plumbum

Notatione incerta; fortasse cum Palaeograece μόλυβδος (molybdos) cognatum est. (Watkins, 2000, p. 68.)

plum|bum, -ī (n; materiale; symboli: Pb, ♄)

1. √ chem. Elementum chemicum cuius numerus atomicus 82 est.
2. Res plumbea, ut:
   1. Instrumentum quod adhibetur lineas exemplares scribere in chartas, fortasse aut stilus plumbatus, aut regula.
3. Genus vitii oculi.

n.	sing.	plur.
nom.	plumbum	—	I
gen.	plumbī	—	II
dat.	plumbō	—	III
acc.	plumbum	—	IV
abl.	plumbō	—	VI
voc.	plumbum	—	V

Systema Periodicum

H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn Fr Ra ** Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og * La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb ** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Anglice

√ lead ☞^en: plumbum est metallum toxicum — lead is a poisonous metal

Catalane

√ plom m ☞^ca

Francogallice

√ plomb m ☞^fr

Germanice

√ Blei n ☞^de

Graeca Antiqua

√ μόλυβδος (molybdos, m.)

Iaponice

√ 鉛 (namari) ☞ja

Polonice

√ ołów m ☞^pl

Ruthenice

√ свинец (svinéts, masc.) ☞ru

class.

• chartae regiae, novi libri, / novi umbilici, lora, rubra membrana, / derecta plumbo et pumice omnia aequata. —Carmina Catulli

saec. I.

• hac commanducata si oculus subinde lingatur, plumbum, quod est genus vitii, ex oculo tollitur. —Naturalis Historia Plinii Maioris