Costa Ricaans voetbalelftal (mannen)

Costa Rica nam in 1957 voor het eerst deel aan de kwalificatiewedstrijden. De eerste pouleronde, met Curaçao en Guatemala kwamen ze nog door, alle wedstrijden werden gewonnen. Uiteindelijk werden ze verslagen door Mexico. Voor de WK-eindronden van 1990, 2002, 2006, 2014, 2018 en 2022 wist het land zich wel te kwalificeren.

Bij de WK-eindronde van 1990 in Italië deed debutant Costa Rica meteen van zich spreken en dat was met name de verdienste van doelman Luis Gabelo Conejo. Hij ging naar Italië als speler van Club Sport Cartaginés, een bescheiden subtopper in de Costa Ricaanse competitie. Zijn vaderland was ingedeeld in een poule met Brazilië, Zweden en Schotland en leek op voorhand kansloos te zijn.

Dankzij reddingen van Conejo en een treffer Juan Cayasso kende Costa Rica echter een sensationeel debuut. Schotland werd in de eerste wedstrijd met 1-0 verslagen in Genua. Ook de anders zo productieve Brazilianen zagen tot hun frustratie voortdurend Conejo in de weg liggen. Pas in de 82ste minuut vond Müller een gaatje, waardoor de Seleçao uiteindelijk aan het langste eind trok.

Costa Rica, dat onder leiding stond van de Joegoslavische bondscoach Bora Milutinović, haalde bij het WK-debuut meteen de achtste finales, een prestatie die in twee daaropvolgende deelnames niet werd geëvenaard. De derde groepswedstrijd tegen Zweden werd met 2-1 gewonnen, waardoor Costa Rica in Bari mocht aantreden tegen Tsjechoslowakije. Voorafgaand aan die wedstrijd raakte Conejo geblesseerd. Met Hermidio Barrantes als zijn vervanger was Costa Rica kansloos: Los Ticos werden afgedroogd met 4-1, onder meer door drie treffers van aanvaller Tomáš Skuhravý.

Hoewel hij maar drie wedstrijden in actie kwam, werd Conejo samen met de Argentijnse penaltykiller Sergio Goycochea uitgeroepen tot doelman van het toernooi. Hij vervolgde zijn loopbaan bij de Spaanse club Albacete Balompié.

Twaalf jaar later, bij het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea, won Costa Rica van China (2-0), speelde de ploeg gelijk tegen Turkije (1-1) en werd verloren van Brazilië (2-5). Door deze nederlaag ging Turkije verder op doelsaldo, om vervolgens door te stoten naar de halve finale. De voortijdig gestrande selectie stond destijds onder leiding van Alexandre Guimarães.

Bij de WK-eindronde van 2014 in Brazilië groeide Costa Rica uit tot een van de verrassingen van het toernooi. De ploeg onder leiding van de Colombiaanse bondscoach Jorge Luis Pinto eindigde als eerste in de groep met de oud-wereldkampioenen Uruguay, Italië en Engeland en schakelde vervolgens Griekenland uit. "We hebben onderweg van alles meegemaakt. De beroemde 'sneeuwwedstrijd' in de kwalificatie in Denver tegen de Verenigde Staten, de landen die we hebben verslagen op het WK; het is bijzonder om daaraan terug te denken", zei Pinto, bijgenaamd Explosivo, in de aanloop naar de kwartfinalewedstrijd tegen Nederland^[1].

In de kwartfinale verloor Costa Rica uiteindelijk van Nederland, al gebeurde dat pas na strafschoppen: 4-3. Na 120 minuten was de stand gelijk (0-0) in Salvador, ondanks een groot aantal kansen voor Oranje. Zo schoot Wesley Sneijder op de paal en de lat. Bondscoach Louis van Gaal bracht doelman Tim Krul in de laatste minuut van de verlenging als vervanger in het veld voor Jasper Cillessen. Waar Nederland alle penalty's raak schoot, redde Krul op de inzetten van Bryan Ruiz en Michael Umaña.

Op 7 oktober 2017 plaatste Costa Rica zich voor de vijfde keer voor een WK-eindronde. De ploeg speelde die dag in eigen huis met 1-1 gelijk tegen Honduras. Een kopbal van Kendall Watson diep in blessuretijd betekende dat de selectie van bondscoach Óscar Ramírez zich kon opmaken voor deelname aan het WK voetbal 2018 in Rusland. Bij dat toernooi werd de ploeg uit Midden-Amerika ingedeeld in groep E, samen met Brazilië, Zwitserland en Servië.

In Rusland wist de ploeg geen potten te breken. Costa Rica begon het toernooi op zaterdag 17 juni met een 1-0 nederlaag tegen Servië, dat de winst in de Cosmos Arena in Samara veiligstelde door een rake vrije trap van de voet van Aleksandar Kolarov in de 56ste minuut. Vijf dagen later volgde een 2-0 nederlaag tegen Brazilië, een van de titelkandidaten, dat overigens pas in de blessuretijd afstand nam van de Midden-Amerikanen. De treffers kwamen op naam van Philippe Coutinho (91ste minuut) en sterspeler Neymar (95ste minuut). In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen Zwitserland, waardoor uitschakeling een feit was. Kendall Waston scoorde voor Costa Rica, gevolgd door een eigen doelpunt van de Zwitserse doelman Yann Sommer in de blessuretijd.

Bondscoach Óscar Ramírez kreeg na de uitschakeling veel kritiek in zijn thuisland en werd zelfs bedreigd door fans. Hij kreeg na de voortijdige eliminatie in de groepsfase geen nieuw contract aangeboden van de voetbalbond.^[2]

Costa Rica deed vanaf 1941 mee aan het CCCF-kampioenschap en won toernooi vaak. Van de negen deelnames werden er zeven gewonnen. Het toernooi ging in 1963 over op het CONCACAF-kampioenschap. Ook dat toernooi werd een aantal keer gewonnen en wel in 1963, 1969 en 1989. In 1991 ging dit toernooi op in de CONCACAF Gold Cup.

Een toernooi voor voetballanden uit Centraal-Amerika. Dit toernooi geldt tevens als kwalificatietoernooi voor de Gold Cup.

De Copa América is eigenlijk een Zuid-Amerikaans voetbaltoernooi maar er worden regelmatig ook landen van buiten dat werelddeel uitgenodigd. Costa Rica werd tot dusver zes keer uitgenodigd en bereikte twee keer de kwartfinale.

De volgende spelers werden opgenomen in de selectie voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Oezbekistan op 27 september 2022.

• Bijgewerkt tot en met het WK-kwalificatieduel tegen   Honduras (1–1) op 28 maart 2017.