Rune Velta

Rune Velta

Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1989 Bærum
Klub	Lommedalen Il
Debiut w PŚ	14 marca 2010 w Oslo (43. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	4 grudnia 2010 w Lillehammer (17. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	9 stycznia 2013 w Wiśle (3. miejsce)
Rekord życiowy	243 m na Vikersundbakken w Vikersund (26 lutego 2012)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Mistrzostwa świata złoto Falun 2015 normalna złoto Falun 2015 duża druż. srebro Falun 2015 norm. druż. miesz. brąz Falun 2015 duża Mistrzostwa świata w lotach srebro Vikersund 2012 indywidualnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Rune Velta (ur. 19 lipca 1989 w gminie Bærum) – norweski skoczek narciarski i trener, zawodnik klubu Lommedalen Il, czterokrotny medalista mistrzostw świata w Falun (2015), indywidualny wicemistrz Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012. Od maja 2023 roku trener reprezentacji Szwajcarii^[1].

W reprezentacji zadebiutował 11 grudnia 2007 podczas zawodów FIS Cup w Notodden.

W Pucharze Świata zadebiutował 14 marca 2010 podczas kończącego sezon konkursu w Oslo, gdzie zajął czterdzieste trzecie miejsce. W tym samym roku zadebiutował też Letnim Grand Prix, zaś 4 października w zawodach tej rangi zdobył swoje pierwsze punkty – zajął siódme miejsce w konkursie rozgrywanym w niemieckim Klingenthal.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobył w sezonie 2010/2011. W konkursie rozgrywanym 4 grudnia 2010 w Lillehammer zajął siedemnaste miejsce. Później jeszcze pięć razy punktował w zawodach Pucharu Świata, w tym dwa razy zajmował miejsce w czołowej dziesiątce (w Lillehammer i Engelbergu). Sezon zakończył z dorobkiem 106 punktów na trzydziestym szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Swoje pierwsze sukcesy w zawodach najwyższej rangi odniósł w Letnim Grand Prix w 2011. 6 sierpnia stanął na podium drużynowych zawodów rozgrywanych w Hinterzarten, gdzie Norwegia zajęła trzecie miejsce. Osiem dni później po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów. W jednoseryjnym konkursie Letniego Grand Prix w Einsiedeln zajął trzecie miejsce, przegrywając z Kamilem Stochem i Thomasem Morgensternem. W zawodach Letniej Grand Prix jeszcze dwa razy stawał na podium – indywidualnie w Klingenthal w 2014 (trzecie miejsce) oraz drużynowo w Hinterzarten w 2015 (również trzecie miejsce).

W sezonie 2011/2012 wystartował we wszystkich konkursach Pucharu Świata. Najlepszy indywidualny wynik osiągnął w zawodach rozgrywanych na mamuciej skoczni Kulm. Zajął wówczas ósme miejsce w jednoseryjnym konkursie przeniesionym z 14 na 15 stycznia 2012 z powodu złych warunków atmosferycznych. 25 lutego 2012 odniósł pierwszy sukces w zawodach rangi mistrzowskiej. W mistrzostwach świata w lotach narciarskich rozgrywanych w Vikersund wywalczył srebrny medal, przegrywając złoto z Robertem Kranjcem o 3 pkt. Sam konkurs z powodu złych warunków atmosferycznych został ograniczony do dwóch z czterech planowanych serii. W tym samym sezonie stawał też trzy razy na podium drużynowych konkursów Pucharu Świata (pierwsze miejsce w Willingen, trzecie w Oberstdorfie oraz drugie w Planicy). Sezon w Pucharze Świata zakończył na siedemnastym miejscu z dorobkiem 311 punktów.

Po raz pierwszy na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął w sezonie 2012/2013, zajął wówczas trzecie miejsce w konkursie rozgrywanym w Wiśle, przegrywając o 13,4 pkt. ze zwycięzcą zawodów, swym rodakiem Andersem Bardalem. Mimo tego, że regularnie punktował w zawodach Pucharu Świata, to jednak nie zdołał się dostać do kadry Norwegii na mistrzostwa świata rozgrywane w Val di Fiemme. Po mistrzostwach zdołał po raz drugi stanąć na pucharowym podium. W kończącym sezon konkursie w Planicy zajął drugie miejsce, gdzie przegrał zwycięstwo o 1,8 pkt. z Jurijem Tepešem. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął dwudzieste trzecie miejsce, gromadząc 337 punktów.

Na igrzyskach olimpijskich w Soczi w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni zajął dwudzieste drugie miejsce, na skoczni dużej uplasował się o dwa miejsca niżej. Uczestniczył też w konkursie drużynowym, w którym Norwegowie zajęli szóste miejsce. W konkursach Pucharu Świata 2013/2014 zdobył 201 punktów, z czego trzy razy zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce, jednak nigdy na podium indywidualnych zawodów, co dało mu trzydzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Do jego najlepszych osiągnięć z tamtego sezonu należą drugie miejsce w konkursie mieszanym w Lillehammer (6 grudnia 2013) oraz trzecie miejsce w konkursie drużynowym w Planicy (22 marca 2014).

Sezon 2014/2015 okazał się dla niego najlepszym w karierze i ostatnim, w którym zdobył punkty w zawodach Pucharu Świata. Na mistrzostwach świata w Falun zdobył medale we wszystkich konkursach, w których startował. 21 lutego został mistrzem świata w konkursie na skoczni normalnej, gdzie pokonał Severina Freunda o 0,4 pkt. Dzień później zdobył srebrny medal w konkursie mieszanym, gdzie reprezentował Norwegię razem z Anderesem Bardalem, Line Jahr i Maren Lundby. W konkursie indywidualnym rozgrywanym na skoczni dużej zdobył brązowy medal, a wyprzedzili go Severin Freund oraz Gregor Schlierenzauer. Swój ostatni medal zdobył w konkursie drużynowym na tym samym obiekcie. 28 lutego Norwegowie (w składzie Bardal, Jacobsen, Fannemel i Velta) zdobyli złoty medal, wyprzedzając drugich Austriaków o 19,4 pkt., zaś trzecich Polaków o 24,5 pkt. W konkursach Pucharu Świata stawał cztery razy na podium. Raz zajął drugie miejsce w Willingen, gdzie był najbliżej zwycięstwa w historii swoich występów w Pucharze Świata (przegrał o punkt z Severinem Freundem) oraz trzy razy zajmował trzecie miejsce (Trondheim, Oslo, Planica).

W następnym sezonie skakał zdecydowanie słabiej. W Letnim Grand Prix 2015 dwa razy odpadał w pierwszej serii w konkursach indywidualnych, a zimą nastąpił dalszy regres jego formy. Nie został on umieszczony w składzie Norwegii w konkursie drużynowym w Klingenthal, który inaugurował Puchar Świata 2015/2016, zaś w konkursie indywidualnym zajął trzydzieste siódme miejsce. Później poleciał na konkursy do Ruki, gdzie co prawda nie odbyły się one z powodu warunków atmosferycznych, jednak po skoku treningowym w trakcie tego weekendu zdecydował się wycofać z rywalizacji w Pucharze Świata, by móc indywidualnie trenować^[2]. Do rywalizacji międzynarodowej powrócił w Pucharze Kontynentalnym, gdzie ogółem wystartował w czternastu konkursach, z czego w ośmiu punktował. Jego najlepszym osiągnięciem w zawodach Puchar Kontynentalnego było zajęcie piątego miejsca w konkursie rozegranym w Iron Mountain. W Pucharze Kontynentalnym zdobył ogółem 190 punktów i w klasyfikacji generalnej tego cyklu zajął pięćdziesiąte trzecie miejsce. 12 lutego 2016 wystartował w jednym konkursie Pucharu Świata. Zajął on wówczas pięćdziesiąte pierwsze miejsce w konkursie lotów rozegranym w Vikersund. Jak się później okazało, był to ostatni konkurs Pucharu Świata w jego karierze.

Ostatni raz w rywalizacji międzynarodowej wystąpił lipcu 2016 w Letnim Grand Prix w Courchevel, jednak został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach za nieprawidłowy kombinezon. 1 sierpnia 2016 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[3].

Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił 26 lutego 2012 na skoczni Vikersundbakken w Vikersund, gdzie podczas drugiej serii konkursu drużynowego Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012 uzyskał 243 metry^[4].

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

22. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

6. miejsce[a]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
22.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	96,5 m	241,4 pkt	36,6 pkt	Kamil Stoch
24.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	126,5 m	123,5 m	238,7 pkt	40,0 pkt	Kamil Stoch
6.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[a]	125,0 m	125,5 m	990,7 pkt (232,1 pkt)	50,4 pkt	Niemcy

2015 Falun

–

złoty medal (K-90), brązowy medal (K-120)

2015 Falun

–

srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[b], złoty medal (K-120)[c]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	95,5 m	95,5 m	252,7 pkt	—
2.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. mix.[b]	95,0 m	95,5 m	915,6 pkt (245,3 pkt)	2,3 pkt	Niemcy
3.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	128,5 m	242,9 pkt	25,8 pkt	Severin Freund
1.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[c]	124,0 m	121,0 m	872,6 pkt (215,5 pkt)	—

2012 Vikersund	–	srebrny medal
2014 Harrachov	–	26. miejsce

2012 Vikersund

–

4. miejsce[d]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	217,5 m	234,5 m	—[e]	—[e]	405,7 pkt	3,0 pkt	Robert Kranjec
4.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[d]	229,0 m		243,0 m		1542,2 pkt (439,2 pkt)	106,2 pkt	Austria
26.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	174,0 m	168,0 m	—[e]	—[e]	315,4 pkt	75,6 pkt	Severin Freund

Sezon	Miejsce[5]
2010/2011	36.
2011/2012	17.
2012/2013	23.
2013/2014	30.
2014/2015	8.

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2009/2010	-	-	-	-
2010/2011	-	-	-	-
2011/2012	-	-	-	-
2012/2013	-	1	1	2
2013/2014	-	-	-	-
2014/2015	-	1	3	4
2015/2016	-	-	-	-
Suma	-	2	4	6

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 stycznia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	127,0 m	126,0 m	251,0 pkt	3.	13,4 pkt	Anders Bardal
2.	24 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	207,5 m	217,5 m	423,7 pkt	2.	1,8 pkt	Jurij Tepeš
3.	1 lutego	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,0 m	143,0 m	269,3 pkt	2.	1,0 pkt	Severin Freund
4.	12 marca	2015	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	134,0 m	141,5 m	247,2 pkt	3.	18,1 pkt	Severin Freund
5.	14 marca	2015	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	128,5 m	135,5 m	265,3 pkt	3.	10,4 pkt	Severin Freund
6.	22 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	230,5 m	226,5 m	418,2 pkt	3.	18,2 pkt	Jurij Tepeš

Źródło[6]
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	43	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	17	10	9	24	44	dq	44	q	q	-	-	-	-	q	36	41	-	-	-	16	16	-	-	-	106
Sezon 2011/2012
																										punkty
21	48	28	37	31	35	26	18	11	13	24	8	11	14	21	17	11	17	19	10	17	22	20	14	29	30	311
Sezon 2012/2013
																											punkty
20	40	17	16	16	21	23	9	26	26	25	3	17	-	-	17	13	dq	28	q	25	23	q	32	23	25	2	337
Sezon 2013/2014
																												punkty
q	4	9	38	28	33	31	q	q	23	31	36	26	13	7	22	-	-	-	-	36	15	25	27	28	19	q	36	201
Sezon 2014/2015
																															punkty
18	11	10	38	23	14	7	10	21	16	5	44	18	6	5	25	-	-	4	2	10	6	21	4	11	30	3	3	12	6	3	848
Sezon 2015/2016
																													punkty
37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 2011/2012
				8	-	1	3	4	2
Sezon 2012/2013
			-	-	7	2	-	2	2
Sezon 2013/2014
					-	3	5	3	-
Sezon 2014/2015
					3	4	3	1	3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[5]
2010/2011	56.
2011/2012	11.
2012/2013	12.
2013/2014	38.
2014/2015	18.

Sezon	Miejsce[5]
2010	61.

Sezon	Miejsce[5]
2010/2011	31.
2011/2012	14.
2012/2013	14.
2013/2014	18.
2014/2015	5.

Sezon	Miejsce[7]
2010	39.
2011	29.
2012	51.
2013	31.
2014	22.
2015	38.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	14 sierpnia	2011	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	107,5 m	—	126,2 pkt	3.	10,8 pkt	Kamil Stoch
2.	4 października	2014	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	127,0 m	137,0 m	252,9 pkt	3.	3,5 pkt	Richard Freitag

Źródło[6]
2010
									punkty
q	q	-	-	-	-	-	32	7	36
2011
											punkty
-	47	49	20	q	3	-	-	-	40	20	82
2012
									punkty
-	25	44	-	-	16	25	-	36	27
2013
											punkty
q	46	22	14	-	-	20	31	13	8	21	100
2014
									punkty
6	39	48	-	-	-	-	42	3	100
2015
											punkty
41	10	44	22	-	-	-	-	-	-	9	64
2016
										punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

2011
								7	3
2013
							-	7	-
2014
									4
2015
								-	3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Sezon	Miejsce	Źr.
2011	48.	[8]

Sezon	Miejsce[9]
2008/2009	132.
2009/2010	59.
2010/2011	66.
2015/2016	35.

Źródło[6]
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	54	-	24	25	-	-	13
Sezon 2009/2010
																										punkty
64	61	25	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	5	-	-	91
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	42	21	-	-	-	-	22	32	-	-	-	-	13	7	75
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	43	45	10	22	18	7	36	13	19	-	-	33	36	-	-	5	9	32	-	-	-	-	190
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce	Źr.
2010	56.	[10]

Źródło[6]
2008
											punkty
-	-	-	-	58	-	-	-	-	-	-	0
2009
											punkty
-	-	-	-	-	32	42	-	-	-	-	0
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	32	9	31	11	-	-	-	-	53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Sezon	Miejsce[11]
2007/2008	161.
2008/2009	70.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	13 lutego	2009	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	93,5 m	94,0 m	244,0 pkt	3.	10,5 pkt	Felix Brodauf

Źródło[6]
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	16	16	-	-	-	-	-	-	29	34	-	-	-	-	-	-	-	32
Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	15	-	-	-	-	-	76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

• VELTA Rune - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-07-19]. (ang.).
• VELTA Rune 1989.07.19 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-07-19].