Konstanty Henszel

Urodził się w 3 marca 1841 w Miłkach w powiecie dziśnieńskim w majątku dziadka^[1]. Syn Ludwika i Stefanii z Puciłowskich. Mieszkał z rodzicami w majątku Wołduciszki w powiecie lidzkim.

Ukończył szkołę w Wilnie i rozpoczął studia medyczne w Moskwie. Po roku studiowania medycyny przeniósł się studia matematyczne, które ukończył w wieku 21 lat^[1]. Po powrocie do domu działał w polskich organizacjach konspiracyjnych. Brał udział w organizacji powstańczej. W 1863 w chwili wybuchu powstania styczniowego został powołany na cywilnego naczelnika powiatu lidzkiego^[1][2][3]. Odpowiadał za zaopatrzenie powstańców oraz komunikację między oddziałami w powiecie i wydziałem zarządzającym prowincjami Litwy^[1][2]. W maju 1863 po bitwie pod Dubiczami uciekł przez Wilno do Paryża^[3]. Majątek Wołduciszki skonfiskowano, a ojca zesłano do guberni permskiej^[1].

W Paryżu ukończył medycynę, uzyskał tytuł doktora medycyny^[1][4]. Działał w polskich organizacjach emigracyjnych we Francji. Był członkiem zarządu polskiej „Instytucji czci i chleba” w Paryżu, wspomagającej polskich emigrantów i weteranów powstania styczniowego na emigracji.

Był lekarzem-wolontariuszem w Towarzystwie Dobroczynności Dam Polskich w Paryżu^[5][6]. Działał w Komitecie Pomocy Naukowej w Paryżu, którego celem było wspieranie środkami materialnymi i moralnymi uczącej się polskiej młodzieży^[7][8]. Był wydawcą dwutygodnika Przyszłość^[6].

Brał udział w wojnie francusko – pruskiej jako lekarz na froncie. Uzyskał obywatelstwo francuskie^[1]. W 1901 roku wydał książkę pt O fermentacyi: przyczynek do nauki gospodarstwa domowego^[9].

Zmarł w 1903 roku w Paryżu^[1]. Pochowany na cmentarzu w Montmorency^[10].