Jump to ratings and reviews
Rate this book

Soul

Rate this book
An epic story about the search for happiness, of longing to lead, yet needing to follow, and of learning about oneself. This is ultimately a story about being in possession of your own life. Zoroastrian myth, Sufism, Communism and Freud are woven together to create a work of psychological and philosophical complexity, with the hero, Chagataev, in the role of a 20th-century Moses.

208 pages, Paperback

First published January 1, 1935

About the author

Andrei Platonov

272 books415 followers
Andrei Platonov, August 28, 1899 – January 5, 1951, was the pen name of Andrei Platonovich Klimentov, a Soviet author whose works anticipate existentialism. Although Platonov was a Communist, his works were banned in his own lifetime for their skeptical attitude toward collectivization and other Stalinist policies.

From 1918 through 1921, his most intensive period as a writer, he published dozens of poems (an anthology appeared in 1922), several stories, and hundreds of articles and essays, adopting in 1920 the Platonov pen-name by which he is best-known. With remarkably high energy and intellectual precocity he wrote confidently across a wide range of topics including literature, art, cultural life, science, philosophy, religion, education, politics, the civil war, foreign relations, economics, technology, famine, and land reclamation, amongst others.

His famous works include the novels The Foundation Pit and Chevengur.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
827 (39%)
4 stars
769 (36%)
3 stars
364 (17%)
2 stars
96 (4%)
1 star
31 (1%)
Displaying 1 - 30 of 220 reviews
Profile Image for Vit Babenco.
1,615 reviews4,747 followers
August 2, 2024
The hero of Soul is a young builder of the brave new world…
Into the courtyard of the Moscow Institute of Economics walked a young man who was not a Russian, Nazar Chagataev. He looked around in surprise and came back to himself from the long time that had passed. He had crossed this yard again and again over the years; it was in these buildings that his youth had gone by, but he felt no regret. He had climbed up high now, onto the mountain of his mind, and from there he had a clearer view of the whole of this summer world, now warmed by an evening sun that had had its day.

Nothing lasts… Everything is precarious and temporal… This same evening he encounters a woman and decides to marry her…
He asked her to dance; he did not know how to dance himself, but she danced very well and led him in time with the music. Her eyes dried quickly, her face grew prettier, and her body, accustomed to shy fearfulness, now pressed trustingly against him, filled with a late innocence that smelled warm and good, like bread. Beside her, Chagataev stopped remembering himself. This temporary stranger, this woman he would probably never meet again, gave off a sense of sleep and happiness; thus it is that bliss often lives unnoticed beside us.

Everything is ephemeral and fly-by-night… As soon as he proposes marriage, she tells him she is already pregnant… As soon as they get married, he is sent to his native land to establish there a new happy life…
But he finds his kinsfolk even more miserable than they were before he left… They are famished and ill… They are dying from hardships and diseases…
Chagataev saw reed huts and a few yurts, also woven from reeds. There were about twenty dwellings in all, perhaps a few more. Not a dog, donkey or camel was to be seen in the settlement; nor were there even any chickens or ducks ranging about in the grass.
Beside the last hut sat a naked man. Folds of skin hung down on him like worn-out exhausted clothing, and on his knees lay a pile of reed stems; he was sorting through them, preparing to make an ornament or something that would be useful about the home. He showed no surprise at Chagataev’s arrival and did not even answer his greeting; instead he went on muttering to himself, imagining things no one else could see, keeping his soul occupied with some secret consolation of his own.

Those who want to change the world are many but the world has no wish to be changed.
Profile Image for Marc.
3,271 reviews1,629 followers
July 31, 2024
Man, what a nice discovery! I had never heard of Platonov, but you can safely count him among the greats of Russian literature of the 20th century, along with his patron Vasily Grossman. In the biographical introduction to this collection I read that Andrei Platonov (1899-1951) had a very ambiguous attitude to modernism of which the Soviet regime was a part and prominent expression: he was an enthusiastic supporter of and participant in the Russian Revolution, but had reservations about ruthless violence (in the broad sense of the word) with which an attempt was made to create a new world. This is strikingly expressed in the novel Soul, from 1935, which makes up half of this collection. In it Platonov describes how the main character Nazar Chagataev tries to save his people (Platonov himself uses the word nation); it concerns the Dzhan (literally 'soul'/'vital spark'), of which there are only a few dozen left that survive in very miserable conditions in a delta area in the Central Asian region of Turkmenistan-Uzbekistan. Actually, Chagataev is on official mission to win the Dzhan for communism. But he soon realizes how problematic this is: his fellow citizens are barely able to survive in their great misery (they live by eating grass and sleeping all the time), on the contrary, they even think that life simply has no meaning for them. This hopelessness makes Chatagataev constantly think about concepts such as happiness, drive for life, despair and longing. Against his better judgement, he tries to take them back to their homeland, a harsh journey through desert areas. Platonov describes all this in breathtaking, hallucinatory scenes in which the group (more like a collection of sleep walkers) moves back and forth. In between there are some references to father Stalin, who lovingly cares for his subjects. In hindsight this is of course easy to interpret in a cynical manner, although I suspect that it is an authentic expression of Platonov's own struggle with the utopian character of Soviet ideology, in confrontation with the harsh reality of life. This must not have escaped the attention of the Soviet censor, that deleted entire passages (the full text was not published until 1999), and Platonov fell completely into discredit as a writer at the end of the 1930s.
As a story, 'Soul' is a bit shaky, but it is a strong piece of literature in which the essence of life is questioned. That Platonov was also a gifted short story writer is also evident from the novellette 'Return', which wittily depicts the return of a Soviet soldier from the Second World War and the challenge of regaining control of changed life. Rating 3.5 stars.
Profile Image for Zeren.
165 reviews200 followers
September 17, 2016
İnsanlığın unutulduğu bir coğrafyada, zorlukların en dibinde bile "umut nasıl devam eder"in romanı Can. Ölümü değil yaşamı, hüznü değil neşeyi, ızdırabı değil mutluluğu yücelten nefis bir roman. İnanmak ne güzel dedim kitap boyunca. Tanrı'ya, başka birine, devlete, sisteme falan değil, önce kendine ve yaşama inanmak.
Profile Image for Katia N.
646 reviews914 followers
December 15, 2019
What a fantastic and totally unique writer Platonov is! The majority of his works were not published during his lifetime. He was totally forgotten in Russia until the late 80s of the last century. And I am so happy that he was rediscovered since then. I am reading Chevengur. So I will leave some of my thoughts until I finish that book. Here, I just briefly comment on the two stories in this collection.

Джан (Dzjan) is translated here like "Soul". It is almost biblical story of a young man returning to his people, a small group called Jan travelling somewhere in the steppes of Central Asia. The man has left them as a child and now he is coming back eager to improve their life. The story is a journey of the people and him (he is not necessarily leading, in fact, he often follows them) through the steppes and desert in order to survive and to re-learn what means to be human after an eternity of incredible deprivation. It is written in a dreamy, almost hallucinatory way. It is strikingly beautiful and shockingly realistic at the same time. It reminded me a modern novel The Story of a Brief Marriage, but with the more hopeful message overall. It took me a while to realise another association it has awoken. This novella foreshadows some aspects of Pedro Páramo and respectively, all what follows. I am sure Juan Rulfo never heard of Andrei Platonov. His story is written almost 30 years after the Platonov's and takes place on another continent. But there is this very powerful connection through the people who are not alive in the proper sense of the word. In Rulfo's case, they are alive after their death; in Platonov's case they are dead while still being alive.

And the "Return", a devastating and poignant short story, the reality of coming back from war and realising that nothing will be the same as it was.
Profile Image for E. G..
1,112 reviews785 followers
April 29, 2019
Introduction & Notes, by Robert Chandler

--Soul
--The Third Son
--Among Animals and Plants
--Fro
--The River Potudan
--The Cow
--The Motherland of Electricity
--The Return

Afterword, by John Berger
Notes
A Note on the Peasant "Hut"
Acknowledgments
Translators
Profile Image for Geoff.
444 reviews1,395 followers
January 5, 2009
"Soul" was one of the most interesting and strange allegories about the Stalinist era I have encountered. Desolate and desperate, but hopeful nonetheless, full of imagery vaguely reminiscent of Goya's more disturbing paintings. "The Return" was as gorgeous a story as I have read from twentieth century Russia. The other stories are also worth your time but these two are certainly the anchors of this collection.
Profile Image for Raya راية.
818 reviews1,550 followers
February 13, 2019
"فلم يكن لدى هذا الشعب ش��ء غير الروح، لا شيء سوى الحياة العزيزة التي منحته إياها الأمهات عندما ولدنه.
- يعني أن كل ما يملكه هو القلب وحده، عندما ينبض في الصدر.."



أول رواية أقرأها للكاتب الروسي أندريه بلاتونوف، أو كما يُلقّب بـ "كافكا الروسي". وكل الشكر للمترجم خيري الضامن على ترجمته لثلاث روايات لبلاتونوف: الحفرة، الأشباح، بحر الصبا. بعد انتظار طال كثيراً.

رواية "الأشباح" أو الجان؛ تبدأ من بطل الرواية "نزار شاغاتايف" الشاب الذي أنهى دراسته في موسكو وقام الحزب بإيفاده إلى شعبه الأصلي، شعب الجان، الذي يهيم في صحارى آسيا الوسطى، حتى ينقذهم من الضياع ويعيد بناء حياتهم على أسس الاشتراكية.

"فهل يُعقل أن شعب الجان سيرقد قريباً في مكان ما وستهيل الريح عليه التراب وتنساه الذاكرة لأن الوقت لم يكفه كي يبني شيئاً من الحجر أو الحديد ويبتدع الجمال الخالد، فهل اكتفى بحفر الترع، لكن التيار كان يطميها كل مرة، فيحفر الشعب الطمي ثانية ويلقي بالطين خارج الماء العكر ليترسب منه فيما بعد طمي جديد يشطب جهده مرة أخرى دون أن يترك أثراً؟"


شعبٌ ضائع في الصحراء يتكون من كل الأشخاص المضطهدين والمُعَذّبين، والعبيد الهاربين من قِبل السادة الإقطاعيين السابقين قبل الثورة البلشفية. شعب أصبح يخاف الحياة، واعتاد على الجوع والإرهاق

"شعبك يخشى الحياة ، تعوّد على غيابها ولم يعد يصدّق بوجودها، وهو يتظاهر بالموت كيلا يأتي السعداء والأقوياء ويعذّبونه من جديد، لقد ترك لنفسه أقل ما يمكن، ترك لنفسه ما لا حاجة لأحد به، كيلا يطمع أحد به عندما يراه."


وحاول "نزار شاغاتايف" قيادة شعبه إلى بر النجاة، إلى الحياة، إلى السعادة، إلى النور. وحين يرى أفراد هذا الشعب محاولات "نزار" ومدى إيمانه بفكرة إنقاذهم وما يمنحه إياه ذاك الإيمان من قوة، أدركوا أهمية أن يبقوا أحياء.

أنشأ بلاتونوف عالماً فريداً تمتزج فيه الأسطورة بالواقع، بشخصيات فريدة وغريبة، وكيفية تأثر علاقة الفرد بالمجموعة والمجموعة بالفرد.
رواية فريدة تستحق القراءة.

"لكنه يعرف أن الأدوية لن تساعد شعبه الذي يحتاج أكثر ما يحتاج إلى حياة أخرى غير موجودة بعد، حياة يمكن للمرء أن يتحملها دون أن يموت."

---------

أودّ أن أورد هنا حواراً قرأته من المترجم خيري الضامن، يستحق القراءة كذلك:
"بلاتونوف، برأيي، هو الكاتب الأكثر استحقاقاً وجدارة بالمطالعة إذا كنا نعتبر أنفسنا من المثقفين."

- خيري الضامن مترجم هذا العمل.

https://al-akhbar.com/Kalimat/225127
...
Profile Image for Argos.
1,161 reviews410 followers
June 7, 2017
İlginç dili, müthiş doğa tanımları ile romanda değişik bir tat arayanlara...
Profile Image for A. Raca.
761 reviews165 followers
February 16, 2021
"Burada pişmanlıktan ölürsün."

"Ölüleri diriler gömmeli, burada diri yok, vadesini uykuda dolduran ölmemişler var."
Profile Image for Hakan.
751 reviews592 followers
September 20, 2018
Platonov’un daha önce bir öykü kitabını okumuş, çok sevmiştim. Can, insan iradesinin birçok güçlüğü yenebileceğine dair belki biraz da naif denilebilecek bir roman. Naif derken çok sert bir eser olduğunu da vurgulamam gerek. Sovyetler Birliğinin ilk döneminde Orta Asya’da yaşayan bir halkı kurtarmakla görevlendirilen Cagatayev’in sert doğa koşulları ve maddi yetersizlikler nedeniyle adeta bir imkansız görev olan bu mücadelesi, insanın tüm sınamalara rağmen hayata bağlanması bakımından esin verici bir nitelikte. Ancak bu vahşi mücadeleyi okumak zorlu olabiliyor. Kitabın diğer ilginç bir yönü de kadın-erkek ilişkilerini çok çabuk ilerleyen bir şekilde ele alması. Platonov’un sanıyorum tüm kitaplarını dilimize kazandıran Günay Çetao Kızılırmak da iyi bir çevirmen.
Profile Image for Baris Ozyurt.
880 reviews31 followers
August 28, 2018

‘Siz hangi kabiledensiniz?’ diye sordu Çagatayev, herkesten büyük görünen yaşlı bir Türkmen’e.

‘Canlardanız biz,’ diye yanıtladı ihtiyar ve sözlerinden anlaşıldı ki tüm küçük kabileler, aileler ve çölün, Amuderya’nın, Üst Yurt’un insansız yerlerinde barınıp yavaş yavaş ölen insan grupları kendilerine aynı adı veriyordu: Can. Bu onlara bir zamanlar zengin beylerin taktığı lakaptı çünkü can ruh demekti, mahvolan fukaralarınsa ruhtan, yani hissetme ve eziyet çekme kabiliyetinden başka şeysi olmazdı. Demek ki ‘can’ kelimesi zenginlerin yoksullarla dalga geçmesi anlamına geliyordu. Beyler canın çaresizlikten ibaret olduğunu düşünüyordu, oysa ölümleri de candan olmuştu; kendi canları, kendi hissetme, eziyet çekme, akıl yürütme ve mücadele etme yetenekleri sınırlıydı, yoksulların servetiydi bunlar hep.”(s.142)
Profile Image for Bogdan Panajotovski.
80 reviews5 followers
June 4, 2024
Definitvno nešto najposebnije što postoji, ne može se uporediti ni sa čim. Tako mistično, a tako tačnog opisa. Jako se oseća ceo ovaj tekst, a malo toga možemo značenjski iz njega da dokučimo, da razumemo. Moj novi omiljeni roman.
Profile Image for Kuszma.
2,574 reviews232 followers
September 11, 2022
- Kopp-kopp.
- Ki az?
- Jó napot, én a Szovjethatalom vagyok. A dzsan néphez van szerencsém?
- Igen. Mit akar?
- Meg akarom menteni magát.
- Az jó. És hogyan tervez megmenteni?
- Hát, küldök egy közgazdászt.
- Hülye.

Nazar, a dzsan nép fia elvégzi Moszkvában az egyetemet, majd visszatér szülőföldjére, az ázsiai fél-(vagy tán egészen az?)-sivatagba, hogy népét a lenini útra igazítsa. Mert nagy a Szovjetunió, sok a gyermeke, de mindegyikre gondja van. (Hogy a rosseb essen bele.) Előbb azt mondtam, „dzsan nép”, ezt pontosítsuk, mert félreértésekre adhat okot. A dzsan ugyanis nem egy nép – hanem a népek földönfutóiból verbuválódott csoport, akiket úgy gurigáz a szél keresztül-kasul a pusztán, akár az ördögszekeret. Olyanokká is váltak már, akár az ördögszekér: se céljuk, se gondolatuk, se vágyuk, létük inkább növényi, mint emberi lét. Őket kéne Nazarnak valahogy gatyába rázni. Vagy sikerül neki, vagy maga is ördögszekérré válik, és addig görög jobbra-balra, míg végül csak pár zörgő borda marad belőle, hogy azon cimbalmozzon a homoki szél. Kétesélyes a meccs. De a cimbalmozásra azért inkább látok sanszot.

Platonov csípős humorát, úgy fest, ebben a kötetben megölte a részvét. Ezzel meg kell békélni. Ám van helyette éles vonásokkal ábrázolt kilátástalanság, erős atmoszféra, sivatagszag. Mondjuk nem igazán értem, miért kellett cenzúrázni a szovjeteknek ezt a sztorit – szerintem tök jól el lehetne adni bolsevik hőseposzként is. Ami idegesítene, ha nem lenne különben jól (és érzéssel) megírva.
Profile Image for Mustafa Şahin.
446 reviews106 followers
November 14, 2015
Son zamanlarda okuduğum en güzel kitaptı bu. İnsanı, insan olmayı, insan olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatıyor diyebiliriz sanırım. İnsan ne için yaşar, nasıl yaşar, gerçekten yaşamakta mıdır? Sorular çoğaltılabilir. Ayrıca Stalin dönemine dair bir referans olarak da okunabilir.
April 4, 2020
Göç, açlık, ölüm. İnsanoğlunun yüzyıllardır kimi zaman kıyısında kimi zaman merkezinde dolandığı o yıkıcı duygular arasında sıkışıp kalıyorsunuz. Doğada, bütün insan sistemlerinden uzak kalmış, insan türünün de vahşi doğasına Andrei Platonov 'un kelime sanatıyla tanıklık ediyoruz. Platonov ile tanıştığım ve sevdiğim kitabı oldu.
Profile Image for Richard.
30 reviews21 followers
July 7, 2013
I have read thousands of books mostly Russian. Platonov is in the top 5. Anyone who says he is " pro Soviet/ Stalin" must be shot, they are too idiotic to understand dark sarcasm. Irony. A man who had his 15 yr old son die from TB(and he in turn would contract it from his son, dying from it later) he contracted in a gulag did not love Stalin. A man who could not publish his work while Stalin was alive did not love Stalin. Are readers even educated anymore? Are they so uneducated from their hald educated Tea Party duraki that they cannot notice irony, sarcasm, very dark humor when they come across it? Yes, apparently so.
The stories in this small collection are written by a man who saw his generation not self destruct by be destroyed by the ideals he once had, by a system he once supported. Once. Many authors were shot or worked to death in gulags.Platonov himself died in a closet. Yet, for all this his stories have a purity unmatched in any other writer I have read, in any language. There is something alien and jarring. My favorite story is River Potudan. The story of a man returning from WW2 is not unusual in Russia, millions did. They came back to villages that were empty of men. The small towns often had women running the show. A young man returns to look for his love, a girl who once played piano and lived perhaps slightly better than others, they had a composure , a gentility that made them stick out from others. He comes back to find them thin and wrecked, the war has destroyed them, poverty has pummeled them. How Platonov describes the young man, the village, the mindsets,nature can only be called strange, very strange. I see how some would throw it away. Russians tell me Platonov really is the hardest author to translate. Even in Russian he startles with his style. His is the prose of an angel who has come to the world in its whirlwind of violence and sadnesses we cannot comprehend. He keeps his composure, but barely. One gets the sense that his lower lip is trembling. At the same time, he describes commonplace emotions and scenes as if they had never been described before. Language was invented by him, he seems to be telling us. The world has never been described ...until now.The stories are sad, beautiful, dark. A pearl necklace with blood on it in the hand of a poor child. Or, something like that.
Profile Image for Hulyacln.
969 reviews495 followers
May 18, 2021
‘‘ ‘Ne denirdi o halka, hatırında mı?’
‘Bir şey denmezdi’ diye yanıtladı Çagatayev. ‘Ama kendi kendisine kısa bir ad vermişti.’
‘Nasıl bir ad?’
‘Can. Ruh ya da tatlı hayat anlamında. O halkın, ruhundan ve kadınların, anaların ona bağışladığı tatlı hayatından başka hiçbir şeysi yoktu – halkı doğuran analardır çünkü.’ ’’
.
Nazar Çagatayev büyük umutlarla yola çıkıyor. Sosyalizme borcu yüreğinde. Kimsenin (hatta kendilerinin bile) yaşadıklarını hatırlamadıklarının yanına gidiyor. Annesi de orada Nazar’ın. Çok değiştirecek Çagatayev, çok insanın hayatına dokunacak. Ama değişen önce kendisi olacak.
.
Kimi yerlerde oldukça rahatsız- huzursuz hissettiğim, kimi yerlerde açlığı duyumsadığım bir kitaptı Can. Kitabın son sayfaları farklı olsaydı aklımda yer etmezdi sanırım. Ancak o son sayfaları… İnsan ne zaman yaşadığını hisseder – nefes almak yaşamak eyleminin tek şartı mıdır gibi soruları sordurunca kitabın önceki sayfaları bütünlüğe kavuştu zihnimde. Çaresizlikle gözüdönmüşlük, umutla boş vermişlik bir arada. Karakterleri içlerinde yaşadıkları koşulları düşünüp anlamaya çalışıyorsunuz. Ama onların yerine kendinizi koymak mı? O hazmı zor bir sürece sürüklüyor sizi.
Gorki’nin keşfettiği Platonov’dan okuduğum ilk kitaptı Can. Ama son olmayacak.
.
Çok sevdiğim çeviride Günay Çetao Kızılırmak yer alırken; kitabın ruhunu yansıtmakta oldukça başarılı bulduğum kapak resmi ise Andrew Wyeth’in Kış adlı çalışması.
Profile Image for Jale.
120 reviews43 followers
January 19, 2016
İnanmanın gücü adına! Yaşamaktan vazgeçmiş, kaybolmuş, umut etmekten korkan Can halkının, uzanan bir elle yeniden nefes almaya başlamasının hikayesi. Can. Ruh ya da hayat anlamında. Nefis.
Profile Image for Levent.
60 reviews15 followers
July 4, 2016
Şahane bir kitaptı. Nazar Çagatayev karakterinin ruhunu,her şeyini kaybetmiş halkını(Can) tekrar diriltmek için verdiği mücadeleyi okuyoruz. Okurken yaşanan en ufak aksilikte ben umudum yitirirken Nazar asla pes etmedi.

"İnsanlar ne diye acının, ölümün hesabını tutardı hep, mutluluk da bir o kadar kaçınılmaz, hatta çoğunluk çaresizlikten daha olasıyken."

Kesinlikle herkes okumalı.
Profile Image for Derek.
1,700 reviews118 followers
November 5, 2021
This is one of my favorite novellas of all time. It’s unbearably sad and unbearably beautiful. Chandler’s translation reveals Platonov to be one of the great stylists of the twentieth century. Platonov assigns emotions to varied animals to signal or reflect the tragic emotions of his doomed characters.
Profile Image for Ahmed Hussein Shaheen.
Author 4 books192 followers
March 27, 2019

"ثم إن الحياة قصيرة وليس بالإمكان نسيان كل شيء."


ليس لدي الكثير لقوله عن هذه الرواية
ربما يحب على كل شخص قراتها ليحكم بنفسه عليها

"بلاتونوف، برأيي، هو الكاتب الأكثر استحقاقاً وجدارة بالمطالعة إذا كنا نعتبر أنفسنا من المثقفين."

خيري الضامن مترجم هذا العمل.

https://al-akhbar.com/Kalimat/225127
Profile Image for n.ç..
160 reviews33 followers
January 16, 2022
Neredeyse dünya üzerindeki bütün halkların, kendi yazmış ya da yarattığı olmuş bir öyküsü var kuşkusuz. Tam anlamıyla halk durumuna gelebilmek için, halk olabilmek için türlü türlü fedakarlıklar gözetilmesi en büyük örneklerden birisi. Bazı halklar var ki, doğduğu, büyüdüğü ve olgunlaştığı topraklara sahip çıkmaktan ve kendinden sonra gelecek nesillere düşünce ve inançlarını aktarmaktan çok insan olmanın gerekliliklerini, insanlığı aktarıyor. Bununla birlikte ilerleyen zaman içerisinde o halktan gelen insanlara hayat şartlarının ya da bazı baskıların getirdiği zorluklara karşın, yaşadığını ve insan olduğunu hatırlayarak göğüs germesini hatırlatan bir halk düşüncesi de mevcut. Ama en önemlisi insan ve insan olgusunun her zaman ele alındığını da unutmamak lazım.

Can, her bir yanıyla halk ve insan olgusunu bir arada işleyen, güçlü bir yapıt olarak okurun karşısına çıkıyor. Bir halkın; Can halkının türlü türlü zorluklara karşın, yaşadığını hatırlayarak içindeki insanı tam anlamıyla uyandırıp, dirilişe ve uyanışa doğru yol almasını muhteşem bir kurgu ile birlikte gözler önüne sermekte. Halk olduğunun farkına varan, kendini uyanışını gerçekleştiren Can halkı, kendini buluyor, iç dünyasına iniyor, insanlığını ve halk olgusunu görüyor çetin yolculuklarında. Acının, yoksulluğun, açlığın ve insana acı çektiren daha birçok şeyi okuyan okuyucuyu fazlasıyla derinden sarsılıyor.

Yapıt, beni en öncelikle dikkat çekici ve ustaca betimlemeleriyle etkisi altına aldı. Çünkü yazar, Andrey Platonov Can halkının ve insanının acısını satırlara işlememiş sadece; adeta hissetmiş o acıyı, yoksulluğu. İşin daha da özüne inecek olursam, yazar kurguyu yaratmamış da bir halkın dirilişini gördüğü gibi aktarmış; kağıda dökmüş gibi direkt birebir onları gözlemleyerek. Olay bu anlamda bir kurgu olmaktan çıkıp, gerçeğin; hayatın tam da kendisini yansıtır hale gelmişti. Hatta yazar anlattığı halktaki her bir insana bürünmüş olarak, okuruna insanın ve halkın her türlü halini; özellikle acıların içinden çıkıp da uyanışı sergiler nitelikteydi. Toplumdan insana, insandan topluma karşılıklı bir etkileşimin yaratıldığı ayrıca gözüme çarpan detaylardan biriydi.

Bu yapıtla birlikte Rus edebiyatına bir kez daha hayran kaldığımı gönül rahatlığı ile söyleyebilirim. Rus edebiyatının ve yazarlarının kendine özgü üslup, konu ve karakter seçimlerini bu yapıt da gördüm. Özellikle Rus yazarların yapıtları içerisinde insanı ve insan olgusunu her anlamda ele almaları beni her zaman etkilediği için onları severek okuyorum ve okumaya da devam edeceğim.

Teşekkürler Platonov. ✨
Profile Image for Manfred.
46 reviews12 followers
September 13, 2012
Reading the Russian Masters really makes you rethink the merits of all the pampered MFA candidates puking out lit-fiction lately in the States. Platonov's life is as fascinating as any of his stories - he struggled to publish, he was usually desperately broke and in need of medicines for various family members. His son was sent to the Gulag at age 15 and dead not long thereafter. Platonov himself was dead at 52, of the same TB that had killed his son But it is the stories that count the most - this book is worth it just for "The Return" which is as masterful as anything ever written.

Everything included here is from 1935 onward, which means the earlier stories need to be read elsewhere. But these are 8 great stories, and the foreward and notes help to put everything in context. Essential reading even if you know nothing about Stalinist Soviet era life. Because Platonov's writing is universal. Afterall, who doesn't think about throwing themselves into the river as soon as spring thaw arrives?
Profile Image for G. İlke.
1,168 reviews
March 15, 2019
Mutlaka ama mutlaka okuyun! Altını çizmek istediğim o kadar çok yer vardı ki, bir başlasam kitap bakkal defterine dönerdi, kıyamadım. Konuyu boşverin, türünü boşverin; beklentisiz bir şekilde açın bu kitabın kapağını. Kendinizi yolculuğa bırakın, açlığa ve dinginliğin verdiği kararlılığa. Bırakın kum fırtınaları yalasın yüzünüzü ve canınız gerçekler yüzünden yansın. Pişman olmayacağınızı umarak, can-ı yürekten tavsiye ediyorum. =)
Profile Image for Yasemin.
5 reviews
June 26, 2019
Can bir romandan çok şiir gibi bir kitap. Ritmini ilk başta yabancılamıştım, sonra kendimi kitabın akışına bırakmanın doğru olacağına karar verdim, öyle de oldu sanırım. Kitabın belli bir kısmına kadar Can beni yerden yere vurdu, yüzüme güçlü bir tokat çarptı. Kabus görüyor gibi hissettirdi. Sonunda ise yüzümü okşadı sanki, uyandırdı usulca bir rüyadan, artık büyüdüğümü, hayatıma devam edebileceğimi söyledi ve bitti. Platanov'un okuduğum ilk kitabı, ancak kalemine güvenim tam. İnsanların bu kadar güçlü bir kalemi tanımamasının nedeni çok uzun bir süre, yanılmıyorsam 1992'ye kadar, kitabın Rusya'da yasaklı kalması. Dolayısıyla diğer dillere de ancak 2000'lerde çevrilmiş. Günay Çetao Kızılırmak'ın çevirisini çok beğendim. Bu kitaptan kimsenin mahrum kalmamasını diliyor ve okumanızı rica ediyorum. Son bir not geçeceğim, ki bence kitap için önemli bir ayrıntı, kitabın orijinal ismi душа hem can ve ruh, hem köle anlamına geliyor. Yüz elli sayfayı tek kelimeyle anlatmak için oldukça zeki bir başlık.
Profile Image for Sümeyye  Yıldız.
160 reviews11 followers
October 25, 2019
İnsanı 'perekati-pole' çalısının çöldeki yolculuğu gibi anlatısı ve hikayesiyle uzun gerilimli bir deneyime savuruyor. Bolca dutar ezgisi ile anlatının Rusya'ya ait olmadığını ama onun hikayesi olduğunu okuyorsunuz. Başlangıç ve sonu arasındaki Can halkının kendisinde ölmenin ya da yaşıyor olmanın herhangi ifadesi bulunmayan o insanların Hive vadisinin yakınlarında üst-yurtta tekrar yaşama dönüşünün ve bu sorumluluğu yerine getiren Çağatayev'in hikayesi. Nazar Çağatayev, ilk aşk Vera, Ksanye, Hanım, Aydım, Anne Gülçatay ve diger Can halkı çöl, hoşar, duşa(can), dutar, ve çokça çöl, yol, ölüm, üç koyun ve bir keçi...

s.74,
"Neden ölmek istediniz?"
"Ruhumuz uyuştu yaşamaktan,"
Profile Image for Serbay GÜL.
206 reviews51 followers
August 10, 2019
Canım acıdı , acıktım , susadım, dinlenmek istedim adeta kitabı okurken. Ağzımdaki kumları tükürmek istedim adeta. Tanık olduğum en güçlü betimlemelerle dolu bir kitapla karşılaştım doğal olarak. Bir kitapta denk gelinecek en tuhaf anne ile karşılaşıp bazen bizimle, acılarımızla , dert ettiğimiz minicik sorunlarla dalga geçiyor herhalde yazar dedim. Hiç süslenmemiş, şeffaf ve net konuşmalar dolu kitap. Rahatsız ediyor gerçekçilik zaman zaman. Getirebileceğim tek eleştiri aceleci davranılmış gibi bu güzel anlatımın hızlı bir şekilde sonlanması oldu.Bir şekilde doyamıyorsun.
Profile Image for Cansu Kargı.
107 reviews60 followers
June 6, 2021
Metnin özü içe oldukça işler olmasına rağmen, hikaye anlatıcılığından çok keyif almadığım fakat bu coğrafyadaki yaşam mücadelesinden çıkan dipnotlara sarıldığım bir okuma oldu. 3.5'tan 4 diyebilirim; puan kitabın iyiliğinin ya da kötülüğünün ifadesi değil bende bıraktığı lezzetin yansıması, yani oldukça öznel her okuma gibi. Kısmen Günler, Aylar, Yıllar okur gibi oldum keza Yaşamak'ta okuduğum hislere büründüğümü de ifade edebilirim.
Bu kitaba müteakip en kısa zamanda Ölü Canlar'ı okuyacağım ve yazarın diğer kitaplarını sene içinde okumayı düşünüyorum.
Displaying 1 - 30 of 220 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.