Duitse Orde (nazi-Duitsland)
Voor de geestelijke ridderorde, gesticht tijdens de kruistochten, zie Duitse Orde.
De Duitse Orde (Duits: Deutscher Orden) is een onderscheiding ingesteld in 1942 door de Duitse dictator Adolf Hitler, die daarmee voorbijging aan het bestaan van de religieuze en charitatieve orden van dezelfde naam, de Duitse Orde.
De Duitse Orde was de hoogste onderscheiding van het Nationaalsocialistische Duitse Rijk. Op 12 februari 1942 werd zij postuum aan de bij een vliegtuigongeluk omgekomen architect en organisator van de bouw van bunkers Dr.-Ing. Fritz Todt verleend. In de woorden van Adolf Hitler zou de orde "Die höchsten Verdienste ehren [...], die ein Deutscher sich für sein Volk erwerben kann".
Postume onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Fritz Todt op 12 februari 1942
- Reinhard Heydrich op 9 juni 1942[1]
- Adolf Hühnlein op 22 juni 1942[1]
- Viktor Lutze op 8 mei 1943[1]
- Adolf Wagner op 17 april 1944
- Josef Bürckel op 3 oktober 1944[1]
- Rudolf Schmundt op 7 oktober 1944[1]
Onderscheiden personen
[bewerken | brontekst bewerken]- Konstantin Hierl op 24 februari 1945[1]
- Karl Hanke op 12 april 1945[1]
- Karl Holz op 19 april 1945[1]
- Arthur Axmann op 28 april 1945[1]
De versierselen
[bewerken | brontekst bewerken]Het kleinood was een zwart geëmailleerd kruis met in het midden de "gouden partijspeld", een onderscheiding van de NSDAP. In de armen van het kruis zijn vier gouden rijksadelaars met een hakenkruis in hun klauwen bevestigd. Er zijn enkele verhogingen en toevoegingen bekend die de versierselen van de eerste en tweede klasse van het kruis zijn.
Het lint was rood met een wit-zwarte bies waarbij het zwart aan de buitenkant lag.
- De eerste klasse
Een gouden Duits Kruis met lauwerkrans en zwaarden werd om de hals gedragen.
- De tweede klasse
Een gouden Duits Kruis werd om de hals gedragen.
- De derde klasse
Een Steckkreuz werd als een broche op de borst gedragen.
Het 44 millimeter brede lint had dezelfde kleuren als het lint van de Bloedorde, het herinneringsteken aan de mislukte staatsgreep van 9 november 1923. In het prototype van de onderscheiding zaten de vier adelaars op een lauwerkrans.
De orde na 1945
[bewerken | brontekst bewerken]De Duitse wet op orden en onderscheidingen van 1951 stelt: "Orden mit nationalsozialistischen Emblemen dürfen nicht getragen werden. Sie dürfen weder hergestellt noch angeboten, feilgehalten, verkauft oder sonst in Verkehr gebracht werden. (OrdensG § 6 Abs. 2)". Dat betekent dat dit kruis, om nog gedragen te kunnen worden, vrijwel geheel ontmanteld had moeten worden. De op 24 oktober 1996 in Berlijn gestorven Reichsjugendführer Arthur Axmann was waarschijnlijk de laatste nog levende drager van deze onderscheiding.[2]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Unterstaatssekretär Dr. Heinrich Doehle: Die Auszeichnungen des Großdeutschen Reichs. Orden, Ehrenzeichen, Abzeichen; Berlin 1945
- Jörg Nimmergut: Deutsche Orden und Ehrenzeichen bis 1945, Bd. 4.; München 2001
- (en) Lumsden, Robin (2001). Medals and Decorations of Hitler's Germany. Airlife Publishing Ltd, pp. 105. ISBN 978-1840371789. Geraadpleegd op 24 november 2019.
- ↑ a b c d e f g h i Lumsden 2001, p.105.
- ↑ Karl Hanke, de opvolger van Himmler werd waarschijnlijk in 1945 door Tsjechen doodgeslagen. Berichten als zou hij later in Argentinië zijn gezien kunnen niet worden bevestigd. Konstantin Hierl stierf 1955 in Heidelberg. Karl Holz is met zekerheid in 1945 gestorven.