Rocket Lab

In 2009 werd eenmalig een door Rocket Lab ontwikkelde sondeerraket genaamd Ātea-1 gelanceerd^[1]. Daarna werd ingezet op de ontwikkeling van een lichte orbitale raket die in 2014 werd aangekondigd.

In 2017 werd de eerste Electron gelanceerd. De raket haalde de ruimte maar werd door een probleem met een grondstation vernietigd voor deze de orbitale snelheid haalde. Het bedrijf had rond die tijd 150 medewerkers.

In 2018 toonde Rocket Lab de orbitale capaciteit van de door hun ontwikkelde raket de Electron aan tijdens een testvlucht en besloot men over te gaan tot commerciële lanceringen. Rocket Lab was daarmee het eerste bedrijf in de NewSpace-beweging dat een commerciële lichte draagraket in een baan om de aarde kreeg en zou vrijwel onmiddellijk de marktleider in dit marktsegment worden.

Rocket Lab heeft aangekondigd vanaf maart 2019 maandelijks te zullen lanceren. In 2020 hoopt Rocket Lab dat ritme te verdubbelen naar 24 per jaar. Overigens lanceerde Rocket Lab in 2019 zes raketten en geen negen zoals verwacht. Er wordt ook elke maand een Electron-raket opgeleverd. In april 2019 maakte Peter Beck bekend dat Rocket Lab begonnen is satellieten te bouwen^[2].

In maart 2020 nam Rocket Lab het bedrijf Sinclair Interplanetary over. Dat bedrijf is gespecialiseerd in het produceren van onderdelen voor satellieten.^[3]

Op 28 februari 2021 meldde de The Wall Street Journal dat Rocket Lab in onderhandeling is over een bedrijfsfusie met Vector Aquisition, een special-purpose acquisition company (SPAC), waardoor het bedrijf op de beurs komt. Rocket Lab vertegenwoordigde op dat moment een waarde van 4,1 miljard dollar. Met het geld dat door deze deal vrij komt zou Rocket Lab een mediumklasseraket genaamd Neutron willen ontwikkelen. Dit is opvallend omdat Peter Beck altijd expliciet had gezegd alleen voor die small-launchmarkt te willen gaan. Eerder zou hij de Electron ook "absoluut niet" herbruikbaar maken maar stelde hij zijn mening daarover anderhalf jaar eerder ook bij.^[4] De volgende dag bevestigde RocketLab zijn plannen voor de Neutron in een video in de humoristische stijl van Peter Beck, waarbij hij zijn pet op at,^[5] gevolgd door een persbericht.

Op 20 augustus 2021 werd de fusie van Vector Aquisition met Rocket Lab door de aandeelhouders van Vector goedgekeurd. Het beursgenoteerde lege fonds Vector Aquisition nam daarbij de naam van Rocket Lab aan. De overname werd per 25 augustus 2021 van kracht waarop het bedrijf als $RKLB aan de Nasdaq genoteerd staat.^[6] Rond diezelfde tijd contracteerde NASA Rocket Lab om een Mars-satelliet te bouwen op basis van hun Photon-satellietplatform. De lancering daarvan moet in 2024 plaatsvinden.

In mei 2022 werd een test gedaan voor het met een helikopter "opvangen" van een aan een parachute dalende rakettrap (door een hangende kabel met een haak aan de rakettrap aan te haken) om deze dan aan land te brengen. Het eerste was een succes, maar onderweg naar land moest de helikopter de rakettrap in zee laten vallen voor de veiligheid, omdat de vlucht onstabiel werd.^[7] Een reden om de booster liever niet in zee te laten landen is dat zout water corrosie kan veroorzaken.

Met de lancering van de NASA-satelliet CAPSTONE op 28 juni 2022 bewees Rocket Lab dat ze ook verder dan een baan om de aarde kunnen lanceren met de Electron.

Op 23 mei 2023 kocht Rocket Lab het hoofdkwartier met de rakettenfabriek van Virgin Orbit nadat dat bedrijf failliet was gegaan. De fabriek ligt vlak naast Rocket Labs eigen Amerikaanse hoofdkwartier.

Rocket Lab ontwikkelde de Electron, een zeer lichte tweetrapsraket die bij de introductie in 2017 ladingen tot 150 kg en anno augustus 2020 tot 200 kg in een 500 km hoge baan in de draairichting van de aarde kan brengen. Naar lagere banen was de maximum vrachtcapaciteit 225 kg en dat is door verbeteringen tot 300 kg toegenomen. Bijzonder aan de Rutherford-raketmotoren is dat ze een elektrische brandstofpomp gebruiken in plaats van de gebruikelijke turbopomp. De motoren worden in Huntington Beach in de Amerikaanse staat Californië geproduceerd. De koolstofvezel raket wordt in Nieuw-Zeeland gebouwd. In oktober 2018 werd daarvoor in Auckland een nieuwe rakettenfabriek geopend.

Omdat de capaciteit is vergroot biedt Rocket Lab sinds augustus 2020 ook de mogelijkheid van een grotere neuskegel aan.

Op 6 augustus 2019 kondigde Peter Beck op de SmallSat-conferentie aan de eerste trap van de Electron herbruikbaar te gaan maken. De daarvoor gebruikte methode is een parachute waarna vervolgens met een haak onder een helikopter te vangen. Een methode die bekendstaat als mid-air-capture.^[8] Beck gaf als belangrijkste argument dat wanneer eerste trappen, die het grootste deel van de raket vormen, eenmalig kunnen worden hergebruikt, dit al overeenkomt met een verdubbeling van Rocket Labs productiecapaciteit. Op 20 november wist Rocket Lab met een boosterlanding in zee en dus nog zonder inzet van een helikopter voor het eerst een booster te bergen.

Een optionele kick-stage genaamd Curie maakt het mogelijk meerdere satellieten in hun ideale baan te brengen.^[9] Een krachtiger variant met de HyperCurie-motor is geschikt voor lichte interplanetaire missies.

De Photon is een satellietplatform dat is gebaseerd op de Curie-kickstage van de Electron-raket en vormt de basis voor satellieten. De Photon levert de besturing en elektriciteit en bevat tevens het communicatiesysteem voor instrumenten van klanten. Met Photon is Rocket Lab ook in staat om tot 30 kilogram aan instrumentarium in een baan om de maan te brengen. Voor dat type missies wordt de Photon wel met een krachtiger bi-propellant-raketmotor uitgerust. Op 31 augustus 2020 werd de eerste Photon gelanceerd. Het debuut werd op 3 september bekendgemaakt.^[10] Hoewel Photon in eerste aanleg is ontworpen om met Electron-raketten te worden gelanceerd kan dit ook met andere draagraketten gebeuren. Zo laat Varda Space in 2023 een rond de Photon ontworpen satelliet per SpaceX Falcon 9 lanceren.

Neutron is een in 2021 aangekondigde mediumklasse-draagraket. Dat wil zeggen dat de maximale nuttige lading naar een lage baan om de aarde tussen de 2000 en 20.000 kilogram ligt. Bij de Neutron zal dat 8000 kilogram zijn; dat is vergelijkbaar met de Antares en Sojoez. Bij de ontwerp-updatepresentatie van december 2021 waarbij het concrete ontwerp werd gepresenteerd sprak Beck over “een raket zoals die in 2050 wordt ontworpen maar dan nu gemaakt” en “een ontwerp waarbij tijdens de ontwerpfase alle conventies aan de kaak werden gesteld”.

Anders dan met de Electron die de eerste jaren bijna een monopoly in de lichte lanceermarkt had, stapt Rocket Lab met deze raket in een markt waar de concurrentie moordend is. SpaceX, United Launch Alliance, Arianespace, de ISRO en de Sojoez bedienen deze markt reeds. Ook Blue Origin en Relativity Space komen met raketten voor deze markt. Rocket Lab denkt de prijs van een lancering lager te kunnen leggen dan de concurrentie. De keuze voor een mediumklassedraagraket tot 8000 kilogram is opvallend omdat er voor de vergelijkbare Antares en de Delta II in het voorgaande decennium nauwelijks een markt was. Beck denkt aan de ontwikkeling zo’n 200 miljoen dollar kwijt te zijn en alle benodigde kennis reeds in huis te hebben.

HASTE is een is een op 17 april 2023 bekend gemaakte raket die sterk op de Electron is gebaseerd en testvrachten tot 700 kilogram aan hypersonische snelheden in de atmosfeer kan blootstellen. Het zijn vooral de neuskegels en het vluchtprofiel die afwijken van de standaard Electron. Ook bevat HASTE geen kickstage.

De eerste HASTE werd op 18 juni 2023 vanaf LC-2 met succes gelanceerd met een geheime vracht voor een niet gespecificeerde klant.

Rocketlab lanceert vanaf twee lanceerbases met in totaal drie lanceerplatforms. Van die platforms is er een in aanbouw en een in afwachting van zijn eerste lancering.

De eerste lanceerbasis van Rocket Lab, genaamd "Rocket Lab Launch Complex 1" is in Nieuw-Zeeland, op het zuidelijkste puntje van het schiereiland Mahia. Dit is ‘s werelds eerste actieve private ruimtehaven voor orbitale vluchten.

Bij de keuze voor Nieuw-Zeeland waren de overwegingen onder meer dat Rocket Lab er wekelijks wil kunnen lanceren. Dat is volgens Peter Beck in de Verenigde Staten niet mogelijk omdat het luchtruim daar veel drukker bezet is en de impact van een lancering voor het vliegverkeer daar veel groter is^[11]. Sinds 18 december 2019 is er op Launch Complex 1 een tweede lanceerplatform genaamd LC-1B in aanbouw dat in februari 2022 gereed kwam.^[12][13] Het eerste platform heet voortaan LC-1A.

Bij LC-1 hoort ook een trackingstation dat op Chatham Island is gevestigd en van belang is voor de communicatie met de raket.

Op 10 juli 2018 maakte Rocket Lab bekend te zullen gaan uitbreiden met een lanceerplaats in de Verenigde Staten. Rocket Lab had een shortlist met daarop de volgende vier lanceerlocaties:

• Cape Canaveral Air Force Station
• Wallops Flight Facility
• Pacific Spaceport Complex - Alaska
• Vandenberg Air Force Base

Op 17 oktober 2018 maakte Rocket Lab bekend dat Launch Complex 2 (LC-2) op de Mid-Atlantic Regional Spaceport komt, dat ten zuiden van NASA’s Wallops Flight Facility op Wallops Island ligt en daar voor 2003 een onderdeel van was^[14]. De bouw zou in januari 2019 echt beginnen en men hoopte de eerste raket daar al in het derde kwartaal van 2019 te kunnen lanceren. De gereedkoming vertraagde tot begin 2020. De eerste lancering liet toen nog drie jaar op zich wachten omdat het ontwikkelen van een vereist universeel vluchtbeeindigingssysteem door Rocket Lab voor NASA langer duurde. Op 24 januari 2023 vond de eerste lancering vanaf LC-2 plaats.

De keuze viel op Wallops Island omdat er daar betrekkelijk weinig lanceringen plaatsvinden terwijl er vanaf de Spacecoast^[15] in Florida al veel lanceringen plaatsvinden. Doel van deze lanceerplaats is vooral het in de wacht slepen van lanceercontracten met het Pentagon. Amerikaanse militaire satellieten met een veiligheidskarakter moeten namelijk vanaf Amerikaans grondgebied worden gelanceerd. LC-2 moet 12 lanceringen per jaar aankunnen.

Nog voor de Electron zijn eerste lading in de ruimte had afgezet stonden er al meerdere vluchten geboekt. De meest opvallende vroege klant was Moon Express dat drie vluchten van hun mini MX-1-maanlanders naar de maan boekte^[16]. De status van dat bedrijf en die geplande lanceringen is anno 2020 onduidelijk.

Verder is Spaceflight Industries een klant die veel cubesats van derden aanlevert.

In oktober 2019 was Rocket Lab een van de acht lanceerbedrijven die door de USAF werden geselecteerd om onder het Orbital Services Program-4 lichte tot medium militaire vrachten te lanceren.^[17]

• Vector Launch - een start-up die in dezelfde markt als Rocket Lab wil springen
• Virgin Orbit - een bedrijf dat sinds 2021 lanceringen in hetzelfde marktsegment
• Firefly Aerospace
• Astra - startup-bedrijf met vergelijkbare doelen

• Website van Rocket Lab