Avada Kedavra — nieodwracalne i najgroźniejsze z trzech Zaklęć Niewybaczalnych; powodowało natychmiastową śmierć. Nie pozostawiało żadnych śladów na ciele ofiary^[1]. Jedyną osobą, która przeżyła atak tym śmiercionośnym zaklęciem był Harry Potter. Użycie tej klątwy karane było dożywociem w Azkabanie.

Nie istniało na nie żadne przeciwzaklęcie^[1]. Jedynymi znanymi formami obrony przed tym zaklęciem było ukrycie się za fizyczną barierą (np. filarem, stołem) oraz dobrowolne poświęcenie własnego życia za cudze wynikające z miłości^[2]. Zaklęcie mogło wywołać ogień lub eksplozję, jeżeli trafiło w przedmiot nieożywiony^[3].

Historia[]

Zaklęcie uśmiercające zostało stworzone przed 1717 rokiem prawdopodobnie przez jakiegoś czarnoksiężnika. Znane było jako jedno z najstarszych i najbardziej złowrogich klątw w czarodziejskim świecie. Według Bartemiusza Croucha Juniora Avada Kedavra wymagała potężnej mocy magicznej^[4].

We wspomnianym wyżej roku brytyjskie Ministerstwo Magii uznało ją oraz klątwy Cruciatusa i Imperiusa za Zaklęcia Niewybaczalne, za których użycie ustalono surowe kary^[5]. Wykorzystanie któregokolwiek z nich przeciwko drugiemu człowiekowi karane było od tamtego momentu dożywotnim pobytem w Azkabanie^[4], chyba że istniały wystarczające dowody na to, że rzucający zrobił to pod wpływem Imperiusa albo miał inne uzasadnione powody.

Po przejęciu władzy w ministerstwie przez Lorda Voldemorta zaklęcia ponownie stały się dozwolone — każdy czarodziej i czarownica mieli prawo używać ich do swoich własnych celów. Klątwy te były również praktykowane w Hogwarcie, jako część programu nauczania czarnej magii. Po pokonaniu Czarnego Pana, gdy Ministrem Magii był Kingsley Shacklebolt, uroki ponownie zostały zakazane.

W serii[]

Przed 1927[]

Do około 1927 r. funkcjonariusze Magicznego Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki mieli rozkaz uśmiercania magicznych zwierząt^[6]. Prawdopodobnie do tego celu wykorzystywali zaklęcie uśmiercające.

Globalna wojna czarodziejów[]

Klątwa ta była wykorzystywana podczas globalnej wojny czarodziejów zarówno przez aurorów, jak i zwolenników Gellerta Grindelwalda^[7].

We wrześniu 1927 roku Gellert Grindelwald przybył do Paryża wraz ze swoimi akolitami, którzy na jego polecenie weszli do wyjątkowo eleganckiego domu i zabili za pomocą Avady Kedavry zamieszkujące je mugolskie małżeństwo^[8]. Chwilę potem Carrow, jedna ze zwolenniczek czarnoksiężnika, otrzymała rozkaz zamordowania znajdującego się na piętrze dziecka^[9].

Na zlecenie Grindelwalda, Gunnar Grimmson zamordował półskrzatka Irmę Dugard. Zabójstwo to miało zaprzepaścić Credence'owi Barebone'owi szansę poznania swojej prawdziwej tożsamości, co zmusiłoby go do zwrócenia się do Gellerta o prośbą o pomoc (czarnoksiężnik bowiem twierdził, iż zna jego przedadopcyjne dane).

W czasie spotkania zorganizowanego przez Gellerta Grindelwalda w mauzoleum rodziny Lestrange'ów, jeden z aurorów (będąc pod wpływem strachu) rzucił klątwę uśmiercającą na znajdującą się w pobliżu niego rudowłosą młodą czarownicę^[10].

1943 — 1970[]

Zobacz więcej: Horkruks#Horkruksy Lorda Voldemorta

W 1943 roku wówczas szesnastoletni Tom odwiedził w Little Hangleton swojego wuja, Morfina Gaunta, który opowiedział mu historię rodziców młodzieńca — Toma oraz Meropy. Chłopiec następnie oszołomił swojego krewnego i wybrał się do domu Riddle'ów. Za pomocą zabranej różdżki zabił swojego ojca i dziadków, a potem ponownie odwiedził dom Gauntów, aby zmodyfikować Morfinowi wspomnienia tak, aby myślał, że to on zamordował mugoli oraz zwrócił mu jego własność. Zabrał jednak pierścień, z którego stworzył swojego drugiego horkruksa^[11].

Po ukończeniu szkoły Tom przyjął się do pracy w sklepie Borgina & Burkesa na stanowisko subiekta. W pewnym momencie zamordował Chefsibę Smith — kobietę, która kolekcjonowała cenne magiczne przedmioty — aby zdobyć jej dwie niezwykle wyjątkowe pamiątki: medalion Salazara Slytherina oraz puchar Helgi Hufflepuff. Z obu tych przedmiotów chłopiec zrobił swoje kolejne horkruksy, posługując się do tego zabójstwem poprzedniej właścicielki artefaktów oraz napotkanego przypadkowo włóczęgi^[12]. Przed opuszczeniem mieszkania Smith, Riddle wszczepił jej skrzatce fałszywe wspomnienia, z których wynikało, iż to ona była odpowiedzialna za śmierć swojej właścicielki^[13].

Po tym wydarzeniu Tom zrezygnował ze swojej posady i zaczął podróżować po całym świecie. W pewnym momencie udał się do Albanii, gdzie odnalazł diadem Roweny Ravenclaw, w którym również zapieczętował cząstkę swojej duszy, zabijając w tym celu rolnika^[12].

Pierwsza Wojna Czarodziejów[]

Podczas Pierwszej Wojny Czarodziejów zaklęcie uśmiercające było wielokrotnie wykorzystywane przez Lorda Voldemorta oraz jego popleczników. Zabijali oni w ten sposób osoby, które sprzeciwiały się rządom Czarnego Pana (przykładowymi ofiarami była rodzina McKinnon, Fabian i Gideon Prewettowie, Edgar Bones czy Dorcas Meadowes), a także mugoli oraz mugolaków. Czarnoksiężnik w czasie swoich rządów nagminnie wykorzystywał Avadę Kedavrę do zabijania również przypadkowo napotkanych osób. Następnie wykorzystywał ich ciała, aby stworzyć z nich inferiusy, które miały za zadanie m.in. pilnować ukrytego w jaskini horkruksa^[14].

W odpowiedzi do brutalnych zachowań śmierciożerców i Voldemorta Bartemiusz Crouch Senior (pełniący wówczas rolę szefa Departamentu Przestrzegania Praw Czarodziejów) wydał aurorom pozwolenie na stosowanie Zaklęć Niewybaczalnych przeciwko wrogom. Prawo to zostało uchylone zaraz po zakończeniu się wojny, ponieważ nie było już potrzebne.

31 października 1981 roku[]

Zobacz więcej: Atak w Dolinie Godryka

Po usłyszeniu części przepowiedni Lord Voldemort postanowił zabić małego Harry'ego Pottera^[15]. Wiedząc o zagrożeniu czyhającym na dziecko Albus Dumbledore zaproponował jego rodzicom ochronę poprzez wykorzystanie zaklęcia Fideliusa. Ich Strażnikiem Tajemnicy miał zostać najlepszy przyjaciel Jamesa Pottera, Syriusz Black. Mężczyzna jednak zaproponował, aby bez informowania nikogo zaproponowali to stanowisko Peterowi Pettigrew, który byłby mniej oczywistą osobą, Potterowie przystali na to^[16]. Nie przypuszczali jednak, że ich przyjaciel może być sługą Czarnego Pana i ich wyda.

31 października 1981 roku Lord Voldemort odwiedził Dolinę Godryka. Bez problemu wszedł do domu Potterów. W korytarzu stanął mu na drodze James, który nie mając różdżki, starał się zyskać trochę czasu dla swojej żony i dziecka na ucieczkę. Czarny Pan zabił mężczyznę, a następnie udał się na górę, gdzie próbował przekonać Lily, aby odsunęła się od łóżeczka. Kobieta nieustannie błagała Voldemorta o darowanie jej syna i w zamian zabicie jej. Sami-Wiecie-Kto nie przystał na to, jednak pomyślał, że rozsądnie będzie zabić całą rodzinę, więc i na nią rzucił klątwę uśmiercającą. Następnie próbował uśmiercić również trzynastomiesięczne niemowlę, jednak zaklęcie odbiło się i ugodziło w samego Czarnego Pana, na skutek czego utracił on swoją moc i ciało. Harry'emu po całym wydarzeniu pozostała jedynie blizna w kształcie błyskawicy. Na miejsce zdarzenia przybył Pettigrew, który widząc co się stało zabrał różdżkę Voldemorta i ukrył ją w bezpiecznym miejscu. Chwilę potem do ruin domu przybył Rubeus Hagrid, który miał za zadanie zabrać chłopca do mieszkania jego wujostwa. Na miejscu spotkał się z Syriuszem, który pożyczył olbrzymowi swój motocykl.

1994[]

Na początku czerwca 1994 roku Peter Pettigrew (ukrywający się przez prawie 13 lat pod postacią szczura) próbował odnaleźć Czarnego Pana, przy którego boku wierzył, że będzie bezpieczny i jego dawni przyjaciele nie będą mogli go zabić. Peter słyszał pogłoski, że jego mistrz ukrywa się gdzieś w Albanii. Plotki te potwierdziły napotkane przez niego gryzonie, które twierdziły, że w albańskiej puszczy żyje jakieś mroczne widmo potrafiące posiąść ich ciała, przez co te szybko umierały^[17]. Pewnego wieczoru Glizdogon odwiedził gospodę, w której spotkał Bertę Jorkins. Mężczyzna przekonał ją, aby towarzyszyła mu podczas nocnej wędrówki. Następnie przyprowadził ją do Czarnego Pana, który zdołał wyciągnąć z niej cenne dla siebie informacje. Dowiedział się m.in. o planowanym Turnieju Trójmagicznym oraz o wciąż wiernym mu słudze, który czeka tylko na jakąkolwiek wiadomość od swojego mistrza. Z racji, iż Voldemort nie był w stanie zawładnąć ciałem Berty, uśmiercił ją (prawdopodobnie wykorzystał do tego Avadę Kedavrę).

W sierpniu Czarny Pan wraz z Glizdogonem powrócił do Anglii i za swoją kryjówkę postanowił wybrać stary dom swojego ojca. Pewnej nocy ich rozmowę o planie zabicia Harry'ego Pottera podsłuchał zajmujący się rezydencją mugolski ogrodnik, Frank Bryce. Voldemort, dowiedziawszy się od Nagini o nieproszonym gościu, rozkazał swojemu słudze, aby wpuścił go do środka, a po krótkiej rozmowie zabił go^[1].

We wrześniu, na pierwszej czwartkowej lekcji obrony przed Czarną Magią czwartoklasistów z Gryffindoru, Bartemiusz Crouch Junior (podszywający się pod Alastora Moody'ego) zaprezentował na jednym ze swoich pająków działanie klątwy uśmiercającej, a także dwóch pozostałych zaklęć zaliczanych do niewybaczalnych. Zrobił to bez zgody ministerstwa, które uważało, że młodzież w wieku 14—15 lat jest jeszcze na to nieprzygotowana^[4].

1995[]

Zobacz więcej: Pojedynek w Little Hangleton

24 czerwca 1995 roku Harry Potter oraz Cedrik Diggory (uczestnicy Turnieju Trójmagicznego) w tym samym czasie chwycili puchar, jednak ten okazał się być świstoklikiem, który przeniósł chłopców na Cmentarz w Little Hangleton. Tam natknęli się na Glizdogona, który na rozkaz Voldemorta zabił Diggory'ego.

Po odrodzeniu się Czarnego Pana i przybyciu śmierciożerców, Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać postanowił raz jeszcze zmierzyć się z Chłopcem, Który Przeżył. Czarnoksiężnik i Potter rzucili zaklęcia w tym samym czasie (Avadę Kedavrę oraz Expelliarmus). Czary zderzyły się ze sobą w powietrzu i wywołały efekt zwany Priori Incantatem^[18]. Spowodowało to pojawienie się ech zabitych przez Voldemorta osób, które pomogły Harry'emu w ucieczce z cmentarza.

1996[]

Zobacz więcej: Pojedynek w Atrium Ministerstwa Magii

W czerwcu 1996 roku, Harry Potter wspólnie ze swoimi przyjaciółmi (Hermioną Granger, Luną Lovegood, Neville'em Longbottomem oraz Ronem i Ginny Weasleyami) wyruszył do Ministerstwa Magii, aby uratować swojego ojca chrzestnego — Syriusza Blacka — z rąk Voldemorta. Na miejscu okazało się, że wizja, którą Potter widział jeszcze w szkole była fałszywa i miała na celu jedynie ściągnąć chłopaka do Sali Przepowiedni. Uczniowie Hogwartu walczyli ze śmierciożercami. Podczas ucieczki, Harry, Neville i Hermiona natrafili na dwóch zwolenników Czarnego Pana. Jeden z nich został pokonany zaklęciem Drętwota, a drugi chciał rzucić na Hermionę zaklęcie uśmiercające. Dziewczynę przed śmiercią uratował Harry, który rzucił się na podłogę i chwycił przeciwnika za kolana, przez co ten się przewrócił i spudłował^[19].

W pewnym momencie do członków Gwardii Dumbledore'a dołączyli przedstawiciele Zakonu Feniksa, którzy przyłączyli się do pojedynku. W bitwie zginął Syriusz, który — na skutek zaklęcia rzuconego przez Bellatriks Lestrange — przeszedł przez zasłonę śmierci. Przepełniony gniewem Potter ruszył za kobietą do Atrium. Po krótkiej rozmowie zjawił się także Voldemort, który na wieść, że przepowiednia została roztrzaskana, chciał zabić chłopca. Na chwilę przed atakiem w pomieszczeniu pojawił się Albus Dumbledore, który ożywił posąg czarodzieja i rozkazał mu przyjąć klątwę na siebie^[3]. Czarny Pan wykorzystał to samo zaklęcie przeciw dyrektorowi Hogwartu, jednak ten szybko deportował się z wcześniejszego miejsca. Voldemort raz jeszcze spróbował trafić swojego przeciwnika śmiercionośnym urokiem, ale zaklęcie chybiło i trafiło w biurko, które stanęło w ogniu^[3]. Kolejne próby wykorzystania Avady Kedavry przez Toma również kończyły się fiaskiem, gdyż Dumbledore został ochroniony przez jednorękiego centaura, a potem przez swojego feniksa, Fawkesa.

Latem Narcyza Malfoy aportowała się na Spinner's End w celu poproszenia Severusa Snape'a o zniechęcenie Czarnego Pana do planu, zgodnie z którym Draco Malfoy miał zabić Dumbledore'a. Jednak, gdyby to było niemożliwe chciała, aby obiecał, iż będzie chronił jej syna przed wszelkim nieszczęściem, a w razie konieczności dokończył dzieło zlecone przez Voldemorta. Chwilę później, w tym samym miejscu, zjawiła się Bellatriks, która nie była zadowolona z pomysłu swojej siostry i chciała ją przed tym powstrzymać. Lestrange, usłyszawszy szmer w pobliskiej trawie, instynktownie rzuciła zaklęcie uśmiercające, gdyż obawiała się, że czai się tam auror. Ofiarą czarownicy został jednak zwykły lis^[20].

1997[]

30 czerwca 1997 śmierciożercy zjawili się w Hogwarcie, aby być świadkami zamordowania dyrektora szkoły. Zrobić to miał Draco, który (jak się okazało w ostatecznym momencie) nie był w stanie rzucić Avady Kedavry na Dumbledore'a. Wyręczył go w tym jego nauczyciel eliksirów, Severus Snape, który był związany w tej sprawie Wieczystą Przysięgą oraz obiecał to samemu Albusowi^[20][21][22]. Tego samego dnia zginął Gibbon, który przypadkowo został trafiony klątwą przez swojego kolegę, Thorfinna Rowle'a^[23].

W lipcu, podczas spotkania w Dworze Malfoya, Voldemort zabił porwaną Charity Burbage^[24].

W trakcie przenosin Harry'ego do Nory wywiązała się bitwa pomiędzy członkami Zakonu Feniksa a śmierciożercami, podczas której za pomocą tej klątwy zabito Alastora Moody'ego i Hedwigę, sowę Harry'ego.

1 sierpnia zginął ówczesny Minister Magii, Rufus Scrimgeour, który do końca chronił Pottera przed Voldemortem^[25]. Po jego śmierci ministerstwo przeszło pod władzę śmierciożerców.

1 września Voldemort wybrał się do domu Gregorowicza, aby oddał mu Czarną Różdżkę. Zastał w nim jednak niemiecką rodzinę, która nie wiedziała, gdzie aktualnie przebywa wytwórca różdżek, czarnoksiężnik zabił ich za pomocą Avady Kedavry^[26]. Następnego dnia odnalazł on poszukiwanego przez siebie człowieka. Czarny Pan zażądał oddania mu różdżki, ale Gregorowicz powiedział, że skradziono mu ją wiele lat temu. Podczas przeszukiwań wspomnień Mykewa, Voldemort znalazł incydent, w którym widział kradzież tego artefaktu. Po tej informacji momentalnie zażądał, by Gregorowicz zdradził mu tożsamość złodzieja, ale kiedy mężczyzna przyznał, że nigdy się tego nie dowiedział, czarnoksiężnik, uznając, że posiada już wszystkie możliwe informacje, rzucił na niego zaklęcie uśmiercające^[27].

1998[]

W marcu Voldemort odnalazł złodzieja Czarnej Różdżki, Gellerta Grindelwalda. W Nurmengardzie Gellert powiedział, że nie boi się Riddle'a i nie zdradzi mu informacji. Czarny Pan, w napadzie furii, go zabił^[28].

Kiedy Voldemort dowiedział się o udanym włamaniu Harry'ego Pottera do skarbca Lestrange'ów i zabraniu przez niego czarki Helgi Hufflepuff, w przypływie gniewu zamordował goblina, który przekazał mu o wszystkim informacje, oraz kilka innych osób i goblinów znajdujących się z nimi w sali^[29].

W czasie bitwy o Hogwart Czarny Pan trafił tą klątwą Harry'ego Pottera, jednak chłopiec ponownie przeżył. Zaklęcie to było również wykorzystywane w trakcie całej batalii^[30].

30 października 2020 roku[]

30 października 2020 roku Craig Bowker Jr odnalazł Albusa Severusa Pottera i Scorpiusa Malfoya na szkolnym boisku quidditcha. Poinformował ich, że wszyscy ich szukają. Zaniepokojony Albus rozkazał mu uciekać i sprowadzić pomoc. Chłopak jednak nie zdążył się ruszyć, gdyż Delphini natychmiast rzuciła na niego zaklęcie uśmiercające^[31]. Zamordowała go tak samo łatwo, jak robił to jej ojciec.

Natura[]

Objawy[]

Avadę Kedavrę można było rozpoznać po błysku zielonego światła i towarzyszącym mu świstowi. Kiedy urok trafiał w żywy cel, zabijał go bez pozostawiania jakichkolwiek śladów^[1]. Brak widocznych obrażeń bardzo często dezorientował mugoli, którzy zajmowali się sprawami zabójstw^[1]. Sytuacje takich śmierci niemagicznych osób wymagały modyfikacji wspomnień przez wielu pracowników Ministerstwa Magii. Czarodziejom nie sprawiało trudności rozpoznanie morderstwa popełnionego za sprawą tego zaklęcia.

Kiedy zaś Avada trafiała w cel nieożywiony powodowała różne efekty, w zależności od materiału z jakiego stworzony został przedmiot. Mogła wywołać m.in. pożar obiektu, rozpad rzeczy lub eksplozję mogącą wysadzić w powietrze nawet dom^[32].

Wydajność[]

Klątwa, aby zadziałała poprawnie, wymagała wielkich umiejętności magicznych^[4]. W 1994 roku Bartemiusz Crouch Junior, pod postacią profesora Moody'ego, twierdził, że gdyby wszyscy czwartoklasiści rzucili to zaklęcie na niego, to nic by się nie wydarzyło, bo brakowałoby im potrzebnej mocy. Możliwe jest również rzucenie czarnomagicznego uroku w sposób niewerbalny^[20][3].

Możliwe, że Mordercze Zaklęcie wymagało również realnej chęci rzucenia i zabicia dla samej potrzeby popełnienia morderstwa^[33]. Jednym z głównych powodów, dla których Voldemort wykazywał takie powinowactwo do tej klątwy był fakt, że był wyjątkowo potężny, a także, iż nie odczuwał wyrzutów sumienia oraz szacunku do pozostałych ludzi.

Odczucie[]

Urok powodował natychmiastową śmierć, więc można przypuszczać, iż nie powodował on większego bólu. Kiedy jednak udawało się przeżyć, wywoływało ono ból. Harry porównał uderzenie Morderczego Zaklęcia do ugodzenia „pięści okutej w żelazną rękawicę”^[34]. Z kolei Voldemort opisał to, jako przerażający ból i uczucie wyrwania cząstki duszy z ciała^[18].

Ochrona[]

Nie istniało żadne przeciwzaklęcie, które mogłoby zatrzymać skutki Morderczego Zaklęcia. Śmierci można było uniknąć tylko przez uchybienie się przed nią albo stworzenie fizycznej bariery (np. posąg, który ochraniał Pottera w trakcie pojedynku Voldemorta z Dumbledore'em w Atrium Ministerstwa Magii). Jedynymi znanymi zabezpieczeniami było dobrowolne poświęcenie się w ochronie cudzego życia (wówczas ochronę otrzymywała ta osoba) oraz stworzenie horkruksa.

• Miłość: dobrowolne poświęcenie własnego życia dla drugiego to najskuteczniejsza metoda przetrwania klątwy. Wszystko działo się za sprawą miłości, która była jednym z najstarszych i najsilniejszych odłamów magii. Harry Potter został uratowany przez swoją matkę, Lily, kiedy z miłości do niego błagała Voldemorta o oszczędzenie chłopca w zamian za zabicie niej. Wówczas przeszedł on do historii, jako „Chłopiec, Który Przeżył”. Zaklęcie nie pozostawiło na nim żadnych skutków, poza blizną w kształcie błyskawicy.
• Horkruks: inną ochroną przez skutkami Avady Kedavry było stworzenie przynajmniej jednego horkruksa. Była to jednak mniej skuteczna ochrona niż wcześniej wspomniane dobrowolne poświęcenie się, gdyż gwarantowała jedynie przeżywalność części duszy. Voldemort nie umarł na skutek klątwy, jednak żył potem tylko jako bardzo osłabione widmo. Aby przetrwać w tym stanie, musiał znaleźć sobie „żywiciela”, np. Quirrell pił dla niego krew jednorożca. Istniał jednak sposób na wytworzenie prowizorycznego ciała, do jego wykorzystania Voldemort wykorzystał m.in. eliksir z krwi jednorożca oraz jad Nagini^[17]. Inną metodą było stworzenie mikstury, która pozwalała przywrócić ciało. Wymagała ona kości ojca, krwi wroga oraz część ciała sługi^[35].
• Priori Incantatem: efekt ten polegał na tym, że za pomocą złotego promienia łączył ze sobą dwie siostrzane różdżki, które się ze sobą pojedynkowały i w tym samym momencie rzuciły zaklęcia. Jedna różdżka zmuszała wówczas drugą do odtworzenia wcześniej rzuconych zaklęć. Z tego powodu np. Avada Kedavra wydostająca się z różdżki Voldemorta została zablokowana przez zaklęcie Expelliarmus rzucone przez Harry'ego Pottera. Dzięki temu chłopakowi udało się ponownie przeżyć spotkanie z Tym, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać i uciec za pomocą świstoklika.
• Feniks: ze względu na swoją zdolność reinkarnacji feniksy mogły pochłaniać promień Morderczego Zaklęcia, a następnie odradzały się na nowo. Tym sposobem mogły ochronić kogoś przed śmiercią^[3].

Znane użycia[]

Udane[]

Rzucający	Ofiara	Data	Uwagi
Akolici Gellerta Grindelwalda	Niezidentyfikowana mugolska matka	Wrzesień 1927	Wykorzystane na rozkaz Gellerta Grindelwalda, by przejąć dom tej rodziny i wykorzystać go jako tymczasową siedzibę[36].
	Niezidentyfikowany mugolski ojciec
Carrow	Niezidentyfikowane mugolskie dziecko
Gunnar Grimmson	Irma Dugard		Na rozkaz Grindelwalda, aby Credence Barebone nie dowiedział się od niej o swojej prawdziwej tożsamości, co zmusiłoby chłopca do przyłączenia się do czarnoksiężnika[37].
Cassius Bell	Rudowłosa młoda czarownica		Użyte w obronie własnej podczas spotkania w mauzoleum rodziny Lestrange'ów[10]
Lord Voldemort	Tom Riddle (senior)	Lato 1943	Za porzucenie jego matki, Meropy
	Thomas Riddle		Za bycie mugolami
	Mary Riddle
	James Potter	31 października 1981	Za próbę zatrzymania go przed zabiciem Lily i Harry'ego
	Lily Potter		Za próbę zatrzymania go przed zabiciem jej syna, Harry'ego
	Lord Voldemort		Zaklęcie odbiło się od Harry'ego i ugodziło w niego samego.
	Berta Jorkins	Lato 1994	Po wyciągnięciu z niej wszystkich istotnych informacji.
	Frank Bryce	Sierpień 1994	Za podsłuchanie planów dotyczących zabicia Pottera.
	Fawkes	18 czerwca 1996	Klątwa miała zabić Albusa Dumbledore'a, jednak Fawkes uratował swojego właściciela przed jej skutkami i sam przyjął na siebie cios, jednak nie zginął, gdyż był feniksem.
	Charity Burbage	Lipiec 1997	Za wspieranie mugoli i głoszenie, iż nie są gorsi od czarodziejów.
	niemieckojęzyczna rodzina	1 września 1997	Za niepowiedzenie, gdzie ukrywa się Gregorowicz.
	Mykew Gregorowicz	2 września 1997	Za niewyjawienie informacji, kim była osoba, która ukradła Czarną Różdżkę.
	Gellert Grindelwald	Marzec 1998	Za zatajanie informacji, gdzie aktualnie znajduje się Czarna Różdżka.
	goblin	1 maja 1998	Za pozwolenie na kradzież czarki Helgi Hufflepuff ze skarbca Lestrange'ów.
	Kilkoro śmierciożerców, strażnicy banku Gringotta i gobliny
Bartemiusz Crouch Junior (pod postacią Alastora Moody'ego)	pająk	4 września 1994	Zademonstrowanie działania klątwy Avada Kedavra.
Peter Pettigrew	Cedrik Diggory	24 czerwca 1995	Na polecenie Voldemorta.
Bellatriks Lestrange	Lis z okolic Spinner's End	lato 1996	Myślała, że to auror.
Thorfinn Rowle	Gibbon	30 czerwca, 1997	Rowle celował w Remusa Lupina, lecz spudłował.
Severus Snape	Albus Dumbledore		Zaplanowane zabójstwo, aby zmylić Voldemorta (i potwierdzić wierność Severusa Snape'a).
śmierciożerca	Hedwiga	27 lipca 1997	Zaklęcie celowane było w Harry'ego Pottera.
Delphini	Craig Bowker Jr	2020	Za próbę przeszkodzenia jej w planie uratowania Cedrika Diggory'ego.

Nieudane[]

Rzucający	Ofiara	Data
Antonin Dołohow	Hermiona Granger	18 czerwca 1996
Lord Voldemort	Harry Potter	31 października 1981
		2 maja 1998
		27 lipca 1997
Śmierciożerca	Rubeus Hagrid
Śmierciożercy	Zakon Feniksa
Vincent Crabbe	Hermiona Granger	2 maja 1998
	Ron Weasley
Bellatriks Lestrange	Ginny Weasley
Delphini	Albus Potter	31 października 1981 (po podróży w czasie)

Etymologia[]

• Abhadda Kadhabhra – aramejskie zniknij jak to słowo, być może pochodzi od niego też abrakadabra.
• avida – łac. chciwa,
• cadaver – łac. trup,
• avida cadavrum – chciwa ciał.

Ciekawostki[]

• W czerwcu 1995 r. Voldemort sprawił, że na końcu jego różdżki była zielona kula światła i leciało z niej mnóstwo malutkich, zielonych piorunów, które były bardzo niecelne. Taki efekt można uzyskać tylko niewerbalnie.
• Harry Potter jest jedyną osobą, która przeżyła uderzenie tym zaklęciem (dwukrotnie).
• W filmie rzucone zaklęcie jest przedstawione jako promień, błysk zielonego światła.
• Nigdy nie zostały wyjaśnione biologiczne przyczyny śmierci. Zaklęcie to nie ma wpływu na stan zdrowia ofiar, co mogą wykazać medyczne autopsje. Możliwe, że czar powoduje po prostu śmierć, czy też inaczej mówiąc „wyłączenie” narządów wewnętrznych w organizmie.
• W grze Harry Potter i Kamień Filozoficzny, zaklęcie przypomina mgłę, a Quirrell często trafia nim Harry’ego jednakże go nie zabijając. Harry odbija zaklęcie, by później z pomocą zwierciadła Ain Eingarp zabić przeciwnika.
• W filmowej adaptacji Harry'ego Pottera i Komnaty Tajemnic, Lucjusz Malfoy mówi „Avada...”, po tym, gdy młody Potter używając podstępu, pomógł w uwolnieniu Zgredka, jednakże inkantacja zostaje zablokowana przez skrzata. Część tego zaklęcia nie została pokazana w napisach do filmu.
• W filmowej odsłonie piątej części serii, Bellatriks Lestrange zabija Syriusza Blacka przy pomocy tej klątwy. Różni się to od wersji książkowej, gdzie używa ona zupełnie innego zaklęcia.
• Spośród trzech zaklęć niewybaczalnych, Avada Kedavra jest jedynym, którego nigdy nie użył Harry Potter.
• W filmowej adaptacji Harry Potter i Czara Ognia Barty Crouch Jr. do demonstracji zaklęć niewybaczalnych użył nie trzech pająków, a pajęczaków odmiennego gatunku: tępoodwłokowce.
• W grze LEGO Harry Potter: Lata 1−4, Frank Bryce zostaje zastąpiony przez mleczarza. Jednakże jego śmierci nie można uznać za kanoniczną, ponieważ nie pojawił się jako „echo” zaklęcia Priori Incantatem.
• W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga, Voldemort zabija Piusa Thicknesse za pomocą tej klątwy. Nie wiadomo, czy przeżył bitwę o Hogwart w książce, ale jest pewne, że nie został zabity przez Voldemorta.
• Avada Kedavra nie jest jedynym zaklęciem, które może spowodować śmierć. W wyjątkowych okolicznościach przyczynić się do niej mogą również: Sectumsempra, Confringo, Diffindo, Szatańska Pożoga, a nawet Drętwota. Antonin Dołohow wynalazł nienazwane przekleństwo, które mogłoby okazać się śmiertelne. Jednak Avada Kedavra, to jedyny znany czar, którego jedynym i podstawowym zastosowaniem jest śmierć.
• W grze Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza, Cadmus Peverell używa tej klątwy w celu popełnienia samobójstwa.
• W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga, Ron Weasley rzuca zaklęcie w próbie zabicia węża Voldemorta, Nagini (jeden z jego horkruksów). Chociaż, jeżeli to faktycznie byłoby zaklęcie Avada Kedavra Ron powinien zniszczyć horkruksa będącego w wężu. Dowodem na to jest fakt, że gdy Voldemort „zabił Harry’ego”, zniszczył jednocześnie będącego w nim horkruksa. Jednak może się okazać, że Ron próbował rzucić to zaklęcie, jednakże brakowało mu siły i woli, by było ono skuteczne, co potwierdzają obserwację, z których wynika, że aby zabić trzeba tego naprawdę chcieć.
• W filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga, zaklęcie Avada Kedavra wywołuje rozpad ciała Voldemorta w popiół, co nie nastąpiło w wypadkach innych zgonów.
• Inkantacja zaklęcia uśmiercającego to ostatnie słowa Voldemorta.
• Warto zauważyć podobieństwo między ruchem klątwy a kształtem blizny Harry'ego. Oba przypominają błyskawice, co może wyjaśniać, dlaczego blizna ma taki, a nie inny kształt.

Występowanie[]

• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie we wspomnieniu)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film) (we wspomnieniu)
• Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra) (tylko Avada)
• Harry Potter i Komnata Tajemnic (film) (niepełna formuła)
• Harry Potter i Czara Ognia (książka) (pierwszy raz zidentyfikowane jako Avada Kedavra)
• Harry Potter i Czara Ognia (film)
• Harry Potter i Czara Ognia (gra)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (książka)
• Harry Potter i Zakon Feniksa (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (książka)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (film)
• Harry Potter i Książę Półkrwi (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (gra)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film)
• Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra)
• Harry Potter i Przeklęte Dziecko
• Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka)
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film) (tylko wspomniana)
• Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Oryginalny scenariusz (tylko wspomniana)
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda
• Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Oryginalny scenariusz
• Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a (możliwe wystąpienie)
• Fantastyczne zwierzęta: Tajemnice Dumbledore'a. Scenariusz oryginalny (możliwe wystąpienie)
• Baśnie barda Beedle'a (tylko wspomniana)
• LEGO Harry Potter: Lata 1−4
• LEGO Harry Potter: Lata 5−7
• LEGO Dimensions
• Harry Potter For Kinect
• Harry Potter (strona internetowa) (tylko wspomniana)
• Harry Potter: Hogwarts Mystery
• Harry Potter: Wizards Unite (tylko wspomniana)
• Harry Potter: Żywa Magia
• Dziedzictwo Hogwartu
• Harry Potter. Magiczny almanach

Przypisy