Antoni Olkowski

Antoni Olkowski

podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Antoni Karol Olkowski
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1884 Warszawa
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Pińsk
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Antoni Karol Olkowski^[a] (ur. 8 czerwca 1884 w Warszawie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 8 czerwca 1884 w Warszawie, w rodzinie Karola^[2]. W 1918 służył w 1 Pułku Strzelców Polskich. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana^[3]. W listopadzie 1918 objął dowództwo I Warszawskiego Batalionu Ochotniczego Oddziału Odsieczy Lwowa, który stał się zawiązkiem 19 Pułku Piechoty Odsieczy Lwowa^[4]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 34 Pułk Piechoty^[5]. W lipcu 1920 dowodził 34 pp w zastępstwie ppłk. Aleksandra Łuczyńskiego, który objął dowództwo XVIII Brygady Piechoty^[6]. W trzeciej dekadzie lipca, w czasie odwrotu spod Grodna, został odwołany do 1 Armii^[7].

Od 1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym był 71 Pułk Piechoty^[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu major ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 471. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 71 pp^[9]. Później został przeniesiony do 84 Pułku Piechoty w Pińsku i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińsk na stanowisko I referenta^[10][11]. W lutym 1926, w związku z wprowadzeniem nowej organizacji pokojowej służby poborowej, został zatwierdzony na stanowisku kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta PKU Pińsk^[12]. W lutym 1927 został przesunięty na stanowisko komendanta PKU Pińsk^[13]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 43. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14]. W marcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX^[15][16].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2699^[17]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy w zamian za amarantową wstążkę^[18], po raz drugi, trzeci i czwarty^[17])
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[17]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Władysław Hujda: Zarys historji wojennej 19-go pułku piechoty „Odsieczy Lwowa”. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Jerzy Wroczyński: Zarys historji wojennej 34-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.