Lusinhan Petit

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Lusinhan Petit (Lusignan-Petit en francés) es una comuna agenesa situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Lusinhan Petit
Lusignan-Petit
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostal de comuna.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 16′ 19″ N, 0° 31′ 31″ E
Superfícia 7,35 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
198 m
160 m
46 m
Geografia politica
País  Guiana Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
471
Agen
Canton
4728
Lo Jonhent (Preishàs avant 2015)
Intercom
244701439
CC del Jonhent e dels Tuquets de Preishàs
Cònsol Philippe Lagarde
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
369 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

373 ab.
Densitat 48,16 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Lusignanais et Lusignanaises (en francés)
Còde postal 47360
Còde INSEE 47154

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar
  Preishàs  
N Madalhan
O    Lusinhan Petit    E
S
Clarmont Devath Sent Alari de Lusinhan

Toponimia

modificar

En teoria, las explicacions valon tanben per Lusinhan Grand, vilatge situat a pauc de distància (e que sembla d'èsser lo pus ancian : i aviá una villa gallo-romana [1]).

La prononciacion es [lyzi'ɲaŋ pe'tit]. Las fòrmas ancianas son : Laziniano (de ~), en 1108, en latin, Lezynhan (de ~), en 1293, Lesinhac (ecclesia de ~) e de Andrenos, cap a 1300, Lasinhac (par. Sancte Marie de ~) et Sancti Martini d'Andrenx, cap a 1300, Lesagniaco (prioratus de ~), en 1317, Lesinhaco (prior et capella de ~), en 1326, en latin, Lesinhaco (prior et rector de ~) et Sancti Martini d'Andrenx, en 1520, en latin, Lusignan (N.D. de ~), en 1632, en francés [1] . Las fòrmas en Lu- son totalament absentas a l'Edat Mejana e remplaçadas per de variantas en Le- o La-; Lu- apareis ambe'l francés. Lo sufixe es pas segur tanpauc. Dauzat e Bénédicte Boyrie-Fénié s'acòrdan pr'aquò per atribuir lo nom a un nom d'òme latin Lucinius e al sufixe latin anu(m) (mès Dauzat aviá pas qu'una atestacion) [1],[2]. Es benlèu imprudent d'atribuir, coma fan, las atestacions medievalas a d'errors d'escribas, amai se la fòrma orala actuala es d'acòrdi dambe la fòrma escrita. Dins un autre contèxte, legir es sovent passat a lugir. E coma i a pas de rason de supausar que los escribas coneissián pas lo país, caldriá puslèu explicar, en daissant de costat la question del sufixe, quin seriá lo nom d'òme se lo nom d'origina èra en Lesinh- : Licinius per los Lesinhan o Lesinhac occitans [3],[4]. Se lo nom d'origina èra en Lasinh-, i a al mens Lazenay, que seriá un ancian Lacenus + -acum [5]; es aisit d'inferir una varianta *Lacenius de Lacenus. En sortent de l'Agenés, e per comparar, se pòt passar per lo Lusinhan pus celèbre, en Peitau, e que benlèu inspirèt l'atestacion de 1632 : Lusignan, qu'èra escrit en 929 vicaria Liciniacensis, en 1009 Liziniaco, Lezinan, cap a 1080, e Lusignen en 1340 (càmbiament de sufixe e, coma se vei, de vocalisme de la sillaba iniciala) [3]. Que demandar de mai ?

  • Andrens. La glèisa Sent Martin, que foguèt annèxa de Lusinhan-Petit [6], a disparegut. Lo nom es gardat per un ostal e pr'aquò auriá poscut disparéisser : Durengues parla de Saint-Martin des Prés. Pòt èsser basat sus un nom d'òme germanic, coma Andahari, Andar o Underich (Dauzat los dona per mai d'un luèc, Andrein, Andres, Andrésy, etc, dambe un sufixe -ingos [7]) o sus lo nom crestian Andreas, associat eventualament a un autre sufixe (solucion que Miquèu Grosclaude aima mai per Andrenh [8]); pr'aquò, un sufixe germanic es normalament associat a un nom germanic.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Philippe Lagarde    
març de 2001 2008 Bruno D'Erceville    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Preishàs; es ara del canton del Jonhent.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 354, totala: 365
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
512 529 508 524 516 490 480 471

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
450 387 407 372 375 357 343 304 319

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
321 328 308 260 246 278 296 278 261

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
231
204
206
245
279
273
338
349
359
372
2009 2010
362
375
370
383
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 1793, Lusinhan Petit es recensat dambe Lusinhan Grand (e sembla que amassa formavan una sola municipalitat) [9],[10]
  • En 2018 la populacion èra de 369 abitants e la densitat èra de 50,2 ab/km².

Luècs e monuments

modificar

Personalitats ligadas damb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 163
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 398, a Leugny 1.
  3. 3,0 et 3,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 397, a Lésignac-Durand
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 393
  6. https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/204/mode/2up
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 17-18
  8. Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p.339 e 385-386
  9. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=20390
  10. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=20391