What do you think?
Rate this book
ثلاث نساء
ظلّ الكاتب النمساوي روبرت موزيل مجهولاً لزمن طويل على الرغم من أنه كان لأعماله الروائية أهميتها كفن أدبي متمايز في حينه إذ أنه اختط خط الرمزية الروائية التي وضع كازيمير اوشمدت، والفرد ووبلن وهاينرش مان بعضاً من ملامحه في بداية هذا القرن، وهذه المجموعة القصصية "ثلاث نساء" تنتمي فنياً إلى مرحلة مبكرة من إبداع المكاتب، بالأخص قصة "تونكا" الطويلة نسبياً، ويعود ذلك إلى أن هذه القصة اعتمدت أسلوب السيرة الذاتية، حيث عرض فيها موزيل تجربته المأساوية مع عشيقته التي أمضى معها أعواماً عديدة، وتركت وفاتها المفاجئة صدمة عنيفة في نفس موزيل وشعوراً بالذنب لم يفارقه طوال حياته.
وهذا ما يفسر لنا إمعان موزيل في استخدام النقد الذاتي الذي يصل إلى حد التجريح، كان موزيل يريد في البدء أن يجعل من هذه القصة رواية، إلا أن خامتها أو بالأحرى صدقها، هو الذي فرض علينا أسلوبها وشكلها النهائي وجعلها في الوقت ذاته مختلفة فنياً من القصتين الأخريين "جريجيا" و"البرتغالية" اللتين تختلفان بدورهما أيضاً من ناحية فنية عن بعضهما.
وأما قصة "جريحيا" فإن موزيل لم يركز حل اهتمامه على الآخر الفنية وحدها، بل على الملامح التجريبية والمغامرة الروحية الداعية التي تسعى إلى إخضاع الميتولوجيا والقناعات الدينية الراسخة في المجتمع إلى أكبر قدر من النقد والرقابة الأدبية، وهو يفعل ذلك لا بصفته مصلحاً اجتماعياً أو عالمياً، برغم شهاداته العلمية العالية، بل كأديب محض، ويمكن القول أن قصص موزيل تخضع إلى نظام دقيق صارم، لا يمكن معرفة مقدماته إلا بعد تفحص كل جملة بمفردها، ليس من ناحية لغوية أو بلاغية صرفية، بل من ناحية جمالية بحتة.
وهذا ما يفسر لنا إمعان موزيل في استخدام النقد الذاتي الذي يصل إلى حد التجريح، كان موزيل يريد في البدء أن يجعل من هذه القصة رواية، إلا أن خامتها أو بالأحرى صدقها، هو الذي فرض علينا أسلوبها وشكلها النهائي وجعلها في الوقت ذاته مختلفة فنياً من القصتين الأخريين "جريجيا" و"البرتغالية" اللتين تختلفان بدورهما أيضاً من ناحية فنية عن بعضهما.
وأما قصة "جريحيا" فإن موزيل لم يركز حل اهتمامه على الآخر الفنية وحدها، بل على الملامح التجريبية والمغامرة الروحية الداعية التي تسعى إلى إخضاع الميتولوجيا والقناعات الدينية الراسخة في المجتمع إلى أكبر قدر من النقد والرقابة الأدبية، وهو يفعل ذلك لا بصفته مصلحاً اجتماعياً أو عالمياً، برغم شهاداته العلمية العالية، بل كأديب محض، ويمكن القول أن قصص موزيل تخضع إلى نظام دقيق صارم، لا يمكن معرفة مقدماته إلا بعد تفحص كل جملة بمفردها، ليس من ناحية لغوية أو بلاغية صرفية، بل من ناحية جمالية بحتة.
128 pages
First published January 1, 1924
About the author
Robert Musil
253 books1,195 followersAustrian writer.
He graduated military boarding school at Eisenstadt (1892-1894) and then Hranice, in that time also known as Mährisch Weißkirchen, (1894-1897). These school experiences are reflected in his first novel, The Confusions of Young Törless.
He served in the army during The First World War. When Austria became a part of the Third Reich in 1938, Musil left for exile in Switzerland, where he died of a stroke on April 15, 1942. Musil collapsed in the middle of his gymnastic exercises and is rumoured to have died with an expression of ironic amusement on his face. He was 61 years old.
He graduated military boarding school at Eisenstadt (1892-1894) and then Hranice, in that time also known as Mährisch Weißkirchen, (1894-1897). These school experiences are reflected in his first novel, The Confusions of Young Törless.
He served in the army during The First World War. When Austria became a part of the Third Reich in 1938, Musil left for exile in Switzerland, where he died of a stroke on April 15, 1942. Musil collapsed in the middle of his gymnastic exercises and is rumoured to have died with an expression of ironic amusement on his face. He was 61 years old.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 90 reviews
March 31, 2021
IL COMPIMENTO DELL’AMORE
Egon Schiele: Donna seduta con ginocchio sollevato, 1917. Anche detta: Wally.
Il compimento dell'amore è il titolo di uno di questi racconti, di uno dei due che risale al 1911 (cinque in tutto, gli altri tre sono del 1924).
Ma si tratta di cinque racconti nei quali l’amore proprio non si compie mai.
Si tratta, infatti, di cinque racconti che Musil stesso potrebbe definire la logica scivolosa dell’anima, tutti e cinque con al centro donne, e uomini, i rapporti tra loro, sentimenti e relazioni sessuali, storie imperfette di sostanziale incomunicabilità.
Egon Schiele: Coppia di donne abbracciate, 1915.
C’è molto di autobiografico, a cominciare dai luoghi, proseguendo per incontri umani che fornirono lo spunto per il percorso letterario.
Le protagoniste di queste storie, spesso ambientate nel sud Tirolo dove Musil trascorse il suo periodo militare durante la Grande Guerra, si chiamano Grigia, Tonka, la Portoghese – Homo è invece il protagonista maschile di una.
E a me è tornato in mente il film del 1969 di Paul Mazursky Bob&Carol&Ted&Alice, probabilmente perché a suo modo introduceva una diversa ‘morale’ dei rapporti tra sessi.
Proprio come sembrano fare queste storie di Musil.
Egon Schiele, Ragazza morta, 1910.
Il protagonista di Grigia, Homo, è marito e padre apparentemente felice e fedele, o, se non altro, molto legato al suo nucleo familiare.
Ciò non gli impedisce di flirtare con le contadine del luogo (Alto Adige, aka Sud Tirolo, dove è incaricato di riattivare le locali miniere d’oro) fino a intrecciare una relazione con una di loro, la Grigia del titolo.
È un po’ come il detto e la canzone, lontano dagli occhi lontano dal cuore: Homo è lontano da casa, si comporta come fosse un capitolo completamente diverso e separato della sua esistenza, senza legame con quella precedente (e presumibilmente, seguente), come se fosse una parentesi, adeguandosi agli scherzi erotici, alla sensualità più ‘naturale’ del luogo (valle alpina alquanto isolate, sorta di énclave).
Il finale è tragico, un bel salto dal clima di apparente spensieratezza erotica delle pagine che precedono.
Egon Schiele, Nudo femminile, 1910.
Non sono le cose migliori che Musil ha scritto: ma dopo il Törless e L’uomo senza qualità come avrebbe potuto ripetersi? Impossibile raggiungere di nuovo quelle vette.
PS
Pubblicato e ripubblicato da Einaudi, ho contato almeno cinque edizioni con copertine diverse.
Egon Schiele: Donna nuda in piedi con abito blu, 1914.
Egon Schiele: Donna seduta con ginocchio sollevato, 1917. Anche detta: Wally.
Il compimento dell'amore è il titolo di uno di questi racconti, di uno dei due che risale al 1911 (cinque in tutto, gli altri tre sono del 1924).
Ma si tratta di cinque racconti nei quali l’amore proprio non si compie mai.
Si tratta, infatti, di cinque racconti che Musil stesso potrebbe definire la logica scivolosa dell’anima, tutti e cinque con al centro donne, e uomini, i rapporti tra loro, sentimenti e relazioni sessuali, storie imperfette di sostanziale incomunicabilità.
Egon Schiele: Coppia di donne abbracciate, 1915.
C’è molto di autobiografico, a cominciare dai luoghi, proseguendo per incontri umani che fornirono lo spunto per il percorso letterario.
Le protagoniste di queste storie, spesso ambientate nel sud Tirolo dove Musil trascorse il suo periodo militare durante la Grande Guerra, si chiamano Grigia, Tonka, la Portoghese – Homo è invece il protagonista maschile di una.
E a me è tornato in mente il film del 1969 di Paul Mazursky Bob&Carol&Ted&Alice, probabilmente perché a suo modo introduceva una diversa ‘morale’ dei rapporti tra sessi.
Proprio come sembrano fare queste storie di Musil.
Egon Schiele, Ragazza morta, 1910.
Il protagonista di Grigia, Homo, è marito e padre apparentemente felice e fedele, o, se non altro, molto legato al suo nucleo familiare.
Ciò non gli impedisce di flirtare con le contadine del luogo (Alto Adige, aka Sud Tirolo, dove è incaricato di riattivare le locali miniere d’oro) fino a intrecciare una relazione con una di loro, la Grigia del titolo.
È un po’ come il detto e la canzone, lontano dagli occhi lontano dal cuore: Homo è lontano da casa, si comporta come fosse un capitolo completamente diverso e separato della sua esistenza, senza legame con quella precedente (e presumibilmente, seguente), come se fosse una parentesi, adeguandosi agli scherzi erotici, alla sensualità più ‘naturale’ del luogo (valle alpina alquanto isolate, sorta di énclave).
Il finale è tragico, un bel salto dal clima di apparente spensieratezza erotica delle pagine che precedono.
Egon Schiele, Nudo femminile, 1910.
Non sono le cose migliori che Musil ha scritto: ma dopo il Törless e L’uomo senza qualità come avrebbe potuto ripetersi? Impossibile raggiungere di nuovo quelle vette.
PS
Pubblicato e ripubblicato da Einaudi, ho contato almeno cinque edizioni con copertine diverse.
Egon Schiele: Donna nuda in piedi con abito blu, 1914.
July 25, 2022
Diese Sammlung von insgesamt drei Novellen kann ich nur schwer beurteilen. Sprachlich beeindruckend, allerdings überfrachtet mit Symbolik und Interpretationsmöglichkeiten sowie einem völlig überholten Rollenverständnis von Mann und Frau. Ich stelle mir also die Frage, nach welchen Kriterien ich das Buch bewerten soll. Dieser eindringliche, ruhige Erzählton war so einnehmend, dass ich nie auf die Idee kam, dass Buch abzubrechen, obwohl mein auf Unterhaltung getrimmter und nach Handlung hechelnder Leseranteil sich schon fragte, was um Himmels Willen denn da Musils Erzählungen vor sich geht.
Wenn man in der glücklichen Lage ist, Bücher einfach nur lesend genießen zu dürfen und nicht gezwungen ist, im Rahmen einer Deutschstunde oder eines literaturwissenschaftlichen Seminars Sekundärliteratur wälzen zu müssen, um das Gelesene einordnen zu können/müssen, dann muss ich allen drei Novellen eine gewisse Langweiligkeit attestieren. Es war mein Erstkontakt mit Musil, und ich hatte keine Lust, die vielfältigen Facharbeiten über Autor und Werk im Netz zu lesen, um Gefallen und Verständnis für das Buch zu erlangen. Der Mann geht meiner Ansicht nach durch die Krise und die Frau übernimmt eine mystische Rolle, um die Krise weiter zu verschärfen oder zu lösen. Dabei ist Grigia in der ersten Novelle das Bodenständige und Natürliche, welches den älteren Mann erden soll, der auf der Sinnsuche seine Familie verlassen hat, um bei ihr in den Bergen zu arbeiten. Letztlich kehrt Homo, der Mann oder vielleicht sogar der Mensch im Allgemeinen, in den Schoß der Mutter Erde zurück, in dem er beim Liebesspiel ertappt vom gehörnten Ehemann in der Höhle eingeschlossen wird. Mystiker und Symboliker haben hier bestimmt ihre helle Freude. Ich bin kein großer Freund von Parabeln, Märchen und moralertränkten Erzählungen. Daher gilt für mich: Sprache 5 Sterne, literarische Bedeutung 4 Sterne, Spaß beim Lesen 2 Sterne.
Grigia gefiel mir noch am besten. Die Portugiesin in der zweiten Novelle, die im Mittelalter dem Herren Raubritter zur Seite steht, ist noch seltsamer, denn lange Zeit steht eine räudige Katze im Mittelpunkt der Erzählungen. Keine Ahnung, für was das kleine Tier stehen sollte. Und Tonka, die schweigsame und naive Verkäuferin, wird uns in der letzten und längsten Novelle näher gebracht. Was mich gestört hat, war der Titel des Buchs, der doch vermuten lässt, dass hier Frauenschicksale im Mittelpunkt stehen. Mitnichten. Es geht wohl um die armen Männer, die eine mystische Frau als Trittbrett benötigen, um Erleuchtung, Glück und Krisenbewältigung zu erlangen. Vielleicht liege ich auch mit meiner Kritik falsch. Ich habe aber auch keine Lust, die doppelte Seitenanzahl an Sekundärliteratur zu diesem Buch zu lesen, um es verstehen zu können. Mein Respekt vor dem Mann ohne Eigenschaften ist jetzt noch weiter gestiegen. Das wird bestimmt eine Herausforderung.
Wenn man in der glücklichen Lage ist, Bücher einfach nur lesend genießen zu dürfen und nicht gezwungen ist, im Rahmen einer Deutschstunde oder eines literaturwissenschaftlichen Seminars Sekundärliteratur wälzen zu müssen, um das Gelesene einordnen zu können/müssen, dann muss ich allen drei Novellen eine gewisse Langweiligkeit attestieren. Es war mein Erstkontakt mit Musil, und ich hatte keine Lust, die vielfältigen Facharbeiten über Autor und Werk im Netz zu lesen, um Gefallen und Verständnis für das Buch zu erlangen. Der Mann geht meiner Ansicht nach durch die Krise und die Frau übernimmt eine mystische Rolle, um die Krise weiter zu verschärfen oder zu lösen. Dabei ist Grigia in der ersten Novelle das Bodenständige und Natürliche, welches den älteren Mann erden soll, der auf der Sinnsuche seine Familie verlassen hat, um bei ihr in den Bergen zu arbeiten. Letztlich kehrt Homo, der Mann oder vielleicht sogar der Mensch im Allgemeinen, in den Schoß der Mutter Erde zurück, in dem er beim Liebesspiel ertappt vom gehörnten Ehemann in der Höhle eingeschlossen wird. Mystiker und Symboliker haben hier bestimmt ihre helle Freude. Ich bin kein großer Freund von Parabeln, Märchen und moralertränkten Erzählungen. Daher gilt für mich: Sprache 5 Sterne, literarische Bedeutung 4 Sterne, Spaß beim Lesen 2 Sterne.
Grigia gefiel mir noch am besten. Die Portugiesin in der zweiten Novelle, die im Mittelalter dem Herren Raubritter zur Seite steht, ist noch seltsamer, denn lange Zeit steht eine räudige Katze im Mittelpunkt der Erzählungen. Keine Ahnung, für was das kleine Tier stehen sollte. Und Tonka, die schweigsame und naive Verkäuferin, wird uns in der letzten und längsten Novelle näher gebracht. Was mich gestört hat, war der Titel des Buchs, der doch vermuten lässt, dass hier Frauenschicksale im Mittelpunkt stehen. Mitnichten. Es geht wohl um die armen Männer, die eine mystische Frau als Trittbrett benötigen, um Erleuchtung, Glück und Krisenbewältigung zu erlangen. Vielleicht liege ich auch mit meiner Kritik falsch. Ich habe aber auch keine Lust, die doppelte Seitenanzahl an Sekundärliteratur zu diesem Buch zu lesen, um es verstehen zu können. Mein Respekt vor dem Mann ohne Eigenschaften ist jetzt noch weiter gestiegen. Das wird bestimmt eine Herausforderung.
June 12, 2021
niteliksiz adam'ın ilk cildi yıllardır kütüphanemde beklerken kaderde musil'den ilk bu kitabı okumak varmış. üç novella'dan oluşan bu kitapta ilk iki öyküdeki doğa betimlemeleri öylesine muhteşem ki insan sözcüklerle nasıl resim çizilir, resmen yaşayarak anlıyor. iki öyküde de kayalarla, uçurumlarla örülmüş bir coğrafya var.
ilk öykü "grigia" doğayı ve köylüleri hoyratça kullanan o üst sınıfın mantığını çok güzel aktarıyor. homo'nun kendisindeki değişim ışığını beklemesi, sonraki öykü "portekizli kadın"da da var, bu kez bir aristokrat sabırla bekliyor içindeki yabancıyı. kısacık olmalarına rağmen thomas mann'daki ve diğer dışavurumculardaki bildungsroman'ı yaratan zihniyet hissediliyor aslında.
bence son novella en unutulmazı, "tonka" anlaması zor, anlaşması zor, nevi şahsına münhasır ve maalesef kadersiz bir kızın yaşamına odaklanırken anlatımıyla da çığır açmış bence. anlatıcının kim olduğunun oldukça geç anlaşılması, tonka'yı bir bilmece gibi çözmesi çok ustalıklı. ha tabii o anlatıcıyı sonda elime verseler boğardım, orası ayrı.
kadınlık-erkeklik okuması olarak da çok zengin aslında. 20. yüzyılın bailarında bu kendini bulmaya çalışan burjuva erkeklerin hepsi dayaklık, o kadar söyleyeyim.
zehra aksu yılmazer her zamanki gibi çok iyi çevirmiş.
ilk öykü "grigia" doğayı ve köylüleri hoyratça kullanan o üst sınıfın mantığını çok güzel aktarıyor. homo'nun kendisindeki değişim ışığını beklemesi, sonraki öykü "portekizli kadın"da da var, bu kez bir aristokrat sabırla bekliyor içindeki yabancıyı. kısacık olmalarına rağmen thomas mann'daki ve diğer dışavurumculardaki bildungsroman'ı yaratan zihniyet hissediliyor aslında.
bence son novella en unutulmazı, "tonka" anlaması zor, anlaşması zor, nevi şahsına münhasır ve maalesef kadersiz bir kızın yaşamına odaklanırken anlatımıyla da çığır açmış bence. anlatıcının kim olduğunun oldukça geç anlaşılması, tonka'yı bir bilmece gibi çözmesi çok ustalıklı. ha tabii o anlatıcıyı sonda elime verseler boğardım, orası ayrı.
kadınlık-erkeklik okuması olarak da çok zengin aslında. 20. yüzyılın bailarında bu kendini bulmaya çalışan burjuva erkeklerin hepsi dayaklık, o kadar söyleyeyim.
zehra aksu yılmazer her zamanki gibi çok iyi çevirmiş.
August 27, 2024
Three Women, a collection of three interconnected stories, offers a unique exploration of identity and the dangers of a singular worldview. Each story, centered around a distinct female protagonist, examines the complexities of human nature and the transformative power of experience.
The first story, "Grigia," introduces us to Homo, a man left alone to oversee gold mining operations in the Venetian mountains. Falling for a local beauty that belongs to a tiny ethnic minority, his world is gradually transformed. As time passes, Homo and his companions gradually lose their civility, adopting a primal language and succumbing to the corrupting influence of power. This transformation highlights the vulnerability of human identity when faced with extreme circumstances.
"The Lady from Portugal" transports us to medieval times, focusing on the relationship between a warrior nobleman and his gorgeous Portuguese wife. The story explores the clash between traditional gender roles and the complexities of love and understanding. The wife's foreign identity becomes a source of tension, challenging the husband's rigid worldview.
The final story, "Tonka," centers around a young man's relationship with a peasant girl who defies societal expectations. Tonka's enigmatic nature and her liminal existence serve as a metaphor for the elusive qualities of identity.
Musil's deliberate choice of a shared title for the three stories positions it as more than just a collection; it's a thematic trilogy. The central figure in each narrative is a woman, yet the perspective is decidedly masculine. These women are not simply characters but catalysts for male experiences and challenges. They embody the enigmatic "other," both fascinating and frustrating, drawing men into fateful connections.
The author heightens the sense of otherness by introducing national, cultural, and linguistic differences. The constant: a German man. The variables: an Italian-German, a Portuguese, and a Czech woman. This not only amplifies the gender dynamic but also hints at broader societal and cultural conflicts subtly explored within the narratives.
Musil's exploration of identity in Three Women remains relevant today, reminding us of the importance of embracing diversity and avoiding the pitfalls of a narrow-minded perspective.
The first story, "Grigia," introduces us to Homo, a man left alone to oversee gold mining operations in the Venetian mountains. Falling for a local beauty that belongs to a tiny ethnic minority, his world is gradually transformed. As time passes, Homo and his companions gradually lose their civility, adopting a primal language and succumbing to the corrupting influence of power. This transformation highlights the vulnerability of human identity when faced with extreme circumstances.
"The Lady from Portugal" transports us to medieval times, focusing on the relationship between a warrior nobleman and his gorgeous Portuguese wife. The story explores the clash between traditional gender roles and the complexities of love and understanding. The wife's foreign identity becomes a source of tension, challenging the husband's rigid worldview.
The final story, "Tonka," centers around a young man's relationship with a peasant girl who defies societal expectations. Tonka's enigmatic nature and her liminal existence serve as a metaphor for the elusive qualities of identity.
Musil's deliberate choice of a shared title for the three stories positions it as more than just a collection; it's a thematic trilogy. The central figure in each narrative is a woman, yet the perspective is decidedly masculine. These women are not simply characters but catalysts for male experiences and challenges. They embody the enigmatic "other," both fascinating and frustrating, drawing men into fateful connections.
The author heightens the sense of otherness by introducing national, cultural, and linguistic differences. The constant: a German man. The variables: an Italian-German, a Portuguese, and a Czech woman. This not only amplifies the gender dynamic but also hints at broader societal and cultural conflicts subtly explored within the narratives.
Musil's exploration of identity in Three Women remains relevant today, reminding us of the importance of embracing diversity and avoiding the pitfalls of a narrow-minded perspective.
December 27, 2019
Ο "αμαρτωλός" έρωτας στις διάφορες εκφάνσεις του και η απάντηση στην ύβρη
July 21, 2016
قصص ثلاث رجال مع 3 نساء مختلفات في الطبيعة والزمن. تفاصيل حب الرجال لهؤلاءالنسوة بكل المشاعر التي تحملها المحبة. المحبة العميقة والمحبة الشائكة والمحبة التي لا تنتهي..وقد تصل للموت. الترجمة راقية ومحترفة. التفاصيل في الرواية تلفك وتجذبك إلى النص. الكتابة عميقة.
أحببتها.
أحببتها.
February 11, 2014
als jemand, der den "Mann ohne Eigenschaften" mit relativer leichtigkeit und freude vor vielen jahren gelesen hat, bin ich immer wieder erstaunt, wie fremd andere bücher musils mir sind, die er vor seinem unbeendeten opus magnum geschrieben hat.
in "drei frauen" schreibt er über drei sehr unterschiedliche frauen, die für die mit ihnen in kontakt tretenden männer eine lebensentscheidende rolle spielen.
1: Grigia - eine bäuerliche frau, die in einem bergdorf lebt und für einen dort sich von seiner zivilisierteren familie fern aufhaltenden mann zu einer mehr als nur esoterisch formuliert "erdenden" erfahrung wird.
2: Die Portugiesin - für einen in seiner familientradition festverketteten grafen sein weg, die familientradition fortzuführen, und doch ein psychedelischer ritt auf dem märchenbogen, der eine unzahl an männlichen und weiblichen klischees überlagert und in dissonanz und gleichklang bringt. schöne bilder, ein roman in kurzgeschichtenformat - unglaublich, was da alles passiert auf wenigen seiten.
3: Tonka - die längste der drei geschichten, aber auch die unglaubwürdigste. weniger wegen der handlung, als wegen der reflektierten gedanken und empfindungen, welche den protagonisten (sowohl der frau als auch dem manne) eingeschoben und übergestülpt werden.
in summe ein büchlein, das auf einer musikalischen wortebene unfassbar schön ist, in seinen makrobeschreibungen wunderbare bilder webt, aber in der glaubwürdigkeit eben wegen der hohen philosophischen dichte ein wenig schwächelt. der tiefe allgegenwärtige humor des MoE fehlt hier völlig, daher nur vier sterne, die aber vor allem auch weil es sehr schön geschrieben ist, eben weitab von jeder glaubwürdigkeit.
es sind teppiche aus ideen, diese aber inspiriert bis zum geht nicht mehr (und bisweilen auch abwinken).
in "drei frauen" schreibt er über drei sehr unterschiedliche frauen, die für die mit ihnen in kontakt tretenden männer eine lebensentscheidende rolle spielen.
1: Grigia - eine bäuerliche frau, die in einem bergdorf lebt und für einen dort sich von seiner zivilisierteren familie fern aufhaltenden mann zu einer mehr als nur esoterisch formuliert "erdenden" erfahrung wird.
2: Die Portugiesin - für einen in seiner familientradition festverketteten grafen sein weg, die familientradition fortzuführen, und doch ein psychedelischer ritt auf dem märchenbogen, der eine unzahl an männlichen und weiblichen klischees überlagert und in dissonanz und gleichklang bringt. schöne bilder, ein roman in kurzgeschichtenformat - unglaublich, was da alles passiert auf wenigen seiten.
3: Tonka - die längste der drei geschichten, aber auch die unglaubwürdigste. weniger wegen der handlung, als wegen der reflektierten gedanken und empfindungen, welche den protagonisten (sowohl der frau als auch dem manne) eingeschoben und übergestülpt werden.
in summe ein büchlein, das auf einer musikalischen wortebene unfassbar schön ist, in seinen makrobeschreibungen wunderbare bilder webt, aber in der glaubwürdigkeit eben wegen der hohen philosophischen dichte ein wenig schwächelt. der tiefe allgegenwärtige humor des MoE fehlt hier völlig, daher nur vier sterne, die aber vor allem auch weil es sehr schön geschrieben ist, eben weitab von jeder glaubwürdigkeit.
es sind teppiche aus ideen, diese aber inspiriert bis zum geht nicht mehr (und bisweilen auch abwinken).
March 15, 2023
No entiendo muy bien qué sucede en las reseñas de Goodreads de este libro, pero todos parecen pensar que es un libro tedioso, aburrido, y que no ofrece mucho. Desde ya digo que esto es totalmente falso.
Las tres historias que componen este libro son maravillosas, pues abarcan la figura femenina desde la perspectiva del hombre. Los personajes masculinos en estas historias se ven sometidos a una figura femenina de una u otra forma, y Musil aprovecha esto para explorar la psicología masculina frente a esa fuente infinita de ideas y sentimientos que puede llegar a representar una mujer en la vida de un hombre.
Para mí cada historia ha sido impresionante. Grigia por su estilo que me ha recordado mucho a Poe; La Portuguesa por su encanto medieval; y por último Tonka , sin duda la mejor del libro (y la más larga), en la que todos los temas que se habían explorado en las dos historias anteriores encuentran su punto de unión para dar paso a una novela corta bellísima.
Es un libro hermoso y con una narrativa impresionante. Muy recomendado.
Las tres historias que componen este libro son maravillosas, pues abarcan la figura femenina desde la perspectiva del hombre. Los personajes masculinos en estas historias se ven sometidos a una figura femenina de una u otra forma, y Musil aprovecha esto para explorar la psicología masculina frente a esa fuente infinita de ideas y sentimientos que puede llegar a representar una mujer en la vida de un hombre.
Para mí cada historia ha sido impresionante. Grigia por su estilo que me ha recordado mucho a Poe; La Portuguesa por su encanto medieval; y por último Tonka , sin duda la mejor del libro (y la más larga), en la que todos los temas que se habían explorado en las dos historias anteriores encuentran su punto de unión para dar paso a una novela corta bellísima.
Es un libro hermoso y con una narrativa impresionante. Muy recomendado.
May 3, 2021
Karmaşık cümleler ve zorlayıcı bir anlatım. Okurken biraz yoruldum, hatta bazı yerleri dönüp yeniden okumak zorunda kaldım.
Kitabın adı ile içeriği birbirinden ayrı seyretmiş, çünkü üç kadın yerine onların hayatlarında olan adamların hikayeleri idi anlatılan. İlk hikayede olmayan kadın, son hikayede ancak biraz belirebilmiş.
Kitabın adı ile içeriği birbirinden ayrı seyretmiş, çünkü üç kadın yerine onların hayatlarında olan adamların hikayeleri idi anlatılan. İlk hikayede olmayan kadın, son hikayede ancak biraz belirebilmiş.
June 29, 2023
génial, comme Les Diaboliques de Barbey d’Aurevilly mais avec une psychologie tranchante et une frontière poreuse entre le délire et le fantastique. vive la littérature allemande <3
December 23, 2023
"One knows so little of what one knows, and wants so little of what one wants." (157)The three stories published in this collection in 1924—Grigia, The Portuguese Lady, and Tonka—are ostensibly about the titular women, but they are really about the effects that the respective women have on the respective male protagonists in each story. Of the three stories, Tonka is the longest and probably the most successful. The first two stories have unexpected endings that make them more interesting than they would otherwise be. As translator Geoffrey C. Howes points out in the foreword, Musil's oft-quoted phrase applies to Three Women as a whole: "We do not have too much reason and too little soul; we rather have too little reason in matters of the soul." Each of the stories plays with ideas about reason and soul, body and spirit, the call of the other. If the stories feel slightly dated, a little weighed down by gender stereotypes, there is enough in them of psychological and literary interest to make them worth reading.
July 17, 2020
Η πονηρή χωριάτισσα, η υπομονετική πριγκιποπούλα, η ταπεινή καταγωγή ορφανή. Τρεις γυναίκες, τρεις ιστορίες, άρωμα Μεσευρώπης, λίγο βαρύ για καλοκαίρι. Ο Μούζιλ όμως ξέρει να σε βάζει όλο και πιο βαθιά στις καταστάσεις που ζουν οι ήρωές του και στην ψυχή τους. Η μετάφραση του Κεντρωτή, εξαιρετική!
April 19, 2016
Second try with this book, and this time in an english translation. It is three novellas, or stories, about three different women. I think Musil is out to test you. I had a hard time getting through the first (grigia) nothing seems to happen, and suddenly something does, when grigia appears. Then the Portuguese lady, and my favorite, Tonka. He has some beautiful thoughts, and his characters live (and love) in their own universe. It definitely grows on you.
July 27, 2014
Personaggi incomprensibili in balia di sentimenti incomprensibili si comportano in modo incomprensibile. I racconti sono, va da sé, incomprensibili, eppure qualcosa si capisce, di tanto in tanto, ed è terribile e meraviglioso.
Trama: Non ci provo nemmeno.
Reperibilità: Discreta.
Voto: 99,9 su 100.
Trama: Non ci provo nemmeno.
Reperibilità: Discreta.
Voto: 99,9 su 100.
August 17, 2019
GRIGIA
-...enlemesine gerilmiş iplere asılı ark lambaları o kadar yüksekteydi ki, altlarındaki sokaklar karanlığın içinden geçilip gidilen lacivert uçurumlar gibiyken, yukarıda uzayda tıslayan beyaz güneşler dönüyordu.
-...dünyada başka yerde olduğu gibi nasıl bir insan olunduğuna -güvenilir mi, güçlü ve korkulacak biri mi, yoksa zarif ve güzel mi- bakılmıyordu burada (değerli taş madeninde çalışılan bir İtalyan kasabası), insan nasıl olursa olsun, hayatın meseleleri hakkında ne düşünürse düşünsün, bereket getirdiği için sevgi buluyordu; sevgi bir haberci gibi önden gidiyordu, tertemiz misafir döşekleri gibi seriliydi her yere ve insanların gözlerinde "hoş geldin" armağanları vardı.
-...(Kasabaya yerleşme kararı sonrası) Canlı olma isteğinin yükünden, ölüm korkusundan kurtulmuştu. İnsanın gücünün doruğundayken sonunun yaklaştığını hissettiğinde hayatın tadını çılgınca ve kana kana çıkaracağını düşünmüştü hep ama böyle bir istek duymadı, sadece kendini zor durumda hissetmiyordu artık, onu varoluşunun sultanı kılan harikulade bir hafiflikle doluydu.
-...(Kasabada) ne kadar güzel olursa olsa da hüzün ve can sıkıntısından mustariptiler. Sıkıntıyı bol şarapla çalkalıyorlardı.
...(kasabalılar toplandıklarından bir saat sonra) Muhteşem yıldızlarla bezeli yumuşacık bir çayırdan geçen altın kaplama teneke bir el arabası gibi dönüp duruyordu gramofon. Artık birbirleriyle hiçbir şey konuşmuyor, sadece konuşuyorlardı.
Bir okutman, bir girişimci, eski bir cezaevi müfettişi, bir maden mühendisi ve emekli bir binbaşı birbirlerine ne söyleyebilirlerdi ki?
Huzursuzluğun, görece huzurun, özlemin sözcükleriyle de olsa bir hayvan dilini konuşuyorlardı. Aslında hiçbirini ilgilendirmeyen meseleler hakkında sık sık lüzumsuz bir heyecanla tartışıyor, işi hakarete vardırıyorlardı, ertesi gün arabulucular taraflar arasında mekik dokuyorlardı.
...Öyle davranmışlardı, çünkü zamanı öldürmek zorundaydılar ve zamanı kimse gerçekten yaşamış olmasa da, kendilerini kasaplar gibi kaba saba buluyor, bu yüzden birbirlerine kinleniyorlardı.
...Kadın, çocuk, konfor hasreti. Ve aralarda yine sil baştan gramofon.
-Orada öylece oturan kadına (Grigia) uzaktan yaklaştıkça yüreğinin daha hızlı çarptığını kendinden saklayamıyordu; insan aniden çam kokusu ya da mantarlarla kaplı orman toprağından yükselen baharatlı kokuyu aldığında da böyle çarpar yürek. Bu duyguya her zaman biraz doğa kokusu da karışıyordu, ki doğanın doğallıktan başka bir şey olmadığını unutmamak gerekir; doğa topraksıdır, keskin, zehirli, insanoğlunun boyunduruğu altına girmediğinde tümüyle insanlık dışıdır. Bu köylü kadına bağlanmasının nedeni tam da bu olsa gerekti.
PORTEKİZLİ KADIN
-Bazı belgelerde delle Catene, bazılarında da Ketten Beyleri diye geçerlerdi; kuzeyden gelmiş, güneyin eşiğinde durmuşlardı; çıkarlarına geldiği gibi Alman ya da Latin kökenli olduklarını söyler, kendilerini kendilerinden başka hiçbir yere ait hissetmezlerdi.
-...neredeyse serbest duran dimdik bir kaya duvarının üzerindeydi şatoları; şatonun beş yüz ayak aşağısındaki vahşi küçük ırmak öyle çağıltılı akıyordu ki, insan kafasını pencereden dışarıya uzattığında odanın içinde çalan kilise çanını bile duyamazdı. Dış dünyanın hiçbir sesi, Catene'lerin şatosunun önünde asılı bu muazzam gürültü perdesinden geçip şatoya ulaşamıyordu; fakat çağıltıya karşı durabilen göz bu engeli aşıyor, şaşırıp sendeleyerek manzaranın derinliğine düşüyordu.
-Nasıl ki şimdiye dek gökkuşağının ucuna kimse ulaşamadıysa, o büyük surların ötesini görmeyi başaran da olmamıştı; bir sur bitiyor, diğeri başlıyordu; aralara, taşlarla dolu örtüler gibi çukurlar geriliydi, burçlar ev büyüklüğündeydi, yerdeki küçük taşlar bile adam başı kadardı; aslında dünya olmayan bir dünyaydı.
TONKA
-...çok güzel olmasa da yüzünde bir kesinlik, kararlılık vardı. Bu yüzde bir bayağılık, ancak istendiği zaman etkili olan o kurnaz dişilik yoktu; ağız, burun, gözler, her biri açıkça kendi başına duruyor, kendi içinde incelenmeyi de hak ediyordu, insanı büyülemelerinin nedeni dürüstlükleri ve tümünün üzerine boca edilmiş tazelikten başka bir şey değildi.
-Konuşma becerisi düşüncelerin bir aracı değil, bir sermaye, etkileyici bir süstü.
-...eşyalarını topladı ve rüzgarın güneşle ya da yağmurun rüzgarla çekip gittiği gibi, o kadar duygusuzca, o kadar doğallıkla yurdunu terk etti.
-...hayat her türlü olasılığı hesaba katmanın gereksizliği üzerine kuruludur, zira en uç olasılıklar pratikte gerçekleşmez.
-...O fikirleri ile yüklüydü ve insanlar bundan sağlayacakları bir çıkar kokusu almadıkları sürece hayati tehlike taşıyan bir yüktür bu.
-Bir insana güvenmediğinde sadakatin en açık işaretleri bile sadakatsizliğin işaretlerine dönüşür, güvendiğinde ise sadakatsizliğin elle tutulur kanıtları bile yanlış anlaşılan, büyüklerinin haksız yere cezalandırdığı bir çocuk gibi ağlayan bir sadakate dönüşür.
-İnsan hayatı, hayatın her bir sesini iyice işitip her birine yanıt bulabilmek için fazla hızlı akıp gitmekte.
-...enlemesine gerilmiş iplere asılı ark lambaları o kadar yüksekteydi ki, altlarındaki sokaklar karanlığın içinden geçilip gidilen lacivert uçurumlar gibiyken, yukarıda uzayda tıslayan beyaz güneşler dönüyordu.
-...dünyada başka yerde olduğu gibi nasıl bir insan olunduğuna -güvenilir mi, güçlü ve korkulacak biri mi, yoksa zarif ve güzel mi- bakılmıyordu burada (değerli taş madeninde çalışılan bir İtalyan kasabası), insan nasıl olursa olsun, hayatın meseleleri hakkında ne düşünürse düşünsün, bereket getirdiği için sevgi buluyordu; sevgi bir haberci gibi önden gidiyordu, tertemiz misafir döşekleri gibi seriliydi her yere ve insanların gözlerinde "hoş geldin" armağanları vardı.
-...(Kasabaya yerleşme kararı sonrası) Canlı olma isteğinin yükünden, ölüm korkusundan kurtulmuştu. İnsanın gücünün doruğundayken sonunun yaklaştığını hissettiğinde hayatın tadını çılgınca ve kana kana çıkaracağını düşünmüştü hep ama böyle bir istek duymadı, sadece kendini zor durumda hissetmiyordu artık, onu varoluşunun sultanı kılan harikulade bir hafiflikle doluydu.
-...(Kasabada) ne kadar güzel olursa olsa da hüzün ve can sıkıntısından mustariptiler. Sıkıntıyı bol şarapla çalkalıyorlardı.
...(kasabalılar toplandıklarından bir saat sonra) Muhteşem yıldızlarla bezeli yumuşacık bir çayırdan geçen altın kaplama teneke bir el arabası gibi dönüp duruyordu gramofon. Artık birbirleriyle hiçbir şey konuşmuyor, sadece konuşuyorlardı.
Bir okutman, bir girişimci, eski bir cezaevi müfettişi, bir maden mühendisi ve emekli bir binbaşı birbirlerine ne söyleyebilirlerdi ki?
Huzursuzluğun, görece huzurun, özlemin sözcükleriyle de olsa bir hayvan dilini konuşuyorlardı. Aslında hiçbirini ilgilendirmeyen meseleler hakkında sık sık lüzumsuz bir heyecanla tartışıyor, işi hakarete vardırıyorlardı, ertesi gün arabulucular taraflar arasında mekik dokuyorlardı.
...Öyle davranmışlardı, çünkü zamanı öldürmek zorundaydılar ve zamanı kimse gerçekten yaşamış olmasa da, kendilerini kasaplar gibi kaba saba buluyor, bu yüzden birbirlerine kinleniyorlardı.
...Kadın, çocuk, konfor hasreti. Ve aralarda yine sil baştan gramofon.
-Orada öylece oturan kadına (Grigia) uzaktan yaklaştıkça yüreğinin daha hızlı çarptığını kendinden saklayamıyordu; insan aniden çam kokusu ya da mantarlarla kaplı orman toprağından yükselen baharatlı kokuyu aldığında da böyle çarpar yürek. Bu duyguya her zaman biraz doğa kokusu da karışıyordu, ki doğanın doğallıktan başka bir şey olmadığını unutmamak gerekir; doğa topraksıdır, keskin, zehirli, insanoğlunun boyunduruğu altına girmediğinde tümüyle insanlık dışıdır. Bu köylü kadına bağlanmasının nedeni tam da bu olsa gerekti.
PORTEKİZLİ KADIN
-Bazı belgelerde delle Catene, bazılarında da Ketten Beyleri diye geçerlerdi; kuzeyden gelmiş, güneyin eşiğinde durmuşlardı; çıkarlarına geldiği gibi Alman ya da Latin kökenli olduklarını söyler, kendilerini kendilerinden başka hiçbir yere ait hissetmezlerdi.
-...neredeyse serbest duran dimdik bir kaya duvarının üzerindeydi şatoları; şatonun beş yüz ayak aşağısındaki vahşi küçük ırmak öyle çağıltılı akıyordu ki, insan kafasını pencereden dışarıya uzattığında odanın içinde çalan kilise çanını bile duyamazdı. Dış dünyanın hiçbir sesi, Catene'lerin şatosunun önünde asılı bu muazzam gürültü perdesinden geçip şatoya ulaşamıyordu; fakat çağıltıya karşı durabilen göz bu engeli aşıyor, şaşırıp sendeleyerek manzaranın derinliğine düşüyordu.
-Nasıl ki şimdiye dek gökkuşağının ucuna kimse ulaşamadıysa, o büyük surların ötesini görmeyi başaran da olmamıştı; bir sur bitiyor, diğeri başlıyordu; aralara, taşlarla dolu örtüler gibi çukurlar geriliydi, burçlar ev büyüklüğündeydi, yerdeki küçük taşlar bile adam başı kadardı; aslında dünya olmayan bir dünyaydı.
TONKA
-...çok güzel olmasa da yüzünde bir kesinlik, kararlılık vardı. Bu yüzde bir bayağılık, ancak istendiği zaman etkili olan o kurnaz dişilik yoktu; ağız, burun, gözler, her biri açıkça kendi başına duruyor, kendi içinde incelenmeyi de hak ediyordu, insanı büyülemelerinin nedeni dürüstlükleri ve tümünün üzerine boca edilmiş tazelikten başka bir şey değildi.
-Konuşma becerisi düşüncelerin bir aracı değil, bir sermaye, etkileyici bir süstü.
-...eşyalarını topladı ve rüzgarın güneşle ya da yağmurun rüzgarla çekip gittiği gibi, o kadar duygusuzca, o kadar doğallıkla yurdunu terk etti.
-...hayat her türlü olasılığı hesaba katmanın gereksizliği üzerine kuruludur, zira en uç olasılıklar pratikte gerçekleşmez.
-...O fikirleri ile yüklüydü ve insanlar bundan sağlayacakları bir çıkar kokusu almadıkları sürece hayati tehlike taşıyan bir yüktür bu.
-Bir insana güvenmediğinde sadakatin en açık işaretleri bile sadakatsizliğin işaretlerine dönüşür, güvendiğinde ise sadakatsizliğin elle tutulur kanıtları bile yanlış anlaşılan, büyüklerinin haksız yere cezalandırdığı bir çocuk gibi ağlayan bir sadakate dönüşür.
-İnsan hayatı, hayatın her bir sesini iyice işitip her birine yanıt bulabilmek için fazla hızlı akıp gitmekte.
February 11, 2021
Bello, per carità.
Ossia scritto meravigliosamente, con grande poesia.
Ma pesante, pesante, pesante.
Ossia scritto meravigliosamente, con grande poesia.
Ma pesante, pesante, pesante.
February 12, 2018
دو داستان اول فوق العاده خوبند، آنقدر که آدم غصه می خورد که مرد بدون خاصیت ترجمه نشده است. داستان هایی که در ایتالیا اتفاق می افتند. شخصیت هایی که در مقابل با امری موهوم یکی اراده ای عظیم در پیش می گیرد و دیگری همه چیز را در درون در قلبش و در بیرون در کشوری دیگر پشت سر می گذارد. توصیفات ریزبینانه اند و تا به حال شبیه شان را ندیده بودم.
داستان سوم کشنده ست، مردی که به قصد بطالت همه چیز را فاسد می کند.
داستان چهارم اما بعد از چندین بار شروع از ابتدا، میانه و انتها بالاخره متوجه نشدم درباره ی چیست.
پنج ستاره برای داستان دوم است، چهار ستاره برا داستان اول، داستان سوم را دوست نداشتم بخوانم و داستان چهارم به غیر از ورونیکا حتی مطمئن نیستم بقیه شخصیت ها اسمشان چه بود.
داستان سوم کشنده ست، مردی که به قصد بطالت همه چیز را فاسد می کند.
داستان چهارم اما بعد از چندین بار شروع از ابتدا، میانه و انتها بالاخره متوجه نشدم درباره ی چیست.
پنج ستاره برای داستان دوم است، چهار ستاره برا داستان اول، داستان سوم را دوست نداشتم بخوانم و داستان چهارم به غیر از ورونیکا حتی مطمئن نیستم بقیه شخصیت ها اسمشان چه بود.
February 13, 2012
Es ist komisch: Ich bin ein grosser Fan des Mann ohne EIgenschaften aber so ziemlich alles was ich daneben von Musil gelesen habe ist totaler Müll. Der Nachlass zu Lebzeiten ist banal und langweilig. Die hier abgedruckten drei Novellen sind merkwürdig, langweilig und ohne klare Struktur. Es geht um Männer, die ihre Frauen vernachlässigen. Das war es aber auch an Gemeinsamkeiten. Keine tiefgreifenden Observationen, keine echten Charaktere. Was soll das?
May 3, 2015
Musil'den okuduğum ilk kitap. Tabii magnum opus'u Niteliksiz Adam'ın ilk cildi birkaç yıldır kütüphanemde sırasını bekliyor. Üç öyküden oluşan bu kitabın esas gücü bence üçüncü öykü Tonka'dan kaynaklanıyor. "Bir yaz gününün ortasında yapayalnız düşen bir kar tanesi" Tonka'nın sağlam bir üslupla anlatılan hüzünlü ve etkileyici hikayesi, edebiyatın gücünü bir kez daha teyid ediyor.
January 24, 2018
Three short stories about three women and three men, their interactions and the the results. Written prior to "The Man Without Qualities" these are forerunners of the novel. Also included is an autobiographical sketch by the author which is probably the most interesting thing in the book.
May 15, 2024
Unterirdische Misogynie. Musil kann deutlich mehr…
August 6, 2024
Det er jo spennende, men stadig litt snaut, når en mann skriver kvinner.
April 2, 2017
რამდენიმე დღის წინ ჩემმა დამ ინტერნეტით, ილიას სახელმწიფო უნივე���სიტეტიდან, გამოიწერა ეს წიგნი. ჰო და დღეს ოთახში რომ შევედი მაგიდაზე დამხვდა გვარიანად შელახული „სამი ქალი“. მიუხედავად იმისა, რომ პარალელურ რეჟიმში „ფრანგი ლეიტენანტის საყვარელს“ ვკითხულობ მაინც გადავშალე და კითხვა დავიწყე. დავიწყე, და საერთოდაც არ ვნანობ. წიგნში გაერთიანებულია რობერტ მუზილის სამი მოთხრობა, რომელთა საერთო თემაც ქალია, ქალი სხვადასხვა კუთხით და სხვადასხვა სიტუაციაში. თითქოს სამივე მოთხრობის პერსონაჟს რაღაც აერთიანებთ რაღაც მარტოობის მსგავსი...
წიგნს შეუცნობელს ხდის უცნაური თხრობის მანერა რაც საინტერესოცაა და დამაბნეველიც
ჩემთვის განსაკუთრებით ღირებული ბოლო მოთხრობა სახელად „ტონკა“ აღმოჩნდა.
წიგნს შეუცნობელს ხდის უცნაური თხრობის მანერა რაც საინტერესოცაა და დამაბნეველიც
ჩემთვის განსაკუთრებით ღირებული ბოლო მოთხრობა სახელად „ტონკა“ აღმოჩნდა.
December 1, 2021
Skakande og tvisynte novellar.
I kvar av dei tre novellane finst det ein mannleg protagonist. Trass i boktittelen finn eg berre i «Tronka» eit tydeleg kvinneportrett. Her møter vi elles ein forskartype som har store problem med å forstå kvinner og sitt eige kjensleliv, men heller syner seg som ein einspora rasjonalist. Alt i alt er «Tronka» ei skakande historie. Dei to andre novellane fann eg meir underfundige og tvisynte.
Øystein Vidnes har skrive eit opplysande etterord om forfattaren.
I kvar av dei tre novellane finst det ein mannleg protagonist. Trass i boktittelen finn eg berre i «Tronka» eit tydeleg kvinneportrett. Her møter vi elles ein forskartype som har store problem med å forstå kvinner og sitt eige kjensleliv, men heller syner seg som ein einspora rasjonalist. Alt i alt er «Tronka» ei skakande historie. Dei to andre novellane fann eg meir underfundige og tvisynte.
Øystein Vidnes har skrive eit opplysande etterord om forfattaren.
April 28, 2020
Três contos sobre amor, com uma mulher no centro das atenções. O segundo tem como figura principal uma mulher portuguesa. Foi o conto final (o maior, chamado Tonka), que prendeu mais a atenção, com uma incursão na psicologia feminina.
January 4, 2021
Tres història d'un marcat contingut psicològic sobre tres arquetipus de dones, aparentment sense gaires virtuts, però que encaterinen el protagonista masculí. El llibre peca d'un excés de psicologisme, cosa que pot obstaculitzar la lectura si el lector no està avesat a aquest tipus de literatura.
February 24, 2016
Çeviri dilini beğenmedim. Çoğu sayfayı 2 kere okumam gerekti. Kitap fena değil.
June 15, 2021
Although Musil is celebrated as one of the best authors in early twentieth-century literature, I find his prose inaccessible. It took me a lot of effort to follow the narrative in these three novellas. I added one star for Robert Musil's autobiographical notes that are included in the edition that I read. I found these more interesting than the actual stories. I much prefer the work of Musil's contemporary and compatriot Stefan Zweig.
September 5, 2024
Üç Kadın beklentimi karşılamadı ama diğerlerine kıyasla ilk hikaye Grigia'yı harika dili ve biraz şok edici sonu nedeniyle sevdim. Diğer iki hikayede yazarın karakterleri tasvir etme ve yansıtma biçimi bana oldukça uzak geldi. Ayrıca yazarın ihanete ve kadınlara yaklaşımı bence tartışmaya çok açık.
January 25, 2023
likte veldig godt den siste novella, men hadde eit litt meir meh forhold til dei to første
Displaying 1 - 30 of 90 reviews