Teodorico II, rei visigodo

Teodorico II, rei visigodo

Nome orixinal	(la) Theodoricus, Theodericus, Theudericus, Theudoricus
Biografía
Nacemento	426 (Gregoriano)
Morte	xaneiro de 466 (39/40 anos) Tolosa, Francia
Causa da morte	homicidio
Rei dos visigodos
453 – 466 ← Turismundo – Eurico →
Actividade
Ocupación	monarca
Outro
Título	Rei dos visigodos
Familia	Baltingos
Pai	Teodorico I, rei visigodo
Irmáns	Eurico Turismundo Ricímero Frederico Himnerido muller de Requiario
Descrito pola fonte	Allgemeine Deutsche Biographie (pt) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en)

Teodorico II (en gótico, Þiudareiks II; ?-466), fillo de Teodorico I e neto de Alarico I, sucesor de Turismundo, foi rei dos visigodos do ano 453 ao 466, pertencente á liñaxe dos baltos ou baltingos.

Accedeu ao poder despois de asasinar o seu irmán Turismundo instigado por Aecio e coa axuda do seu outro irmán, Frederico.

Unha ver convertido rei en Tolosa, optou por se aliar con Valentiniano III para asegura-las fronteiras do decadente imperio romano e loitar contra os outros pobos xermáncios que axexaban as fronteiras de Roma.

A maiores, Teodorico II continuou a loitar contra os bagaudas, auténticas guerrillas rurais formadas por campesiños desertores, campesiños pobres e xente excluída da sociedade, que loitaban contra o poder establecido, xa fose o Imperio romano ou calquera dos seus reinos asociados como era o caso do reino de Tolosa. Entre 453 e 454, a belicosidade dos bagaudas foi tan extrema que o emperador Valentiniano III enviou unha expedición que se puxo ás ordes de Teodorico II para loitar contra os eles. A vitoria da expedición romano-goda foi total e, en poucos meses, empregando todo tipo de crueldades, esmagou por completo a insurxencia bagauda.

No 455 tralos asasinatos de Valentiano III e do seu sucesor Petronio Máximo, o rei godo Teodorico II impuxo ao seu propio emperador: Marco Mecilio Avito.

Pero mentres Teodorico tiña a súa mirada posta na sucesión do trono imperial, o rei suevo Requiario asentado no noroeste da Península Ibérica, empezou as hostilidades ao non recoñecer as reivindicacións territoriais do reino godo e os suevos lanzaron ataques contra a Bética, a Cartaxinense e a Tarraconense.

O 5 de outubro do 456, o rei godo reunía un importante exército de soldados burgundios, comandado polos seus reis Gondioc e Chilperico I, o seu irmán, ámbolos dous aliados de Teodorico (Xordanes, Getica, 231). Os suevos repregáronse no río Órbigo, preto de Astorga e iniciouse a batalla do Órbigo. A vitoria foi esmagadora para os visigodos e burgundios. Meses máis tarde e despois dunha persecución por media Península Ibérica, os godos detiveron a Requiario, que non obtivo o perdón do rei e foi executado en decembro do 456.

Teodorico II colocou, no trono suevo, a Agiúlfo como gobernador proporcionándolle unha tropa para custodia-las fronteiras para loitar contra os resistentes cántabros e vascóns. Iso si, non sen antes limitar as fronteiras do reino suevo a unha pequena parte de Galicia (Gallaecia). Pero os seus continuos actos violentos provocaron a rebelión dos suevos e hispanorromanos, iniciándose así un período de guerra civil e caos coñecido como «Período Escuro» do Reino Suevo.

No 457 e co asasinato do emperador romano Avito a mans do líder suevo-visigodo Ricimer, o rei godo non recoñeceu ao novo mandatario do imperio imposto por Ricimer: Flavio Xulio Valerio Maioriano. Isto fixo que Teodorico II tentase expandir un pouco máis o reino de Tolosa cara ao norte. Pero Maioriano, que era xeneral das lexións romanas, venceu ás tropas godas na batalla de Arelate conquistando a cidade goda de Arles e asinando un tratado de paz que duraría tres anos, até o 460.

Tamén houbo problemas polo norte do reino. Un xeneral das Galias chamado Exidio autoproclamouse rei dos francos e, nunha pugna cos godos, matou a Frederico, irmán do rei. Daquela, Teodorico viuse obrigado a pactar cos francos para delimitar as fronteiras entre o reino franco e o godo no río Loira. Este pacto cos francos estendeuse a negociar tamén con Ricimero mailo seu novo emperador monicreque: Libio Severo. Esta decisión non gustou nada aos nobres visigodos e, en especial, ao único irmán vivo que quedaba a Teodorico, Eurico. Os nobres pensaban que non había nada que negociar cun imperio en decadencia, polo que Eurico buscou aliados entre os nobres para asasinar a Teodorico II no 466 e coroarse como novo rei visigodo.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Teodorico II, rei visigodo

• Lista dos reis visigodos
• Reino visigodo de Tolosa