Wereldkampioenschap voetbal 1950 (kwalificatie)

Legenda

Voor de eerste keer deden de uitvinders van het voetbal, de Britse landen mee aan het WK. Alle vier landen zaten in dezelfde poule, Ierland is eigenlijk Noord-Ierland maar speelde onder de naam Ierland tot 1953 en stelde ook spelers op die in Ierland geboren waren, vier van hen speelden zelfs ook kwalificatiewedstrijden voor het onafhankelijke Ierland. De eerste twee landen zouden zich kwalificeren voor het WK, maar voor het toernooi verklaarde George Graham namens Schotland, dat het land alleen maar zou deelnemen aan het WK, als het eerste zou worden, een nogal moedige uitspraak in een groep met Engeland. Nadat beide landen de wedstrijden van Wales en Noord-Ierland hadden gewonnnen was de laatste wedstrijd in Glasgow beslissend, de druk lag door de uitspraak bij Schotland. Voor 133.000 toeschouwers won Engeland met 0-1 van de Schotten door een doelpunt van Roy Bentley en ondanks smeekbedes van zowel Schotse als Engelse spelers bleef de Schotse Bond bij hun uitspraak.^[1] De FIFA bood de vrijgekomen plaats aan Frankrijk aan, eerst namen die het aanbod aan maar uiteindelijk sloegen ook zij het aanbod af.

In vergelijking met het vorige WK plaatsten zes Europese landen, vorig WK twaalf. Zuid Amerika leverde vijf deelnemers, vorig WK één, Noord-Amerika leverde twee deelnemers in plaats van één, Azië verloor zijn enige deelnemer.

In vergelijking met het vorige WK plaatsten Zwitserland, Italië, Zweden en Brazilië zich opnieuw voor het WK, Frankrijk werd uitgeschakeld door Joegoslavië, Cuba door zowel de Verenigde Staten als Mexico. De plaatsen van Hongarije, Tsjecho-Slowakije, Nederland, België, Roemenië, Duitsland, Noorwegen, Polen en Nederlands-Indië werden ingenomen door Uruguay, Paraguay, Chili, Engeland en Spanje.

Turkije speelde eerst tegen Syrië, het won beide wedstrijden met groot gemak en zou daarna tegen Oostenrijk spelen. Oostenrijk trok zich terug, omdat de ploeg zich te onervaren voelde om deel te nemen en Turkije plaatste zich voor de eerste keer voor het eindtoernooi. Echter, Turkije trok zich terug, omdat de financiële kosten naar het verre Brazilië te hoog waren.

Joegoslavië schakelde eerst simpel het zojuist ontstane land Israël uit, alvorens het moest opnemen tegen Frankrijk. De wedstrijden gingen gelijk op, zowel de wedstrijd in Belgrado als in Parijs eindigde in 1-1. In de beslissingswedstrijd in Florence leek Franrijk de wedstrijd te beslissen via een laat doelpunt Jean Luciano in de 83e minuut, maar in de 84e minuut kreeg Joegoslavië een strafschop, die werd benut door Prvoslav Mihajlović. In de verlengingen kwam er nog steeds geen beslissing tot de 114e minuut, toen Željko Čajkovski het winnende doelpunt maakte.^[2] Frankrijk sloeg het aanbod alsnog naar het WK te gaan vanwege een hoop afzeggingen af, een moordend speelschema was hier debet aan. Het was voor de eerste keer dat Frankrijk zich niet plaatste voor het WK. Joegoslavië was het enige Oostblokland dat zich inschreef voor het WK, alle Oostbloklanden deden niet mee, maar Joegoslavië had zich in 1948 afgescheiden van het Oostblok na een conflict met de Sovjet-Unie (lees: Tito versus Stalin). Het land had in 1948 Olympsch zilver gewonnen en gold als een outsider.

Play-off

Groep 4 leek een spannende strijd te worden tussen België en Zwitserland, maar de Belgen trokken zich terug, aangezien het land nog herstelde van de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Zwitserland hoefde nu alleen af te rekenen met Luxemburg, won de thuiswedstrijd met 5-2, stond in de tweede wedstrijd in de rust met 2-1 achter (wat een beslissingswedstrijd zou opleveren), maar herstelde zich na rust, Jacques Fatton scoorde het winnende doelpunt.

In groep 5 trok Finland zich halverwege terug, waardoor Zweden en Ierland moesten uitmaken welk land zich plaatste voor het WK. Zweden won in Dublin de beslissende wedstrijd met 1-3 door drie doelpunten van Palmér. Zweden had eerder de Olympische titel veroverd, maar Gunnar Gren, Gunnar Nordahl en Nils Liedholm bijgenaamd Gre-No-Li vertrokken naar AC Milan en aangezien alleen amateurspelers werden geselecteerd voor het nationale team speelden de drie beste spelers van het land niet mee.

Uitslag telt niet mee, Finland trok zich terug. Deze wedstrijd geldt als vriendschappelijk daarna.

In de "Iberiaanse derby" was Spanje duidelijk te sterk voor Portuga, na een 5-1 in Madrid was een 2-2 gelijkspel genoeg om het WK te halen. Topspeler Zarra was de opmerkelijkste speler, hij scoorde drie keer in deze twee wedstrijd en was lange tijd de topscorer van "La liga",^[3] pas meer dan zeventig jaar later werd dat record verbroken door Lionel Messi^[4] en later Christiano Ronaldo.^[5]

Argentinië trok zich terug, waardoor Bolivia en Chili zich automatisch plaatsten. Argentinië en Brazilië leefden in onmin, omdat een jaar voor het WK Argentinië niet kwam opdagen bij de Coppa America van 1949,^[6] de reden was dat Argentinië dat in de jaren veertig oppermachtig was in Zuid-Amerika veel spelers kwijtraakten zoals Alfredo di Stefano.^[7] Het chagrijn tussen beide voetbalbonden mopperde door en Argentinië trok zich ook terug voor het WK.^[8]

Ook in deze groep trokken landen zich terug, waardoor Uruguay en Paraguay zich plaatsten. Beide landen waren outsider voor de titel, Paraguay met name op basis van hun goede prestatie op de Coppa America, toen het tweede werd en in de groepsfase zelfs won van Brazilië. Urguay, de eerste wereldkampioen ooit kende een teleurstellende Coppa,^[6] eindigde als zesde (van de acht) en verloor met 5-1 van Brazilië.

Het Noord-Amerikaanse continent was het enige continent, waar geen afvallers waren. Het NAFC-kampioenschap diende als basis voor plaatsing van het WK, twee teams zouden zich plaatsen voor het WK in een groep van drie teams. Het toernooi werd gehouden in Mexico en alle drie de ploegen speelden twee keer tegen elkaar. Mexico was een klasse apart in deze groep en won alle wedstrijden met ruim verschil, de Verenigde Staten verloren met 0-6 en 2-6 van Mexico. Beslissend voor de tweede plaats was een wedstrijd tussen de Verenigde Staten en Cuba, Amerika won met 5-2 en plaatste zich ook voor het WK.

Birma, de Filipijnen en Indonesië trokken zich terug waardoor India zich automatisch plaatste, maar ook zij trokken zich terug. Decennialang werd verondersteld dat India zich had teruggetrokken omdat de spelers door de FIFA verplicht waren voetbalschoenen te dragen en dat ze dat niet wilden. Financiële redenen en het hoger aanzien van de Olympische Spelen in de ogen van de Indiërs bleken echter de voornaamste redenen.^[9]

• (en) FIFA World Cup Official Site - 1950 World Cup Qualification
• (en) RSSSF - 1950 World Cup Qualification
• History of the FIFA World Cup Preliminary Competition (by year) (pdf)