Piotr Kaszuba
Piotr Kaszuba (ur. 20 listopada 1956 w Warszawie) – polski prawnik i dyplomata, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Boliwariańskiej Republice Wenezueli do 31 grudnia 2016[3], Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Surinamu, Grenadzie, Kooperacyjnej Republice Gujany, Jamajce, Barbados, Saint Vincent i Grenadynach, Federacji Saint Kitts i Nevis, Republice Trynidadu i Tobago oraz we Wspólnocie Dominiki do 31 grudnia 2016[4], w latach 2006–2010 pełnił funkcję Ambasadora RP w Słowenii.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Konsul Generalny RP w Sztokholmie | |
| Okres | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Słowenii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Wenezueli | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW 1979 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1980–1983 odbył studia podyplomowe w Katedrze Prawa Międzynarodowego Publicznego Polskiej Akademii Nauk.
W latach 1985–1992 był zatrudniony jako rzeczoznawca w firmie „Elektrim”. W 1992 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przez cztery lata związany był z Departamentem Prawno-Traktatowym, gdzie pełnił funkcje radcy ministra, naczelnika wydziału i wicedyrektora. Odpowiadał za negocjacje umów gospodarczych z Rosją, traktatu z Litwą oraz sukcesji umów po rozpadzie Związku Radzieckiego, Jugosławii i Czechosłowacji.
Od 1996 kierował wydziałem konsularnym Ambasady RP w Hadze, odpowiadał również za kontakty z Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla byłej Jugosławii oraz Konferencją Prawa Prywatnego Międzynarodowego. W 1999 objął funkcję konsula generalnego w Sztokholmie. W 2001 powrócił do pracy w Departamencie Prawno-Traktatowym MSZ, gdzie m.in. pełnił obowiązki zastępcy dyrektora. Od listopada 2005 wykonywał obowiązki dyrektora Biura Dyrektora Generalnego SZ.
W 2006 otrzymał nominację na stanowisko ambasadora RP w Słowenii, które pełnił do 1 września 2010[5]. Po powrocie był zastępcą dyrektora Protokołu Dyplomatycznego odpowiedzialnym za kwestie przywilejów i immunitetów przedstawicieli dyplomatycznych oraz misji dyplomatycznych, a także za sprawy związane z nieruchomościami obcych misji dyplomatycznych w Polsce[6].
Od 2012 do 2016 ambasador RP w Wenezueli. W czasie pełnienia swojej misji doprowadził do ustanowienia nowych konsulów honorowych w Wenezueli, Barbados, Gujanie, Wspólnocie Dominiki, St Vincent i Grenadynach. Uzyskał poparcie dla polskich kandydatów w Organizacji Międzynarodowej Lotnictwa Cywilnego, w Międzynarodowym Trybunale Karnym, i do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Dzięki jego zabiegom sesja Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2017 odbyła się w Krakowie[potrzebny przypis].
W styczniu 2017 powrócił do centrali MSZ.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2005)[7] oraz Krzyżem Związku Sybiraków. Włada angielskim i hiszpańskim. Jest żonaty i ma troje dzieci[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 sierpnia 2012 r. nr 110-45-2012 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 720).
- ↑ misję rozpoczął w 2013 roku
- ↑ Postanowienie nr 110.79.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 65).
- ↑ Postanowienie nr 110.80.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 66).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2010 r. nr 110-41-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 883).
- ↑ a b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 18/ [online], sejm.gov.pl, 11 kwietnia 2012 [dostęp 2020-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 83, poz. 1182).
Bibliografia
edytuj- Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 905/V z 13 lipca 2006. orka.sejm.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-09)].