Przejdź do zawartości

Kwas selenawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Kwas selenawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

H
2
SeO
3

Masa molowa

128,97 g/mol

Wygląd

białe, higroskopijne kryształki[1]

Identyfikacja
Numer CAS

7783-00-8

PubChem

1091

DrugBank

DB11127

Podobne związki
Podobne związki

SeO
2
, H
2
SeO
4
, H
2
SO
3

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwas selenawy, nazwa Stocka: kwas selenowy(IV), H
2
SeO
3
nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych, w którym selen występuje na IV stopniu utlenienia. Jest słabym kwasem.

Kwas selenawy powstaje w wyniku reakcji ditlenku selenu z wodą[6]. Przez jego odwadnianie otrzymuje się SeO
2
[potrzebny przypis].

Jest kwasem słabym, nietrwałym, utlenia SO
2
do H
2
SO
4
[potrzebny przypis]:

H
2
SeO
3
+ 2SO
2
+ H
2
O → 2H
2
SO
4
+ Se

Przypisy

  1. a b c d David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4–86, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. a b c Selenious acid, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 5110 [dostęp 2011-06-06] (niem. • ang.).
  3. a b c Kwas selenawy (nr 229857) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-06]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. związki selenu, z wyjątkiem selenku siarczku kadmu oraz związków wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
  5. Selenous acid (nr 229857) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-06]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 651, ISBN 978-83-01-16282-5.