Bandoneon

Bandoneon – instrument z grupy idiofonów dętych klawiszowych (według innej klasyfikacji należy do grupy aerofonów), rodzaj harmonii ręcznej w typie concertiny, często mylony z akordeonem. Posiada 88 lub więcej guzików i czworokątną obudowę. Zbudowany został w 1854 roku w Niemczech przez Heinricha Banda i od jego nazwiska pochodzi nazwa instrumentu. Pierwotnie miał służyć do grania muzyki religijnej w kościołach; współcześnie wykorzystywany jest przede wszystkim do grania tanga. Wirtuozem bandoneonu był Astor Piazzolla.

W Polsce jako pierwszy na bandoneonie diatonicznym zaczął grać Wiesław Prządka^[1].

Zobacz galerię związaną z tematem: Bandoneon

Zobacz hasło bandoneon w Wikisłowniku

• tango argentyńskie