Wikipedia

Tour de France 1999

86. Tour de France rozpoczął się 3 lipca w historycznym parku rozrywki Puy du Fou w departamencie Wandea, a zakończył 25 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym: 11 etapów płaskich, 3 etapów górzystych, 4 etapów górskich i 3 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 3690 km.

Tour de France 1999
1998 2000
Ilustracja
Trasa Tour de France 1999
Data

3 – 25 lipca 1999

Etapów

20 (21)

Dystans

3690 km

Czas zwycięzcy

91 h 32' 16"
(40,273 km/h)

Zgłoszenia

180 kolarzy

Ukończyło wyścig

141 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Szwajcaria Alex Zülle

Trzecie miejsce

Hiszpania Fernando Escartín

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Richard Virenque

Punktowa

Niemcy Erik Zabel

Młodzieżowa

Francja Benoît Salmon

Najaktywniejszych

Francja Jacky Durand

Drużynowa

Hiszpania Banesto

Klasyfikacje

edytuj

Klasyfikację generalną wygrał Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Szwajcara Alexa Zülle i Hiszpana Fernando Escartína. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Francuz Richard Virenque wygrał klasyfikację górską, a jego rodak – Christophe Rinero był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny Francuz, Jacky Durand[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Banesto.

Doping

edytuj

Po aferze dopingowej w poprzedniej edycji TdF organizatorzy wykluczyli ze startu Richarda Virenque, Laurenta Roux i Philippe’a Gaumonta, a także całą ekipę TVM[2]. Ekipa Polti, której kolarzem był Virenque odwołała się do Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI) i ostatecznie kolarz został dopuszczony do startu[3].

Kolumbijczyk José Castelblanco z drużyny Kelme, Hiszpan Manuel Beltrán z Banesto i Duńczyk Bo Hamburger z Cantina Tollo nie przeszli testów antydopingowych podczas wyścigu[4]. W 2013 roku komitet antydopingowy w ramach senatu francuskiego opublikował raport zawierający wyniki kontroli antydopingowych przeprowadzonych podczas Tour de France w latach 1998 i 1999. Z raportu tego wynika, iż 13 z 20 pozytywnych wyników należało do sześciu kolarzy: Lance’a Armstronga, Kevina Livingstona, Manuela Beltrána, José Castelblanco, Bo Hamburgera i Wladimira Bellego. Poza 20 pozytywnymi wynikami, 34 próbki dały wynik negatywny, a pozostałe 30 nie dały jednoznacznego wyniku, z uwagi na degradację próbek[5]. Armstrongowi nie odebrano zwycięstwa, ponieważ w 1999 roku nie istniała jeszcze wiarygodna metoda wykrywania EPO w moczu zawodników[6].

Dopiero w 2012 roku Amerykanin został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie wyniki Armstronga od 1 sierpnia 1998 roku[7]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Niemiec Jan Ullrich stwierdził, że Armstrongowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[8].

Drużyny

edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 20[9] drużyn:

Etapy

edytuj
Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 3 lipca Puy du Fou   ITT 6,8 km   Lance Armstrong
1 4 lipca Montaigu – Challans   208,0 km   Jaan Kirsipuu
2 5 lipca Challans – Saint-Nazaire   176,0 km   Tom Steels
3 6 lipca Nantes – Laval   194,5 km   Tom Steels
4 7 lipca Laval – Blois   191,0 km   Mario Cipollini
5 8 lipca Bonneval – Amiens   233,5 km   Mario Cipollini
6 9 lipca Amiens – Maubeuge   171,5 km   Mario Cipollini
7 10 lipca Avesnes-sur-Helpe – Thionville   227,0 km   Mario Cipollini
8 11 lipca Metz – Metz   ITT 56,5 km   Lance Armstrong
12 lipca Dzień przerwy
9 13 lipca Le Grand-Bornand – Sestriere   213,5 km   Lance Armstrong
10 14 lipca Sestriere – Alpe d'Huez   220,5 km   Giuseppe Guerini
11 15 lipca Le Bourg-d’Oisans – Saint-Étienne   198,5 km   Ludo Dierckxsens
12 16 lipca Saint-Galmier – Saint-Flour   201,5 km   David Etxebarria
13 17 lipca Saint-Flour – Albi   236,5 km   Salvatore Commesso
14 18 lipca Castres – Saint-Gaudens   199,0 km   Dmitrij Konyszew
19 lipca Dzień przerwy
15 20 lipca Saint-Gaudens – Piau-Engaly   173,0 km   Fernando Escartín
16 21 lipca Lannemezan – Pau   192,0 km   David Etxebarria
17 22 lipca Mourenx – Bordeaux   200,0 km   Tom Steels
18 23 lipca Jonzac – Futuroscope   187,0 km   Giampaolo Mondini
19 24 lipca Futuroscope – Futuroscope   ITT 57,0 km   Lance Armstrong
20 25 lipca Arpajon – Paryż (Champs-Élysées)   143,5 km   Robbie McEwen

Liderzy klasyfikacji po etapach

edytuj
Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
  		Klasyfikacja górska
  		Klasyfikacja punktowa
  		Klasyfikacja młodzieżowa
  		Klasyfikacja drużynowa
 
P Lance Armstrong Lance Armstrong Mariano Piccoli Lance Armstrong Rik Verbrugghe US Postal
1 Jaan Kirsipuu Jaan Kirsipuu
2 Tom Steels Jaan Kirsipuu Christian Vande Velde
3 Tom Steels
4 Mario Cipollini
5 Mario Cipollini
6 Mario Cipollini
7 Mario Cipollini
8 Lance Armstrong Lance Armstrong Magnus Bäckstedt
9 Lance Armstrong Richard Virenque Stuart O’Grady Benoît Salmon
10 Giuseppe Guerini ONCE
11 Ludo Dierckxsens Festina
12 David Etxebarria Erik Zabel
13 Salvatore Commesso ONCE
14 Dmitrij Konyszew Festina
15 Fernando Escartín Banesto
16 David Etxebarria
17 Tom Steels
18 Gianpaolo Mondini
19 Lance Armstrong
20 Robbie McEwen
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Richard Virenque Erik Zabel Benoît Salmon Banesto

Parokrotnie podczas tej edycji TdF jeden kolarz prowadził jednocześnie w więcej niż jednej klasyfikacji:

  • na etapie 1. Lance Armstrong włożył żółtą koszulkę, a Alex Zülle, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • na etapach 3, 4, 5 i 6 Jaan Kirsipuu włożył żółtą koszulkę, a Tom Steels drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • na etapie 7, Jaan Kirsipuu włożył żółtą koszulkę, a Erik Zabel drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • na etapie 8, Jaan Kirsipuu włożył żółtą koszulkę, a Mario Cipollini drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe

edytuj

Klasyfikacja generalna

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Lance Armstrong   US Postal 91 h 32' 16"
2.   Alex Zülle Banesto +7' 37"
3.   Fernando Escartín Kelme +10' 26"
4.   Laurent Dufaux Saeco +14' 43"
5.   Ángel Casero Vitalicio +15' 11"
6.   Abraham Olano ONCE +16' 47"
7.   Daniele Nardello Mapei +17' 02"
8.   Richard Virenque Polti +17' 28"
9.   Wladimir Belli Festina +17' 37""
10.   Andrea Peron ONCE +23' 10"

Klasyfikacja punktowa

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Erik Zabel   Telekom 327
2.   Stuart O’Grady Crédit Agricole 275
3.   Christophe Capelle Big Mat 196
4.   Tom Steels Mapei 188
5.   François Simon Crédit Agricole 186

Klasyfikacja górska

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Richard Virenque   Polti 279
2.   Alberto Elli Telekom 226
3.   Mariano Piccoli Lampre 205
4.   Fernando Escartín Kelme 194
5.   Lance Armstrong US Postal 193

Klasyfikacja młodzieżowa

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Benoit Salmon   Casino 92 h 01' 15"
2.   Mario Aerts Lotto +10' 22"
3.   Francisco Tomas García Vitalico +16' 32"
4.   Francisco Mancebo Banesto +21' 32"
5.   Luis Pérez ONCE +23' 54"

Klasyfikacja drużynowa

edytuj
Pozycja Drużyna Czas
1.   Banesto 275 h 05' 21"
2.   ONCE +8' 16"
3.   Festina-Lotus +16' 13"
4.   Kelme +23' 48"
5.   Mapei +24' 13"

Przypisy

edytuj
  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Richard Virenque banned from Tour de France (ang.)
  3. ↑ Virenque in the Tour (ang.)
  4. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  5. ↑ Rapport Fait au nom de la commission d’enquête sur l’efficacité de la lutte contre le dopage (Annexe 6: Résultats test EPO Tour De France 1998 et 1999)" (fr.)
  6. ↑ WADA: OFFICIAL STATEMENT FROM WADA ON THE VRIJMAN REPORT (ang.)
  7. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  8. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  9. ↑ Les équipes du Tour de France 1999 (fr.)

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_1999&oldid=70388088”