Jedenaste przykazanie

Jedenaste przykazanie – polski telewizyjny film fabularny z 1987 r. w reżyserii Janusza Kondratiuka.

Jedenaste przykazanie
Gatunek

obyczajowy

Rok produkcji

1987

Data premiery

7 września 1988

Kraj produkcji

Polska

Czas trwania

87 min

Reżyseria

Janusz Kondratiuk

Scenariusz

Jan Himilsbach
Janusz Kondratiuk

Główne role

Katarzyna Walter
Edward Żentara

Muzyka

Janusz Stokłosa

Zdjęcia

Andrzej J. Jaroszewicz

Scenografia

Andrzej Kowalczyk

Kostiumy

Izabella Konarzewska

Montaż

Hanna Skowrońska-Zbrowska

Produkcja

Studio Filmowe Oko

Obsada

edytuj

Opis fabuły

edytuj

Miasteczko w Polsce przed II Wojną. Targ, a na jego środku sławojka. Przy rynku knajpa Goldschmidtki, hotel z domem publicznym, kino „Paradis” i prowadzony przez małżeństwo sklep z obuwiem Bata. Porządku pilnuje miejscowy policjant. W tym obskurnym i prymitywnym środowisku panuje atmosfera tęsknoty za cywilizacją. Lekiem na poprawienie nastroju jest alkohol i 'dziewczynki'. Świętością jest kult kobyły PiłsudskiegoKasztanki. Miasteczko odwiedzają żołnierze stacjonującego w pobliżu pułku ułanów, którzy szukają tu urozmaicenia podczas służby.

Młoda kobieta, Maria z synem na ręku siedzi na placu. Zostaje kupiona do pomocy w sklepie obuwniczym. Hanke to lokalni bogacze, który posiadają odbiornik radiowy. Użyczają Marii obskurny pokoik: „Będziesz tu miała jak u Pana Boga za piecem.[...] Masz tu wszystko, co człowiek potrzebuje: łóżko, stołek, miednicę i nocnik”. Tymczasem do miasteczka powraca na rowerze Markus, wędrowny fotograf. W międzyczasie następuje przypadkowa zamiana kobył. Markus poznaje Marię i wzrusza się jej losem. Chce adoptować jej syna – jak Józef... Postanawia jej, Marii pomóc – „coś za coś”, za pójście z nim do kina. Daje dziecku swoje imię i nazwisko; „Ochrzczę gnoja, dam mu swoje imię i nazwisko, niech ma”. Na 'matkę chrzestną' wybiera swego dawnego przyjaciela. Jest nim Kołtun, mężczyzna nierozgarnięty, lecz o gołębim sercu. Przyjeżdża pędem, „łapiąc co się nawinie” pociągiem pancernym. W kościele Markus dowiaduje się, że matką chrzestną musi być kobieta. Po uroczystości odbywa się przyjęcie u pani Rokefeler, gdzie decydują się losy Marii, przybranego syna Markusa i ojca chrzestnego, Kołtuna i jego kolegów...

Nagrody

edytuj
  • Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) (1988) - w kategorii filmu fabularnego

Plenery

edytuj

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj