Shiranui (1938)

„Shiranuhi” był drugim okrętem serii dużych japońskich niszczycieli typu Kagerō. Zamówiony był w ramach programu finansowego z 1937 roku (numer budowy 18). Nazwę można przetłumaczyć jako „fosforyzująca piana na wodzie”^[1].

Stępkę pod budowę okrętu położono 30 sierpnia 1937 w stoczni Uraga Dock w Tokio, wodowano go 27 czerwca 1938, jako pierwszy okręt typu Kagero. Okręt wszedł do służby 20 grudnia 1939^[2].

Po wejściu do służby „Shiranui” został przydzielony do 18. Dywizjonu Niszczycieli (Kuchikutai) 2. Eskadry Niszczycieli (Suirai Sentai) 2. Floty. Pierwszym dowódcą był kmdr por. Shizuo Akazawa^[3].

W pierwszym okresie II wojny światowej na Pacyfiku, począwszy od grudnia 1941, „Shiranui” eskortował lotniskowce japońskie, począwszy od eskorty zespołu uderzeniowego wiceadm. Chūichi Nagumo podczas ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941. 24 grudnia powrócił do Kure w Japonii^[3].

W dniach 8-14 stycznia 1942 eskortował lotniskowce z Japonii na wody południowe, po czym 20 stycznia osłaniał „Shōkaku” i „Zuikaku” podczas ataków na Rabaul, 21 stycznia - na Lae i Salamaua na Nowej Gwinei, a 23 stycznia - podczas desantu na Rabaul i Kavieng. 19 lutego osłaniał lotniskowce w ataku na Port Darwin^[3].

Od 25 lutego „Shiranui” eskortował lotniskowce w operacjach na południe od Jawy. 1 marca wraz z „Kasumi” zatopił statek handlowy. 5 marca osłaniał lotniskowce podczas ataków na Tjilatjap. Następnie od 27 marca osłaniał lotniskowce podczas rajdu na Ocean Indyjski. 23 kwietnia powrócił do Kure i został skierowany do krótkiego remontu^[3].

W dniach 3-6 czerwca 1942 „Shiranui” brał udział w operacji mającej na celu zajęcie Midway, eskortując zespół transportowców^[3], lecz inwazja nie doszła do skutku z powodu klęski w bitwie pod Midway. W dniach 17-23 czerwca eskortował krążowniki „Kumano„ i „Suzuya” z Truk do Kure. Między 28 czerwca a 4 lipca eskortował transportowiec wodnosamolotów „Chiyoda” z Yokosuka w Japonii na Kiska (Aleuty). 5 lipca został jednak storpedowany i poważnie uszkodzony przez amerykański okręt podwodny USS „Growler” (SS-215) (3 zabitych). Po prowizorycznych naprawach i wzmocnieniu kadłuba, między 15 sierpnia a 3 września 1942 został przeholowany z Kiska przez Shimushu do Maizuru (m.in. przez niszczyciel „Inazuma”).

Na czas remontu, 31 sierpnia 1942 okręt został wycofany do „specjalnej rezerwy”. Remont trwał aż do 15 listopada 1943 i podczas niego wieża dział 127 mm nr 2 (na rufie) została zdemontowana i zastąpiona przez dwa potrójne stanowiska działek przeciwlotniczych 25 mm^[3]. Na przełomie 1943 roku na niszczycielach tego typu zamieniano też dwa dotychczasowe podwójnie sprzężone działka 25 mm na śródokręciu na potrójnie sprzężone oraz dodawano jedno podwójne stanowisko przed mostkiem^[4].

15 listopada 1943 „Shiranui” przydzielono do 9. Floty. W styczniu-lutym 1944 zajmował się eskortowaniem konwojów między Palau, Wewak i Hollandią. 1 marca został przydzielony do 9. Dywizjonu Niszczycieli (od końca marca jako 18. Dywizjon) 1. Eskadry Niszczycieli 5. Floty. Od kwietnia pełnił służbę patrolową i eskortową na północnym obszarze operacyjnym i eskortował okręty i konwoje między wyspami Japonii^[3].

W dniach 24-27 października 1944 „Shiranui” wziął udział w bitwie o Leyte, eskortując 2. Dywersyjny Zespół Uderzeniowy adm. Shimy, walczący w cieśninie Surigao. Asystował m.in. uszkodzonemu niszczycielowi „Hayashimo„. 27 października został zatopiony przez amerykańskie lotnictwo zespołu TF 77 na północ od wyspy Panay, w rejonie pozycji 12°00′N 122°30′E/12,000000 122,500000. Zatonął z całą załogą, w tym dowódcą 18. Dywizjonu komandorem Yoshio Inoue. 10 grudnia 1944 został oficjalnie skreślony z listy floty^[3].

Źródło:^[3]

Opis konstrukcji i szczegółowe dane – w artykule niszczyciele typu Kagerō. Poniżej dane ogólne dla niszczycieli tego typu^[4].

• wyporność:
  • standardowa: 2033 t
  • pełna: ok. 2600 t
• wymiary:
  • długość całkowita: 118,5 m
  • długość na linii wodnej: 116,2 m
  • szerokość: 10,8 m
  • zanurzenie: 3,8 m
• napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe (ciśnienie pary 30 at), 2 śruby
• prędkość maksymalna: 35 w.
• zasięg: 5000 mil morskich przy prędkości 18 w.
• zapas paliwa: 500 t.
• załoga: 240

• początkowo:^[4]
  • 6 dział kalibru 127 mm w wieżach dwudziałowych (3xII).
    • długość lufy – L/50 kalibrów, kąt podniesienia 55°
  • 4 działka przeciwlotnicze 25 mm Typ 96 (2xII)
  • 8 wyrzutni torpedowych 610 mm (2xIV, 16 torped Typ 93)
  • 2 miotacze bomb głębinowych (16 bomb głębinowych)

• od końca 1943:
  • 4 działa kalibru 127 mm (2xII)
  • 14 działek przeciwlotniczych 25 mm Typ 96 (4xIII, 1xII - prawdopodobnie)^[4]
  • 8 wyrzutni torpedowych 610 mm (2xIV)
  • 4 miotacze bomb głębinowych (36 bomb głębinowych)^[4]

• (ang.) Allyn D. Nevitt: IJN Shiranuhi: Tabular Record of Movement w serwisie Imperial Japanese Navy Page (dostęp: 26-03-2010)
• (ros.) W. Daszjan (В.Дашьян): Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Japonii. Czast 2 (Корабли Второй мировой войны. ВМС Японии. Часть 2), seria Morskaja Kollekcja 7/2004