Diocese de Dumio

No ano 558, estando no trono o rei suevo Carriarico, Martiño de Dumio conseguiu que Dume fose elevada á dignidade episcopal, tornando a igrexa en catedral e constituíndo formalmente o bispado de Dumio con dominio directo sobre o territorio dependente do mosteiro.

Coa caída da monarquía visigoda e a invasión musulmá da Península Ibérica, o último prelado acolleuse no norte de Galicia na antiga sé de Britonia, aínda que titularmente permanecesen bispos de Dumio. Coa toma militar das prazas musulmás tempo despois o pequeno territorio da diocese de Dumio foi incorporado na diocese de Braga.

Actualmente, o título de bispo titular de Dumio continúa a ser usado por bispos auxiliares, á semellanza do que sucede con outras dioceses históricas de Portugal extinguidas.

• Martiño de Dumio (556-579)
• Xoán (589)
• Benxamín (610)
• Xermán (633)
• Recimiro (646-653)
• San Froitoso (656)
• Leodixisio (675)
• Liúva (681)
• Vicente (688)
• Fiz (693-716)
• Rosendo (867, 881, 907) - primeiro bispo coñecido con residencia en Mondoñedo.
• Sabarico (907-925/926)
• San Rosendo (927-951)
• Teodomiro (967, 974)
• Hermentario ou Armentario (985, 1012)
• Sueiro I (1015, 1022)
• Nuno (1025, 1027)
• Alvito (1042, 1062)
• Soeiro II (1058-1064)
• Gonzalo (1071-1111?)

• Manuel Ferreira Cabral (1972-1981)
• Carlos Francisco Martins Pinheiro (1985-2010)