Matteo Trentin
Matteo Trentin (Borgo Valsugana, 2 augustus 1989) is een Italiaans wielrenner en veldrijder die sinds 2024 rijdt voor Tudor Pro Cycling Team.
| Matteo Trentin | ||||
|---|---|---|---|---|
.JPG)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 2 augustus 1989 | |||
| Geboorteplaats | Borgo Valsugana, Italië | |||
| Lengte | 179 cm | |||
| Gewicht | 74 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | UAE Team Emirates | |||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Specialisatie(s) | Sprinter, klassieke renner | |||
| Ploegen | ||||
| 2011–2017 2018–2019 2020 2021-2023 2024- |
Quick-Step Mitchelton-Scott CCC Team UAE Team Emirates Tudor Pro Cycling Team | |||
| Beste prestaties | ||||
| Milaan-San Remo | 10e (2016, 2019) | |||
| Gent-Wevelgem | 3e (2020, 2021) | |||
| Ronde van Vlaanderen | 10e (2023) | |||
| Amstel Gold Race | 10e (2019) | |||
| Ronde van Italië | 1 etappezege | |||
| Ronde van Frankrijk | 3 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 4 etappezeges | |||
| WK op de weg | 2e (2019) | |||
| Overige | ||||
| Zeges: | ||||
| Parijs-Tours | 2015 & 2017 | |||
| Medailles | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenBij de jeugd combineerde hij het wegwielrennen met het veldrijden. Zo won hij begin 2007 het Italiaans kampioenschap veldrijden bij de junioren. Bij de beloften focuste hij meer op de weg, zo werd hij in 2011 Italiaans wegkampioen waar hij Fabio Aru voorbleef. In december 2006 testte hij in competitie positief op overmatig gebruik van salbutamol, wat hem twee maanden schorsing opleverde.[1]
In augustus 2011 werd hij prof bij de Belgische topploeg Quick Step. Als luitenant voor Tom Boonen maakte hij indruk in de voorjaarsklassiekers. In 2013 reed hij voor het eerst een grote ronde, in de Giro hielp hij zijn kopman Mark Cavendish aan vijf overwinningen. Een maand later kwam hij ook aan de start van de Tour. In de veertiende rit, met aankomst in Lyon, was hij mee in de beslissende vlucht. Hij won de groepsspurt en wist zo zijn eerste grote zege te boeken.
Na zijn overwinning in 2015 in Parijs-Tours, een wedstrijd die hij uitreed aan een gemiddelde snelheid van 49,641 km/u, was Trentin tot 2019 houder van de gele wimpel.
Twee dagen voor de start van de Ronde van Frankrijk moest Trentin zich terugtrekken nadat hij positief testte op COVID-19. De Zwitser Marc Hirschi werd opgetrommeld als zijn vervanger.
Palmares
bewerkenOverwinningen
bewerken- 2010
- 1e etappe Giro della Regione Friuli Venezia Giulia
- 2011
- GP delle Liberazione
- Trofeo Alcide Degasperi
- Italiaans kampioen op de weg, Beloften
- 2012
- Gullegem Koerse
- 2013
- 14e etappe Ronde van Frankrijk
- 2014
- 1e etappe Tirreno-Adriatico (ploegentijdrit)
- 6e etappe Ronde van Zwitserland
- 7e etappe Ronde van Frankrijk
- 2015
- 2e, 5e en 6e etappe Ronde van Poitou-Charentes
- Parijs-Tours
- 2016
- 18e etappe Ronde van Italië
- 4e etappe Ronde van Wallonië
- Puntenklassement Ronde van Wallonië
- 1e etappe Ronde van de Ain
- 2017
- 2e etappe Ronde van Burgos
- 4e, 10e, 13e en 21e etappe Ronde van Spanje
- Primus Classic
- Parijs-Tours
- 2018
- Europees kampioenschap op de weg, Elite
- 5e etappe Ronde van Guangxi
- 2019
- 2e etappe Ronde van Valencia
- 2e en 5e etappe Ruta del Sol
- 17e etappe Ronde van Frankrijk
- 2e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- Puntenklassement Ronde van Groot-Brittannië
- Trofeo Matteotti
- 2021
- Trofeo Matteotti
- 2022
- Le Samyn
- 2e etappe Ronde van Luxemburg
- Puntenklassement Ronde van Luxemburg
- Ronde van Veneto
- 2024
- 4e etappe Ronde van Wallonië
- Eindklassement Ronde van Wallonië
Resultaten in voornaamste wedstrijden
bewerken
|
|
Resultaten in kleinere rondes
bewerken| Jaar | Tour Down Under | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Zwitserland | Ronde van Polen | Eneco Tour | Ronde van Peking Ronde van Guangxi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2011 | 80e | 64e | |||||
| 2012 | 64e | 84e | 44e | ||||
| 2013 | |||||||
| 2014 | 101e | 134e | 86e (1) | 58e | |||
| 2015 | 59e | ||||||
| 2016 | 34e | ||||||
| 2017 | 50e | 77e | |||||
| 2018 | 32e | opgave | 21e (1) | ||||
| 2019 | 39e | 49e | 16e | ||||
| 2020 | |||||||
| 2021 | |||||||
| 2022 | opgave | opgave |
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Ploegen
bewerken- 2011 – Quick Step Cycling Team (vanaf 1 augustus)
- 2012 – Omega Pharma-Quick Step
- 2013 – Omega Pharma-Quick Step Cycling Team
- 2014 – Omega Pharma-Quick Step Cycling Team
- 2015 – Etixx Quick-Step
- 2016 – Etixx-Quick Step
- 2017 – Quick-Step Floors
- 2018 – Mitchelton-Scott
- 2019 – Mitchelton-Scott
- 2020 – CCC Team
- 2021 – UAE Team Emirates
- 2022 – UAE Team Emirates
- 2023 – UAE Team Emirates
- 2024 – Tudor Pro Cycling Team
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
- ↑ Salbutamol: A complicated history in cycling, cyclingpub.com, 13 december 2017
