Ruse

Dei tidlegaste spora etter busetnad i området stammar frå 2-3000 år f.Kr. Romarane grunnla i byrjinga av 100-talet hamnebyen Sexaginta Prista. Han hadde som oppgåve og verne den nordlege grensa av Romarriket frå folk som levde nord for Donau.

Byen eksisterte fram til 400-talet. Seinare oppstod busetnaden Tsjerven ved Rusenski Lom sør for noverande Ruse, og denne eksisterte fram til osmanarane overtok området. Rundt 1400-talet byrja den noverande byen å vekse, og fekk ein strategisk og økonomisk status for osmanarane, og vart ein viktig del av festningssystemet i dei nordlege provinsane av Det osmanske riket.

På andre halvdelen av 1800-talet var Ruse sete for ein stor administrativ region (Tuna-Vilaet) og residens for Mitchat Pascha. «Rustjuk», som byen då heitte, utvikla seg til eit handelssentrum og ein sterk festning. Fleire europeiske konsulat opna, og hotell, skular og eit bibliotek vart oppretta.

Byen utvikla seg raskt på grunn av båttrafikken på Donau og gjennom den første jarnbanelinja i landet, som gjekk frå Ruse til Varna og vart opna 7. november 1866. Dette vart den første endestasjonen for Orientekspressen. I 1878, året då Bulgaria reiv seg laus frå det osmanske styret, hadde Ruse over 26 000 innbyggjarar og var den største byen i Kongeriket Bulgaria.

Kommunen har eit areal på 568 km².^[1] Ved folketeljinga i 2021 hadde kommunen 141 356 innbyggjarar, medan sjølve byen hadde 124 787 innbyggjarar.^[2]

Til storbyområdet for Ruse høyrer heile kommunen Ruse i tillegg til kommunen Ivanovo.^[3] Heile storbyområdet har eit samla innbyggjartal på 149 007.^[2]

Dei største busetnadene i kommunen er:

Ruse har eit teater, eit operahus og eit symfoniorkester.

Byen har eit historisk museum, eit naturvitskapleg museum, eit trafikkmuseum og eit kunstgalleri.

I sentrum av byen ligg mange hus frå barokken og renessansen. Viktige nasjonale bygg er mellom anna folketeateret Sava Ognjanov, kunstgalleriet, biblioteket, musikkskulen, domstolsbyggningen og den katolske kyrkja. Ovanfor rådhuset står Fridomsmonumentet (av den italienske skulptøren Arnoldo Zocchi).

Ved breidda av Donanu ligg eit 22 etasjar høgt hotell, og frå her har ein god utsikt over byen, elva Donau, hamna og til Romania. Like ved hotellet står eit monument over hærføraren Stefan Karadzja.

Det største monumentet i Ruse er «Pantheon for gjenfødde heltar», der 30 vidkjende fridomsheltar ligg gravlagd. Ved den nye jarnbanestasjonen ligg eit festningstårn frå den osmanske tida. Ruse har til og med eit 210 meter høgt TV-tårn med utsiktsplattform.

Nord for Ruse, om lag seks kilometer frå sentrum av byen, ligg den såkalla «Venskapsbrua», som med ei lengd på 2,8 kilometer er den lengste stålbrua i Europa. Den har to etasjar, ein for bilar og ein for jarnbane. Brua vart bygd i 1954 og restaurert i 2003.

Elleve kilometer mot aust ligg skogsparken Lipnik med hotell og idrettsanlegg.

Ikkje langt frå byen, nær Ivanovo, ligg Naturparken Rusenski Lom med Klippekyrkjene i Ivanovo, som står på UNESCO si verdsarvliste.

Ruse er ein industriby (jordbruksprodukt, maskinbygging, konstruksjon av elvebåtar med meir). I omgivnadane rundt byen vert det produsert sukkerbitar og vindruer.

Ruse har den største hamna ved Donau i Bulgaria, og ein flyplass. Byen er eit knutepunkt for jarnbane og vegtrafikk. Over brua til Giurgiu vert det transportert ein god del eksport- og importvarer. Mange turistar nyttar brua.

Universitetet i Ruset Angel Kantsjev kan utdanna rundt 15 000 Universitetet har campusar i Silistra, Vidin og Razgrad. I byen finst det òg ei underavdeling for Plovdiv høgskule for jordbruk.

Det finst 26 vidaregåande skular i byen.

• Albert Aftalion, fransk økonom og konjunkturteoretikar
• Elias Canetti (1905–1994), forfattar og nobelsprisvinnar
• Stefan Tsanev (f. 1936), forfattar
• Veselin Topalov, bulgarsk sjakkmeister