Harold Macmillan

Harold Macmillan
Fødd	10. februar 1894 Chelsea
Død	29. desember 1986 (92 år)
Statsborgar av	Storbritannia
Parti	Det konservative partiet i Storbritannia
Yrke	politikar, diplomat, militær, britisk statsminister, leiar
Utdanna ved	Balliol College Eton College Summer Fields School
Mor	Helen Artie Tarleton Belles
Far	Maurice Crawford Macmillan
Ektefelle	Dorothy Macmillan
Barn	Maurice Macmillan, Caroline Faber, Catherine Macmillan, Sarah Heath
Medlem	Royal Society Europarådets parlamentarikerforsamling
Alle verv	britisk statsminister (1957–1963) leder av Det konservative parti (1957–1963) Storbritannias finansminister (1955–1957) Storbritannias utenriksminister (1955–1955) Minister of Defence (1954–1955) Storbritannias luftvåpenminister (1945–1945) Under-Secretary of State for the Colonies (1942–1942) Medlem av Det kongelige råd member of the 42nd Parliament of the United Kingdom (1959–1964) member of the 41st Parliament of the United Kingdom (1955–1959) member of the 40th Parliament of the United Kingdom (1951–1955) member of the 39th Parliament of the United Kingdom (1950–1951) member of the 38th Parliament of the United Kingdom (1945–1950) member of the 37th Parliament of the United Kingdom (1935–1945) member of the 36th Parliament of the United Kingdom (1931–1935) medlem av Storbritannias 34. parlament (1924–1929) medlem av Europarådets parlamentarikerforsamling (1949–1951) Storbritannias forsvarsminister (1954–1955) Chancellor of the University of Oxford (1960–1987)

Maurice Harold Macmillan (fødd 10. februar 1894 i London død 29. desember 1986 i Horsted Keynes i West Sussex, daud 29. desember 1986 i West Sussex) var ein britisk politikar for det konservative partiet. Han var statsminister i Storbritannia i perioden 1957-63.

Macmillan høyrde til ei slekt av bokforleggjarar. Han vart vald inn i Underhuset i 1924 som unionist. I 1951 fekk han sin første ministerpost då han vart bustadminister. Denne ministerposten hadde han i tre år, i dei åra vart det bygd 300 000 nye bustader kvart einaste år. Hausten 1954 vart han forsvarsminister. Denne posten sat i han berre eit halvt år, frå april til desember 1955 var han utanriksminister. Åra 1955-57 var han finansminster.

Macmillan vart i 1957 statsminister, då Anthony Eden gjekk av etter Suez-krisa. Eit akutt spørsmål han måtte take stilling til, var Kypros-spørsmålet. Indirekte vart dette spørsmålet aktualisert av Suez-krisa, men vel så avgjerande var geriljakrigen som EOKA førte. Macmillan utarbeidde ein plan som munna ut i Zürich-avtalen. Denne gav Kypros sjølvstende etter hundreår med utlandsk styre, dei siste tiåra som britisk kronkoloni. Han underteikna avtalen i London, saman med dei to andre statane som gjorde krav på øya, Tyrkia under Adnan Menderes og Hellas under Konstantin Karamanlis. I samsvar med avtalen beheldt britane to suverene militærbasar på Kypros. Desse, Dhekelia og Akrotiri, sit Storbritannia på, enno. Til liks med Tyrkia og Hellas fekk Storbritannia militær intervensjonsrett på heile øya.

Han leia det konservative partiet til valsiger i 1959 med slagordet You´ve never had it so good ("De har aldri hatt det så godt"). Utsegna spela på dei, etter den langvarige etterkrigskrisa, endeleg forbetra tilhøva. Samstundes vert ho sett som eit teikn på likesæle overfor den utilfredsstillande utviklingstakta i britisk økonomi. Denne låg klart bak produksjonsveksten i land som til dømes Vest-Tyskland.

Macmillan arbeidde iherdig for at Storbritannia skulle ha eit avskrekkande arsenal av kjernevåpen (atomvåpen). Han var ansvarleg for innkjøpet av dei US-amerikanske Polar-rakettane i 1962. Han føresåg endringar i det sørlege Afrika, og i februar 1960 heldt han ein berømt tale i Sør-Afrikas parlament i Cape Town. Der sa han mellom anna at The wind of change is blowing threw this continent ("Forandringas vind bles gjennom dette kontinentet"). Hans forsøk på å gjere Storbritannia til medlem av EEC (seinare EU) i 1962 vart stoppa av presidenten i Frankrike, Charles de Gaulle.

Våren 1963 heldt regjeringa Macmillan på å falle, grunna den såkalla Profumo-saka. Forsvarsministeren, John Profumo, trekte seg frå regjeirnga i juni månad. Macmillan gjekk av i juli 1963 av helsemessige grunnar.