Fútbol Club Barcelona (hóckey a patíns)

A sección de hóckey a patíns do FC Barcelona fundouse de xeito oficial o 1 de xuño de 1942, a pesar de que desapareceu un ano despois debido aos problemas para conseguir unha pista propia.

No 1948 reapareceu cando conseguiu alugar a Pista Gran Vía. Ao longo dos seguintes anos e ata o principio da década dos sesenta, o equipo de hóckey a patíns azulgrana logrou manterse na loita pola supremacía estatal. Porén, en 1963, a sección entrou nunha crise que se prolongaría ata sete anos despois a causa dun recorte do presuposto que o club destinaba ás seccións.

En 1970, Josep Lorente, ex xogador azulgrana, pasou a facerse cargo da dirección técnica do FC Barcelona. Con Lorente á fronte do banco barcelonista fíxose unha profunda renovación do equipo que non tardou en dar os resultados desexados. Dende 1972 e ata 1987, a sección de hóckey a patíns logrou levantar, como mínimo, un título cada tempada, coa excepción da 1975-76. Iso sería só o inicio dunha época excepcional que tivo o seu máximo esplendor na tempada 1977-78, cando o conxunto barcelonista se impuña en practicamente tódalas competicións que disputaba, tanto a nivel estatal como europeo. Proba destes bos resultados son as 10 Copas de Europa que sumou a sección, oito delas gañadas entre 1978 e 1985.

Esta xeira de bos resultados viuse freada en 1987 a causa, en boa parte, da falta de relevo xeracional dos xogadores máis determinantes do equipo e, ao mesmo tempo, da política de reforzos dos conxuntos rivais. Ante esta situación, xa a finais da tempada 1987-88, Josep Lorente abandonou a dirección técnica do equipo. O balance era moi positivo: 39 títulos en 17 anos. Con el se foron tamén algúns xogadores: Jordi Vila-Puig retirouse, Josep Enric Torner e Joan Torner ficharon polo Club Esportiu Noia e Joan Carles fíxoo polo Igualada Hoquei Club. Aquel ano comezou a seca de títulos do FC Barcelona que duraría 5 anos, ata a tempada 1993-94, cando os culés gañaron a Copa do Rei ante o HC Liceo da Coruña.

Un ano despois, José Luis Páez e Roberto Roldán chegaron ao club azulgrana. Ao finalizar a tempada, Carlos Figueroa como adestrador e os xogadores David Gabaldón e Carlos Folguera completaron o equipo e convertérono no máximo favorito en tódalas competicións. Deste xeito, o Barça cumpriu as expectativas e gañou a Liga en 1995-96. Á tempada seguinte, a xeira de bos resultados continuou e os azulgranas gañaron a Liga Europea. Na campaña 1997-98 conquistou a Liga, a Supercopa de Europa e a primeira edición da Copa Intercontinental, disputada contra a UVT, campión de Suramérica.

A tempada 1998-99, o ano do centenario do club azulgrana, tódolos equipos das seccións profesionais, incluída a de hóckey a patíns, gañaron as súas ligas respectivas. Tamén se mantiveron os bos resultados ao ano seguinte - cando gañou a primeira Copa Ibérica, a Copa do Rei, a Liga e a Liga Europea - e a 2000-01, que se pechou cun balance tamén moi positivo, con vitorias ligueiras, Liga Europea, Supercopa de Europa e Copa Ibérica.

Neste punto álxido do hóckey a patíns, a temporada 2003-04, Gaby Cairo abandonou o hóckey a patíns. Pronto lle seguiu Carlos Figueroa, que no seu último ano como adestrador blaugrana conseguiu tódolos títulos que había en xogo. O seu relevo, na tempada 2005-06, no banco barcelonista foi Quim Paüls, ex xogador e ata aquela sempre vinculado á sección. Con el, o equipo continuou abonado ás vitorias conseguindo, nos catro anos que Paüls estivo no banco, un palamrés excepcional: 4 OK Ligas, 2 Ligas Europeas, 2 Copas Intercontinentales, 3 Supercopas de España, 4 Copas Continentais, 1 Copa do Rei e 1 Copa CERS.

Na tempada 2009-10, Quim Paüls volveu á secretaría técnica da sección, un cargo que xa exercera con anterioridade, e deixou o seu lugar a Ferran Pujalte (quen ata o momento colleitara varios éxitos no banco do Club Patí Vic), quen asumiu o reto esixente do éxito, xa que a sección levaba 12 anos consecutivos conseguindo o título de Liga.

O club faise cos servizos de Gaby Cairo^[1] e Ferran Pujalte deixou de ser adestrador ao final da tempada 2010-11, ano no que o Reus Deportiu curta a xeira de 13 títulos ligueiros consecutivos e o Barcelona non conseguiu tan sequera un subcampionato que caeu nas mans do HC Liceo.

Debido aos malos resultados como a eliminación en semifinais da Copa do Rei 2013 ante o Moritz Vendrell (que acabaría proclamándose campión) por un contundente 7-3 e a segunda posición con oito puntos de diferenza co Coinasa Liceo na OK Liga 2012-13, Gaby Cairo presentou a dimisión, que foi aceptada polo club. Ata o final da tempada fíxose cargo do equipo o ata agora segundo adestrador Ricard Muñoz.^[2]

• 21: Alberto Borregán

• 5 Copas Intercontinentais (1998, 2006, 2008, 2014, 2018)
• 22 Copas de Europa (1972-73, 1973-74, 1977-78, 1978-79, 1979-80, 1980-81, 1981-82, 1982-83, 1983-84, 1984-85, 1996-97, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2003-04, 2004-05, 2006-07, 2007-08, 2009-10, 2013-14, 2014-15, 2017-18)
• 1 Recopa de Europa (1986-87)
• 1 Copa CERS (2005-06)
• 18 Supercopas de Europa (1979-80, 1980-81, 1981-82, 1982-83, 1983-84, 1984-85, 1996-97, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2009-10, 2014-15, 2017-18)
• 1 Copa das Nacións (1994-95)
• 3 Copas Ibéricas (1999-00, 2000-01, 2001-02)
• 6 Torneo Cidade de Vigo (1996, 1997, 2000, 2001, 2004, 2007)
• 31 Ligas españolas (1973-74, 1976-77, 1977-78, 1978-79, 1979-80, 1980-81, 1981-82, 1983-84, 1984-85, 1995-96, 1997-98, 1998-99, 1999-00, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09, 2009-10, 2011-12, 2013-14, 2014-15, 2015-16, 2016-17, 2017-18, 2018-19, 2019-20)
• 23 Copas do Rei (1953, 1958, 1963, 1972, 1975, 1978, 1979, 1981, 1985, 1986, 1987, 1994, 2000, 2002, 2003, 2005, 2007, 2011, 2012, 2016, 2017, 2017-18, 2019)
• 11 Supercopas de España (2003-04, 2004-05, 2006-07, 2007-08, 2010-11, 2012-13, 2013-14, 2014-15, 2015-16, 2019-20)

• Sitio oficial do FC Barcelona (en catalán)