Meir Auerbach

Pochodził ze znanej rodziny rabinów^[1][2]. Jego ojciec, Izaak (Jicchak) Auerbach był rabinem w Płocku i Łęczycy, był potomkiem Chaima Auerbacha^[2]. W 1840 roku został rabinem, a w 1846 roku został wybrany przewodniczącym bejt dinu w Kole, gdzie pracował przez 9 lat. Następnie, do 1860 roku, pełnił funkcję rabina Kalisza^[2][3].

W 1860 roku wyjechał do Palestyny i osiedlił się w Jerozolimie. Był organizatorem jesziwy oraz niezależnej organizacji aszkenazyjskich szojchetów. Wraz z rabinem Samuelem Salantem założył organizację charytatywną Wa’ad ha-Kelali^[3]. Od 1860 roku pełnił funkcję naczelnego aszkenazyjskiego rabina Jerozolimy^[2][3][1]. Był także honorowym przewodniczącym jesziwy Ec Chaim, szpitala oraz szkoły w Jerozolimie^[2].

Według legendy, gdy książę koronny Imperium Rosyjskiego, syn Aleksandra II, miał ciężko zachorować, rosyjski konsul w Jerozolimie miał zwrócić się do niego z prośbą o modlitwę w intencji księcia. Modlitwa Auerbacha i innych żydowskich uczonych miała doprowadzić do cudownego uzdrowienia księcia, a cesarz miał przesłać mu w podziękowaniu list^[2].

Był autorem księgi Imrej Bina (hebr. ‏אמרי בינה‎), interpretacji i responsów. Większość jego twórczości nigdy nie została wydana^[3]. W Jerozolimie istnieje bet midrasz jego imienia^[2].