Wikipedia

UK Championship

UK Championship – rankingowy turniej snookerowy rozgrywany. Jest jednym z najbardziej prestiżowych turniejów rankingowych zaliczany do cyklu tzw. „Potrójnej Korony” (Mistrzostwa Świata, UK Championship, Masters)[1][2].

Historia

edytuj

Początki turnieju sięgają 1977 roku, ale na początku wyłączenie obywatele Wielkiej Brytanii mogli w nim uczestniczyć[3]. Zmieniło się to w 1984, kiedy to turniej został otwarty dla wszystkich profesjonalnych graczy i nadano mu status turnieju rankingowego[3][1]. Był to wówczas turniej z największą liczbą punktów rankingowych turze poza samymi mistrzostwami[3]. Pierwszym graczem spoza Europy, który zwyciężył w turnieju stał się Ding Junhui, który w 2005 roku pokonał w finale Steve'a Davisa[3].

Od 1993 zredukowano liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczu – w finale rozgrywa się ich 19 (do 10 wygranych). Natomiast od 2011 dodatkowo zmniejszono liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczów we wszystkich rundach aż do ćwierćfinałów włącznie – obecnie gra się ich maksymalnie 11 (czyli do 6 wygranych). W sezonie 2007/2008 zawody przeniesiono z macierzystego Yorku do hali Telford International Centre, jednak w sezonie 2011/2012 rozgrywki powróciły do Yorku.

Do sezonu 2012/13 w fazie telewizyjnej brała udział najlepsza 16-tka rankingu oficjalnego oraz szesnastu zawodników, którzy z powodzeniem przebrnęli przez kwalifikacje. W sezonie 2013/14 uległ zmianie system rozgrywania UK Championship. W turnieju głównym oglądamy 128 zawodników – zawodowców i amatorów. Potencjalny zwycięzca musi zatem stawić czoła siedmiu rywalom. Obecnie aż do fazy półfinałowej mecze rozgrywane są do sześciu wygranych frejmów. W finale do odniesienia triumfu należy zapisać na swoim koncie dziesięć frejmów.

W całej historii turnieju, w zawodach zdobyto 11 breaków maksymalnych, a także 2 w kwalifikacjach do tego turnieju. W sezonie 2013/2014 podczas półfinałowego spotkania, Mark Selby wbił historycznego, setnego, oficjalnego maksa w historii profesjonalnych turniejów.

Najczęściej w turnieju zwyciężał Ronnie O’Sullivan (8-krotnie).

Nagrody pieniężne

edytuj

Nagrodą za pierwsze miejsce jest £250 000 (około 1 250 000 zł), za drugie miejsce £100 000 (około 500 000 zł). Za maksymalnego breaka – £40 000 (około 200 000 zł), a za najwyższego breaka w turnieju – £15 000 (około 75 000 zł).

Triumfatorzy

edytuj
Rok Zwycięzca Przeciwnik Wynik Sezon
nierankingowe
1977   Patsy Fagan   Doug Mountjoy 12 – 9 1977/78
1978   Doug Mountjoy   Dennis Taylor 15 – 9 1978/79
1979   John Virgo   Terry Griffiths 14 – 13 1979/80
1980   Steve Davis   Alex Higgins 16 – 6 1980/81
1981   Steve Davis   Terry Griffiths 16 – 3 1981/82
1982   Terry Griffiths   Alex Higgins 16 – 15 1982/83
1983   Alex Higgins   Steve Davis 16 – 15 1983/84
rankingowe
1984   Steve Davis   Alex Higgins 16 – 8 1984/85
1985   Steve Davis   Willie Thorne 16 – 14 1985/86
1986   Steve Davis   Neal Foulds 16 – 7 1986/87
1987   Steve Davis   Jimmy White 16 – 14 1987/88
1988   Doug Mountjoy   Stephen Hendry 16 – 12 1988/89
1989   Stephen Hendry   Steve Davis 16 – 12 1989/90
1990   Stephen Hendry   Steve Davis 16 – 15 1990/91
1991   John Parrott   Jimmy White 16 – 13 1991/92
1992   Jimmy White   John Parrott 16 – 9 1992/93
1993   Ronnie O’Sullivan   Stephen Hendry 10 – 6 1993/94
1994   Stephen Hendry   Ken Doherty 10 – 5 1994/95
1995   Stephen Hendry   Peter Ebdon 10 – 3 1995/96
1996   Stephen Hendry   John Higgins 10 – 9 1996/97
1997   Ronnie O’Sullivan   Stephen Hendry 10 – 6 1997/98
1998   John Higgins   Matthew Stevens 10 – 6 1998/99
1999   Mark J. Williams   Matthew Stevens 10 – 8 1999/00
2000   John Higgins   Mark J. Williams 10 – 4 2000/01
2001   Ronnie O’Sullivan   Ken Doherty 10 – 1 2001/02
2002   Mark J. Williams   Ken Doherty 10 – 9 2002/03
2003   Matthew Stevens   Stephen Hendry 10 – 8 2003/04
2004   Stephen Maguire   David Gray 10 – 1 2004/05
2005   Ding Junhui   Steve Davis 10 – 6 2005/06
2006   Peter Ebdon   Stephen Hendry 10 – 6 2006/07
2007   Ronnie O’Sullivan   Stephen Maguire 10 – 2 2007/08
2008   Shaun Murphy   Marco Fu 10 – 9 2008/09
2009   Ding Junhui   John Higgins 10 – 8 2009/10
2010   John Higgins   Mark J. Williams 10 – 9 2010/11
2011   Judd Trump   Mark Allen 10 – 8 2011/12
2012   Mark Selby   Shaun Murphy 10 – 6 2012/13
2013   Neil Robertson   Mark Selby 10 – 7 2013/14
2014   Ronnie O’Sullivan   Judd Trump 10 – 9 2014/15
2015   Neil Robertson   Liang Wenbo 10 – 5 2015/16
2016   Mark Selby   Ronnie O’Sullivan 10 – 7 2016/17
2017   Ronnie O’Sullivan   Shaun Murphy 10 – 5 2017/18
2018   Ronnie O’Sullivan   Mark Allen 10 – 6 2018/19
2019   Ding Junhui   Stephen Maguire 10 – 6 2019/20
2020   Neil Robertson   Judd Trump 10 – 9 2020/21
2021   Zhao Xintong   Luca Brecel 10 – 5 2021/22
2022   Mark Allen   Ding Junhui 10 – 7 2022/23
2023   Ronnie O’Sullivan   Ding Junhui 10 – 7 2023/24

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b UK Championship - Turnieje snookerowe [online], 147.pl, 7 października 2011 [dostęp 2022-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-07] (pol.).
  2. ↑ World Snooker Association: UK Championship History. [dostęp 2009-01-11]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Chris Turner, UK Championship [online], Snooker Archive, 16 lutego 2012 [dostęp 2022-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-16].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=UK_Championship&oldid=72008795”