Eugeniusz Nowak (bokser)

Urodził się w Krakowie 30 grudnia 1895. Był synem Jóżefa oraz Teresy z domu Makowieckiej. Służył w armii austriackiej gdzie zapoznał się z boksem oraz zapasami. W 1921 r. zakończył kursy specjalistyczne prowadzone m.in. przez George’a Burforda oraz Władysława Pytlasińskiego, uzyskując stopień instruktora boksu, zapasów, gimnastyki i gier zespołowych. W 1923 przyjechał do Pabianic. W Towarzystwie Sportowym „Krusche i Ender” zorganizował sekcje sportowe i był także współzałożycielem Łódzkiego Klubu Bokserskiego. W 1924 podczas pierwszych mistrzostw Polski zdobył dla Łódzkiego Klubu Bokserskiego tytuł wicemistrza Polski w wadze półciężkiej. W tym samym roku uczestniczył też w igrzyskach olimpijskich gdzie startował w wadze średniej^[1]. Odpadł z turnieju po porażce w pierwszej rundzie. Po zakończeniu kariery sportowej zajmował się pracą organizacyjną i szkoleniową w Pabianicach. Był również współorganizatorem Łódzkiego Okręgowego Związku Bokserskiego. Po drugiej wojnie światowej działał w sekcji bokserskiej MRKS „Włókniarz” w Pabianicach. Jego żoną była Helena Jańczyk. Zmarł 31 marca 1988 i został pochowany na cmentarzu Starym w Pabianicach w kwaterze 50^[2].

• Polski Komitet Olimpijski: Eugeniusz Nowak. olimpijski.pl. [dostęp 2015-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-21)]. (pol.).
• Obszerny życiorys Eugeniusza Nowaka.