Myconos

In litore septentrionali (intimo sinú Panormi) habitationes neolithici exeuntis Phthelia et Maure Spelea repertae sunt, in paeninsula austro-occidentali Anabolusa autem sedes Cycladum culturae ineuntis. In colle Palaeocastro iam aetate aenea culto, ubi hodie est vicus Ano Mera, civitas (polis) fuit nomine ignoto, altera polis loco Myconi urbis hodiernae saeculo undecimo a.C.n. orta esse videtur, cum Iones ex Attica ad insulam inhabitandam pervenerunt. Reliquiae sepulcri tholi forma in litore austro-occidentali siti cum fabula Aiacis Locrii procella submersi coniunguntur.^[1]

Myconos anno 490 a.C.n. a Datide subacta apud Salamina (480 a.C.n.) in Persarum partibus pugnavit, tum usque ad annum 404 a.C.n. Atheniensibus sociisque parens fuit. Postea Macedonii, Ptolemaei, Rhodii, denique Romani insulam dominati sunt. Tempore Romano vinum Myconi magni aestimatum est.^[2]

Constantinopoli a crucigeris capta (vide: Quarta expeditio sacra) anno 1207 insula sicut et Tenos sub potestatem familiae Venetae nomine Ghizzi redacta est. Ultimus huius familiae dominans, Georgius Ghizzi, insulam anno 1390 testamento rei publicae Venetae tradidit. Ubi anno 1537 Myconos pars Imperii Ottomanici facta est, multi incolae in alias insulas fugerunt, pars trucidata aut in servitutem redacta est, ut insula per multos annos paene desolata iaceret. In Graeciam in libertatem vindicando (anno 1830 Myconienses quam plurimum conferebant. Res prosperae autem demum saeculo vicesimo medio in plebem venerunt, cum plures in annos peregrinantes insulam locum recreationi idoneum cognoscebant.^[3]

Fabula Graeca narrat Herculem inter duodecim athla homines immanis magnitudinis in mare proiecisse; quibus in saxa mutatis insulam Myconum exstitisse. Nomen insula trahit a Mycone, Apollinis nepote.

• Cy Twombly, pictor Americanus, annis 1961-1963 in insula vixit et fabulas Graecorum antiquas ibi illustravit.
• Michael Theodoraces et Nicolaus Cazantzaces multum temporis in Mycono degerunt.
• Iacoba Kennedy Onassis inter Myconi amatores erat.

• Museum Archaeologicum
• Museum ethnographicum
• Museum navale Aegaei maris
• Ecclesia Panagiae Paraportianae (Παραπορτιανή)
• Monasterium Panagiae Turlianae

In urbe Mycono architectura in Cycladibus typica invenitur: Domus candidae cum tectis planis, portae coloratae ac finestrae floribus ornatae, viae abruptae lapidibus stratae. Tantum vicus "Parvae-Venetiae" in litore situs modo Venetiarum aedificatus est.

Myconienses imprimis peregrinantibus curandis, qui ibi in commeatu sunt, lucrum faciunt. Inter quos his diebus plurimi homosexuales utriusque sexus sunt, quod magnae societates viatoriae in visitatoribus conquirendis praedicant. Insignia insulae sunt quinque (ex antea decem) ventimolae, quae frumentum ab aliis insulis aportatum moluerunt.

Strabo, Geographica X.5.9

• J. Theodore Bent, The Cyclades, or Life Among the Insular Greeks (Londinii: Longmans Green, 1885) pp. 209-230 (Anglice)
• Rupert Neate, "Superyachts and bad art: how Mykonos became the party island of the super-rich" in The Guardian (30 Iulii 2019) (Anglice)

• Situs Myconi publicus
• Peregrinantibus scitu digna (Theodisce)