Przejdź do zawartości

Konklawe 1667: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne redakcyjne
Linia 166: Linia 166:




[[20 czerwca]] 1667 Giulio Rospigliosi został jednogłośnie wybrany na papieża i przybrał imię Klemensa IX. Sześć dni później [[protodiakon]] Rinaldo d’Elci nałożył tiarę papieską na jego głowę, a [[3 lipca]] odbył się uroczysty [[ingres]] nowego papieża do [[Bazylika św. Jana na Lateranie|Bazyliki Laterańskiej]].
[[20 czerwca]] 1667 Giulio Rospigliosi został wybrany na papieża przybrał imię Klemensa IX. Sześć dni później [[protodiakon]] Rinaldo d’Elci nałożył tiarę papieską na jego głowę, a [[3 lipca]] odbył się uroczysty [[ingres]] nowego papieża do [[Bazylika św. Jana na Lateranie|Bazyliki Laterańskiej]].




Linia 174: Linia 174:


http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvii.htm#1667
http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvii.htm#1667

http://www.csun.edu/~hcfll004/SV1667.html


{{Konklawe|rok=1667|poprzednik=[[ Konklawe 1655]]|następca=[[Konklawe 1669-1670]]|lata=Klemens IX}}
{{Konklawe|rok=1667|poprzednik=[[ Konklawe 1655]]|następca=[[Konklawe 1669-1670]]|lata=Klemens IX}}

Wersja z 23:02, 18 wrz 2007

Konklawe 2-20 VI 1667 – konklawe, które na następcę Aleksandra VII wybrało Klemensa IX. Było to jedno z krótszych konklawe w XVII wieku.


Śmierć Aleksandra VII

Aleksander VII Chigi zmarł 22 maja 1667 roku w wieku 68 lat. Jego 12-letni pontyfikat upływał w dużej mierze pod znakiem konfliktu z Francją. Konflikt ten nie rozwijał się pomyślnie dla Kościoła i w 1664 papież został zmuszony do podpisania z królem Ludwikiem XIV traktatu w Pizie, w którym przyznał mu m. in. prawo nominacji biskupich. Król Francji był zdeterminowany by nie dopuścić po raz trzeci do wyboru wrogiego Francji papieża i zabiegi w tym kierunku podjął jeszcze przed śmiercią Aleksandra VII.


Lista uczestników

64 spośród 68 członków Św. Kolegium wzięło udział w konklawe

  • Marzio Ginetti (1626) - kardynał-biskup Porto e Santa Rufina; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów; wikariusz generalny diecezji rzymskiej; prefekt Św. Kongregacji d/s Biskupów i Zakonów; prefekt Św. Kongregacji d/s Obrzędów; prefekt Św. Kongregacji d/s Kościelnych Immunitetów
  • Antonio Barberini (1627) - kardynał-biskup Palestriny; kamerling Św. Kościoła Rzymskiego; arcybiskup Reims; protektor Sanktuarium Loreto; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej; protektor zakonu dominikanów
  • Stefano Durazzo (1633) - kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Lucina; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów
  • Ernest Adalbert von Harrach (1626) - kardynał-prezbiter; biskup Trydentu; administrator archidiecezji Praga i prymas Czech; protektor Austrii
  • Virginio Orsini (1641) – kardynał-prezbiter S. Maria degli Angeli; protektor Polski i Indii Portugalskich
  • Girolamo Grimaldi (1643) - kardynał-prezbiter SS. Trinita al Monte Pincio; arcybiskup Aix
  • Carlo Rosetti (1643) - kardynał-prezbiter S. Silvestro in Capite; biskup Faenza
  • Alderano Cibo (1645) - kardynał-prezbiter S. Pudenziana; biskup Iesi
  • Federico Sforza (1645) – kardynał-prezbiter S. Pietro in Vincoli; protektor wicekrólestwa Neapolu
  • Benedetto Odescalchi (1645) – kardynał-prezbiter S. Onofrio; prefekt Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski
  • Francesco Albizzi (1654) - kardynał-prezbiter S. Maria in Via; kamerling Św. Kolegium Kardynałów
  • Flavio Chigi (1657) - kardynał-prezbiter S. Maria del Popolo; superintendent generalny Stolicy Apostolskiej; prefekt Św. Kongregacji Dobrego Rządu; bibliotekarz Św. Kościoła Rzymskiego; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej; prefekt Św. Kongregacji d/s Zdrowia; prefekt Św. Kongregacji d/s Granic Państwa Kościelnego; prefekt Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości; legat w Awinionie
  • Giulio Rospigliosi (1657) - kardynał-prezbiter S. Sisto; sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
  • Girolamo Buonvisi (1657) - kardynał-prezbiter S. Girolamo degli Schiavoni; arcybiskup Lukki; legat w Ferrarze
  • Antonio Bichi (1657) - kardynał-prezbiter S. Agostino; biskup Osimo; legat w Urbino
  • Carlo Carafa (1664) - kardynał-prezbiter S. Susanna; legat w Bolonii
  • Alfonso Litta (1664) - kardynał-prezbiter S. Croce in Gerusalemme; arcybiskup Mediolanu
  • Neri Corsini (1664) - kardynał-prezbiter SS. Nereo e Achilleo; tytularny arcybiskup Damietty
  • Giannicolò Conti (1664) - kardynał-prezbiter S. Maria in Transpontina; biskup Ankony
  • Giulio Spinola (1666) – kardynał-prezbiter [bez tytułu]; tytularny arcybiskup Laodycei
  • Carlo Roberti (1666) – kardynał-prezbiter [bez tytułu]; tytularny arcybiskup Tarsu
  • Giovanni Delfino (1667) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; patriarcha Akwileji
  • Rinaldo d'Este (1641) - kardynał-diakon S. Nicola in Carcere Tulliano; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; opat komendatoryjny Cluny; protektor Francji
  • Angelo Celsi (1664) - kardynał-diakon S. Giorgio in Velabro; prefekt Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego
  • Paolo Savelli (1664) - kardynał-diakon S. Maria della Scala; legat w Romanii

Wśród elektorów było 60 Włochów i po 2 Francuzów i Niemców

16 elektorów otrzymało kapelusze kardynalskie jeszcze od Urbana VIII, 20 od Innocentego X, a pozostałych 28 od Aleksandra VII.

Frakcje i kandydaci

Najsilniejszą frakcją w kolegium kardynałów była partia nominatów Aleksandra VII, skupiona wokół jego 36-letniego bratanka Flavio Chigi. Liczyła ona 24 purpuratów. Tradycyjnie swoje stronnictwa miały Francja (liderzy: Retz, który po śmierci Mazzariniego pojednał się z Ludwikiem XIV, i d’Este) i Hiszpania (lider Harrach). Pewnymi wpływami wciąż cieszył się Francesco Barberini, choć jego partia zmniejszyła się znacząco od ostatniego konklawe. Nominaci Innocentego X, pozbawieni lidera, byli rozproszeni.

Kandydatem Chigiego był kardynał d’Elci, którego początkowo zgodził się wspierać również ambasador Hiszpanii Astorga. Francuzi natomiast już przed konklawe wybrali na swojego faworyta kardynała Rospigliosi. Choć był on sekretarzem stanu zmarłego papieża, prowadzacego antyfrancuską politykę, był ceniony przez Francuzów za jego starania w celu utrzymywania poprawnych stosunków między Francją a Stolicą Apostolską. Co więcej, uważano, że jako były nuncjusz w Madrycie będzie też możliwy do zaakceptowania przez stronnictwo hiszpańskie. Podobno istotną rolę w zakulisowej kampanii Francuzów na rzecz Rospigliosiego odegrał pochodzący podobnie jak on z Toskanii szpieg i kastrat Atto Melani.

Swoją kandydaturę zamierzał wystawić również Francesco Barberini, który starał się o poparcie Madrytu, jednak z uwagi na jego niepopularność zarówno wśród Rzymian, jak i w kolegium kardynałów, miał on znikome szanse na zwycięstwo.


Przebieg konklawe

Po początkowych wahaniach co do miejsca (Watykan albo Kwirynał) 61 kardynałów zgromadziło się dnia 2 czerwca na Watykanie. Do 10 czerwca do Rzymu przybyło jeszcze trzech kolejnych kardynałów, ustalając ostateczną liczbę elektorów na 64.

Początkowo Chigi forsował z pomocą Hiszpanów kandydaturę d’Elci, nie uzyskała ona jednak wystarczającego poparcia. W międzyczasie Francuz Retz oraz dwóch Włochów z partii francuskiej d’Este i Grimaldi przekonywali stronnictwo hiszpańskie do poparcia Rospigliosiego. Przypominano, że był on nuncjuszem w Madrycie i blisko współpracował z – jakby nie patrzeć - antyfrancuskim papieżem Aleksandrem VII. Argumenty te okazały się przekonujące i kardynał Harrach wraz ze swoim stronnictwem poparł sekretarza stanu, zrywając tym samym sojusz z Chigim. Chigi na wieść o tym wpadł we wściekłość, ale wobec osobliwego sojuszu stronników dwóch wrogich sobie mocarstw katolickich był bezradny, tym bardziej, że nie wszyscy jego stronnicy byli wobec niego w pełni lojalni.


Wybór Klemensa IX

20 czerwca 1667 Giulio Rospigliosi został wybrany na papieża, otrzymując wszystkie głosy z wyjątkiem własnego oraz głosu kardynała Corsiniego, który zagłosował na Flavio Chigiego. Elekt przybrał imię Klemensa IX. Sześć dni później protodiakon Rinaldo d’Elci nałożył tiarę papieską na jego głowę, a 3 lipca odbył się uroczysty ingres nowego papieża do Bazyliki Laterańskiej.


Linki zewnętrzne

http://www.pickle-publishing.com/papers/triple-crown-clement-ix.htm

http://www.fiu.edu/~mirandas/conclave-xvii.htm#1667

http://www.csun.edu/~hcfll004/SV1667.html

Szablon:Konklawe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konklawe_1667&oldid=9511065”