What do you think?
Rate this book
230 pages, Paperback
First published March 21, 1993
سیاوش؛ خدای شهیدشونده
در باورهای اساطیری ایران، سیاوش یک خدای نباتی است. خدایی که با مرگش زمستان و خشکسالی فرامیرسد و بازگشتش به زمین بهار و زایش را در پی دارد. معمولاً همراه خدای نباتی یک الهه باروری نیز وجود دارد. خدای نباتی توسط الهه باروری کشته میشود و زمستان فرامیرسد. الهه باروری بعد از پشیمانی به زیر زمین میرود تا خدای نباتی را بازگرداند. اما بازگشت خدای نباتی به زمین موقتی خواهد بود. این اسطوره به شکلهای مختلف در ملل و فرهنگهای دیگر وجود دارد و خدایانی با داستانهایی کموبیش مشابه سیاوش نقش این خدای شهیدشونده را به عهده دارند. سیاوش قربانی است. او باید بمیرد تا آیین به شکل کامل اجرا شود. خون سیاوش، دمیدن روح تازهای بر پیکر زمین است. در «سیاوشخوانی» مردم برای باروری و زایش و دوری از خشکسالی با جدیت این آیین را اجرا میکنند. برای آنان این امر مشتبه شده است که قربانی شدن سیاوش به عنوان خدایی شهیدشونده میتواند برکت و باران و فراوانی در پی داشته باشد. سیاوشخوانی بیان یک آیین است. آیینی در طلب باران، در رهایی از خشکسالی.