benimsemek

benimsemek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi benimser)

1. bir şeyi kendine mal etmek, sahip çıkmak, kabullenmek, tesahup etmek
2. kanunsuz olarak başkasının parasını, malını sahiplenmek, zimmetine geçirmek
3. bir şeye, birine bağlanmak, ısınmak

   Karım içinde büyüdüğü bu evi bütün psikolojik derinliğiyle benimsemişti. - A. H. Tanpınar

• Türk Dil Kurumuna göre "benimsemek" maddesi