Lampa Wunderlicha

Lampa Wunderlicha została skonstruowana przez Normana E. Wunderlicha. Krótko po opatentowaniu sprzedał on patent firmie Arcturus Tube Co., która rozpoczęła produkcję kilku typów lamp opartych o jego konstrukcję. Lampy te nosiły oznaczenie typu Wunderlich od nazwiska konstruktora.

Wunderlich jest detektorem siatkowym, triodą z siatką podzieloną na dwie dokładnie równe części. Obie części były zasilane zmodulowanym napięciem wielkiej częstotliwości odwróconym w fazie. Składowa wielkiej częstotliwości się znosiła, ale dodatnie połówki sinusoidy powodowały przepływ prądu siatki, co umożliwiało detekcję składowej małej częstotliwości. Powstałe przy demodulacji napięcie mogło też zostać wykorzystane do automatycznej regulacji wzmocnienia.

Lampa Wunderlicha znalazła zastosowanie w kilkunastu amerykańskich odbiornikach radiowych, stacjonarnych i samochodowych. Nie zdobyła szerszej popularności, a w Europie jest mało znana.

Lampy Wunderlicha produkowały wyłącznie firmy amerykańskie:

• Arcturus: Wunderlich A (żarzenie 2,5V, w dwóch wersjach), Wunderlich B (z dodatkową diodą), Wunderlich Auto (samochodowa, żarzenie 6,3 V);
• Ken Rad: typy 90, 92, KR20, KR22;
• Sylvania: 69 (samochodowa), 29;
• Sparton: 70 (samochodowa).

• John W. (John Whitley) Stokes: 70 years of radio tubes and valves : a guide for electronic engineers, historians and collector. Chandler, Az.: Sonoran Pub., 1997, s. 83. ISBN 1-886606-11-0.

• Wunderlich Tubes. www.vacuumtubesinc.com. [dostęp 2012-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-29)].
• Questions about the 'Wunderlich' Tubes by Arcturus. www.radiomuseum.org. [dostęp 2012-07-18].