Saltar ao contido

Yolanda Barcina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Revisión feita o 16 de setembro de 2023 ás 13:08 por InternetArchiveBot (conversa | contribucións) (Reformat 2 URLs (Wayback Medic 2.5)) #IABot (v2.0.9.5) (GreenC bot)
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)
Modelo:BiografíaYolanda Barcina

(2013) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Yolanda Barcina Angulo Editar o valor en Wikidata
4 de abril de 1960 Editar o valor en Wikidata (64 anos)
Burgos, España Editar o valor en Wikidata
Presidencia do Goberno de Navarra
1 de xullo de 2011 – 22 de xullo de 2015
← Miguel Sanz – Uxue Barkos Berruezo →
Deputada do Parlamento de Navarra
15 de xuño de 2011 – 16 de xuño de 2015
Deputada do Parlamento de Navarra
22 de maio de 2011 – 16 de xuño de 2015
Presidenta Unión del Pueblo Navarro
2009 – 2015
← Miguel Sanz – José Javier Esparza →
Alcaldesa de Pamplona
4 de xullo de 1999 – 11 de xuño de 2011
← Javier Chourraut Burguete (mul) Traducir – Enrique Maya → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónUniversidade de Navarra Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítica, profesora universitaria, farmacéutica Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Autónoma de Barcelona
Universidade Pública de Navarra
Universidade do País Vasco
Universidade de Navarra Editar o valor en Wikidata
Partido políticoUnión del Pueblo Navarro Editar o valor en Wikidata
Membro de
Familia
CónxuxeManuel Pizarro Moreno (2016–) Editar o valor en Wikidata
Premios
Dialnet: 365475

Yolanda Barcina Angulo, nada en Burgos o 4 de abril de 1960, é unha política española, presidenta do Goberno de Navarra entre 2011 e 2015 e alcaldesa de Pamplona entre 1999 e 2011 por Unión del Pueblo Navarro, e presidenta deste partido desde 2009 até 2015.

Biografía

[editar | editar a fonte]

Nada en Burgos, é filla única de María Dolores Angulo (1932-2018), mestra e natural de Biscaia, e José Barcina (1930-2005), agricultor e empresario burgalés. Sendo nena os seus pais trasladáronse a vivir a Portugalete (Biscaia), onde transcorreu a súa infancia até os 18 anos, cando se trasladou a Navarra a estudar a carreira de Farmacia na Universidade de Navarra. Doutorouse en 1984 cunha tese que foi premio extraordinario.[1]

En 1988 obtivo unha praza de profesora titular na Universidade Autónoma de Barcelona. En 1990 trasladouse á Universidade do País Vasco, onde foi vicedecana da Facultade de Farmacia. En 1991 incorporouse ao departamento de Tecnoloxía de Alimentos da Universidade Pública de Navarra e en 1993 obtivo a cátedra de Nutrición e Bromatoloxía nesta universidade. Desde 1995 até 1996 foi vicerreitora de Xestión Académica da mesma e actualmente forma parte do seu Consello Social.[1]

Traxectoria política

[editar | editar a fonte]

En 1996 incorporouse como independente á Consellería de Medio Ambiente, Vivenda e Ordenación do Territorio do primeiro Goberno de Navarra presidido por Miguel Sanz (UPN), converténdose na primeira muller en formar parte do Goberno de Navarra.

En 1999 foi designada para encabezar a candidatura de Unión del Pueblo Navarro (UPN) ao Concello de Pamplona, converténdose en xuño do mesmo ano na primeira muller na historia en alcanzar a alcaldía de Pamplona. En 2000 afiliouse a UPN e no seu VI Congreso, celebrado en febreiro de 2001, foi elixida membro do seu comité executivo. Foi novamente cabeza de lista por esta formación nas eleccións municipais de 2003 e 2007, conseguindo ser investida alcaldesa, tras senllas citas electorais, en tres lexislaturas consecutivas.

A traxectoria municipal de Yolanda Barcina na alcaldía caracterizouse pola transformación urbanística da cidade. Entre os maiores investimentos realizados destacaron o impulso á peonalización das avenidas Carlos III e Roncesvalles e as rúas Iturralde e Suit; como tamén da reurbanización do centro histórico da cidade, creando un grande espazo exclusivamente peonil na Plaza del Castillo, ao dotala dun aparcadoiro subterráneo; así como o investimento en cultura e en educación, multiplicando o número de prazas en escolas infantís e creando unha rede de centros culturais (Civivox). Ademais, durante o seu mandato construíuse o Palacio de Congresos e Auditorio Baluarte e a nova estación de autobuses subterránea en pleno centro da cidade. Pamplona foi recoñecida neste tempo como unha das cidades con maior calidade de vida, segundo un estudo da OCU.[2]

No entanto a súa actividade foi duramente criticada por todos os grupos da oposición, sendo acusada de sectarismo e de gobernar só en favor dos seus votantes, así como de discriminación de todo o referente ao vasquismo ou o éuscaro. Algunhas das polémicas que máis impacto tiveron nos medios foron a situación urbanística dun ático da súa propiedade, a destrución dos restos arqueolóxicos na Praza de El Castillo, o nunca terminado Museo dos Sanfermines, a non remoción do xefe de Policía Municipal que foi reprobado pola maioría política do Concello,[3] a súa actitude fronte ás peñas sanfermineiras,[4] favorecer os intereses privados de El Corte Inglés en contra do pequeno comercio local, percibir grandes dietas[5][6] e obsequios valiosos de institucións públicas (Caja Navarra), que nada máis ocupar o cargo de presidenta foral se subise o soldo mentres predicaba austeridade ou que unha das numerosas propiedades inmobiliarias que acumulou nestes anos de dedicación política, sita en Cantabria e valorada en dous millóns de euros, se mostrase nun programa televisivo de casa luxosas.[7]

O 19 de abril de 2009 foi elixida presidenta de Unión del Pueblo Navarro co 89% dos votos,[8] en substitución de Miguel Sanz. Nas eleccións ao Parlamento de Navarra de 2011 encabezou a candidatura do seu partido ao Parlamento de Navarra, que obtivo 19 dos 50 escanos, sendo o máis votado de Navarra. Con todo, tivo que pactar a súa investidura co Partido Socialista de Navarra (PSN), o que foi ratificado por ambas as organizacións o 18 de xuño de 2011. O 23 de xuño foi investida presidenta do Goberno de Navarra cos votos dos dous grupos,[9] e o 1 de xullo de 2011 tomou posesión do cargo, converténdose na primeira muller que ocupa a presidencia do Goberno de Navarra. Apenas un ano despois, Yolanda Barcina destituíu o vicepresidente Roberto Jiménez (secretario xeral do PSN), acusándoo de «comportamento desleal» por denunciar un déficit nas contas públicas; o que provocou o paso á oposición do PSN.[10]

No IX Congreso de UPN, celebrado o 17 de marzo de 2013, Barcina impúxose a Alberto Catalán como presidenta do partido rexionalista nunha disputada votación interna na que obtivo o 51,7% dos votos.[11]

En xaneiro de 2013 a Asociación Kontuz denunciou o cobro de cuantiosas dietas por parte dos presidentes da Comisión Permanente da Xunta de Entidades Fundadoras de Caja Navarra, Miguel Sanz e Yolanda Barcina, durante o tempo que ocuparon o cargo de presidentes do Goberno de Navarra.[12] Barcina chegou a recibir, nun mesmo día no que houbo dúas reunións, 3434 euros en dietas.[13] Difundido o escándalo polos medios de comunicación, Barcina e Sanz aseguraron que devolverían parte das dietas cobradas. A cantidade que Barcina afirmou que devolvería sería de 68 500 euros.[14]

Como consecuencia deste escándalo, o 11 de marzo de 2013 o Parlamento de Navarra aprobou unha declaración na que se pedía a dimisión de Yolanda Barcina.[15] En xuño de 2013 o xuíz de instrución do chamado 'Caso Caja Navarra' considerou que existían «indicios da comisión dun presunto delito de suborno» por parte de Barcina, elevando a causa ao Tribunal Supremo por ser aforada.[16] Finalmente a causa foi arquivada por devandito tribunal, que considerou que os feitos non eran constitutivos de delito.[17]

O 13 de marzo de 2014, o Parlamento de Navarra volveu pedir a dimisión de Yolanda Barcina e o adianto de eleccións, xunto coa dimisión da conselleira de Economía e vicepresidenta primeira Lourdes Goicoechea, como consecuencia do ditame da comisión de investigación sobre as irregularidades en Facenda, denunciadas pola súa exdirectora Idoia Nieves, que implicaban a conselleira.[18]

O 10 de novembro de 2014 anunciou que non se ía a presentar á reelección nos comicios forais.[19] O 27 de agosto de 2015 presentou ao Comité Executivo de UPN a súa dimisión como presidenta a pesar de que o seu mandato concluía en 2017. A presidencia en funcións foi asumida polo vicepresidente Antonio Sola coa misión de convocar unha asemblea do partido para escoller quen lideraría o partido na súa nova etapa. Barcina reincorporouse á Universidade Pública de Navarra.[20]

O 14 de outubro de 2015 foi nomeada conselleira independente de Movistar+.[21]

O 16 de febreiro de 2017 tomou posesión da Medalla número 31 da Real Academia Nacional de Farmacia.[22]

Familia

[editar | editar a fonte]

Até 2010, e durante 21 anos, foi esposa do arquitecto santanderino José Virgilio Vallejo, con quen tivo un fillo adoptado en Bolivia.[23] O 26 de decembro de 2016 contraeu matrimonio con Manuel Pizarro.[24]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Goberno de Navarra. "Perfil biogr��fico de Yolanda Barcina". Arquivado dende o orixinal o 5 de novembro de 2011. Consultado o 24 de maio de 2015. 
  2. ↑ Organización de Consumidores y Usuarios (20 de xuño de 2007). "Una encuesta de la OCU analiza la calidad de vida en 17 ciudades". Arquivado dende o orixinal o 22 de febreiro de 2014. Consultado o 15 de febreiro de 2014.  Arquivado 22 de febreiro de 2014 en Wayback Machine.
  3. ↑ Jesús Morales (11 de novembro de 2010). "Clamor sindical y petición de dimisión de Simón Santamaría por su "actuación dictatorial"". noticiasdenavarra.com. Arquivado dende o orixinal o 12 de marzo de 2011. Consultado o 20 de decembro de 2013.  Arquivado 12 de marzo de 2011 en Wayback Machine.
  4. ↑ Seis pancartas para Barcina, Ahots Berriak, 8 de xullo de 2011.
  5. ↑ Barcina pide perdón por el escándalo de las dietas de Caja Navarra, Público, 9 de marzo de 2013.
  6. ↑ El PSN pide la dimisión de Barcina tras conocer el cobro de dietas en la Permanente de CAN, que considera "grave", lainformacion.com, 8 de marzo de 2013.
  7. ↑ Barcina vende por TV su casa de lujo Arquivado 20 de marzo de 2013 en Wayback Machine., Deia, 1 de setembro de 2010.
  8. ↑ Yolanda Barcina, elegida presidenta de UPN con el 89% de los votos, Diario de Navarra, 19 de abril de 2009.
  9. ↑ "Barcina, elegida presidenta con los votos de UPN y PSN: "Será un Gobierno fuerte"". Diario de Navarra. 23 de xuño de 2011. 
  10. ↑ Barcina destituye a Jiménez y el PSN abandona el Gobierno Foral Arquivado 20 de agosto de 2014 en Wayback Machine., EiTB, 15 de xuño de 2012.
  11. ↑ Yolanda Barcina y Alberto Catalán se disputan este domingo la Presidencia de UPN Arquivado 03 de marzo de 2014 en Wayback Machine., lainformacion.com, 16 de marzo de 2013.
  12. ↑ Barcina se querella contra Kontuz por calumnias e injurias, La Vanguardia, 5 de febreiro de 2014.
  13. ↑ "Caja Navarra pagó hasta 2.680 euros a cargos de UPN por reuniones de una hora". El País. 7 de marzo de 2013. Consultado o 10 de marzo de 2013. 
  14. ↑ "Yolanda Barcina y Miguel Sanz deciden devolver las dietas de Caja Navarra". El País. 10 de marzo de 2013. Consultado o 10 de marzo de 2013. 
  15. ↑ El Parlamento de Navarra aprueba una declaración para pedir la dimisión de Yolanda Barcina por la gestión en CAN, Europa Press, 11 de marzo de 2013.
  16. ↑ "La juez ve 'indicios' de presunto cohecho en la actuación de Yolanda Barcina". El Mundo. 4 de xuño de 2013. Consultado o 4 de xuño de 2013. 
  17. ↑ El Supremo archiva definitivamente la causa contra Barcina por las dietas de Caja Navarra, ABC, 9 de diciembre de 2013.
  18. ↑ Javier Doria (13 de marzo de 2014). "El Parlamento navarro pide la dimisión de Barcina y el adelanto de las elecciones". El País. 
  19. ↑ «Barcina no concurrirá a la reelección en 2015», Diario de Navarra, 11 de novembro de 2014.
  20. ↑ "Yolanda Barcina anuncia su dimisión como presidenta de UPN". Público. 27 de agosto de 2015. Consultado o 27 de agosto de 2015. 
  21. ↑ Marcos Iriarte (13 de outubro de 2015). "Yolanda Barcina ficha por la tele de Telefónica como consejera independiente". El Mundo. Consultado o 14 de outubro de 2015. 
  22. ↑ "La expresidenta de Navarra ingresa en la Real Academia de Farmacia". Diario ABC. 16 de febreiro de 2017. Consultado o 17 de febreiro de 2017. 
  23. ↑ Muñoz, Carmen (3 de setembro de 2010). "El divorcio de la alcaldesa revoluciona Pamplona". El Periódico. Consultado o 16 de febreiro de 2017. 
  24. ↑ Ortega, Javier (29 de decembro de 2016). "Manuel Pizarro y Yolanda Barcina se han casado". El Mundo. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yolanda_Barcina&oldid=6491964»