doteren

• Geluid:  doteren    (hulp, bestand)

• do·te·ren

• afgeleid van het Franse doter (met het achtervoegsel -eren) ^[1]

doteren

1. overgankelijk (scheikunde) (natuurkunde) het inbrengen van 'onzuiverheden' in een materiaal om de materiaaleigenschappen te veranderen

   • In dit werk werden vloeibaar-kristallijne mengsels gedoteerd met lanthanide-complexen.^[2] 

2. geven, schenken

• [2] bruidsgift, bruidsschat

• dotatie, dotering

• Het woord doteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "doteren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.