Zamek w Azay-le-Rideau

Zamek w Azay-le-Rideau
	nr rej. PA00097546
Państwo	Francja
Miejscowość	Azay-le-Rideau
Ważniejsze przebudowy	1518-27
Kolejni właściciele	Gilles Berthelot, ród Raffin, Charles de Biencourt
Obecny właściciel	Francja
	Położenie na mapie Francji Zamek w Azay-le-Rideau
	Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary Zamek w Azay-le-Rideau
	Położenie na mapie Indre i Loara Zamek w Azay-le-Rideau
	47°15′33″N 0°27′58″E/47,259167 0,466111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 18 lip 2024, była oparta na tej wersji.

Zamek w Azay-le-Rideau (fr. Château d'Azay-le-Rideau) – zamek w Azay we Francji nad rzeką Indre, zaliczany do zamków nad Loarą.

Historia

Historia zamku w tym miejscu sięga 1119 roku, kiedy Ridel d'Azay, jeden z pierwszych właścicieli tych ziem, zbudował tu pierwsze dzieło obronne w celu kontrolowania drogi pomiędzy Chinon i Tours. Twierdza ta została zdobyta i zniszczona w 1418 roku przez wojska delfina, Karola VII, w trakcie walk o koronę Francji^[1].

Przebudowę starego obronnego zamku prowadził w latach 1518–1527 jego nowy właściciel skarbnik Francji, burmistrz Tours Gilles Berthelot wraz z żoną Philippe Lesbahy. Ze starego zamku pozostawiono jedynie wieżę oraz główny budynek we wschodniej części. 2 lutego 1518 roku na budowie pojawił się król Franciszek I. Postępy prac były szybkie, aż do dramatycznych wydarzeń związanych z problemami finansowymi króla Francji, w wyniku których niedokończona budowa zamku została skonfiskowana w 1528 roku. Gilles Bertholt zmuszony był uciec^[2] do Lotaryngii z powodu procesu wytoczonego mu przez króla Franciszka I za domniemane malwersacje. Nowym właścicielem został przyjaciel króla, Antoinne Raffin. Jego potomkowie mieszkali w zamku do końca XIX w., kiedy to został on kupiony przez arystokratę Charlesa de Biencourt. W 1905 r. zamek stał się własnością państwa, które udostępniło go zwiedzającym. Z dniem 18 kwietnia 1914 r. uzyskał oficjalnie status zabytku^[1].

Opis zamku

Zbudowany został na wyspie otoczonej przez rzekę Indre, jego rozbudowa przebiegała w stylu wczesnego włoskiego renesansu, bardzo charakterystycznego dla doliny Loary, z pilastrami i gzymsami horyzontalnymi, z kunsztownymi ozdobami lukarn.

Zamek składa się z dwóch budynków połączonych w kształcie litery L, ozdobionych bocznymi wieżyczkami. Budynek główny zdominowany jest okazałymi, prostymi schodami. Charakterystycznymi elementami fasady są salamandra i gronostaj symbole Franciszka I i królowej Claude, a także litery G, P i B – inicjały małżonków Berthelot. Z bocznego skrzydła, gdzie kiedyś był most zwodzony, jest przejście do ogrodu. Park w stylu angielskim założyła rodzina Biencourt. Alejki prowadzące koncentrycznie do zamku pozwalały oglądać go ze wszystkich stron.

Wnętrze zamku słynie z bogatej kolekcji arrasów flamandzkich, które zdobią ściany szesnastowiecznym zwyczajem oraz dużych obrazów i portretów nawiązujących do czasów Walezjuszów i Burbonów. Najstarszy arras pochodzi z 1500 roku, został wykonany przez tkaczy brukselskich w stylu gotyckim, eksponowany jest w sali balowej. Większość tkanin pochodzi z XVII wieku również z Flandrii, dominują kolory niebieski i czarny. Portrety przedstawiają m.in. Franciszka I, Henryka III i jego żony Louise de Lorraine, Ludwika XIII.

Przypisy

↑ ^a ^b Le Château d’Azay-le-Rideau : un domaine bâti sur une île au milieu de l'Indre. [dostęp 2024-07-13].
↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Pascala - Zamki nad Loarą. Wyd. 1. Bielsko-Biała: Wydawnictwo PASCAL, 2001, s. 238. ISBN 83-7304-001-3.

Bibliografia

Zamki nad Loarą, wydanie polskie, Editions Valoire-Estel, ISBN 2-909575-79-9.

Linki zewnętrzne

Zamek w Azay le Rideau - Narcyz w lustrze wody.. [w:] sekulada.com [on-line]. [dostęp 2020-04-15]. (pol.).

[mlv-1] Le Château d’Azay-le-Rideau : un domaine bâti sur une île au milieu de l'Indre. [dostęp 2024-07-13].

[2] Praca zbiorowa: Przewodniki Pascala - Zamki nad Loarą. Wyd. 1. Bielsko-Biała: Wydawnictwo PASCAL, 2001, s. 238. ISBN 83-7304-001-3.

[1]