Desnica

Od Francuske revolucije, politička upotreba naziva "ljevica" i "desnica" je evoluirala preko lingvističkih, kulturnih, društvenih i nacionalnih granica i često je imala potpuno različita značenja, u zavisnosti od društva, kulture ili jezika. Na primer, 2004. godine, vlada Narodne republike Kine proglasila je da ostaje na "ljevici" uprkos brojnim promenama koje su je dovele bliže onome što se u anglo-saksonskom svijetu karatkeriše kao "desnica". Suprotno Kini, Frankov režim u Španiji, koji je bio otvoreno "antikomunistički" i svim sredstvima se borio da ukine "levicu", često je donosio zakone koji su bili veoma slični onima u SSSR-u i drugim zemljama koje bismo mogli nazvati "ljevičarskim". Slično, iako je "desnica" u svom izvornom obliku označavala one koji podržavaju interese aristokratije, u mnogim kapitalističkim zemljama (najviše u SAD), podjela na "ljevicu" i "desnicu" nije u korelaciji sa porijeklom i bogatstvom.

U XX vijeku, izvan SAD, u kojima je kapitalizam bio podržavan od većine političara i intelektualaca, najuočljivija razlika između levice i desnice bila je po pitanju ekonomske politike. Desnica je podržavala kapitalizam, dok je levica podržavala socijalizam (ili demokratski socijalizam, socijaldemokratiju) ili komunizam. Ova osnovna razlika se donekle izgubila raspadom Sovjetskog, Istočnog bloka, budući da se kapitalizam danas uglavnom svuda prihvata, sa manjim ili većim nivoom intervencije vlasti u preraspodeli dobara.

Danas se najčešće, pod nazivom desnica, podrazumijevaju ideje povezane sa tradicionalnim vrijednostima (najčešće hrišćanskim) i očuvanjem individualnih i korporativnih prava kroz ograničavanje moći države (što se nekad govori i kao zapadnjačka ili anglosaksonska demokratija). U svom izvornom obliku, ova ideja ograničavanja moći države veoma je povezana sa idejom liberalizma, ali jedan dio desnice žestoko negira pretpostavke liberalizma, a postoje i grupe liberala koji sebe ne smatraju desnim krilom.

Pod nazivom desnica, nešto rjeđe, se podrazumjeva i originalna ideja desnog krila, a to je očuvanje bogatstva i moći u rukama onih koji su je i imali.

Oba ova shvatanja očitavaju se u mnogo oblika, i osobe koje podržavaju neke vrednosti desnice ne moraju obavezno podržavati ostale vrednosti i ideje koje se pripisuju desnici. U praktičnoj politici, često nailazimo na beskrajne varijacije i kombinacije u kojima desnica artikuliše svoju političku misao, i često su sukobi unutar desnice jednako žustri kao i oni između ljevice i desnice.

Vrijednosti i ideje desnice veoma se razlikuju u odnosu na državu i eru u kojoj se pojavljuju. Često i sami političari ističu neobične, ekscentrične ili naprosto glupe prioritete i pripisuju ih "ljevici" ili "desnici". Stoga je veoma teško potpuno tačno proceniti nečija ubeđenja i politiku i prikazati je na osi političkog spektra.

Umjerena desnica je naziv kojim se opisuje najčešći i danas najprisutniji i najdominantniji oblik desnice. On je najbliže povezan sa tradicionalizmom i anglo-saksonskim konzervativizmom.

Umjerena desnica najčešće podrazumijeva hrišćansku tradiciju, kapitalizam kao najopštiji oblik društvenog uređenja, koncept parlamentarne demokratije i pravne države. U domenu odnosa prema društvenim promjenama i institucijama društva, umjerena desnica podrazumeva relativno oprezan stav i otpor velikim društvenim promenama, zbog toga što one nose i velik rizik.

Partije umjerene desnice uglavnom dominiraju na političkoj sceni Evrope i SAD. Nije teško uočiti da je umjerena desnica najzastupljenija u razvijenim, bogatim zemljama kapitalističkog uređenja.

Radikalna desnica je naziv kojim se najčešće opisuju političke grupe, pokreti i partije koje je veoma teško klasifikovati unutar klasičnog desnog krila.

Fašizam se ponekad smatra oblikom radikalne desnice, posebno od strane kritičara desnice (a to je najčešće politička ljevica). Većina radikalnih desničara odbija bilo kakvu povezanost sa fašizmom, a postoje i učenjaci koji fašizam smještaju na političku ljevicu.

Najviše zabuna dolazi iz veoma raznolike upotrebe ovih naziva. Naziv "radikalna desnica" upotrebljava se u narazličitijim, donekle suprotstavljenim, oblicima:

• Reformski orijentisani desničarski pokreti ili desničarske struje konzervativnih političkih partija. Ovi pokreti nekada se nazivaju i: disidentska desnica, aktivistička desnica, ili populistička desnica. Ovdje ubrajamo sve oblike desničarske politike koji su između tradicionalnog konzervativizma i ekstremne desnice. Pobornici ovakvih ideja uglavnom su manjinski zastupljeni odn. izvan su glavnog političkog toka, ali iz njih najčešće proisteknu pokreti drastičnih reformi (umesto revolucije).
• Ekstremna desnica ili ultra desnica, koja uključuje i neo-fašiste, neo-naciste i pokrete dominacije bijelaca. Ovakve grupe uglavnom su više revolucionarnog nego reformističkog karaktera.
• Široki spektar desničarskih političkih ideja između tradicionalnog konzervativizma i ekstremne desnice.

Ove kategorije nisu univerzalno prihvaćene i postoji niz drugačijih upotreba, pa je opis i poređenje ovih naziva veoma komplikovan i delikatan.

Ekstremna ili ultra desnica je naziv kojim se opisuju političke grupe koje uglavnom izlaze iz tradicionalnog glasačkog spektra desnice. Naziv najčešće uključuje revolucionarnu desnicu, militantne rasističke i religiozne grupe, fašiste, neo-fašiste, naciste i neo-naciste.

U razvoju i ideologiji fašizma postoje elementi kako ljevice tako i desnice. Mnogi intelektualci se spore oko razvrstavanja fašizma. Mnogi tvrde da je fašizam oblik ekstremne desnice ali postoje i oni koji tvrde suprotno. Fašizam se najčešće koristi kao debatni argument u cilju diskvalifikacije političkog takmaca koji zastupa suprotne ideje.

• Karl Šmit: "Norma i odluka" (Filip Višnjić, 2001). Duhovno-historijski izvori današnjeg parlamentarizma.
• Nikolaj Velimirović: "Iznad istoka i zapada". I druga djela Sv. Nikolaja inspirišu srpski tradicionalizam i desnicu.
• Biblija: Novi zavjet. Hrišćanstvo kao izvor evropske desnice.