trzon

wymowa:

IPA: [ṭʃɔ̃n], AS: [ṭšõn], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) najważniejszy, główny element jakiegoś przedmiotu^[1]

(1.2) rękojeść, trzonek^[2]

(1.3) archit. układ ścian w budynku zapewniający jego stateczność ogólną

(1.4) mikol. część grzyba, na której opiera się jego kapelusz^[1]; zob. też trzon grzyba w Wikipedii

(1.5) techn. część maszyny w kształcie pręta, która przenosi siły osiowe, wzdłużne^[2][3]

(1.6) techn. środkowa część pieca piekarskiego^[3]

(1.7) hutn. nieco pochyłe dno pieca hutnicznego, na którym gromadzi się metal^[3]

(1.8) typogr. główna, pionowa kreska znaku^[4]

(1.9) daw. techn. piec kuchenny^[3]

(1.10) daw. techn. ruszt pieca kuchennego^[3]

(1.11) daw. techn. komin^[3]

(1.12) daw. stomat. ząb trzonowy^[3]

(1.13) daw. wiośl. część wiosła^[5]

(1.14) archit. część kolumny pomiędzy bazą a głowicą; zob. też trzon w Wikipedii

odmiana:

(1.1-14)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzon	trzony
dopełniacz	trzonu	trzonów
celownik	trzonowi	trzonom
biernik	trzon	trzony
narzędnik	trzonem	trzonami
miejscownik	trzonie	trzonach
wołacz	trzonie	trzony

przykłady:

(1.1) Badania doświadczalne stanowiły trzon jego pracy magisterskiej.

(1.3) Wewnątrz trzonu budynku znajdują się szyby windowe i klatki schodowe oraz szachty instalacyjne.

(1.4) Trzony tych grzybów są obrzydliwe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rdzeń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzonowiec m, trzonolinowiec m, trzonkowiwec m

zdrobn. trzonek m

przym. trzonowy, trzonkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) core; (1.3) core
• arabski: (1.1) أصل
• duński: (1.4) stok w
• łotewski: (1.2) kāts m
• tybetański: (1.1) རྩ་བ

źródła: