα επόμενα της τριλογίας.
Μαζί με το συναίσθημα, υπάρχει και πολύ λυρισμός, απίστευτα πολύ λυρισμός θα έλεγα. Δεν τρελαίνομαι να διαβάζω ποίηση. Ο συγγραφέας όμως έχει χρησιμοποιήσει τον ποιητικό λόγο για να εκφράσει κάποιες σκέψεις των ηρώων του, ακόμα και διαλόγους. Οι στίχοι του είναι μέσα στο πνεύμα του βιβλίου και της υπόθεσης και δεν αποκλίνουν, με αποτέλεσμα να μην ξενίζουν και να διαβάζονται με άνεση μαζί με το υπόλοιπο κείμενο.
Είναι ξεκάθαρο από το κείμενο και τις λεπτομέρειες ότι ο συγγραφέας έχει μελετήσει αρκετά το μεταφυσικό κομμάτι που είναι και ο πυρήνας του βιβλίου. Εκφράζει λεπτομέρειες που συνδέονται με το μεταφυσικό και τη μαγεία με τρόπο που δείχνει ότι είναι κτήμα του και όχι δάνειο απλά για να πλουτίσει την ιστορία του. Δεν είναι από τα θέματα που με ελκύουν αλλά το διάβασα ευχάριστα.
May 13, 2018
Πιστεύω δε θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό τίτλο αυτό το βιβλίο! Σε γεμίζει συναισθήματα.
Στο βιβλίο αυτό ακολουθούμε τη Μαρία, μια νεαρή φοιτήτρια, η οποία έχει επανέλθει στη ζωή μετά από πέντε μέρες που ήταν νεκρή, έχοντας μαγικές ικανότητες. Αποφασίζει να εμπιστευτεί το μυστικό της και τις ικανότητές της στον αγαπημένο της όταν βλέπει ένα όνειρο κατά το οποίο την καλούν οι ψυχές του Βιλβέτ, του προορισμού των ψυχών μετά το θάνατο, λέγοντάς της πως χρειάζονται τη βοήθειά της. Η Μαρία θα πρέπει τώρα να κάνει μια επιλογή, να επιστρέψει στο Βιλβέτ για να σώσει τις ψυχές που κινδυνεύουν ή να μείνει με τον αγαπημένο της.
Αυτό το βιβλίο περιέχει τόσα πράγματα που συνήθως με απωθούν στα βιβλία, (love story, μαγεία, ποιητική αφήγηση,) αλλά είναι όλα δοσμένα τόσο ωραία που με έκαναν να κολλήσω. Εντάξει τα love story δεν θα τα συμπαθήσω ποτέ, ιδικά όταν είναι όλα τόσο βιαστικά και οι χαρακτήρες υποτίθεται ότι ερωτεύονται τόσο ακραία. Απλά δεν είναι του στυλ μου. Σε όσους αρέσουν π��ντως, πιστεύω ότι θα ευχαριστηθούν τα έντονα συναισθήματα της Μαρία και του Γιώργου. Οι ιδέες του συγγραφέα περί μαγείας μου άρεσαν πάρα πολύ. Και ο τρόπος που την εξηγεί και ο τρόπος που τη χειρίζονται οι χαρακτήρες είναι αρκετά αληθοφανή και πειστικά. Η αφήγηση, εκτός από πεζό λόγο, έχει και κομμάτια ποιητικά. Αυτό κανονικά θα με ξενέρωνε όσο δεν πάει, μιας και δεν το 'χω με την ποίηση, κι όμως είναι τόσο ωραία δοσμένο που δεν με έβγαλε από την ιστορία και το κλίμα της. "Η κραυγή της πεταλούδας" μια φράση γεμάτη τόσο συναίσθημα, θα μου μείνει σίγουρα.
Το πιο ενδιαφέρον κο��μάτι του βιβλίου θεωρώ ότι είναι όλο το φιλοσοφικό περί θανάτου. Παρ' ότι η άποψή μου είναι ότι μετά δεν υπάρχει τίποτα, πόσο μάλλον ο Χριστιανικός παράδεισος, αυτή η παραλλαγή του έχει αρκετό ενδιαφέρον. Ο κόσμος που έχει δημιουργήσει ο κύριος Σιμιτσάκης είναι ένας κόσμος που αξίζει να εξερευνηθεί. Οι πρωταγωνιστές έχουν αρκετό ενδιαφέρον, αν και βρήκα το Γιώργο υπερβολικό αρκετές φορές και σε πράξεις και σε σκέψεις. Μου άρεσε πολύ η σιγουριά και η αποφασιστικότητα της Μαρίας. Πιστεύω ότι είναι απ' τους πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες που έχουν βρεθεί σε παρ��μοια φάση.
Σίγουρα θα διαβάσω και τα άλλα δύο βιβλία σύντομα.
Στο βιβλίο αυτό ακολουθούμε τη Μαρία, μια νεαρή φοιτήτρια, η οποία έχει επανέλθει στη ζωή μετά από πέντε μέρες που ήταν νεκρή, έχοντας μαγικές ικανότητες. Αποφασίζει να εμπιστευτεί το μυστικό της και τις ικανότητές της στον αγαπημένο της όταν βλέπει ένα όνειρο κατά το οποίο την καλούν οι ψυχές του Βιλβέτ, του προορισμού των ψυχών μετά το θάνατο, λέγοντάς της πως χρειάζονται τη βοήθειά της. Η Μαρία θα πρέπει τώρα να κάνει μια επιλογή, να επιστρέψει στο Βιλβέτ για να σώσει τις ψυχές που κινδυνεύουν ή να μείνει με τον αγαπημένο της.
Αυτό το βιβλίο περιέχει τόσα πράγματα που συνήθως με απωθούν στα βιβλία, (love story, μαγεία, ποιητική αφήγηση,) αλλά είναι όλα δοσμένα τόσο ωραία που με έκαναν να κολλήσω. Εντάξει τα love story δεν θα τα συμπαθήσω ποτέ, ιδικά όταν είναι όλα τόσο βιαστικά και οι χαρακτήρες υποτίθεται ότι ερωτεύονται τόσο ακραία. Απλά δεν είναι του στυλ μου. Σε όσους αρέσουν π��ντως, πιστεύω ότι θα ευχαριστηθούν τα έντονα συναισθήματα της Μαρία και του Γιώργου. Οι ιδέες του συγγραφέα περί μαγείας μου άρεσαν πάρα πολύ. Και ο τρόπος που την εξηγεί και ο τρόπος που τη χειρίζονται οι χαρακτήρες είναι αρκετά αληθοφανή και πειστικά. Η αφήγηση, εκτός από πεζό λόγο, έχει και κομμάτια ποιητικά. Αυτό κανονικά θα με ξενέρωνε όσο δεν πάει, μιας και δεν το 'χω με την ποίηση, κι όμως είναι τόσο ωραία δοσμένο που δεν με έβγαλε από την ιστορία και το κλίμα της. "Η κραυγή της πεταλούδας" μια φράση γεμάτη τόσο συναίσθημα, θα μου μείνει σίγουρα.
Το πιο ενδιαφέρον κο��μάτι του βιβλίου θεωρώ ότι είναι όλο το φιλοσοφικό περί θανάτου. Παρ' ότι η άποψή μου είναι ότι μετά δεν υπάρχει τίποτα, πόσο μάλλον ο Χριστιανικός παράδεισος, αυτή η παραλλαγή του έχει αρκετό ενδιαφέρον. Ο κόσμος που έχει δημιουργήσει ο κύριος Σιμιτσάκης είναι ένας κόσμος που αξίζει να εξερευνηθεί. Οι πρωταγωνιστές έχουν αρκετό ενδιαφέρον, αν και βρήκα το Γιώργο υπερβολικό αρκετές φορές και σε πράξεις και σε σκέψεις. Μου άρεσε πολύ η σιγουριά και η αποφασιστικότητα της Μαρίας. Πιστεύω ότι είναι απ' τους πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες που έχουν βρεθεί σε παρ��μοια φάση.
Σίγουρα θα διαβάσω και τα άλλα δύο βιβλία σύντομα.
August 5, 2017
Tο συγκεκριμένο βιβλίο με έκανε να το επιθυμήσω για τα γραφικά του εξωφύλλου και για την πρώτη φράση ωχ πέθανα. Όταν λοιπόν το πήρα στα χέρια μου είχα την εντύπωση ότι θα διάβαζα μια μεταφυσική αηδία που θα θύμιζε μεταφυσικά άρθρα που βρίσκονται κατά καιρούς στον ιστότοπο. Ε το διάβασμά του μου άλλαξε την γνώμη. Ο συγγραφέας γράφει για το τι συμβαίνει μετά τον θάνατο. Πρωτότυπη ιδέα για τον ελληνικό φανταστικό. Φαίνονται ξεκάθαρα οι μεταφυσικές του ανησυχίες. Ωστόσο αντιμετωπίζει τον θάνατο σαν φυσικό επακόλουθο και μάλιστα του δίνει και μια εύθυμη νότα από τον τρόπο που βάζει τους ήρωες του να σκέφτονται. Γιατί αυτό το βιβλίο μπαίνει στην κατηγορία του φανταστικού; Γιατί ο κόσμος που έχει δημιουργήσει πέρα από τα όρια της ζωής, εκεί στα κατατόπια του θανάτου είναι άκρως φανταστικός. Το κείμενο μας εισάγει σε μια θεωρία που φαίνεται ότι πιστεύει ατράνταχτα ο συγγραφέας, την ενέργεια και τις επιρροές της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σκεπτομορφή και τα όσα αναφέρονται σε αυτή. Πέραν του φαντασιακού χαρακτήρα, υπάρχει ο έντονος καθημερινός διάλογος ανθρώπων που ζουν ή ζούσαν. Υπάρχει η ερωτική ιστορία και δυο τρεις χαρακτηριστικές σκηνές όπου οι πράξεις των ηρώων υποδηλώνουν αγάπη και ενδιαφέρον για το αντίθετο φύλο. Ο γρίφος με τα γράμματα έχει δοθεί προσεχτικά και σου βάζει το ζιζάνιο να θέλεις να βρεις την λύση πριν την βρει ο ήρωας για να σκεφτείς μετά πόσο ηλίθιος είναι. Το τέλος δυνατό συναισθηματικά και εκεί καταλαβαίνεις και την ουσία του τίτλου. Περιμένουμε με αγωνία το δεύτερο βιβλίο. Και όπως λέει και ο Dylan "death is not the end"
July 11, 2016
Ένα βιβλίο δυνατό, που αγγίζει τον θάνατο και τη μετ αθάνατο ζωή με έναν πρωτότυπο τρόπο. Μας παρουσιάζει σε ένα τελείως διαφορετικό χώρο από όσους έχουμε διαβάσει, τις ψυχές και το πως ζουν. Μεγάλες περιγραφές για την περιοχή που βρίσκεται το Δέντρο της ζωής. Δεν μπορώ να γράψω όλα όσα θέλω διότι θα αποκαλύψω καίριες στιγμές του βιβλίου που είναι πιο σωστό να ανακαλύψουν οι επόμενοι αναγνώστες. Εύχομαι να σας ταξιδέψει και να αφήσετε τον θάνατο να σας αγκαλιάσει με έναν δικό του μοναδικό τρόπο. Ακούγεται ανατριχιαστικό, αλλά πιστέψτε με αξίζει
Read
October 29, 2017Πρώτο βιβλίο τριλογίας, κατά τη γνώμη μου έχει δύο καλά και δύο άσχημα:
Πρώτο καλό:
Ο συγγραφέας έχει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ιδέες. Μπλέκει μυστικισμό, θεωρίες συνωμοσίας, μετά θάνατον ζωή και ένα fantasy setting παράλληλο με τον κόσμο μας.
Πρώτο κακό:
Όλο το βιβλίο είναι μία εισαγωγή στις ιδέες αυτές. Κυριολεκτικά, τελειώνει στο σημείο που τελειώνει η εισαγωγή και αρχίζ��ι η κυρίως ιστορία. Του λείπει η μεγάλη σύγκρουση που περιμένει κανείς σε ένα τέτοιο έργο.
Δεύτερο καλό: O συγγραφέας αγαπάει την ιστορία του. Βλέπεις σε κάθε γραμμή ότι νοιάζεται για τον κόσμο και τους χαρακτήρες του. Είναι νομίζω εμφανές ότι αυτή είναι μία ιστορία που ήθελε να γράψει, μάλλον η πρώτη που έγραψε (ή που συνέχισε πέρα από την 10η σελίδα)
Δεύτερο κακό: Είναι μάλλον μία από τις πρώτες ιστορίες που έγραψε και σε πολλά σημεία αυτό φαίνεται από το πώς η ιστορία αναπτύσσεται αλλά και από τη γραφή, από το πώς πειραματίζεται να βρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο να πει την ιστορία και από το πώς αυτό το πετυχαίνει ή όχι.
Θα έβαζα 3,5 αστέρια στο βαθμό αλλά δεν μπορώ. Θα δώσω το μισό αστέρι υπέρ γιατί η ιδέα είναι πραγματικά καλή και γιατί προσδοκώ ότι στα δύο επόμενα βιβλία τα όποια προβλήματα θα διορθωθούν
Πρώτο καλό:
Ο συγγραφέας έχει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ιδέες. Μπλέκει μυστικισμό, θεωρίες συνωμοσίας, μετά θάνατον ζωή και ένα fantasy setting παράλληλο με τον κόσμο μας.
Πρώτο κακό:
Όλο το βιβλίο είναι μία εισαγωγή στις ιδέες αυτές. Κυριολεκτικά, τελειώνει στο σημείο που τελειώνει η εισαγωγή και αρχίζ��ι η κυρίως ιστορία. Του λείπει η μεγάλη σύγκρουση που περιμένει κανείς σε ένα τέτοιο έργο.
Δεύτερο καλό: O συγγραφέας αγαπάει την ιστορία του. Βλέπεις σε κάθε γραμμή ότι νοιάζεται για τον κόσμο και τους χαρακτήρες του. Είναι νομίζω εμφανές ότι αυτή είναι μία ιστορία που ήθελε να γράψει, μάλλον η πρώτη που έγραψε (ή που συνέχισε πέρα από την 10η σελίδα)
Δεύτερο κακό: Είναι μάλλον μία από τις πρώτες ιστορίες που έγραψε και σε πολλά σημεία αυτό φαίνεται από το πώς η ιστορία αναπτύσσεται αλλά και από τη γραφή, από το πώς πειραματίζεται να βρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο να πει την ιστορία και από το πώς αυτό το πετυχαίνει ή όχι.
Θα έβαζα 3,5 αστέρια στο βαθμό αλλά δεν μπορώ. Θα δώσω το μισό αστέρι υπέρ γιατί η ιδέα είναι πραγματικά καλή και γιατί προσδοκώ ότι στα δύο επόμενα βιβλία τα όποια προβλήματα θα διορθωθούν
December 30, 2018
Τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα και με μια ποιητική απόδοση, το πρώτο μέρος της τριλογίας "Το Δέντρο του Άραϋ", χτίζει τα θεμέλια για ένα ταξίδι στο άγνωστο, μέσα από μυστικιστικά μονοπάτια μαγείας και δοξασίας και με μια δόση θλίψης και γλυκόπικρου αποχωρισμού, που είμαι σίγουρη ότι δεν έχω ξανακάνει.
December 3, 2013
Ατμοσφαρικό,με ζωντανή και άμεση περιγραφή,γεμάτη εικόνες και χωρίς περιορισμούς στη φαντασία.Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή που σε κρατάει περίεργο για τη συνέχεια!Οι χαρακτήρες είναι πολύ κοντά στον κάθε ένα μας και η περιπέτεια γεμάτη νόημα και δράση!Το χιούμορ φυσικά δεν λείπει και δένει τέλεια με την όλη ατμόσφαιρα στα σημεία όπου υπάρχει!Χωρίς ταμπέλες κτλ σου δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι αλληγορικό και συνάμα ελεύθερο..Μοιάζει να είναι κάτι που έχει συνέβη στα αλήθεια!!:) Εύχομαι να κρατήσουμε και τα υπόλοιπα σύντομα στα χέρια μας!!
March 4, 2014
Δύσκολο να γράψεις κριτική για αυτήν την ιστορία (τουλάχιστον το πρώτο της μέρος) Το δέντρο του Αράυ είναι από εκείνα τα βιβλία που σηκώνουν συζήτηση, αυτές τις ατελειώτες ώρες κουβέντας που ευχαριστιέσαι να κάνεις με φίλους που το έχουν διαβάσει. Πότε συμβαίνει αυτό; Συνήθως στα πολύ καλά που τα έχεις αγαπήσει ή στα πολύ κακά που λατρεύεις να τα κράζεις. Και τώρα θα αναρωτιέστε σε ποια από τις δυο αυτές κατηγορίες κατατάσσω το Δέντρο του Άραυ. Σε καμία. Απλώς είναι στις ιστορίες που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί με φίλους πάνω στο τραπέζι του καφέ. Γιατί αυτή η ιστορία έχει κάτι. Πολυδιάστατη καθώς είναι, έχει κάτι που σηκώνει την πολύωρη και ενδιαφέρουσα κουβέντα που λέγαμε στην αρχή.
Παρόλο που το Δέντρο ανήκει στη γενική σφαίρα της λογοτεχνίας του Φανταστικού, δεν είναι fantasy (προς το παρών έστω). Φλερτάρει με το υπερφυσικό και κυρίως τη μεταθανάτιο ζωή, τη νεκρανάσταση και τη μαγεία (μαύρη και λευκή, άλλωστε σύμφωνα με το συγγραφέα, λίγη σημασία έχει το χρώμα). Κι αν όλα αυτά τρομάζουν κάποιον ανυποψίαστο αναγνώστη και του φέρνουν στο μυαλό τρομαχτικές ιστορίες ή βιβλία που σχετίζονται με το σατανισμό, δεν έχει καμία σχέση με τέτοια πράγματα. Πιο πολύ θα έλεγα ότι πραγματεύεται την εσωτερική αναζήτηση και την προσπάθεια κατανόησης “αυτού” που μας περιβάλλει. Του Αγνώστου δηλαδή. Επίσης το θέμα που κατά τη γνώμη μου κυριαρχεί στο Δέντρο του Αράυ, είναι ο Έρωτας. Το βιβλίο ξεχειλίζει από αγάπη, αληθινή αγάπη και όχι από κανένα χαζορομάτζο με πρόσθετα στοιχεία του υπερφυσικού (που ήταν και της μόδας τούτη την περίοδο). Ο έρωτας (και όχι τόσο η απειλή του Βίλβετ και το κάλεσμα των Γερόντων) ο έρωτας λοιπόν μεταξύ του Γιώργου και της Μαρίας, τους δύο πιο δυνατούς χαρακτήρες από τους πολλούς που συναντούμε στο βιβλίο, είναι το θέμα που δίνει ζωή και υπόσταση σε όλη την ιστορία, τόσο αυτή που διαδραματίζεται σε ετούτον τον κόσμο όσο σε εκείνη που περιμένει να εξελιχθεί στον επόμενο.
Δηλαδή οι ήρωες του βιβλίου είναι δυο ερωτευμένοι νέοι από τον Άλιμο; Όχι. Είναι τρεις ανεστημένοι (ο Γιώργος δεν είναι μέσα σ΄αυτούς), μια κοπέλα και δυο άντρες, άγνωστοι μεταξύ τους, που πεθαίνοντας αντίκρισαν τον άλλο κόσμο και έζησαν το θαύμα της νεκρανάστασης, επιστρέφοντας στη ζωή με μαγικές δυνάμεις. Τώρα αυτοί οι τρεις, η Μαρία, ο Ηλίας και ο Νίκος, έχοντας λάβει ένα κάλεσμα από τον άλλον κόσμο, πρέπει να βρουν τον τρόπο να περάσουν τα σύνορα και να πάνε πάλι εκεί. Πέρα από το θάνατο.
Όμως... για μια στιγμή. Η ιστορία δεν ξεκινάει με κάποιον άλλον; Δεν ξεκινάει με έναν άλλον άντρα, τον Φίλιππο, που πεθαίνει, παρακολουθεί την κηδεία του και ταξιδεύει στον άλλον κόσμο μαζί με άλλες απεγνωσμένες ψυχές; Τα πρώτα κεφάλαια (που ήταν και καταπληκτικά) δεν μας περιγράφουν τη δική του περιπέτεια, τις αναμνήσεις του, την τόσο ενδιαφέρουσα γεωγραφία, χλωρίδα και πανίδα του Βίλβετ που βρίσκεται στον άλλον κόσμο; Γιατί στα ξαφνικά τελειώνει όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι και η σκυτάλη παραδίδεται στους ζωντανούς και ανεστημένους που δρουν στην Αθήνα του σήμερα; Και πάνω που βασανιζόμουν από αυτό το γιατί, έριξα μια ματιά στο οπισθόφυλλο. Όχι, ο συγγραφέας δεν μας ξεγέλασε. Ήταν ξεκάθαρος από την αρχή, άσχετα αν εγώ παρασύρθηκα από τη γοητεία της μεταθανάτιας ζωής του Βίλβετ. Άλλοι είναι οι ήρωες. Τουλάχιστον για το πρώτο βιβλίο.
Αυτό ήταν και το μοναδικό αρνητικό που βρήκα στο Δέντρο του Αράυ (συν το κομμάτι με το σχολείο που λειτουργού��ε κανονικά μήνα Αύγουστο). Η δομή του. Αισθάνθηκα δηλαδή πως ξεκίνησα άλλο βιβλίο ενώ στη συνέχεια διάβασα κάποιο άλλο. Κατά τα άλλα το Δέντρο του Αραυ έχει πολλές αρετές. Μια από αυτές είναι η γενική ιδέα, ο κόσμος/ζωή που υπάρχει μετά το θάνατο και την επική (διότι έτσι φαντάζομαι πως θα εξελιχθεί η συνέχεια) περιπλάνηση που θα κάνουν οι ήρωες σε αυτόν. Και η γραφή του επίσης. Άνεση, ομορφιά, τρυφερότητα, ονειροπόληση αλλά και ρεαλισμός χαρακτηρίζουν την πένα του Σιμιτσάκη. Λάτρεψα τις περιγραφές της σύγχρονης Αθήνας και την ειρωνία του συγγραφέα για τη σημερινή κοινωνία. Και δεν ήταν και λίγες εκείνες οι στιγμές που τον παραδέχτηκα στα διάφορα τρικ που έκανε, βάζοντας σε κίνδυνο τους χαρακτήρες του.
Είμαι βέβαιος πως η συνέχεια που θα μας αφηγηθεί ο Μανώλης στο δεύτερο και στο τρίτο βιβλίο, θα είναι συναρπαστική. Εγώ έχω μείνει με το Φίλιππο και περιμένω τους υπόλοιπους τρεις (ελπίζω τέσσερις) να κατέβουν κάτω.
Και περιμένω κι εσάς να τ�� διαβάσετε, να κάνουμε εκείνη την πολύωρη κουβέντα έξω για καφεδάκι! Άλλωστε, όσο είμαστε ζωντανοί, πρέπει να εκτιμούμε τις απλές χαρές της ζωής!
Έτσι δεν είναι Μανώλη;
Παρόλο που το Δέντρο ανήκει στη γενική σφαίρα της λογοτεχνίας του Φανταστικού, δεν είναι fantasy (προς το παρών έστω). Φλερτάρει με το υπερφυσικό και κυρίως τη μεταθανάτιο ζωή, τη νεκρανάσταση και τη μαγεία (μαύρη και λευκή, άλλωστε σύμφωνα με το συγγραφέα, λίγη σημασία έχει το χρώμα). Κι αν όλα αυτά τρομάζουν κάποιον ανυποψίαστο αναγνώστη και του φέρνουν στο μυαλό τρομαχτικές ιστορίες ή βιβλία που σχετίζονται με το σατανισμό, δεν έχει καμία σχέση με τέτοια πράγματα. Πιο πολύ θα έλεγα ότι πραγματεύεται την εσωτερική αναζήτηση και την προσπάθεια κατανόησης “αυτού” που μας περιβάλλει. Του Αγνώστου δηλαδή. Επίσης το θέμα που κατά τη γνώμη μου κυριαρχεί στο Δέντρο του Αράυ, είναι ο Έρωτας. Το βιβλίο ξεχειλίζει από αγάπη, αληθινή αγάπη και όχι από κανένα χαζορομάτζο με πρόσθετα στοιχεία του υπερφυσικού (που ήταν και της μόδας τούτη την περίοδο). Ο έρωτας (και όχι τόσο η απειλή του Βίλβετ και το κάλεσμα των Γερόντων) ο έρωτας λοιπόν μεταξύ του Γιώργου και της Μαρίας, τους δύο πιο δυνατούς χαρακτήρες από τους πολλούς που συναντούμε στο βιβλίο, είναι το θέμα που δίνει ζωή και υπόσταση σε όλη την ιστορία, τόσο αυτή που διαδραματίζεται σε ετούτον τον κόσμο όσο σε εκείνη που περιμένει να εξελιχθεί στον επόμενο.
Δηλαδή οι ήρωες του βιβλίου είναι δυο ερωτευμένοι νέοι από τον Άλιμο; Όχι. Είναι τρεις ανεστημένοι (ο Γιώργος δεν είναι μέσα σ΄αυτούς), μια κοπέλα και δυο άντρες, άγνωστοι μεταξύ τους, που πεθαίνοντας αντίκρισαν τον άλλο κόσμο και έζησαν το θαύμα της νεκρανάστασης, επιστρέφοντας στη ζωή με μαγικές δυνάμεις. Τώρα αυτοί οι τρεις, η Μαρία, ο Ηλίας και ο Νίκος, έχοντας λάβει ένα κάλεσμα από τον άλλον κόσμο, πρέπει να βρουν τον τρόπο να περάσουν τα σύνορα και να πάνε πάλι εκεί. Πέρα από το θάνατο.
Όμως... για μια στιγμή. Η ιστορία δεν ξεκινάει με κάποιον άλλον; Δεν ξεκινάει με έναν άλλον άντρα, τον Φίλιππο, που πεθαίνει, παρακολουθεί την κηδεία του και ταξιδεύει στον άλλον κόσμο μαζί με άλλες απεγνωσμένες ψυχές; Τα πρώτα κεφάλαια (που ήταν και καταπληκτικά) δεν μας περιγράφουν τη δική του περιπέτεια, τις αναμνήσεις του, την τόσο ενδιαφέρουσα γεωγραφία, χλωρίδα και πανίδα του Βίλβετ που βρίσκεται στον άλλον κόσμο; Γιατί στα ξαφνικά τελειώνει όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι και η σκυτάλη παραδίδεται στους ζωντανούς και ανεστημένους που δρουν στην Αθήνα του σήμερα; Και πάνω που βασανιζόμουν από αυτό το γιατί, έριξα μια ματιά στο οπισθόφυλλο. Όχι, ο συγγραφέας δεν μας ξεγέλασε. Ήταν ξεκάθαρος από την αρχή, άσχετα αν εγώ παρασύρθηκα από τη γοητεία της μεταθανάτιας ζωής του Βίλβετ. Άλλοι είναι οι ήρωες. Τουλάχιστον για το πρώτο βιβλίο.
Αυτό ήταν και το μοναδικό αρνητικό που βρήκα στο Δέντρο του Αράυ (συν το κομμάτι με το σχολείο που λειτουργού��ε κανονικά μήνα Αύγουστο). Η δομή του. Αισθάνθηκα δηλαδή πως ξεκίνησα άλλο βιβλίο ενώ στη συνέχεια διάβασα κάποιο άλλο. Κατά τα άλλα το Δέντρο του Αραυ έχει πολλές αρετές. Μια από αυτές είναι η γενική ιδέα, ο κόσμος/ζωή που υπάρχει μετά το θάνατο και την επική (διότι έτσι φαντάζομαι πως θα εξελιχθεί η συνέχεια) περιπλάνηση που θα κάνουν οι ήρωες σε αυτόν. Και η γραφή του επίσης. Άνεση, ομορφιά, τρυφερότητα, ονειροπόληση αλλά και ρεαλισμός χαρακτηρίζουν την πένα του Σιμιτσάκη. Λάτρεψα τις περιγραφές της σύγχρονης Αθήνας και την ειρωνία του συγγραφέα για τη σημερινή κοινωνία. Και δεν ήταν και λίγες εκείνες οι στιγμές που τον παραδέχτηκα στα διάφορα τρικ που έκανε, βάζοντας σε κίνδυνο τους χαρακτήρες του.
Είμαι βέβαιος πως η συνέχεια που θα μας αφηγηθεί ο Μανώλης στο δεύτερο και στο τρίτο βιβλίο, θα είναι συναρπαστική. Εγώ έχω μείνει με το Φίλιππο και περιμένω τους υπόλοιπους τρεις (ελπίζω τέσσερις) να κατέβουν κάτω.
Και περιμένω κι εσάς να τ�� διαβάσετε, να κάνουμε εκείνη την πολύωρη κουβέντα έξω για καφεδάκι! Άλλωστε, όσο είμαστε ζωντανοί, πρέπει να εκτιμούμε τις απλές χαρές της ζωής!
Έτσι δεν είναι Μανώλη;
August 19, 2019
Αυτό το βιβλίο ασχολείται με το θάνατο και τις συνέπειες που αυτός επιφέρει.
Είμαι Νοσηλευτής και έχω παλέψει πολλές φορές μαζί του για να σώσω τον ασθενή που θα έρθει υπό τη φροντίδα μου και όπως είναι φυσικό έχω μια ευαισθησία με αυτό τη ιδιαίτερη καμπή στη πορεία του καθενός σε αυτή τη σφαίρα.
Τα συγχαρητήρια μου στο συγγραφέα για τον τρόπο που το χειρίστηκε. Μιλήσαμε κάποτε φευγαλέα σε ένα Φαντάστικον και κατάλαβα ότι καταλαμβάνεται από πολλές ευαισθησίες.
Είμαι Νοσηλευτής και έχω παλέψει πολλές φορές μαζί του για να σώσω τον ασθενή που θα έρθει υπό τη φροντίδα μου και όπως είναι φυσικό έχω μια ευαισθησία με αυτό τη ιδιαίτερη καμπή στη πορεία του καθενός σε αυτή τη σφαίρα.
Τα συγχαρητήρια μου στο συγγραφέα για τον τρόπο που το χειρίστηκε. Μιλήσαμε κάποτε φευγαλέα σε ένα Φαντάστικον και κατάλαβα ότι καταλαμβάνεται από πολλές ευαισθησίες.
October 4, 2016
"...στα χέρια βρίσκονται οι αισθήσεις, στο στήθος βρίσκονται οι αισθήσεις, στο πρόσωπο βρίσκονται οι αισθήσεις, οι αισθήσεις είναι παντού, σε απέραντα λιβάδια, σε άρωμα μπαχαρικών, σε άγρια βουνά, στον ήλιο, στον έρωτα, στο θυμάρι, σε γιορτές, σε αμέτρητες γεύσεις, σε ήχους, σε κείμενα, στο νερό, σε αλήθειες, σε ατέρμονες νύχτες, σε αναζητήσεις, που κανείς δεν ξέρει τι αναζητά, σε ποιήματα, δάση και ευρήματα, μπορεί και να τα ΖΕΙ, μπορεί και τρέχει και φρούτα μασουλάει, άνθη χαϊδεύει, πεταλούδες κυνηγάει, χαζεύει τ΄άστρα, χτίζει κάστρα, σε πανηγύρια τραγουδάει, μπορεί και λαχανιάζει..."
Παράξενο που ενώ τα λόγια και οι σκέψεις
ειπώθηκαν στις άλλες κριτικές,
εμένα το μυαλό μου στέκει συνεχώς
σε ετούτες τις γραμμές...
Παράξενο που ενώ τα λόγια και οι σκέψεις
ειπώθηκαν στις άλλες κριτικές,
εμένα το μυαλό μου στέκει συνεχώς
σε ετούτες τις γραμμές...
July 31, 2017
Για άλλη μια φορά είμαι το μαύρο πρόβατο.
Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το τελειώσω και πιστεύω ότι αν δεν το είχα αγοράσει θα είχα εγκαταλείψει γύρω στο κεφάλαιο έξι.
Η ιδέα ήταν καλή, όμως όχι και η εκτέλεση. Προσωπικά πιστεύω ότι ο κος Σιμιτσάκης χρειάζεται να δουλέψει την τεχνική του. Οι περιγραφές ήταν άσκοπα εκτενής ή εντελώς αχρείαστες, δεν υπήρχε οικονομία λόγου, οι διάλογοι δεν ήταν φυσικοί και η πλοκή ήταν αδύναμη χωρίς ικανοποιητική αίσθηση της εξέλιξης (sense of progression).
Επίσης, πιστεύω ότι πρέπει να προσλάβουν καινούργιο επιμελητή στις εκδόσεις Λυκόφως γιατί το πλήθος των γραμματικών και συντακτικών λαθών ήταν αδικαιολόγητο.
Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το τελειώσω και πιστεύω ότι αν δεν το είχα αγοράσει θα είχα εγκαταλείψει γύρω στο κεφάλαιο έξι.
Η ιδέα ήταν καλή, όμως όχι και η εκτέλεση. Προσωπικά πιστεύω ότι ο κος Σιμιτσάκης χρειάζεται να δουλέψει την τεχνική του. Οι περιγραφές ήταν άσκοπα εκτενής ή εντελώς αχρείαστες, δεν υπήρχε οικονομία λόγου, οι διάλογοι δεν ήταν φυσικοί και η πλοκή ήταν αδύναμη χωρίς ικανοποιητική αίσθηση της εξέλιξης (sense of progression).
Επίσης, πιστεύω ότι πρέπει να προσλάβουν καινούργιο επιμελητή στις εκδόσεις Λυκόφως γιατί το πλήθος των γραμματικών και συντακτικών λαθών ήταν αδικαιολόγητο.
February 28, 2016
Συγχαρητήρια Μανώλη, το διάβασα και είναι καταπληκτικό!!! Τόσο ιδιαίτερο και παράλληλα κοντινό, παράξενο και απόλυτα κατανοητό την ίδια στιγμή, αρχικά μακάβριο (όπως είπε και κάποιος άλλος) και μετά ρομαντικό... τα ποιήματα δε ήταν από τα μεγαλύτερα ατού. Απορώ πώς τα σκέφτηκες, ένας καταιγισμός εικόνων και συναισθημάτων σε μερικές γραμμές, δικαιολογούν απόλυτα τον τίτλο. Εύχομαι καλή συνέχεια!
February 4, 2018
Η ιστορία μας, ξεκινάει με έναν θάνατο, ένα τροχαίο ατύχημα και μετά η κηδεία. Και μετά το τέλος. Ή μήπως όχι! Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, μετά το θάνατο, τι; Τι υπάρχει εκεί απέναντι; Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, που πάμε φεύγοντας από δω; Μήπως τελικά ο θάνατος το τέλος δεν είναι; Μία ιστορία διαφορετική θα την έλεγα και πολύ πολύ ενδιαφέρουσα. Ο συγγραφέας μας μεταφέρει σε μεταφυσικά μονοπάτια, μην τρομάζετε, όχι πολύ διαφορετικά από την δική μας, την εν ζωή πραγματικότητα. Καλά, λίγο διαφορετική. Μας μεταφέρει στον άλλο κόσμο, ούτε στην κόλαση όμως, ούτε στον παράδεισο, στο Βίλβετ, έτσι λέγεται το μέρος όπου πάμε φεύγοντας από δω. Μία ιστορία που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, στο εδώ και στο εκεί, στη ζωή και στο θάνατο. Ο συγγραφέας χειρίστηκε πολύ καλά το κομμάτι του φανταστικού, μας παίρνει από το χέρι και εκεί που βρισκόμαστε στην εδώ πραγματικότητα, ξαφνικά, μας ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, μαγικό, με εικόνες όμορφες παρ'όλο που γνωρίζεις ότι εκεί βρίσκεται η άλλη ζωή. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο μυθιστόρημα φαντασίας, μία τριλογία, Το δέντρο του Αράυ, με αυτό να είναι το πρώτο μέρος με τίτλο Συναίσθημα. Και πράγματι βγάζει συναίσθημα μέσα από τις σελίδες του. Με κάποιους στίχους που μας παραθέτει ο συγγραφέας σε κάποια σημεία, εγώ που δεν είμαι και πολύ της ποίησης, μπορώ να πω ότι με άγγιξαν. Με άγγιξε με τις σκέψεις του και με τα συναισθήματά του. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά και μπορώ να πω ότι είναι εντυπωσιακή. Περιμένουμε πολλές πολλές ακόμα.
May 24, 2020
https://dominicamat.blogspot.com/2020...
Ο θάνατος είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός στην ζωή κάθε έμβιου οργανισμού,όπως καί των ανθρώπων. Είναι ένα ζήτημα που απασχόλησε καί εξακολουθεί να απασχολεί από απλούς ανθρώπους έως τους επιστήμονες καί την κάθε θρησκεία. Το άγνωστο καί το τι έπεται μετά από αυτόν,είναι κάτι το οποίο προκαλεί φόβο σε όλους μας. Κανείς δεν μπορεί να εξοικειωθεί με αυτόν. Άραγε,ισχύει αυτό που διατυμπανίζει η θρησκεία περί κολάσεως καί παραδείσου,η θέση της επιστήμης πως δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή,ή,τελικά είναι κάτι άλλο; Δύσκολη ερώτηση καί ακόμη πιο δύσκολη η απάντησή της,αφού κανείς δεν μπορεί να μας απαντήσει με απόλυτη σιγουριά.
Κατά καιρούς έχει τύχει να ακούσουμε περιπτώσεις νεκροφάνειας καί νεκρανάστασης ανθρώπων που ενώ φαινομενικά έδειχναν ότι είχαν πεθάνει,ξαφνικά επανήλθαν στην ζωή. Αυτοί οι ίδιοι διηγούνται την μεταθανάτια εμπειρία τους καί συνηθίζουν να λένε για ένα πολύ δυνατό φως,το οποίο τους οδηγούσε σε έναν άλλο τόπο. Το αν ισχύει,βέβαια ή όχι,δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.
Ο συγγραφέας κύριος Μανώλης Σιμιτσάκης στην τριλογία του ''Το δέντρο του Άραϋ'' μας δίνει μία ιστορία φαντασίας που προσπαθεί να προσεγγίσει όσα σας ανέφερα παραπάνω. Στηρίζεται εκεί καί τρόπο τινά κάπως ενώνει τον θάνατο με την ζωή καί αποδιώχνει από πάνω τους αυτό το αίσθημα του τρόμου. Υπάρχει μία φυσικότητα που συναρπάζει μπορώ να πώ. Άλλωστε,εάν παρατηρήσετε πιο προσεκτικά κάτω από τον τίτλο του βιβλίου,θα δείτε γραμμένη την φράση ''Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι''. Άρα δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα καί δεν έχουμε ένα βιβλίο που θα βαρύνει αρνητικά τις ψυχές των αναγνωστών.
Εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω στα χέρια μου όλη την τριλογία καί να μπορώ να διαβάσω το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Έτσι,αποφάσισα να γράψω μέσα σε ένα άρθρο μία συνολική κριτική καί των τριών βιβλίων μαζί,σαν ένα είδος αφιερώματος,για να είναι πιο ξεκούραστο καί για εσάς τους αναγνώστες του blog. Αρχικά,να σας πώ ότι καί τα τρία βιβλία έχουν κοινό τίτλο ''Το δέντρο του Άραϋ'' μα φέρουν ξεχωριστά το καθένα έναν δικό του υπότιτλο. Το πρώτο βιβλίο φέρει τον διακριτικό υπότιτλο "Συναίσθημα",το δεύτερο βιβλίο με υπότιτλο "Πίστη", και το τρίτο βιβλίο, με υπότιτλο "Φαντασία".
Βιβλίο Α'
Ας τα πιάσουμε,όμως,καλύτερα από την αρχή. Στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας ο συγγραφέας μας εισάγει στο θέμα της ιστορίας καί μας γνωρίζει τους ήρωες που θα συναντήσουμε,καθώς καί μία πρώτη γεύση από τον τόπο στον οποίο πρόκειται να διεξαχθούν τα γεγονότα. Ο λόγος του είναι αδιάκοπος,στρωτός κι εμπλουτισμένος από άφθονο,οικείο λεξιλόγιο,γλαφυρές εικόνες,γρήγορη ροή των εξελίξεων αλλά καί με μία εσάνς λυρικότητας από τα ποιήματα που τοποθετούνται εύστοχα σε διάφορα σημεία του κειμένου κι εντείνουν κι εκείνα με την σειρά τους στο να προκαλέσουν ποικίλα συναισθήματα στους αναγνώστες. Συναισθήματα όπως είναι ο πόνος της απώλειας,η απελπισία,ο φόβος,η αγωνία,ο έρωτας αλλά καί η άσβεστη ελπίδα.
Πώς θα αισθανόσασταν αν βλέπατε ξαφνικά ολοζώντανο μπροστά σας έναν άνθρωπο δικό σας μέρες μετά την ταφή του; Προφανώς καί θα τρομάζατε. Κι ανάλογα με το αν πιστεύετε σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα,ή όχι,θα θεωρούσατε ότι είναι έργο θεού,ή,δαίμονα,ή απλά θα νιώθατε χαρά που επέστρεψε κοντά σας...
Ο συγγραφέας επιχειρεί καί το καταφέρνει να απαλλάξει την σκέψη μας από προκαταλήψεις καί παγιωμένες θέσεις γι'αυτό το ζήτημα,εστιάζοντας σε μία πιο πνευματική προσέγγισή του. Εμένα,οφείλω να ομολογήσω,πως μου άρεσε πάρα πολύ αυτό του το τόλμημα. Πρέπει να αξιοποιούμε όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου μας,γιατί είναι πολύ περισσότερες καί ικανότερες από ό,τι πιστεύουμε.
Καθ΄όλη την διάρκεια της ανάγνωσης αισθανόμουν πως γινόμουν κι εγώ σιγά σιγά μέρος της υπόθεσης. Ασχολήθηκα νοερά με την μαγεία,έψαξα να βρώ κόσμους μακρυά καί συνάμα τόσο κοντά σε εμάς,καθώς καί απαντήσεις για το τι συμβαίνει τελικά καί το πως θα μπορούσα να βοηθήσω τους ήρωες να έρθουν πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου τους.
Όσο για τις ανατροπές είναι αρκετές καί καθοριστικές για την υπόθεση του βιβλίου. Ξεκινούν σχεδόν ταυτόχρονα με την εξιστόρηση των γεγονότων από την αρχή καί συνεχίζονται μέχρι το τέλος του βιβλίου. Ένα τέλος το οποίο σταματάει σε καίριο σημείο καί αφήνει τους αναγνώστες να φαντάζονται το τι μέλλει γενέσθαι στην πορεία.
Βιβλίο Β'
Όταν ο κόσμος των ψυχών κινδυνεύει καί μαζί του τα αγαπημένα σας πρόσωπα που βρίσκονται εκεί,μέχρι που είστε διατεθειμένοι/ες να φτάσετε για να τους προστατέψετε; Στο δεύτερο βιβλίο ο συγγραφέας μεταδίδει στους αναγνώστες το μήνυμα της πίστης (οτιδήποτε αντιπροσωπεύει αυτό,για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά) μα καί της πραγματικής,ανιδιοτελούς καί ουσιαστικής αγάπης.
Η αφήγηση των γεγονότων συνεχίζει σχεδόν από εκεί που είχαμε μείνει στο πρώτο βιβλίο καί θα γίνεται παράλληλα από τους πρωταγωνιστές. Έτσι,όχι μόνο θα ενισχυθεί η πλοκή,αλλά θα καλυφθούν τυχόν κενά που ίσως να υπήρχαν σε αντίθετη περίπτωση. Οι ενεργοί ήρωες είναι λιγότεροι αυτήν την φορά(τουλάχιστον μέχρι την μέση του βιβλίου). Εδώ,θα συναντήσουμε περισσότερα πλάσματα του φανταστικού κόσμου. Η δε χρήση της διαφορετικής γραμματοσειράς θα εντείνει όλα τα παραπάνω που σας αναφέρω.
Για πολλοστή φορά θα αποδειχθεί ότι η παρέμβαση των ανθρώπων είναι καταστροφική καί μοιραία τόσο στον πραγματικό,όσο καί στον πνευματικό κόσμο. Τα πάθη καί οι κακές συνήθειες δύσκολα μπορούν να ''αποτιναχθούν'' από πάνω τους. Άλλωστε,πολύ σωστά ο λαός μ��ς λέει την φράση πως πρώτα βγαίνει η ψυχή καί μετά το χούι του ανθρώπου.
Η πίστη είναι το πιο δυνατό όπλο στα χέρια των ηρώων μας σε αυτήν την μάχη. Από εκεί πηγάζει όλη η δύναμη. Γι'αυτό καί κάθε πιστός φέρει το σύμβολό της. Ο συγγραφέας μας δίνει μία διαφορετική καί εναλλακτική προσέγγιση του παραδείσου καί της κόλασης. Το δέντρο με τον απαγορευμένο καρπό γίνεται το δέντρο που ''ζεί'' τις ψυχές. Δεν είναι αμαρτωλό. Καί τα φύλλα συκής που κάλυπταν την γύμνια των πρωτόπλαστων,γίνονται φύλλα που δηλώνουν την πίστη.
Στα μάτια μου μοιάζει σαν μία αλληγορία της αληθινής ζωής,όπου η πλάνη θα είναι ακόμα πιο μεγάλη καί δελεαστική. Κι όσοι/ες ξεγελαστούν,θα πιαστούν σαν άλλα θύματα στον ιστό της αράχνης.
Τα δύο νέα θέματα που θίγονται μέσα από την υπόθεσή του είναι η αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό καί στο κακό καί η στάση της εκκλησίας καί η λανθασμένη προσέγγιση καί μετάδοση της θρησκείας.
Παρατηρούμε,επίσης,την σύνδεση των δύο βιβλίων καί την ενίσχυση της ιστορίας με νέα στοιχεία.
Άν καί μιλάμε για ένα πνευματικό κόσμο,εδώ ισχύει το τρίπτυχο: συναίσθημα-πίστη-φαντασία. Εκεί βρίκεται όλη η ουσία. Ο έρωτας γίνεται αγάπη καί η μετάνοια φέρνει την πολυπόθητη κάθαρση. Ακόμη καί πολλά μυστήρια που γίνονται εκεί,ταιριάζουν με τα καθιερωμένα μυστήρια της χριστιανικής πίστης,όπως είναι η βάπτιση.
Το τέλος του βιβλίου έρχεται λίγο πρίν την κορύφωση. Ένας νέος κύκλος φαίνεται να ανοίγει καί σαν αναγνώστρια με άφησε με την σκέψη πως γίνεται ένα δέντρο να ''θρέφει'' τόσο τους ζωντανούς,όσο καί τους πεθαμένους. Μήπως τελικά είναι η μήτρα που μας γεννά όλους/ες καί στο τέλος επιστρέφουμε πάλι εκεί;
Βιβλίο Γ'
Φτάσαμε αισιώς στο τρίτο βιβλίο καί είμαστε ένα βήμα πρίν το τέλος. Ένα τέλος που σηματοδοτεί το μέλλον του πνευματικού,αλλά καί του πραγματικού κόσμου,καθώς καί των ηρώων μας. Άραγε,τί παραπάνω μπορεί να υπάρχει εκεί από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε;
O συγγραφέας μας δίνει ένα μυθιστόρημα φαντασίας με μπόλικη μαγεία,αγωνία,σασπένς καί διαρκή δράση. Η τελευταία παρτίδα του σκακιού είναι έτοιμη να ξεκινήσει,αφού οι ήρωες σαν άλλα πιόνια είναι έτοιμοι να μπούν στην μάχη. Δύο βασιλιάδες καί μία βασίλισσα. Ποιός θα καταφέρει να επιβιώσει καί να την έχει δική του; Ποιό το αντίκτυπο αυτής της μάχης στην πραγματική ζωή; Όλα πια έχουν έρθει στο φως. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει άλλο κρυμμένο. Μαζί με την πολυπόθητη λύτρωση θα έρθει καί η απώλεια. Μήπως,όμως,αυτός είναι ο κάλλιστος τρόπος για να κλείσει όλη η ιστορία των βιβλίων; Το τέλος μου άφησε μία γλυκόπικρη αίσθηση μα συνάμα με έβαλε σε σκέψεις. Σκέψεις για το αν ζούμε την ζωή μας όπως της αξίζει καί να απελευθερωθούμε από ''δεσμά'' καί να αφήσουμε την αγάπη καί την φαντασία να γίνει κομμάτι μας.
Με λίγα λόγια,πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά από μεριάς του συγγραφέα καί αξίζει να αναζητήσετε καί να διαβάσετε όλη την τριλογία. Στα υπέρ του βιβλίου η αρκετά καλή γραφή του συγγραφέα καί η πρωτοτυπία του θέματος. Καί μην το ξεχάσετε ποτέ πως ''κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι''.
Καλές σας αναγνώσεις!
Ο θάνατος είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός στην ζωή κάθε έμβιου οργανισμού,όπως καί των ανθρώπων. Είναι ένα ζήτημα που απασχόλησε καί εξακολουθεί να απασχολεί από απλούς ανθρώπους έως τους επιστήμονες καί την κάθε θρησκεία. Το άγνωστο καί το τι έπεται μετά από αυτόν,είναι κάτι το οποίο προκαλεί φόβο σε όλους μας. Κανείς δεν μπορεί να εξοικειωθεί με αυτόν. Άραγε,ισχύει αυτό που διατυμπανίζει η θρησκεία περί κολάσεως καί παραδείσου,η θέση της επιστήμης πως δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή,ή,τελικά είναι κάτι άλλο; Δύσκολη ερώτηση καί ακόμη πιο δύσκολη η απάντησή της,αφού κανείς δεν μπορεί να μας απαντήσει με απόλυτη σιγουριά.
Κατά καιρούς έχει τύχει να ακούσουμε περιπτώσεις νεκροφάνειας καί νεκρανάστασης ανθρώπων που ενώ φαινομενικά έδειχναν ότι είχαν πεθάνει,ξαφνικά επανήλθαν στην ζωή. Αυτοί οι ίδιοι διηγούνται την μεταθανάτια εμπειρία τους καί συνηθίζουν να λένε για ένα πολύ δυνατό φως,το οποίο τους οδηγούσε σε έναν άλλο τόπο. Το αν ισχύει,βέβαια ή όχι,δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.
Ο συγγραφέας κύριος Μανώλης Σιμιτσάκης στην τριλογία του ''Το δέντρο του Άραϋ'' μας δίνει μία ιστορία φαντασίας που προσπαθεί να προσεγγίσει όσα σας ανέφερα παραπάνω. Στηρίζεται εκεί καί τρόπο τινά κάπως ενώνει τον θάνατο με την ζωή καί αποδιώχνει από πάνω τους αυτό το αίσθημα του τρόμου. Υπάρχει μία φυσικότητα που συναρπάζει μπορώ να πώ. Άλλωστε,εάν παρατηρήσετε πιο προσεκτικά κάτω από τον τίτλο του βιβλίου,θα δείτε γραμμένη την φράση ''Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι''. Άρα δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα καί δεν έχουμε ένα βιβλίο που θα βαρύνει αρνητικά τις ψυχές των αναγνωστών.
Εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω στα χέρια μου όλη την τριλογία καί να μπορώ να διαβάσω το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Έτσι,αποφάσισα να γράψω μέσα σε ένα άρθρο μία συνολική κριτική καί των τριών βιβλίων μαζί,σαν ένα είδος αφιερώματος,για να είναι πιο ξεκούραστο καί για εσάς τους αναγνώστες του blog. Αρχικά,να σας πώ ότι καί τα τρία βιβλία έχουν κοινό τίτλο ''Το δέντρο του Άραϋ'' μα φέρουν ξεχωριστά το καθένα έναν δικό του υπότιτλο. Το πρώτο βιβλίο φέρει τον διακριτικό υπότιτλο "Συναίσθημα",το δεύτερο βιβλίο με υπότιτλο "Πίστη", και το τρίτο βιβλίο, με υπότιτλο "Φαντασία".
Βιβλίο Α'
Ας τα πιάσουμε,όμως,καλύτερα από την αρχή. Στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας ο συγγραφέας μας εισάγει στο θέμα της ιστορίας καί μας γνωρίζει τους ήρωες που θα συναντήσουμε,καθώς καί μία πρώτη γεύση από τον τόπο στον οποίο πρόκειται να διεξαχθούν τα γεγονότα. Ο λόγος του είναι αδιάκοπος,στρωτός κι εμπλουτισμένος από άφθονο,οικείο λεξιλόγιο,γλαφυρές εικόνες,γρήγορη ροή των εξελίξεων αλλά καί με μία εσάνς λυρικότητας από τα ποιήματα που τοποθετούνται εύστοχα σε διάφορα σημεία του κειμένου κι εντείνουν κι εκείνα με την σειρά τους στο να προκαλέσουν ποικίλα συναισθήματα στους αναγνώστες. Συναισθήματα όπως είναι ο πόνος της απώλειας,η απελπισία,ο φόβος,η αγωνία,ο έρωτας αλλά καί η άσβεστη ελπίδα.
Πώς θα αισθανόσασταν αν βλέπατε ξαφνικά ολοζώντανο μπροστά σας έναν άνθρωπο δικό σας μέρες μετά την ταφή του; Προφανώς καί θα τρομάζατε. Κι ανάλογα με το αν πιστεύετε σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα,ή όχι,θα θεωρούσατε ότι είναι έργο θεού,ή,δαίμονα,ή απλά θα νιώθατε χαρά που επέστρεψε κοντά σας...
Ο συγγραφέας επιχειρεί καί το καταφέρνει να απαλλάξει την σκέψη μας από προκαταλήψεις καί παγιωμένες θέσεις γι'αυτό το ζήτημα,εστιάζοντας σε μία πιο πνευματική προσέγγισή του. Εμένα,οφείλω να ομολογήσω,πως μου άρεσε πάρα πολύ αυτό του το τόλμημα. Πρέπει να αξιοποιούμε όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου μας,γιατί είναι πολύ περισσότερες καί ικανότερες από ό,τι πιστεύουμε.
Καθ΄όλη την διάρκεια της ανάγνωσης αισθανόμουν πως γινόμουν κι εγώ σιγά σιγά μέρος της υπόθεσης. Ασχολήθηκα νοερά με την μαγεία,έψαξα να βρώ κόσμους μακρυά καί συνάμα τόσο κοντά σε εμάς,καθώς καί απαντήσεις για το τι συμβαίνει τελικά καί το πως θα μπορούσα να βοηθήσω τους ήρωες να έρθουν πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου τους.
Όσο για τις ανατροπές είναι αρκετές καί καθοριστικές για την υπόθεση του βιβλίου. Ξεκινούν σχεδόν ταυτόχρονα με την εξιστόρηση των γεγονότων από την αρχή καί συνεχίζονται μέχρι το τέλος του βιβλίου. Ένα τέλος το οποίο σταματάει σε καίριο σημείο καί αφήνει τους αναγνώστες να φαντάζονται το τι μέλλει γενέσθαι στην πορεία.
Βιβλίο Β'
Όταν ο κόσμος των ψυχών κινδυνεύει καί μαζί του τα αγαπημένα σας πρόσωπα που βρίσκονται εκεί,μέχρι που είστε διατεθειμένοι/ες να φτάσετε για να τους προστατέψετε; Στο δεύτερο βιβλίο ο συγγραφέας μεταδίδει στους αναγνώστες το μήνυμα της πίστης (οτιδήποτε αντιπροσωπεύει αυτό,για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά) μα καί της πραγματικής,ανιδιοτελούς καί ουσιαστικής αγάπης.
Η αφήγηση των γεγονότων συνεχίζει σχεδόν από εκεί που είχαμε μείνει στο πρώτο βιβλίο καί θα γίνεται παράλληλα από τους πρωταγωνιστές. Έτσι,όχι μόνο θα ενισχυθεί η πλοκή,αλλά θα καλυφθούν τυχόν κενά που ίσως να υπήρχαν σε αντίθετη περίπτωση. Οι ενεργοί ήρωες είναι λιγότεροι αυτήν την φορά(τουλάχιστον μέχρι την μέση του βιβλίου). Εδώ,θα συναντήσουμε περισσότερα πλάσματα του φανταστικού κόσμου. Η δε χρήση της διαφορετικής γραμματοσειράς θα εντείνει όλα τα παραπάνω που σας αναφέρω.
Για πολλοστή φορά θα αποδειχθεί ότι η παρέμβαση των ανθρώπων είναι καταστροφική καί μοιραία τόσο στον πραγματικό,όσο καί στον πνευματικό κόσμο. Τα πάθη καί οι κακές συνήθειες δύσκολα μπορούν να ''αποτιναχθούν'' από πάνω τους. Άλλωστε,πολύ σωστά ο λαός μ��ς λέει την φράση πως πρώτα βγαίνει η ψυχή καί μετά το χούι του ανθρώπου.
Η πίστη είναι το πιο δυνατό όπλο στα χέρια των ηρώων μας σε αυτήν την μάχη. Από εκεί πηγάζει όλη η δύναμη. Γι'αυτό καί κάθε πιστός φέρει το σύμβολό της. Ο συγγραφέας μας δίνει μία διαφορετική καί εναλλακτική προσέγγιση του παραδείσου καί της κόλασης. Το δέντρο με τον απαγορευμένο καρπό γίνεται το δέντρο που ''ζεί'' τις ψυχές. Δεν είναι αμαρτωλό. Καί τα φύλλα συκής που κάλυπταν την γύμνια των πρωτόπλαστων,γίνονται φύλλα που δηλώνουν την πίστη.
Στα μάτια μου μοιάζει σαν μία αλληγορία της αληθινής ζωής,όπου η πλάνη θα είναι ακόμα πιο μεγάλη καί δελεαστική. Κι όσοι/ες ξεγελαστούν,θα πιαστούν σαν άλλα θύματα στον ιστό της αράχνης.
Τα δύο νέα θέματα που θίγονται μέσα από την υπόθεσή του είναι η αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό καί στο κακό καί η στάση της εκκλησίας καί η λανθασμένη προσέγγιση καί μετάδοση της θρησκείας.
Παρατηρούμε,επίσης,την σύνδεση των δύο βιβλίων καί την ενίσχυση της ιστορίας με νέα στοιχεία.
Άν καί μιλάμε για ένα πνευματικό κόσμο,εδώ ισχύει το τρίπτυχο: συναίσθημα-πίστη-φαντασία. Εκεί βρίκεται όλη η ουσία. Ο έρωτας γίνεται αγάπη καί η μετάνοια φέρνει την πολυπόθητη κάθαρση. Ακόμη καί πολλά μυστήρια που γίνονται εκεί,ταιριάζουν με τα καθιερωμένα μυστήρια της χριστιανικής πίστης,όπως είναι η βάπτιση.
Το τέλος του βιβλίου έρχεται λίγο πρίν την κορύφωση. Ένας νέος κύκλος φαίνεται να ανοίγει καί σαν αναγνώστρια με άφησε με την σκέψη πως γίνεται ένα δέντρο να ''θρέφει'' τόσο τους ζωντανούς,όσο καί τους πεθαμένους. Μήπως τελικά είναι η μήτρα που μας γεννά όλους/ες καί στο τέλος επιστρέφουμε πάλι εκεί;
Βιβλίο Γ'
Φτάσαμε αισιώς στο τρίτο βιβλίο καί είμαστε ένα βήμα πρίν το τέλος. Ένα τέλος που σηματοδοτεί το μέλλον του πνευματικού,αλλά καί του πραγματικού κόσμου,καθώς καί των ηρώων μας. Άραγε,τί παραπάνω μπορεί να υπάρχει εκεί από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε;
O συγγραφέας μας δίνει ένα μυθιστόρημα φαντασίας με μπόλικη μαγεία,αγωνία,σασπένς καί διαρκή δράση. Η τελευταία παρτίδα του σκακιού είναι έτοιμη να ξεκινήσει,αφού οι ήρωες σαν άλλα πιόνια είναι έτοιμοι να μπούν στην μάχη. Δύο βασιλιάδες καί μία βασίλισσα. Ποιός θα καταφέρει να επιβιώσει καί να την έχει δική του; Ποιό το αντίκτυπο αυτής της μάχης στην πραγματική ζωή; Όλα πια έχουν έρθει στο φως. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει άλλο κρυμμένο. Μαζί με την πολυπόθητη λύτρωση θα έρθει καί η απώλεια. Μήπως,όμως,αυτός είναι ο κάλλιστος τρόπος για να κλείσει όλη η ιστορία των βιβλίων; Το τέλος μου άφησε μία γλυκόπικρη αίσθηση μα συνάμα με έβαλε σε σκέψεις. Σκέψεις για το αν ζούμε την ζωή μας όπως της αξίζει καί να απελευθερωθούμε από ''δεσμά'' καί να αφήσουμε την αγάπη καί την φαντασία να γίνει κομμάτι μας.
Με λίγα λόγια,πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά από μεριάς του συγγραφέα καί αξίζει να αναζητήσετε καί να διαβάσετε όλη την τριλογία. Στα υπέρ του βιβλίου η αρκετά καλή γραφή του συγγραφέα καί η πρωτοτυπία του θέματος. Καί μην το ξεχάσετε ποτέ πως ''κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι''.
Καλές σας αναγνώσεις!
January 14, 2014
Το μυθιστόρημα κινείται σε 2 επίπεδα. Στο γνωστό μας κόσμο, και μάλιστα στην Αθήνα, σε μια παρέα νεαρών (Γιώργος, Μαρία, Νίκος και Ελένη), ο Γιώργος είναι ερωτευμένος με τη Μαρία και είναι διατεθειμένος να ακούει και να ασπάζεται την εμπειρία της Μαρίας, η οποία πέθανε και επανήλθε στη ζωή μετά ολίγων ημερών και κάνει πρακτική μαγείας. Το άλλο επίπεδο, είναι εκείνο στο οποίο μεταβαίνουμε μετά το θάνατο. Είναι ένα μέρος το οποίο ονομάζεται Βίλβετ. Τα Άδερσι (είδος ζώου) ειδοποιούν τους "δικούς μας" ανθρώπους να "μας" περιμένουν. Οι πεθαμένοι του γνωστού κόσμου προκύπτουν απο τα Έστρημ (είδος φυτού) τα οποία έχουν ενεργοποιήσει τα Λάονεκ (πύρινες μπάλες) που έχει στείλει το Δέντρο του Άραϋ. Στο φύλλωμα του Δέντρου φυλάσσονται οι ψυχές και λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη του ακόμα και μέσα στο Βίλβετ, πλην ορισμένων γερόντων, αρχηγός του οποίου είναι ο Φειδίας. Το δέντρο κινδυνεύει γιατί ο ποταμός Γλαθώ δεν έχει νερό να το συντηρήσει και μια ομάδα από τον άλλο κόσμο (εκείνου που πηγαίνουμε όταν δεν αντέχουμε το φως του Βίλβετ) με αρχηγό Εκείνον κλέβει φύλλωμα από το Δέντρο με αποτέλεσμα να χάνουμε τις αναμνήσεις μας. Ο Φειδίας επιστρατεύει 3 άτομα από τον κ��σμο μας, τη Μαρία, τον Ηλία και το Νίκο (ή αλλιώς τη Νιλέι, τον Ορέις και το Μέκα). Είναι η ομάδα Βλέινγας. Όλοι έχουν πεθάνει και έχουν επιστρέψει και έχουν και μαγικές δυνάμεις. Τους καλεί να επιστρέψουν στο Βίλβετ μέσα από ένα portal για να βοηθήσουν στη διάσωση του Άραϋ. Μένουμε στο σημείο που έχουν περάσει μέσα από το σημείο και ο ερωτοχτυπημένος Γιώργος μοιάζει να έχει πάρει απόφαση να ακολουθήσει καθώς οι Ειδήσεις ανά τον κόσμο πληροφορούν για περίεργα φαινόμενα ...
Εντυπώσεις: το Δέντρο στο εξώφυλλο δε μοιάζει με την περιγραφή του κειμένου (αστείο).
Λοιπόν: το βιβλίο ξεκινάει μακάβρια και η ανατριχίλα καθ'όλη τη διάρκεια εναλλάσσεται με ένα αίσθημα ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο. Είναι τουλάχιστον ολοφάνερο ότι ο συγγραφέας έχει μεταφυσικές ανησυχίες (χμ.. και ποιος δεν έχει..)
Για μένα, οι σχέσεις ανάμεσα στο ζευγάρι Γιώργος-Μαρία δεν είχαν κανένα βάθος. Μπορεί το βιβλίο να μην είναι romance orientated αλλά θα έπρεπε να πεισθώ ότι ο Γιώργος έχει κίνητρο την αγάπη τώρα που είναι έτοιμος να "πηδήξει" στην άλλη πλευρά ενώ από την άλλη η Μαρία μου είναι τουλάχιστον αδιάφορη ως ηρωίδα και ως αποδέκτρια τέτοιας αγάπης.
Ο κόσμος που μας παρουσιάζεται είναι δυσκολοκατανόητος και τα δρώμενα τουλάχιστον αινιγματικά δοσμένα. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τον προσανατολισμό του βιβλίου για να το εντάξω. Έχει μαγεία, λίγα στοιχεία του μέλλοντος (ολογράμματα), μου θύμισε λίγο δωδεκαθεϊσμό, σίγουρα μεταφυσικά ��αρακτ��ριστικά και την αγωνία του θανάτου αναμεμειγμένη με τη θρηκευτική αισιοδοξία της αιώνιας ζωής, λίγο από Beautiful Creatures με την εσωτερική ομιλία και βέβαια ο λυρισμός βρίσκει το δάσκαλό του.
Βέβαια, υπάρχουν άλλα δύο βιβλία για να αποκτήσει το δικό του χαρκατήρα το Δέντρο του Άραϋ που τα περιμένω για να δω την έκβαση της υπόθεσης...
Εντυπώσεις: το Δέντρο στο εξώφυλλο δε μοιάζει με την περιγραφή του κειμένου (αστείο).
Λοιπόν: το βιβλίο ξεκινάει μακάβρια και η ανατριχίλα καθ'όλη τη διάρκεια εναλλάσσεται με ένα αίσθημα ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο. Είναι τουλάχιστον ολοφάνερο ότι ο συγγραφέας έχει μεταφυσικές ανησυχίες (χμ.. και ποιος δεν έχει..)
Για μένα, οι σχέσεις ανάμεσα στο ζευγάρι Γιώργος-Μαρία δεν είχαν κανένα βάθος. Μπορεί το βιβλίο να μην είναι romance orientated αλλά θα έπρεπε να πεισθώ ότι ο Γιώργος έχει κίνητρο την αγάπη τώρα που είναι έτοιμος να "πηδήξει" στην άλλη πλευρά ενώ από την άλλη η Μαρία μου είναι τουλάχιστον αδιάφορη ως ηρωίδα και ως αποδέκτρια τέτοιας αγάπης.
Ο κόσμος που μας παρουσιάζεται είναι δυσκολοκατανόητος και τα δρώμενα τουλάχιστον αινιγματικά δοσμένα. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τον προσανατολισμό του βιβλίου για να το εντάξω. Έχει μαγεία, λίγα στοιχεία του μέλλοντος (ολογράμματα), μου θύμισε λίγο δωδεκαθεϊσμό, σίγουρα μεταφυσικά ��αρακτ��ριστικά και την αγωνία του θανάτου αναμεμειγμένη με τη θρηκευτική αισιοδοξία της αιώνιας ζωής, λίγο από Beautiful Creatures με την εσωτερική ομιλία και βέβαια ο λυρισμός βρίσκει το δάσκαλό του.
Βέβαια, υπάρχουν άλλα δύο βιβλία για να αποκτήσει το δικό του χαρκατήρα το Δέντρο του Άραϋ που τα περιμένω για να δω την έκβαση της υπόθεσης...
July 1, 2017
Κι όπως είχα αναφέρει στο πρώτο μου σχόλιο, δεν μετανιώνω λεπτό που άρχισα διαβάζω αυτό το βιβλίο!!!
Το άλυτο μυστήριο, για το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, είναι από μόνο του ένα θέμα προς συζήτηση και σκέψη για τον καθένα μας. Μόνο που ο Μανώλης με το βιβλίο του αυτό, για μένα προσωπικά το ανεβάζει level παραπάνω... Γιατί;
Με εξαίρεση το όλο στόρι, τους ήρωες και τις όποιες ικανότητες τους, ο συγγραφέας μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα διαφορετικό περιβάλλον, και πολύ πιο ενδιαφέρον απ' τα άλλα δύο που για αιώνες τώρα μας έχουν βομβαρδίσει (Παράδεισος & Κόλαση).
Και με αφορμή το: κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι, και όμορφα στιχάκια του συγγραφέα, θα κλείσω με μια σχετική μαντινάδα :)
Φαίνεται να περνά καλά άνθρωπος σαν ποθάνει...
Για δε γύρισε κιανείς παράπονα να κάνει... ;)
Με εξαίρεση την ηρωίδα Μαρία, που το χει βρει δύπορτο :P
Το άλυτο μυστήριο, για το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, είναι από μόνο του ένα θέμα προς συζήτηση και σκέψη για τον καθένα μας. Μόνο που ο Μανώλης με το βιβλίο του αυτό, για μένα προσωπικά το ανεβάζει level παραπάνω... Γιατί;
Με εξαίρεση το όλο στόρι, τους ήρωες και τις όποιες ικανότητες τους, ο συγγραφέας μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα διαφορετικό περιβάλλον, και πολύ πιο ενδιαφέρον απ' τα άλλα δύο που για αιώνες τώρα μας έχουν βομβαρδίσει (Παράδεισος & Κόλαση).
Και με αφορμή το: κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι, και όμορφα στιχάκια του συγγραφέα, θα κλείσω με μια σχετική μαντινάδα :)
Φαίνεται να περνά καλά άνθρωπος σαν ποθάνει...
Για δε γύρισε κιανείς παράπονα να κάνει... ;)
Με εξαίρεση την ηρωίδα Μαρία, που το χει βρει δύπορτο :P
February 24, 2017
Ο Μανώλης Σιμιτσάκης μας λέει ότι "ο θάνατος το τέλος δεν είναι" και έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να μας πείσει για αυτό. Μέσα απο ένα λυρικό ταξίδι μας μεταφέρει σε ένα δικό του κόσμο στον οποίο, -έτσι όπως το φαντάζεται- μεταφερόμαστε όταν αφήνουμε την τελευταία μας πνοή. Ποίηση, βαθιά νοήματα και εύστοχα διδάγματα εναλλάσονται διαρκώς μέσα απο μια στρωτή γραφή, όπου η ανάγνωση κυλάει αβίαστα προκαλώντας συνεχώς την αγωνία όλων εκείνων που θέλουν να μάθουν επιτέλους τι υπάρχει "μετά". Πολλές οι εκδοχές για το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο ο Μανώλης με τον δικό του μοναδικό τρόπο θα κάνει σίγουρα αρκετούς να πουν "λες;"
Displaying 1 - 30 of 50 reviews