Bitwa pod Wyszecinem

Bitwa pod Wyszecinem

polska wojna sukcesyjna
Zwycięski wódz generał Piotr Lacy
Czas	8 kwietnia lub 9 kwietnia 1734 (według niektórych źródeł 20 kwietnia 1734[1][2])
Miejsce	Wyszecino, Prusy Królewskie
Terytorium	Polska
Wynik	zwycięstwo Rosji
Strony konfliktu
Polska Rosja
Dowódcy
wojewoda lubelski Jan Tarło generał Piotr Lacy
Siły
130 chorągwi pospolitego ruszenia, 2 pułki regularnej kawalerii oraz 400 dragonów, łącznie mniej niż 8 tys. żołnierzy 2900+5000[3]
Straty
354[3] od 15[3] do 1000[4]
brak współrzędnych

Bitwa pod Wyszecinem, zwana także bitwą pod Wyszyczynem miała miejsce 8 kwietnia^[4] lub 9 kwietnia^[5] 1734 (według niektórych źródeł 20 kwietnia 1734^[1][2]) podczas polskiej wojny sukcesyjnej.

Wojsko koronne dowodzone przez wojewodę lubelskiego Jana Tarłę stoczyło bitwę z wojskiem rosyjskim generała Piotra Lacy'ego pod Wyszecinem, wsią kaszubską, leżącą na północy Prus Królewskich. Po zaciętej walce bitwę za cenę znacznych strat wygrali Rosjanie.

Regimentarz Jan Tarło chcąc połączyć się z Francuzami, którzy według posiadanych przez niego informacji mieli wylądować w okolicach Pucka, zmierzał ze swym oddziałem w tamtą stronę. Rosjanie szacowali siły Tarły na 8 tys. jazdy, ale było jej zapewne mniej. Według innych danych wojewoda lubelski Jan Tarło miał pod swoim dowództwem 130 chorągwi pospolitego ruszenia, 2 pułki regularnej kawalerii oraz 400 dragonów. Po połączeniu się z resztkami rozbitych pod Świeciem wojsk kasztelana czerskiego Kazimierza Franciszka Rudzińskiego natknął się pod Tucholą na liczący 3 tysiące żołnierzy korpus rosyjski dowodzony przez generała Artemija Zagriażskiego(inne języki). Pomimo przewagi liczebnej Tarło nisko oceniał wartość bojową swych sił i przystąpił do pertraktacji. Wobec dużej przewagi liczebnej przeciwnika Zagriażski chętnie przystąpił do rozmów i zgodził się na wysłanie adiutanta Tarły Idzikowskiego do Gdańska. W tym czasie głównodowodzący armią oblegającą Gdańsk feldmarszałek Burkhard Christoph Münnich wysłał na pomoc Zagriażskiemu generała Lacy'ego z 5 tys. nieprzydatnej przy oblężeniu miasta jazdy z armatami.

Tarło, który dowiedział się o nadciąganiu wroga, zajął stanowisko na południe od Wyszecina z czołem zwróconym ku południowi, skąd nadciągał Piotr Lacy. W pierwszej linii wojsk rosyjskich szli Kozacy, mając ze sobą 3 kompanie grenadierów konnych, za nimi 4 pułki dragonów na koniach na lewym skrzydle i 2 spieszone pułki dragonów na lewym skrzydle. Dwa następne pułki dragonów były na koniach i pozostawały w odwodzie. Późnym popołudniem, gdy Lacy przybył na miejsce, Rosjanie niespodziewanie uderzyli na wojska Tarły^[a].Tarło zdołał rozwinąć swe siły w szyk bitewny, jednak pomimo zaciętego oporu jego wojska musiały ulec ze względu na gorsze wyszkolenie. Część sił polskich została rozbita, reszta wycofała się.

Cały tabor wpadł w ręce Rosjan, którzy swoje zwycięstwo okupili znacznymi stratami^[b]. Wkrótce potem doszło do kolejnej klęski wojsk polskich, dowodzonych przez Jana Tarłę, w bitwie pod Puckiem z korpusem rosyjskim dowodzonym przez generała Ernesta Birona, co doprowadziło do oczyszczenia całego Pomorza z sił polskich i pozwoliło armiom rosyjskiej i saskiej kontynuować oblężenie Gdańska.

• EdmundE. Cieślak EdmundE., W obronie tronu króla Stanisława Leszczyńskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1986, s. 78-79, ISBN 83-215-3272-1, OCLC 835863769 .