Main Page/Shqip

arkivi · tekste tjera perfekte

          O    Lahuta e  malësisë
          a   vaj  a  këgë  sot   paske  nis,
           se  s’po  di  mirë  me  t’i  nda
a  rrufeja  të  paska  ra.

Ti gjithmonë ke këndua për trima, e i ke mbushë bjeshkët me ushtima, lumi gjakut sot ka kupë telin ty ta paska këputë.

Jo, bre, ja s’ta bëj hallall, me vajtue se jemi gjallë sa fortunat na kanë ra, qysh se erdh qoftë larg ky shkja.

E sa tjera që do të vijnë, nuk e mposhtin shqiptarinë, do armiq ca kriminela, do Arkana e Sheshela.

Kasaphane bëjnë mbi dhe, e po luajnë arushë me ne, na dhunojnë e na plaqkisin, vrasin, djegin, na grabisin. fq. 1

Po përbaltin krenarinë, po na vrasin ardhmërinë, si zakon ua pat lën i pari ka u shkelë këmba s’mbinë as bari.

Ku janë bijtë e këtij vatani,

  me  i  pre dorën Sllobodanit,

e me i thirrë hej budalla, a s’e sheh se jemi gjallë.

Trembëdhjetë shekuj tue u pre, këtu na gjete, këtu na ke, nuk na zhdukë, he gjetsh belanë, se gjush stërgjysh këtu na lanë. Ku është ai det shqipëtarësh, nëpër botë prej atdhetarësh, dikush ndeshet ballëpërballë, e po kallet flokë i gjallë.

E dikush sheh veç rahatinë,

              duarkryq   e  pretë  lirinë

kur të vijë dita, dita e jonë.

E bëjmë tokën me cite ujë, e s’e lëmë nën thundër të huaj, qe pra sot kush është i gjallë, kush i ka dy sytë në ballë.

Ja Kosova u la me gjak, Qoshe më qoshe u bë Reçak, pleq e plaka, gra e fëmijë, presin natën në borë e në shi.

Predhat serbe bijnë si breshër, na lotojmë e ata qeshen, s’na mbetë çati mbi krye, s’mbeti zemër pa na u thye.

Veç  ushtria   çlirimtare,

nëpër male legjendare, po qëndron e lartë lëshon zërin me kapë pushkën për vatanin

Prej në shtatë deri më shtatëdhjetë sot o kurrë o kurrë për jetë

topa  e tanke  ka  Sërbia  

por zemër të lartë ka shqiptaria.

Me ju hedhë si ortek bore Me ia marrë armët mizore Po na vriten gratë lehona Po na turpërohen motrat tona.

Po mjerohen pleq e plaka Kulla mbarë mbuluar nga flaka Po na i hajnë foshnjet me dhëmbë Po na marrin nëpër këmbë.

Cili sy rrin e s’vëbohet Cila zemër nuk coptohet Sot ku janë orët me zana Ku janë Shkupi e Tirana.

Ku e çuan gjithë atë betim Jem një komb me një qëndrim Kur e ke hasmin te dera Fjalët e mëdhaja i marrka era.

Çohu lahutë mos rri çorre Merr një këngë për gjak e varre Mos vajto këndo si dikur Nuk vajtohet për flamur.

Këndo për të rënët kah pushojnë Këndo për të gjallët kah luftojnë Dhëmb për dhëmb me agresorë Me nëntë plagë me pushkë në dorë.

Këndo se vaji don me marrë Mos përmend as gjak as varr Mi vajto ato shqiptarë Që u strukën si qyqarë.

Nën pshtjellak të grave të veta Se aq vlerë u paska jeta Ka me ardhë një ditë e re. Se kjo kohë punon për ne.

Gjithësecili ka me u vetë Ç’bëre ti për gjithë këtë jetë Kush ndihmoj e kush luftoj Dhe Kosovën do ta gëzoj.

Ai që larg e pa me sy Kryeulur ka për ta më sy Do të skuqet para saj Borgjin kurrë nuk do t’ia lajë.

UÇK-ë o ballë i luftës Dalë nga plaga e grykës pushkës Gjaku yt mos u shterroftë Garda e jote u shumoftë!

Shihe lulen e rinisë Me simbolet e lirisë I ka thirrë Kosova nënë Si me le jetën me dhënë.

Del e priti djem e çika Nga Evropa, Amerika Përkrahë teje rreshta-rreshta Porsi lisa nëpër kreshta.

Ja , shikoni shkojnë barbarët Po ia mbathin si zagarët O gjakëpirësa, korba të zi O hajduta, plaçakagji.

               Lidhni  tojet  mprehni  thembrat
        	    Një   nga  një  ua  ngifsha  zemrat
               Merrni  plaqkat,  merrni  topat
               merrni  zhelet  merrni  popat.

               Se  kjo  tokë  vatra  lavdisë
               Nuk  është  djepi  i  Sërbisë
                Po  është  zemra  e  shqiptarisë.

Template:Kategoritë kryesore