Innocenty V

papież XIII-wieczny, błogosławiony

Innocenty V (łac. Innocentius V, właśc. Piotr z Tarentaise OP; ur. ok. 1224 w Tarentaise, zm. 22 czerwca 1276 w Rzymie[1]) – błogosławiony Kościoła katolickiego, papież w okresie od 21 stycznia do 22 czerwca 1276, dominikanin[2].

Innocenty V
Innocentius Quintus
Piotr z Tarentaise (OP)
Pierre de Tarentaise
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 1224
Tarentaise

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1276
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Jana na Lateranie

Papież
Okres sprawowania

21 stycznia 1276–22 czerwca 1276

Arcybiskup Lyonu
Okres sprawowania

6 czerwca 1272–3 czerwca 1273

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Śluby zakonne

ok. 1241

Prezbiterat

przed 1262

Nominacja biskupia

6 czerwca 1272

Sakra biskupia

przed 9 sierpnia 1273

Kreacja kardynalska

3 czerwca 1273
Grzegorz X

Kościół tytularny

Biskup Ostia e Velletri

Pontyfikat

21 stycznia 1276

Błogosławiony
Innocenty V
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1898
przez Leona XIII

Wspomnienie

22 czerwca

Życiorys

edytuj

Urodził się w Tarentaise, w gminie Val d’Isère i w 1240 roku wstąpił do zakonu dominikanów[1]. Po ukończeniu teologii na Uniwersytecie Paryskim został tam wykładowcą[2]. Był autorem komentarzy do Sentencji Piotra Lombarda, podręcznika etyki, komentarzy do listów św. Pawła oraz zbioru kazań[1]. W latach 1272–73 był arcybiskupem Lyonu, a od 1273 kardynałem-biskupem Ostii[2]. Był także wielkim penitencjariuszem i uczestniczył w Soborze w Lyonie w 1274[1].

Na Stolicę Piotrową został wybrany 21 stycznia 1276, czyli w pierwszy dzień konklawe[2], jako pierwszy papież z zakonu św. Dominika[3]. Zaraz po wyborze, 2 marca, zatwierdził Karola Andegaweńskiego jako senatora rzymskiego[1]. Poprosił też nowego króla Niemiec Rudolfa I, by odłożył swój przyjazd do Rzymu na koronację, do czasu rozstrzygnięcia sporu o Sycylię[1]. Karol Andegaweński naciskał papieża, by ten wymógł na Michale Paleologu udział w nowej krucjacie i wprowadzeniu w życie zasad unii lyońskiej[1]. Innocenty zmarł w czasie, gdy wysłał swoich legatów do cesarza bizantyńskiego, z twardymi warunkami porozumienia[1].

Został beatyfikowany przez Leona XIII w 1898 roku, a jego wspomnienie liturgiczne przypada na 22 czerwca[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 278-279. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 102. ISBN 83-7006-437-X.
  3. Jan Wierusz-Kowalski, Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 107, ISBN 83-03-01013-1.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj