Przejdź do zawartości

Ortoklaz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ortoklaz
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

K[AlSi3O8]

Twardość w skali Mohsa

6 wzorcowa

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

doskonała według (001) i (010)

Pokrój kryształu

słupkowy, tabliczkowy

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Właściwości mechaniczne

kruchy

Gęstość

2,55 – 2,63 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny, biały, różowy, brązowawy

Rysa

biała

Połysk

szklisty, perłowy

Współczynnik załamania

nα 1,522-1,525, nβ 1,522-1,524, nγ 1,518-1,520

Inne

optycznie ujemny

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

sanidyn i mikroklin

Ortoklazminerał z gromady krzemianów, jedna z trzech (oprócz mikroklinu i sanidynu) odmian polimorficznych skalenia potasowego.

Nazwa pochodzi od gr. orthos = prosty oraz klao = łamię (klan = łamać; klasis = łupliwy) – nazwa nawiązuje do prostego kąta między płaszczyznami łupliwości w tym minerale.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, często zbliźniaczone (bliźniaki baweńskie, karlsbadzkie – najładniejsze znaleziono w Karlovych Varach i manebachskie). Występuje też w formie skupień ziarnistych i zbitych. Jest kruchy, przezroczysty. Niekiedy wykazuje opalescencję o charakterze adularyzacji. Wywołują ją uporządkowane, drobne, wrostki albitu. Takie skalenie nazywa się kamieniami księżycowymi. Niektóre odmiany wykazują efekt kociego oka.

Granica pomiędzy ortoklazem a sanidynem jest ustanowiona na podstawie pomiaru trójskosności lub według kąta osi optycznych.

Asocjacje: współwystępuje z kwarcem, albitem, oligoklazem, muskowitem, biotytem, schörlem, hornblendą, oraz z berylem. Może oczywiście tworzyć asocjacje z wieloma innymi minerałami np. w utworach pegmatytowych.

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Powstaje w skałach magmowych (głównie granitach, granodiorytach i ryolitach); w utworach hydrotermalnych (adular); w pegmatytach); w skałach metamorficznych (gnejsy; w osadowych (arkozy).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Główny składnik większości skał magmowych. Jest głównym składnikiem granitu, występuje też w pegmatytach, w skałach osadowych i metamorficznych np. gnejsach.

Miejsca występowania: Brazylia – Minas Gerais (występuje tu mikroklin błękitny tzw. amazonit = kamień amazoński. Czechy, Hiszpania, Niemcy, Austria, Włochy, Madagaskar.

W Polsce w skałach magmowych koło Jeleniej Góry, Strzegomia oraz w granitach tatrzańskich.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Jest ważnym surowcem w przemyśle szklarskim do produkcji szkła
  • surowiec ceramiczny do produkcji porcelany
  • służy do wyrobu emalii
  • drobno zmielony i zmieszany z detergentem służy do produkcji środków czyszczących
  • kamienie o cechach kamieni księżycowych wykorzystywane są w jubilerstwie – szlif kaboszonowy i szlif fasetkowy
  • ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]