Wikipedia

Nate Robinson

koszykarz amerykański

Nathaniel Cornelius "Nate" Robinson (ur. 31 maja 1984 w Seattle) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, jeden z najniższych graczy w historii NBA. Zwycięzca konkursu wsadów z 2006, 2009 i 2010 oraz wicemistrz z 2007.

Nate Robinson
Ilustracja
Robinson podczas gry w New York Knicks
rozgrywający
Pseudonim

Big Nate, Nate the Great, KryptoNate

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1984
Seattle

Wzrost

175 cm

Masa ciała

82 kg

Kariera
Aktywność

2005–2018

Szkoła średnia

Rainier Beach (Seattle, Waszyngton)
James Logan (Union City, Kalifornia)

College

Washington

Draft

2005, numer: 21
Phoenix Suns

  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 8 października 2017.
Multimedia w Wikimedia Commons

Przed karierą zawodową w NBA był członkiem uczelnianej drużyny koszykarskiej Washington Huskies[1]. Został wybrany w drafcie w roku 2005 z numerem 21. W jednym z meczów NBA popisał się swoją skocznością blokując rzut Yao Minga (mierzącego 229 cm[2]). Podczas All-Star Weekend w 2006 roku w Houston, przeskoczył nad mierzącym 168 centymetrów wzrostu Spuddem Webbem (najniższy zwycięzca Slam Dunk Contest w historii), co dało mu zwycięstwo w tymże konkursie.

W 2009 roku podczas All-Star Weekend po raz drugi wygrał konkurs wsadów – zwycięstwo zapewniając sobie wsadem, podczas którego przeskoczył mierzącego 210 cm wzrostu Dwighta Howarda. Wykonując zaplanowaną akcje, Robinson przebrany był w zielony kostium, mający symbolizować kryptonit – substancję osłabiającą Supermana (za którego przebrany był Howard – rywal Robinsona z finału konkursu wsadów). W 2010 roku ponownie wygrał konkurs wsadów podczas All-Star Weekend, zostając równocześnie pierwszym koszykarzem w historii NBA, który wygrał ten konkurs trzy razy. W finale pokonał DeMara DeRozana.

W lutym 2010 roku wraz z Marcusem Landrym przeszedł z Knicks do Boston Celtics w zamian za Eddiego House'a, J.R. Giddensa, Billa Walkera oraz wybór w drugiej rundzie draftu[3]. W lutym 2011 brał udział w wymianie w ramach której trafił do Oklahoma City Thunder[4]. Przed sezonem 2011/2012 został zwolniony z Oklahoma City Thunder, jednak szybko podpisał kontrakt z Golden State Warriors.

31 lipca 2012 roku podpisał kontrakt z Chicago Bulls[5]. W lipcu 2013 podpisał kontrakt jako wolny agent z Denver Nuggets[6].

W 2013 roku wystąpił w trzecim odcinku mini produkcji „Pepsi Max – Uncle Drew: Chapter 3”, u boku Kyrie'go Irvinga i Mayi Moore[7].

13 stycznia 2015 roku trafił do Boston Celtics, w zamian za Jameera Nelsona[8]. Dwa dni później został zwolniony przez klub, zanim rozegrał jakiekolwiek spotkanie w jego barwach[9]. 7 marca podpisał 10-dniowy kontrakt z Los Angeles Clippers[10], a następnie 17 kolejny[11]. Z powodu kontuzji, po wygaśnięciu umowy, nie została ona odnowiona[12].

16 października 2015 roku zawarł roczny kontrakt z klubem New Orleans Pelicans[13]. 29 października został zwolniony przez zespół, po rozegraniu dwóch spotkań sezonu regularnego[14].

17 marca 2016 roku podpisał umowę z izraelskim Hapoelem Tel Awiw[15]. Podczas swojego debiutu w spotkaniu przeciw Maccabi Rishon LeZion, 20 marca zanotował 25 punktów w trakcie 31 minut spędzonych na parkiecie[16].

8 lutego 2017 został zawodnikiem zespołu D-League - Delaware 87ers[17].

1 sierpnia 2018 zawarł kontrakt z libańskim Homenetmen Beirut[18].

Osiągnięcia

edytuj

Na podstawie[19], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Uczestnik:
    • rozgrywek Sweet Sixteen turnieju NCAA (2005)
    • turnieju NCAA (2004, 2005)
  • Mistrz turnieju konferencji Pac-12 (2005)
  • Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju Great Alaska Shootout (2005)
  • Laureat Frances Pomeroy Naismith Award (2005)[20]
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • All-Pac-12 (2004, 2005)
      • turnieju:
        • Pac-12 (2004, 2005)
        • Great Alaska Shootout (2005)
      • debiutantów Pac-10 (2003)
    • III składu All-American (2005 przez AP, NABC)
NBA
Inne

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Nate Robinson Profile. gohuskies.com. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
  2. ↑ Yao Ming Info Page. NBA.com. [dostęp 2009-03-17]. (ang.).
  3. ↑ Mike Slane: D'Antoni Reunites With House in Trade With Celtics. NBA.com. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
  4. ↑ Piotr Zarychta: Ostatnie chwile okna transferowego w NBA. Interia.pl, 2011-02-24. [dostęp 2011-02-25]. (pol.).
  5. ↑ Nate Robinson signs with Bulls. 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31]. (ang.).
  6. ↑ Denver Nuggets Sign Free-Agent Guard Nate Robinson. nuggets.com. [dostęp 2013-08-03]. (ang.).
  7. ↑ Kyrie Irving, Nate Robinson, and Maya Moore in “Pepsi Max – Uncle Drew: Chapter 3”. sneakernews.com. [dostęp 2016-09-19]. (ang.).
  8. ↑ Boston Celtics complete trade Denver Nuggets. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  9. ↑ Celtics complete three team trade. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  10. ↑ Clippers sign Nate Robinson to 10-day contract. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  11. ↑ Clippers sign Nate Robinson to second 10-day contract. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  12. ↑ Clippers holding off on re-signing Nate Robinson after second 10-day contract expires. nba.nbcsports.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  13. ↑ Pelicans Sign Nate Robinson. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  14. ↑ Pelicans Waive Nate Robinson. nba.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  15. ↑ Hapoel Tel Aviv signs Nate Robinson. sportando.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  16. ↑ BOX SCORE: Hapoel TA Vs M. Rishon - Winner League. basket.co.il. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  17. ↑ Delaware 87ers acquire 11 year NBA vet Nate Robinson. dleague.nba.com. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
  18. ↑ Nate Robinson (ex Guaros) signs at Homenetmen. latinbasket.com. [dostęp 2018-08-01]. (ang.).
  19. ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
  20. ↑ The Frances Pomeroy Naismith Award Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  21. ↑ a b NBA & ABA All-Star Game Contest Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nate_Robinson&oldid=70337688”