Stevan Bodnarov

Rođen je 12. avgusta 1905. godine u Gospođincima, Austrougarska, danas u Vojvodini, Srbija. Za vreme školovanja napušta bravarski zanat i stupio 1925. u Umetničku školu u Beogradu. Najpre učio vajarstvo kod P. Palačinija, a potom slikarstvo kod Mihaila Milovanovića. Od 1930. imao je izlaganja na prolećnim i jesenjim izložbama u Beogradu, a samostalno izlaže u Beogradu 1933. i Novom Sadu 1938. godine.

Boravio je u Parizu od 1934. do 1935. i 1938.-1939. i tamo održavao izložbe. Zbog učestvovanja u NOP-u, od 1942. do 1944. bio je zatvoren u Banjičkom logoru, a u proleće 1944. godine odlazi u NOVJ.

Bodnarov je ostao prilično dosledan svojim shvatanjima, zastupajući realistički stilski izraz u vajarstvu i u slikarstvu. Bavio se poslednjih godina minijaturom i u nju uveo dinamičniju fakturu.

Umro je 20. maja 1993. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Glavni slikarski radovi su mu:

• Autoportret (1932., Muzej Matice srpske)
• Ciganka (1936.)
• Pejzaž iz Pudaraca (1936.)

Glavni vajarski radovi su mu: poprsja Pjera Križanića, Cuce Sokić (Muzej u Skoplju), Ismeta Mujezinovića (Narodni muzej, Beograd), Dimitrija Tucovića (trg Slavija u Beogradu), te spomenici Janku Čmeliku u Staroj Pazovi (1948.), streljanim u Jajincima (1951.), palim borcima u Kuli (1951.) i u Bijelom Polju (1952.). Autor je i poprsja Ive Lole Ribara, Ivana Milutinovića i Đure Đakovića na Grobnici narodnh heroja na Kalemegdanu.

• Enciklopedija Jugoslavije (knjiga prva). „Jugoslavenski leksikografski zavod“, Zagreb, 1980. godina.

• Stevan Bodnarov, nekrunisani kralj umetnika, boema