Joyce Smith

brytyjska lekkoatletka, biegaczka średnio- i długodystansowa

Joyce Esther Smith MBE, z domu Byatt (ur. 26 października 1937 w Stoke Newington[1]) – brytyjska lekkoatletka, biegaczka średnio- długodystansowa, medalistka mistrzostw Europy w 1974, dwukrotna olimpijka.

Joyce Smith
Data i miejsce urodzenia

26 października 1937
Stoke Newington

Wzrost

169 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa Europy
brąz Rzym 1974 bieg na 3000 m
Reprezentacja  Anglia
Mistrzostwa świata w biegach przełajowych
srebro Waregem 1973 bieg przełajowy
Międzynarodowe mistrzostwa w biegach przełajowych
złoto Cambridge 1972 bieg przełajowy
brąz San Sebastián 1971 bieg przełajowy
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

16 lipca 1971 w Londynie uzyskała najlepszy wynik na świecie w biegu na 3000 metrów (IAAF nie uznawała wówczas oficjalnych rekordów świata w tej konkurencji) 9:23,4[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium biegu na 3000 metrów nie było w programie. Smith wystąpiła na najdłuższym dystansie – biegu na 1500 metrów, w którym odpadła w półfinale[1].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 3000 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie, przegrywając jedynie z Niną Holmén z Finlandii i Ludmiłą Braginą ze Związku Radzieckiego, a w biegu na 1500 metrów zajęła 8. miejsce[3].

Smith startowała z powodzeniem w biegach przełajowych. Na międzynarodowych mistrzostwach w biegach przełajowych zdobyła dwa medale indywidualnie: brązowy w 1971 w San Sebastián (za Doris Brown ze Stanów Zjednoczonych i Berny Lenferink z Holandii) oraz złoty w 1972 w Cambridge (przed Eileen Claugus z USA i Ritą Ridley z Anglii). Poza tym zajęła 4. miejsce w mistrzostwach w 1967 i 14. miejsce w 1969 (drużynowo Anglia zdobyła złote medale w 1967, 1971 i 1972 oraz brązowy medal w 1969)[4]. Po przekształceniu tych zawodów w mistrzostwa świata zdobyła srebrny medal indywidualnie na mistrzostwach świata w 1973 w Waregem, przegrywając jedynie z Paolą Pigni z Włoch, a wyprzedzając Joske Van Santberghe z Belgii, a także złoty medal w klasyfikacji drużynowej[5]. Zajęła również 7. miejsce w 1974[6] i 9. miejsce w 1978[7] (drużynowo Anglia zdobyła złoty medal w 1974 i brązowy w 1978).

Smith była jedną z pionierek uprawiania biegu maratońskiego przez kobiety. Zajęła w tej konkurencji 9. miejsce na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[8] i 11. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles (miała wówczas 46 lat)[1]. Zwyciężyła w maratonie w Londynie w dwóch pierwszych edycjach w 1981 i 1982[9], a także w żeńskim maratonie w Tokio w 1979 i 1980[10]. W 1984 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego.

Była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na milę w 1965 i w biegu na 3000 metrów w 1971 i 1974, wicemistrzynią w biegu na 1500 metrów w 1972 i biegu na 3000 metrów w 1973 oraz brązową medalistką w biegu na milę w 1966[11], a także halową mistrzynią w biegu na milę w 1966[12]. Była również mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu maratońskim w 1979 i 1980 oraz wicemistrzynią w biegu na 10 mil w 1981[13]. Była mistrzynią Wielkiej Brytanii w biegu przełajowym w 1959[14], 1960 i 1973, wicemistrzynią w 1967, 1968, 1970 i 1971 oraz brązową medalistką w 1966, 1975 i 1979[15].

Joyce Smith była dwukrotną rekordzistką Wielkiej Brytanii w biegu na 1500 metrów do wyniku 4:09,37, uzyskanego 7 września 1972 w Monachium i czterokrotną rekordzistką w biegu maratońskim do czasu 2:29:43 (9 maja 1982 w Londynie)[16].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Joyce Smith [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-01] (ang.).
  2. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 275 [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 551 [dostęp 2019-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. Athletes File International Cross Country Championships Joyce Smith (1937.10.26) [online], mypage.bluewin.ch/tomtytom, 19 stycznia 2006 [dostęp 2019-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-05-01] (ang.).
  5. IAAF World Cross Country Championships 4.0km CC Women Waregem Date: Saturday, March 17, 1973 [online], mypage.bluewin.ch/tomtytom, 8 lutego 2007 [dostęp 2019-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-16] (ang.).
  6. IAAF World Cross Country Championships 4.0km CC Women Monza Date: Saturday, March 16, 1974 [online], mypage.bluewin.ch/tomtytom, 8 lutego 2007 [dostęp 2019-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-16] (ang.).
  7. IAAF World Cross Country Championships 4.7km CC Women Glasgow Bellahouston Park Date: Sunday, March 26, 1978 [online], mypage.bluewin.ch/tomtytom, 8 lutego 2007 [dostęp 2019-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-16] (ang.).
  8. Mark Butler (red.), IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], IAAF, 2019, s. 290 [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  9. London Marathon Roll of Honour [online], virginmoneylondonmarathon.com [dostęp 2021-06-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-14] (ang.).
  10. Yokohama International Women's Marathon [online], arrs.run [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  11. AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  12. AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  13. AAA Road Races Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  14. British Athletics Championships 1945–1959 [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  15. British Cross Country Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-01] (ang.).
  16. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 242 i 255. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).