Koninklijke Beerschot Antwerpen Club

Germinal Ekeren werd in Ekeren opgericht in 1920 als FC Germinal Ekeren. De club speelde in geel-rode uitrusting, en had als thuisbasis het stadion Veltwijckpark. Germinal was de zevende maand van de Franse Kalender, toen een symbool van de socialistische beweging. Van 1920 tot 1940 trad de club aan in de kampioenschappen van de Socialistische Voetbalbond; van 1940 tot 1942 in die van de Vlaamsche Voetbalbond. In 1942 maakte men uiteindelijke de overstap vanuit deze amateurbonden naar en werd men lid van de KBVB als FC Germinal Ekeren. In 1952 kwam de club voor het eerst uit in de nationale vierde klasse, waar het twee seizoenen bleef. In 1960 kon de club opnieuw een seizoen in deze reeks aantreden. In 1971 kreeg het koninklijke titel, en werd KFC Germinal Ekeren. In de jaren 80 zou de club uiteindelijk promoveren van provinciaal voetbal tot Europees voetbal. Van 1981 tot 1984 speelde de ploeg in Vierde, van 1984 tot 1988 in Derde, in het seizoen 1988/89 in Tweede en vanaf 1989 in de hoogste nationale afdeling, de Eerste Klasse. In 1991 eindigde de ploeg vijfde, en kwalificeerde zich zo voor Europees voetbal in 1991/92 en speelde één ronde tegen Celtic FC (2-0 in Glasgow, 1-1 thuis). In 1995 kon Ekeren na een zesde plaats zich voor Intertotovoetbal plaatsen, maar kon zich niet voor de tweede ronde plaatsen. In 1996 eindigde Ekeren derde, en verdiende zo weer een ticket voor de UEFA Cup, maar werd daar door Grazer AK uitgeschakeld na een 3-1 thuis en 0-2 nederlaag uit. In 1997 behaalde Ekeren de Beker van België, dit leverde ook deelname aan de Beker voor Bekerwinnaars op het volgende seizoen. Daar verloor Ekeren in de tweede ronde van VfB Stuttgart na een winst tegen Rode Ster Belgrado. Opnieuw werd Ekeren in de Belgische competitie derde zodat de ploeg in 1998/99 weer UEFA Cup kon spelen. Na een winst in voorronde tegen FK Sarajevo werd het team door Servette FC in de kwalificatieronde uitgeschakeld.

Germinal Ekeren kreeg echter problemen met zijn stadion. Binnenkort zou een licentie nodig zijn om nog in eerste of tweede klasse te mogen voetballen. Daarvoor moest het stadion uitgebreid worden. Enkele buurtbewoners vonden echter dat het stadion hinder opleverde en voor een stuk op natuurgebied lag. Ze stapten naar de rechtbank. Uitbreiden was op termijn onmogelijk. Als oplossing vond men een samengaan met Beerschot VAC, dat in financiële moeilijkheden verkeerde. Deze fusie werd bekrachtigd in januari 1999: Germinal Ekeren veranderde zijn statuten en werd op vraag van AFC Ajax, een beursgenoteerd bedrijf en minderheidsaandeelhouder, een NV. De naam veranderde in K.F.C. Germinal Beerschot Antwerpen en de club ging op het Antwerpse Kiel spelen.

Beerschot was een club die in 1900 was aangesloten bij de voetbalbond, later stamnummer 13 kreeg. De club speelde in paars-wit in het Olympisch stadion. De club speelde decennialang onafgebroken in de hoogste afdeling. Voor de Tweede Wereldoorlog haalde club 7 landstitels, later zouden enkel nog twee Belgische Bekers volgen. Na enkele moeilijke jaren met financiële problemen zou de club in 1999 ten slotte verdwijnen. Beerschot VAC speelde zijn laatste wedstrijd op 9 mei 1999.

In 1999 werd de club Beerschot VAC door een officieuze fusie opgenomen in Germinal Ekeren, de nieuwe club heet nu Germinal Beerschot Antwerpen. De club behield het stamnummer van Germinal Ekeren, om zo in eerste klasse te kunnen blijven aantreden, maar ging in het stadion van Beerschot spelen. De clubkleuren werden paars-wit van Beerschot met geel-rode bandjes die naar Ekeren verwezen.

De beginjaren van de fusieclub waren ook gekenmerkt door de participatie die AFC Ajax in de club had genomen. De aanvankelijke minderheidsparticipatie (30%) werd na twee jaar zelfs opgedreven tot een meerderheidsparticipatie. Vooral op het niveau van de jeugdwerking zou deze samenwerking gevolgen hebben: jeugdspelers zoals Tom De Mul, Thomas Vermaelen, Jan Vertonghen en Mats Rits zouden later de overstap van Germinal Beerschot naar AFC Ajax maken. Sportief en financieel liep de samenwerking iets minder. Ondanks het aantrekken van coryfeeën zoals Franky Van der Elst - hoofdtrainer tijdens de eerste vier seizoenen - en Marc Degryse kon de fusieclub tijdens de eerste jaren slechts aanspraak maken op een rol in de middenmoot. De enige uitschieters waren enkele overwinningen tegen Belgische topclubs en twee halve finales van de Beker van België. Aan de samenwerking met AFC Ajax zou na een viertal jaren een einde komen, toen de groep rond Jos Verhaegen de club weer in handen nam.

In 2005 won Germinal Beerschot onder trainer Marc Brys de Beker van België - tot op vandaag de enige trofee die de club na de fusie kon veroveren - na een 2-1-overwinning tegen landskampioen Club Brugge. Doelpuntenmakers waren Karel Snoeckx en Kris De Wree. Dankzij deze overwinning was de Antwerpse eersteklasser geplaatst voor de eerste ronde van de UEFA Cup, waarin het na strafschoppen uitgeschakeld zou worden door Olympique Marseille nadat beide wedstrijden op 0-0 waren geëindigd. Datzelfde seizoen 2005/06 werd trainer Marc Brys na zeven speeldagen (met een 4 op 21) ontslagen, meteen het eerste ontslag van een eersteklassetrainer dat seizoen. Brys werd opgevolgd door Jos Daerden, die de club in extremis naar de zesde plaats in de eindstand loodste. Het contract van Daerden werd op het einde van het seizoen echter niet verlengd wegens onenigheden met het bestuur. Voor het seizoen 2006/07 werd tacticus Marc Brys weer binnengehaald als trainer; ook dat seizoen zou de fusieclub op een (gedeelde) zesde plaats eindigen. Brys werd na het seizoen vervangen door Harm van Veldhoven.

Mede door de doorbraak van spelers zoals François Sterchele, Hernán Losada, Gustavo Colman, Kenny Steppe en Ederson Tormena leek Germinal Beerschot onder trainer Van Veldhoven met technisch voetbal haar geleidelijke opgang naar de subtop voorzichtig voort te zetten. Hoogtepunten waren hierbij een reeks van negen opeenvolgende overwinningen - een evenaring van het clubrecord van het vroegere Beerschot - tijdens het seizoen 2007/08 en een vijfde plaats in het eindklassement van datzelfde seizoen.

De seizoenstart 2008/09 verliep echter zeer moeizaam, met een uitschakeling in de tweede voorronde van de Intertoto Cup tegen het bescheiden Neftçi Bakoe en een schamele 8 op 33 in de competitie. Toen de Antwerpse eersteklasser in de 1/32ste finales van de Beker van België kansloos werd uitgeschakeld door de derdeklasser Racing Mechelen, nam trainer Harm van Veldhoven zelf ontslag. Hij werd daags nadien opgevolgd door voormalig Belgisch bondscoach Aimé Anthuenis, voordien ook technisch directeur van Germinal Beerschot. Antheunis begon echter met teleurstellende resultaten aan het seizoen 2009/10 en werd eind augustus 2009 zelf ontslagen. Jos Daerden keerde terug als zijn opvolger. Hoewel vervolgens de eerste seizoenshelft werd afgesloten op de derde plaats, een record voor de fusieclub, werd het contract van Jos Daerden vanwege een teleurstellende tweede seizoenshelft en dito play-offs wéér niet verlengd en mocht nu Glen De Boeck overnemen. In het seizoen 2010/11 vielen de resultaten weer tegen en op 29 november werd De Boeck vervolgens ontslagen. Hij werd opgevolgd door Jacky Mathijssen.

De trainerscarrousel en neergaande resultaten in het seizoen 2010/11 werden door de fans vaak geweten aan interne strubbelingen en een continue machtsstrijd binnen de bestuurskamer. Hier kwam met de komst van Patrick Vanoppen als nieuwe 'sterke man' een einde aan. Hij verwierf midden februari 2011 99% van de aandelen van de club, waarna onder zijn impuls de heropbouw en uitbouw van de club werd ingezet. Om de identiteit van de club in de toekomst beter te profileren onder een "sterk merk", werd in 2011 een naamswijziging van de club doorgevoerd met een terugkeer naar de naam van het ter ziele gegane K. Beerschot AC (ditmaal voluit Koninklijke Beerschot Antwerpen Club in plaats van het oorspronkelijke Beerschot Athletic Club). De KBVB keurde in mei de naamswijziging goed. Ook een nieuw logo moest verwijzen naar het oude Beerschot, met de beer opnieuw prominent weergegeven. In het logo zit tevens een teken verwerkt dat enerzijds een kroon voorstelt ('Koninklijke') maar ook verwijst naar het getallensysteem van de Maya's: meer bepaald het nummer 13, het stamnummer van het vroegere Beerschot.

In het seizoen 2012-2013 behaalde Beerschot de 15de plaats in het klassement. Dit betekende dat Beerschot Play-off 3 moest spelen tegen de nummer 16, Cercle Brugge. Ze wonnen de eerste wedstrijd maar verloren de volgende 3 wedstrijden, met de degradatie als gevolg.

Naast de sportieve problemen kampte Beerschot tevens met financiële problemen. De club zou een schuldenlast van 17 miljoen euro torsen en vroeg in maart 2013 een gerechtelijk akkoord aan om zich tegen zijn schuldeisers te beschermen.^[1][2] Ondanks dit gerechtelijk akkoord kon de club niet voldoen aan de voorwaarden voor het behalen van een licentie en werd de licentie door de KBVB geweigerd.^[3] Op 21 mei 2013 werd Beerschot door de rechtbank van koophandel uiteindelijk failliet verklaard.^[4] Als gevolg van dit faillissement werd het stamnummer 3530 van K. Beerschot AC geschrapt bij de KBVB en hield de club de facto op te bestaan.

• Germinal Beerschot in het seizoen 2008-2009
• Germinal Beerschot in het seizoen 2009-2010
• Germinal Beerschot in het seizoen 2010-2011

• Beerschot AC in het seizoen 2011-2012
• Beerschot AC in het seizoen 2012-2013

• Beker van België

winnaar (2): 1997 (als Ekeren), 2005

finalist (2): 1990, 1995 (als Ekeren)

Belgische Supercup

finalist (2): 1997 (als Ekeren), 2005

Nissan Cup

finalist (2): 1998, 1999 (als Ekeren)

Individuele trofeeën

Topscorer (2)

2006 (Tosin Dosunmu), 2007 (François Sterchele)

Uitslagen vanuit gezichtspunt Germinal Ekeren

Uitslagen vanuit gezichtspunt Germinal Beerschot

Totaal aantal punten UEFA coëfficiënten: 12.5

• Deelnemers UEFA-toernooien België
• Ranglijst van alle clubs die in de diverse Europa Cups zijn uitgekomen

Het thuistenue was vanaf het eerste jaar dat Germinal Beerschot bestond, helemaal paars (met soms wit) maar met een vleugje geel-rood dat verwijst naar de fusie met Germinal Ekeren. Het uittenue daarentegen varieerde bijna elk jaar. De eerste seizoenen was dit enkel wit, zodat ze thuis in het paars en uit in het wit speelden, maar ook de kleuren oranje en groen kwamen al op de velden. Als sponsors traden onder meer De Post en Quick op. Vanaf het seizoen 2011/2012 is het tenue enkel nog maar paars-wit. Dit heeft te maken met de naams- en logowijziging van Germinal Beerschot naar K. Beerschot AC een verwijzing naar het oude Beerschot.

In tegenstelling tot andere teams gebruikte Germinal Beerschot nooit echt een bekende kledingsponsor. Wijnfabrikant Young Charly was in het eerste jaar nog shirtsponsor. Dit kwam doordat Germinal Ekeren dit bedrijf ook nog had als sponsor. De volgende drie jaar was dat De Post. Telecombedrijf Sun Telecom en kledingmerk Garcia zorgden in de seizoenen 2003/2004 - 2005/2006 afwisselend voor de reclame op het shirt. Vanaf het seizoen 2006/2007 was dit Hamburgerketen Quick. Deze sponsoring loopt tot en met het seizoen 2011/2012. Medio februari 2012 besloot Quick om vanaf volgend seizoen niet langer als sponsor van Beerschot AC door het leven te gaan. Vanaf 2012 was de shirtsponsor elke week variabel bij Beerschot. Zo kunnen bedrijven bieden op een wedstrijd met de mogelijkheid op het shirt te prijken.

De grootste rivaal van Beerschot was stadsgenoot Antwerp FC. De derby zorgde traditiegetrouw voor een geladen sfeer tussen de supportersclans in de strijd om de titel "Ploeg van 't Stad". Sinds de degradatie van Antwerp in 2004 speelden beide clubs echter niet meer samen in dezelfde reeks in de competitie. Ook RSC Anderlecht was een grote rivaal voor de Antwerpse supporters.

De Rat van 't jaar was een "Gouden Schoen" voor de beste speler van Beerschot per seizoen. De trofee werd gekozen door de supporters en op de laatste thuiswedstrijd van het seizoen uitgereikt door de hoofdvoorzitters van de supportersfederatie.

• Officiële website